ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
28.3.2024 | 11:15

Μια σκέψη μου με αφορμή ένα μήνυμα που έλαβα

Πριν λίγο έλαβα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα σχετικά με κάτι στο οποίο είχα λάβει μέρος. Δεν ήταν ακριβώς διαγωνισμός, ήταν μια ελεύθερη συμμετοχή ας το πω, όποιος ήθελε έστελνε κάτι πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Με χαρά έστειλα κάτι πριν πολύ καιρό, δε μ' ένοιαζε αν θα δημοσιευτεί ή όχι, είμαι από τους ανθρώπους που ποτέ δεν έχω συμμετάσχει πουθενά ώστε να κερδίσω κάτι. Και ήδη από πολύ νωρίς, η ζωή φρόντισε να μου ξεκαθαρίσει πως ποτέ δεν θα είμαι νικητής σε τίποτα. Είμαι από τους ανθρώπους που δεν έχω κερδίσει ποτέ ούτε καν κάτι απλό, το φλουρί στη βασιλόπιτα ας πούμε. Η ηλεκτρονική απάντηση που έλαβα σε αυτό που έστειλα ήταν μετά από πολύ καιρό απλώς ένα ευχαριστήριο μήνυμα. Με αφορμή αυτό, μου ήρθαν στο μυαλό κάποιες σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ. Δεν μ' ενδιαφέρει να γκρινιάξω για τίποτα, έχω βαρεθεί ακόμα κι αυτό κι εξάλλου ποτέ δεν ήμουν το είδος του ανθρώπου που θα γκρίνιαζε. Σε κανέναν τομέα της ζωής μου. Ίσως να πληγωνόμουν αλλά δεν το έδειχνα, ούτε έλεγα πως με αδίκησαν, τίποτα. Εξάλλου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι περισσότερο αξιόλογοι από μένα σε πολλά πράγματα. Ωστόσο μετά από χρόνια ώριμης σκέψης έχω αναπτύξει μια βαθιά αντιπάθεια για τους ανθρώπους που κρίνουν όσους έχουν σωστή συμπεριφορά όπως εγώ. Μπορεί να έχουν άλλη άποψη, να διαφωνούν, να δώσουν τις συμβουλές τους, όλα αυτά δεκτά. Αλλά βρίσκω εντελώς προσβλητική και απαράδεκτη τη συμπεριφορά τους όταν γυρνάνε και μου λένε ''εσύ φταις που δεν είσαι διεκδικητικό άτομο, που κάθεσαι χωρίς να κάνεις τίποτα και δεν μάχεσαι και δεν επιμένεις για ό,τι σ' ενδιαφέρει''. Αυτό το ακούω για διάφορους τομείς της ζωής μου είτε προσωπικά είτε επαγγελματικά. Και κυρίως από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα τι έχω περάσει και το αν προσπαθώ και με περνάνε απλώς για έναν παραιτημένο. Ενώ όλοι συμφωνούμε σε κάποια πράγματα, ότι η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου, ότι πρέπει να σεβόμαστε τους άλλους, ότι το όχι είναι όχι, ότι δεν πρέπει να φέρνουμε σε δύσκολη θέση τους άλλους, αν βρεθεί κάποιος που τα πράττει όλα αυτά στη ζωή του τότε τον περνάνε για κορόιδο ή παραιτημένο. Δεν θέλω να ανταγωνιστώ στα επαγγελματικά μου, δεν ξέρω αν έχω και τις δυνατότητες, αλλά πάνω στον τομέα των σπουδών μου απλώς συμμετείχα σε κάποια πράγματα. Δεν κέρδισα ποτέ τίποτα. Μόνο παλιότερα όταν έβαλα χρήματα από την τσέπη μου, έκανα κάτι. Κι έτσι αναλώνομαι σε άσχετες δουλειές με μικρά μεροκάματα. Στον ερωτικό τομέα σεβόμουν πάντα τα όχι, δεν επέμενα, δεν έχω φέρει σε δύσκολη θέση άτομο στη ζωή μου. Εξέφραζα ενδιαφέρον, εισέπραττα το όχι, προχωρούσα. Αυτό συνέβαινε πάντα, επί πάμπολλα χρόνια. Κι έτσι συνεχίζει. Το ίδιο και με τις φιλίες, δεν πίεσα ποτέ κάποιο άτομο να κάνουμε παρέα, ούτε είχα αγωνία να μπω σε παρέες ή να με αποδεχτούν. Είχα κάποιους περιστασιακούς φίλους, όταν τράβηξαν άλλο δρόμο στη ζωή τους, ούτε επέμεινα σε τίποτα, έμεινα μόνος και τέρμα. Κι αν πω κάπου ότι ζω έτσι, θα μου ρίξουν ένα φταίξιμο που δεν μου αξίζει. Δεν κατηγορώ ποτέ τους άλλους ότι με αδίκησαν, ούτε στον έρωτα, ούτε στις φιλίες, ούτε στα επαγγελματικά. Εκφράζω απλώς ένα ήπιο παράπονο ή απλώς προσπαθώ να συμφιλιωθώ με τη ζωή μου κι όσο μεγαλώνω και γερνάω προς τα κει πάω. Συμφιλιώνομαι. Αλλά αντιπαθώ βαθιά όσους αρχίζουν να μου λένε ότι φταίω που δεν επέμεινα, που δεν διεκδίκησα, που δεν βγήκα να υψώσω ανάστημα, που άφησα ανθρώπους να φύγουν από τη ζωή μου, που κάθησα στη γωνιά μου κι άλλες τέτοιες βλακείες. Αν ήμουν αντίθετης ιδιοσυγκρασίας άνθρωπος κι έλεγα ότι ακούω όχι αλλά τα λαμβάνω ως ναι σε όλους τους τομείς τότε θα μου λέγανε ότι δεν λαμβάνω υπ' όψιν μου τη συμπεριφορά των άλλων και ότι έχω έλλειψη σεβασμού κι αδυνατώ να καταλάβω τη δύσκολη θέση του άλλου όταν επιμένω σε κάτι, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό και διάφορα τέτοια. Οι ίδιοι άνθρωποι θα μου τα λέγανε αυτά. Οι ίδιοι που τώρα με κατηγορούν για υποτιθέμενη αδράνεια.
7
 
