ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
31.3.2024 | 22:25

Σκέψεις Κυριακής κατά τα διαλείμματα απ' την ανάγνωση

Πέρασα άλλη μια αναγνωστική Κυριακή και χάρηκα πολύ που επιτέλους άρχισε η ζέστη και ο υπέροχος ήλιος να με συντροφεύει στην πόλη. Ο μοναδικός που με συντροφεύει. Δεν θέλησα να πάω σε εξωτερικούς μεγάλους χώρους ως συνήθως, π.χ. πάρκα αλλά να κάτσω σε παγκάκια ή ωραίες στάσεις λεωφορείου. Όποτε σήκωνα το κεφάλι μου για να κάνω ένα μικρό διάλειμμα από την ανάγνωση έβλεπα τα αυτοκίνητα που περνούσαν κι είχαν μουσικές ή ανθρώπους που συζητούσαν σε ξέφρενους ρυθμούς. Και σκεφτόμουν πως αν είχα κι εγώ ένα αυτοκίνητο και πήγαινα Παραλιακή για μπάνιο στη θάλασσα και μετά μασαμπούκα στο εστιατόριο ή την ψαροταβέρνα θα είχα και φίλους και ερωτική σύντροφο. Γιατί έτσι είναι η ζωή. Κι όχι μόνο για την πιτσιρικαρία. Σκέφτηκα επίσης ότι δεν θα ήθελα ούτε να έχω μάθει να οδηγώ, ούτε να έχω αυτοκίνητο. Ναι είναι επιλογή μου. Είκοσι δύο χρόνια χωρίς αμάξι, από τότε που ενηλικιώθηκα δηλαδή. Κι επειδή είμαι φτωχός και χωρίς βοήθεια από κανέναν στην κυριολεξία, αν είχα αμάξι στα νεανικά μου χρόνια θα κατέληγα ή να το πουλήσω ή να το έχω παρατημένο σε αχρηστία σε κανα πεζοδρόμιο στη γειτονιά μου γιατί πάρκινγκ δεν έχω, μένω σε πολυκατοικία. Το κυριότερο είναι ότι ανέκαθεν αντιπαθούσα την οδήγηση, δεν ήθελα να μάθω. Μια ζωή με τα μέσα μαζικής μεταφοράς κι έχω πάει παντού. Αν ήθελα να βγω έξω από την πόλη, τότε έπαιρνα ΚΤΕΛ. Αλλά την Αθήνα την έχω γυρίσει σχεδόν όλη. Κι ακόμα συνεχίζω. Όπου έχει κάτι που με ενδιαφέρει να παρακολουθήσω, πηγαίνω χωρίς δισταγμό όσο μακριά κι αν είναι. Τέλος πάντων. Τα δυο μυθιστορήματα που είχα μαζί μου τα τελείωσα, σύντομα ξεκινάω συλλογή διηγημάτων. Γενικά πάντως σκέφτηκα πως ίσως ο τρόπος που ζω να είναι αυτός που εμποδίζει να έχω σχέσεις. Αλλά από την άλλη έχω γνωρίσει και άτομα που ζουν όπως εγώ και η τύχη τα βοήθησε να συνάψουν σχέσεις. Έχω ακούσει μάλιστα κι ένα διάσημο ζευγάρι (ένας σκηνοθέτης με μία συγγραφέα) που διοργανώνουν αναγνωστικές Κυριακές όπου διαβάζουν μαζί διάφορα αγαπημένα τους βιβλία ή αποσπάσματα βιβλίων ο ένας στην άλλη ή ποιήματα και περνούν πολύ ωραία. Ας είναι. Δεν πειράζει. Δεν μπόρεσα επίσης να μην σκεφτώ την κοπέλα που πριν λίγες μέρες έγραψε εδώ την εξομολόγηση με τίτλο ''μόνη για πάντα''. Της εύχομαι να μην είναι πλέον μόνη αλλά δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ πως πολλοί λένε ότι είναι μόνοι άνθρωποι αλλά εγώ το ζω στ' αλήθεια, πραγματικά μόνος εδώ και μια σχεδόν εικοσαετία με ελάχιστα διαλείμματα παρέας. Κάθε εβδομάδα που περνάει και σιωπή. Μόνο τη φωνή μου ακούω μέσα μου την ώρα που διαβάζω. Ή όταν μου σιγοτραγουδώ. Αληθινά μόνος για πάντα. Λίγη λύπη νιώθω πάντως. Δεν πειράζει. Καλό μήνα.
8
 
