ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν λίγο έλαβα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα σχετικά με κάτι στο οποίο είχα λάβει μέρος. Δεν ήταν ακριβώς διαγωνισμός, ήταν μια ελεύθερη συμμετοχή ας το πω, όποιος ήθελε έστελνε κάτι πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Με χαρά έστειλα κάτι πριν πολύ καιρό, δε μ' ένοιαζε αν θα δημοσιευτεί ή όχι, είμαι από τους ανθρώπους που ποτέ δεν έχω συμμετάσχει πουθενά ώστε να κερδίσω κάτι. Και ήδη από πολύ νωρίς, η ζωή φρόντισε να μου ξεκαθαρίσει πως ποτέ δεν θα είμαι νικητής σε τίποτα. Είμαι από τους ανθρώπους που δεν έχω κερδίσει ποτέ ούτε καν κάτι απλό, το φλουρί στη βασιλόπιτα ας πούμε. Η ηλεκτρονική απάντηση που έλαβα σε αυτό που έστειλα ήταν μετά από πολύ καιρό απλώς ένα ευχαριστήριο μήνυμα. Με αφορμή αυτό, μου ήρθαν στο μυαλό κάποιες σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ. Δεν μ' ενδιαφέρει να γκρινιάξω για τίποτα, έχω βαρεθεί ακόμα κι αυτό κι εξάλλου ποτέ δεν ήμουν το είδος του ανθρώπου που θα γκρίνιαζε. Σε κανέναν τομέα της ζωής μου. Ίσως να πληγωνόμουν αλλά δεν το έδειχνα, ούτε έλεγα πως με αδίκησαν, τίποτα. Εξάλλου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι περισσότερο αξιόλογοι από μένα σε πολλά πράγματα. Ωστόσο μετά από χρόνια ώριμης σκέψης έχω αναπτύξει μια βαθιά αντιπάθεια για τους ανθρώπους που κρίνουν όσους έχουν σωστή συμπεριφορά όπως εγώ. Μπορεί να έχουν άλλη άποψη, να διαφωνούν, να δώσουν τις συμβουλές τους, όλα αυτά δεκτά. Αλλά βρίσκω εντελώς προσβλητική και απαράδεκτη τη συμπεριφορά τους όταν γυρνάνε και μου λένε ''εσύ φταις που δεν είσαι διεκδικητικό άτομο, που κάθεσαι χωρίς να κάνεις τίποτα και δεν μάχεσαι και δεν επιμένεις για ό,τι σ' ενδιαφέρει''. Αυτό το ακούω για διάφορους τομείς της ζωής μου είτε προσωπικά είτε επαγγελματικά. Και κυρίως από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα τι έχω περάσει και το αν προσπαθώ και με περνάνε απλώς για έναν παραιτημένο. Ενώ όλοι συμφωνούμε σε κάποια πράγματα, ότι η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου, ότι πρέπει να σεβόμαστε τους άλλους, ότι το όχι είναι όχι, ότι δεν πρέπει να φέρνουμε σε δύσκολη θέση τους άλλους, αν βρεθεί κάποιος που τα πράττει όλα αυτά στη ζωή του τότε τον περνάνε για κορόιδο ή παραιτημένο. Δεν θέλω να ανταγωνιστώ στα επαγγελματικά μου, δεν ξέρω αν έχω και τις δυνατότητες, αλλά πάνω στον τομέα των σπουδών μου απλώς συμμετείχα σε κάποια πράγματα. Δεν κέρδισα ποτέ τίποτα. Μόνο παλιότερα όταν έβαλα χρήματα από την τσέπη μου, έκανα κάτι. Κι έτσι αναλώνομαι σε άσχετες δουλειές με μικρά μεροκάματα. Στον ερωτικό τομέα σεβόμουν πάντα τα όχι, δεν επέμενα, δεν έχω φέρει σε δύσκολη θέση άτομο στη ζωή μου. Εξέφραζα ενδιαφέρον, εισέπραττα το όχι, προχωρούσα. Αυτό συνέβαινε πάντα, επί πάμπολλα χρόνια. Κι έτσι συνεχίζει. Το ίδιο και με τις φιλίες, δεν πίεσα ποτέ κάποιο άτομο να κάνουμε παρέα, ούτε είχα αγωνία να μπω σε παρέες ή να με αποδεχτούν. Είχα κάποιους περιστασιακούς φίλους, όταν τράβηξαν άλλο δρόμο στη ζωή τους, ούτε επέμεινα σε τίποτα, έμεινα μόνος και τέρμα. Κι αν πω κάπου ότι ζω έτσι, θα μου ρίξουν ένα φταίξιμο που δεν μου αξίζει. Δεν κατηγορώ ποτέ τους άλλους ότι με αδίκησαν, ούτε στον έρωτα, ούτε στις φιλίες, ούτε στα επαγγελματικά. Εκφράζω απλώς ένα ήπιο παράπονο ή απλώς προσπαθώ να συμφιλιωθώ με τη ζωή μου κι όσο μεγαλώνω και γερνάω προς τα κει πάω. Συμφιλιώνομαι. Αλλά αντιπαθώ βαθιά όσους αρχίζουν να μου λένε ότι φταίω που δεν επέμεινα, που δεν διεκδίκησα, που δεν βγήκα να υψώσω ανάστημα, που άφησα ανθρώπους να φύγουν από τη ζωή μου, που κάθησα στη γωνιά μου κι άλλες τέτοιες βλακείες. Αν ήμουν αντίθετης ιδιοσυγκρασίας άνθρωπος κι έλεγα ότι ακούω όχι αλλά τα λαμβάνω ως ναι σε όλους τους τομείς τότε θα μου λέγανε ότι δεν λαμβάνω υπ' όψιν μου τη συμπεριφορά των άλλων και ότι έχω έλλειψη σεβασμού κι αδυνατώ να καταλάβω τη δύσκολη θέση του άλλου όταν επιμένω σε κάτι, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό και διάφορα τέτοια. Οι ίδιοι άνθρωποι θα μου τα λέγανε αυτά. Οι ίδιοι που τώρα με κατηγορούν για υποτιθέμενη αδράνεια.