 
 
 
σχόλια

Είμαι ίδια περίπτωση, πολύ μαλακός άνθρωπος με τους άλλους και δεν πιέζω, ώρες ώρες εύχομαι να ήμουν το αντίθετο, σαν αυτούς που διεκδικούν και περνάει το δικό τους ακόμα και αν ο άλλος είναι αντίθετος ή δυσανασχετεί. Π.χ το έχω βιώσει σε φιλίες, περνούσε σχεδόν πάντα του φίλου! Και στα ερωτικά το ίδιο, αυτό που μου άρεσε ποτέ δεν το διεκδίκησα, βέβαια εντάξει είμαι γκέι και λίγο δύσκολο γιατί οι άλλοι ήταν στρέιτ αλλά ποτέ δεν έμαθα γιατί μπορεί μα ήταν και bi και κάτι μα γινόταν

Ας σου γράψω και εγώ τη γνώμη μου πάνω σε όλα αυτά. Λες, θες να μοιραστείς κάποιες σκέψεις (που αφορούν τον εαυτό σου) και ότι δεν είσαι το είδος του ανθρώπου που θα γκρίνιαζε. Βασικά όμως αυτό κάνεις στη συνέχεια, μόνο που το κάνεις γενικά και ανώνυμα. Πάμε παρακάτω.

Δε μπορώ να καταλάβω πώς βρίσκεις λογικό να σκέφτονται οι άλλοι σαν εσένα, να έχουν την οπτική σου ή να συμπεριφέρονται όπως θα σου άρεσε. Πραγματικά, ο καθένας μας είναι μοναδικός και επίσης, σε ένα μεγάλο βαθμό ετεροκαθορίζεται από ανθρώπους και καταστάσεις. Προσαρμοζόμαστε, τροποποιούμαστε, αλλάζουμε. Δεν είναι ο κόσμος μόνο άσπρος ή μαύρος· το έχεις σίγουρα ξανακούσει. Θα μου φαινόταν απίστευτα βαρετός και άξιος αυτοκτονίας ένας κόσμος που όλοι σκέφτονται και άγονται κατά τον ίδιο τρόπο. Τον δικό ΣΟΥ τρόπο. Και μόνο που υποθέτεις ότι έχεις σωστή συμπεριφορά εσύ για το γεγονός ότι οι άλλοι "στη λένε" με τρόπο που δεν εγκρίνεις, το βλέπω ως παραλογισμό και δείχνει άνθρωπο που δεν ανέχεται την κριτική για οτιδήποτε πάνω στον εαυτό του, από όπου και αν προέρχεται. Επειδή δεν αντέχει την αλήθεια των άλλων παρά μονάχα τη δική του.
Τα υπόλοιπα που γράφεις για σένα, τα ξέρεις εσύ καλύτερα. Το αν και πόσο νιώθεις μέσα σου επιτυχημένος ή όχι στη ζωή σου, τί έχεις περάσει και τί έχεις σεβαστεί. Σχολιάζω μόνο, αυτά που γράφεις εδώ.