 
 
 
σχόλια

Διαβαζεις που διαβαζεις τοσο , γραψου σε καποια φιλαναγνωστικη ομαδα θα γνωρισεις ατομα με το ιδιο ενδιαφερον. Θα χεις και πραγματα να πεις με τοση λογοτεχνια που διαβαζεις. Επισης σε καποια ομαδα σινεφιλ να πηγαινετε για ταινιες. Λυσεις υπαρχουν αλλά ισως βολευεστε στη μοναξια σας που εδω που τα λεμε δεν ειναι κι απαιτητικη.

Δεν υπάρχουν αυτά που λέτε.
Ειδικά οι δεύτερες ομάδες που αναφέρετε δεν υπάρχουν.
Είναι φοιτητικές ομάδες που διοργανώνουν προβολές.
Σινεφίλ ομάδες δεν υπάρχουν και το λέω πολύ σοβαρά.
Αν εννοείτε ομάδες τύπου Ίριδας ας πούμε, ήμουν γραμμένος παλιά κι ακόμα πηγαίνω σε προβολές.
Κι αυτή ομάδα κινηματογραφική ή μάλλον πιο σωστά κινηματογραφική λέσχη των φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι.
Σινεφίλ ομάδες να πηγαίνουν για ταινίες δεν υπάρχουν. Εκτός αν εννοείτε τα ΚΑΠΗ που έρχονται εκδρομές με πούλμαν και μπορεί να βρεθούν και σε κανα θέατρο ή σινεμά στα πλαίσια επίσκεψης.
Σε κανένα μέρος προβολών που πάω ή σε φεστιβάλ (κι έχω γυρίσει σχεδόν τα πάντα εδώ και 25 χρόνια στην Αθήνα, από την εφηβεία μου δηλαδή και μετά) δεν υπάρχουν σινεφίλ ομάδες που να πηγαίνουν στοχευμένα για ταινίες.
Όσο για φιλαναγνωστική ομάδα δεν υπάρχει, τουλάχιστον απ' όσο ξέρω. Κι έχω ψάξει.
Κάποιες κυρίες που μένουν σε διάφορες περιοχές στήνουν απλώς με άλλες κυρίες (κυρίως της γειτονιάς τους) διάφορες λέσχες ανάγνωσης που διαβάζουν όλες μαζί συγκεκριμένα βιβλία και τα συζητούν ή καλούν τους συγγραφείς τους μετά για ομιλία.
Ή εκδοτικοί οίκοι στα πλαίσια εμπορικών προωθήσεων κάποιων βιβλίων και κάποιων συγγραφέων τους, παίρνουν κάποιες πρωτοβουλίες και κάποιοι συγγραφείς τους στήνουν κάποιες λέσχες όπου διαβάζουν συγκεκριμένα βιβλία και τα συζητούν μετά.
Ή διαβάζουν τα βιβλία του συγγραφέα ο οποίος έστησε τη λέσχη στα πλαίσια προωθητικών ενεργειών μαζί με τον εκδοτικό του οίκο.
Παρέες δηλαδή, φίλοι πάνε σε τέτοιες λέσχες.
Δεν υπάρχουν φιλαναγνωστικές ομάδες που να πηγαίνουν στοχευμένα σε παρουσιάσεις βιβλίων ή να προτείνουν τα μέλη κάποια βιβλία που τους αρέσουν και να τα συζητάνε μεταξύ τους.
Έχω πάει σε άπειρες συνεντεύξεις συγγραφέων και παρουσιάσεις βιβλίων.
Και πάλι φιλικές παρέες πάνε σε αυτά, όχι φιλαναγνωστικές ομάδες.
Τέλος πάντων. Ευχαριστώ για την πρόταση. Να είστε καλά.