Κάτι τελευταίο :
Έχω την εντύπωση ότι δεν σου έχουν πει πολλοί μέχρι τώρα ότι έχεις καταφέρει να μπεις στη θέση τους, σωστά ; Και μη μπερδέψεις το σεβασμό με την ενσυναίσθηση, είναι διαφορετικά πράγματα.

Δεν γράφω πουθενά στην εξομολόγηση ότι δεν δέχομαι την κριτική ούτε ότι απαιτώ να έχουν οι άλλοι την ίδια συμπεριφορά και τον ίδιο τρόπο σκέψης μ' εμένα.
Δεν μου έχουν πει πολλοί ότι έχω καταφέρει να μπω στη θέση τους όπως λες γιατί δεν έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους στη ζωή μου ώστε να μιλήσουμε αναλυτικά.
με τους λίγους που έχω γνωρίσει ναι μου το έχουν πει όλοι ότι έχω καταφέρει να μπω στη θέση τους και μάλιστα καθόλου υποκριτικά.
Είμαι ο άνθρωπος που θα ανοιχτούν και θα εκφράσουν μυστικά τους ή μύχιες σκέψεις τους.
Με δική τους επιλογή.
Διάβασε λίγο καλύτερα την εξομολόγηση αν το επιθυμείς.
Είναι προσβλητικό να ρίχνουν με άσχημο τρόπο το φταίξιμο οι άλλοι σε κάποιον άνθρωπο.
Είναι χοντροκομμένο το ''φταις εσύ, τι είσαι, ανίκανος είσαι; ή ''ε, για να μην τα καταφέρνεις μάλλον δεν θα το αξίζεις'' και διάφορα τέτοια.
Άλλο να παρακινήσεις τον άλλο σε προσπάθεια, άλλο να ''του τη λες'' (μιας και αναφέρεις αυτό) κι άλλο να του κάνεις σκατά την ψυχοσύνθεση.
Το να λέει κάποιος ας πούμε ότι δεν έχει λεφτά και η απάντηση να είναι ''όσοι θέλουν βρίσκουν τρόπο να αποκτήσουν λεφτά, εγώ γιατί έχω;'' δεν είναι απάντηση είναι χυδαιότητα για μένα.
Κι ένα σωρό τέτοιες απαντήσεις πάνω σε διάφορα ζητήματα.
Να λέει ας πούμε ο άλλος ότι δεν έχει ερωτική ζωή ή φίλους και να του απαντάνε ''εμ, τους φίλους ή τους ερωτικούς συντρόφους τους αποκτούν άτομα που μπορούν και το θέλουν πολύ και ξέρουν τι να κάνουν, για να μην έχεις εσύ μάλλον κάπως άχρηστος θα είσαι ή δεν θα το έχεις ανάγκη όσο αυτοί που έχουν''.
Η γουρουνο-συμπεριφορά είναι αγένεια, δεν είναι θέμα οπτικής δικής μου ούτε απάιτησα ποτέ να συμπεριφέρονται οι άλλοι όπως θέλω.
Η αγένεια είναι παραλογισμός και γίνεται και χυδαιότητα όταν ντύνεται τον μανδύα του ενδιαφέροντος και της δήθεν σκληραγώγησης, στυλ ''στα λέω σκληρά για να σε δυναμώσω'' που λένε όλοι αυτοί οι άξεστοι.
Σκέψου το. Αν θες.

Συνηθίζω να διαβάζω καλά τις εξομολογήσεις πριν απαντήσω, οπότε δεν έχω να ξαναδιαβάσω τίποτα. Επειδή οι απαντήσεις που δίνω, είναι σε αυτά ακριβώς που διαβάζω. Εσύ τώρα, απαντάς με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με αυτά που έγραψες στην αρχική εξομολόγηση, οπότε μάλλον ξαναδιάβασέ την εσύ. Συμφωνώ με όσα γράφεις στην απάντηση, έγραψες όμως άλλα αρχικά. Τώρα, αναφέρεις παραδείγματα που σου κάνουν σκατά την ψυχοσύνθεση. Αυτά δεν είναι κριτική. Το να "στη λέει" όμως κάποιος με σκληρό τρόπο μπορεί να είναι, αρκεί αυτά που σου λέει να στηρίζονται αποκλειστικά στη λογική και να στοχεύουν στο να σε αφυπνίσουν. Στην πρώτη εξομολόγηση μιλούσες γενικά και πάνω σε αυτήν απάντησα. Τα παραδείγματα όμως που γράφεις εδώ, είναι συναισθηματικά φορτισμένα λόγια χωρίς ίχνος λογικής και μοναδικό σκοπό τους έχουν να εκτονώσουν το κόμπλεξ αυτού που τα εκφέρει. Και να τα συνδέσω ακόμα όμως με την πρώτη εξομολόγηση, πάλι θα πω ότι υπερβάλλεις επειδή αποκλείω να συναναστράφηκες όλα τα χρόνια της ζωής σου μόνο με τέτοιους ανθρώπους. Και σίγουρα, δεν φέρονται όλοι έτσι. Καμμία απολύτως σχέση λοιπόν με αυτά που έγραψες αρχικά και που σε εκείνα απάντησα.

Αγαπητέ μου φίλε τα ίδια γράφω και στην εξομολόγηση. Ότι είναι άσχημο να κρίνουν οι άλλοι ανθρώπους που έχουν μια σωστή και κόσμια συμπεριφορά.
Δεν έγραψα πουθενά ότι απαγορεύεται ή ότι δεν θέλω να έχουν διαφορετική άποψη.
Δεν με θεωρώ άλλωστε τόσο σημαντικό ώστε να επιβάλλω τίποτα σε κανέναν.
Το να μην κρίνει κάποιος έναν άνθρωπο και τις ατυχίες της ζωής του δεν είναι ούτε ενσυναίσθηση ούτε σεβασμός, είναι πάνω απ' όλα στοιχειώδης ευγένεια.
Φυσικά και δεν συναναστράφηκα μόνο τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μου, δεν είπα αυτό.
Να στο πω με παράδειγμα: Όταν κάποιος είναι εισοδηματίας ή κληρονόμος περιουσίας ή βολεμένος σε μια καλή δουλειά ή ιδιοκτήτης κι έχει κάνει περιουσία έτσι, δεν δικαιούται να λέει σ' εμένα που είμαι φτωχός ότι αφού μπόρεσε να έχει λεφτά αυτός, τότε μπορούν όλοι να έχουν κι άρα εγώ που δεν έχω κάπου φταίω κι ότι δεν προσπαθώ.
Ακόμα κι έτσι να το εκφράσει είναι απρέπεια για μένα.
Ειδικά στον κόσμο που ζούμε και που ξέρουμε ότι τα πολλά λεφτά δεν τα φέρνει σε καμία περίπτωση η σκληρή δουλειά, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές.
Τα φέρνει η τύχη. Κι αυτό αν θέλουμε να μείνουμε σε νόμιμα πλαίσια απόκτησης χρημάτων, μην πούμε για το πόσες είδους παρανομίες φέρνουν λεφτά ώστε να κορδώνονται μετά στους άλλους οι κάτοχοί τους.
Κι εγώ σκληρά εργάζομαι με τρία ή πέντε ευρώ την ώρα. Δεν τα φέρνει καμία σκληρή δουλειά τα χρήματα.
Το ίδιο και για τις σχέσεις.
Όταν κάποιος σέβεται τα όχι και τις επιθυμίες των άλλων κι έτσι έχει μείνει χωρίς έρωτα στη ζωή του, τότε δεν δικαιολογείται άνθρωποι που επιμένουν και φέρνουν τους άλλους σε δύσκολη θέση και γίνονται από ενοχλητικοί κι αγενείς έως παρενοχλητές να λένε σε αυτόν που σέβεται ότι εκείνος φταίει που δεν απέκτησε εμπειρίες στη ζωή του, που δεν επιμένει στον ερωτικό τομέα κι ότι μάλλον δεν θα θέλει τον έρωτα όσο αυτοί που τον έχουν στη ζωή τους.
Το ίδιο και για φιλίες.
Δεν χρειάζεται να έχει ένας άνθρωπος ίδιο τρόπο σκέψης και δράσης με έναν άλλο για να τον σέβεται και να μην τον κρίνει. Αρκεί να μην το πράττει. Τόσο απλά.

Σε βρίσκω λάθος, σε όλα όμως. Επειδή εσύ που δουλεύεις σκληρά βγάζεις λίγα, κάνεις αυθαίρετες αναγωγές σε γενικούς κανόνες. Και εγώ ξέρω ανθρώπους που δούλεψαν σκληρά και τελικά έβγαλαν λεφτά και έχω και δικούς μου γνωστούς. Τα υπόλοιπα ούτε που θα τα σχολιάσω,, αφού ήδη έχω απαντήσει προηγουμένως. Ό,τι κατάλαβες, κατάλαβες.

Scroll to top icon