Ειστε τοσο απολυτος που με κανετε να πιστευω πως δεν θελετε ν αλλαξετε τιποτα στη ζωη σας , γινατε ενα με τη μοναξια σας. Εγω που βρισκομαι λιγο πριν τα 50 , μετα απο στραπατσα που μου ετυχαν στη ζωη αλλά θελοντας να συνεχισω να ζω,, εψαξα και βρηκα αυτες τις ομαδες . Μια που μπορω να σας αναφερω ειναι η "Λεσχη Αναγνωσης Αμαρουσιου". Επισης αναλογη υπαρχει και σε αλλους δημους.

Αν υπάρχουν τότε δεν με ενδιαφέρει να παρακολουθήσω δημοτικές λέσχες ανάγνωσης. Κι εκεί παρέες πηγαίνουν ή φίλοι μεταξύ τους ή γείτονες αναγνώστες.
Δεν θα πάει ένας άνθρωπος με σκοπό να κάνει παρέα και θα βρει άτομα να τον εντάξουν στην παρέα τους.
Ας πούμε ότι είμαι εγώ λάθος, κανένα πρόβλημα.
Αλλά δεν με ενδιαφέρει καθόλου μα καθόλου να πάω κάπου να διαβάζω ό,τι αποφασίσει η λέσχη ανάγνωσης. Αγαπώ τα βιβλία που επιλέγω να διαβάσω.
Το να πάω να συμμετέχω σε μια συζήτηση μιας ώρας μια φορά την εβδομάδα σχετικά με ένα βιβλίο που έχει επιλέξει ο εκάστοτε άνθρωπος που τρέχει τη λέσχη δεν με ενδιαφέρει. Να πω δηλαδή τη γνώμη μου πάνω στο βιβλίο όταν έρθει η σειρά μου να εκφέρω άποψη για πέντε-δέκα λεπτά και τέρμα.
Και στο τέλος ο καθένας θα φύγει με την παρέα που ήρθε. Και ο μόνος μόνος.
Τέλος πάντων είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό από ανθρώπους που δεν βιώνουν χρόνια μοναξιά. Ναι η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να αλλάξω τίποτα στη ζωή μου. Όπως το λέτε. Όσες φορές πήγα να αλλάξω, έφαγα τα μούτρα μου.
Έχω λοιπόν κάθε δικαίωμα τώρα που έγινα μεσήλικας να μην επιθυμώ να αλλάξω τίποτα.
Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να μου φέρει καμία αλλαγή οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να προσπαθώ για κάτι μάταιο.
Μέχρι και tae kwon do μ' είχε γράψει η μητέρα μου στα νεανικά μου χρόνια για να ''σκληραγωγηθώ'' και να κάνω παρέες. Και τα είχα πάει και καλά κι ας μην έχω καμία σχέση με την κουλτούρα των πολεμικών τεχνών και τον αθλητισμό γενικότερα. Έπαιρνα ζώνες στο άθλημα αβέρτα.
Αλλά ναι όταν βλέπεις πως κανένας δεν ενδιαφέρεται να μείνει δίπλα σου, όχι επειδή δεν σε χωνεύει απαραίτητα αλλά επειδή του παρουσιάζεται μια νέα ευκαιρία στη ζωή του κι έχει κάτι καλύτερο να κάνει ή να φύγει γι' αλλού, τότε ναι έχεις δικαίωμα από ένα σημείο και μετά να θες μόνο τη μοναξιά σου που ήταν η μοναδική παρέα που δεν σε πούλησε από την αρχή.
Είμαι λάθος, δεν πειράζει. Και σωστός όταν ήμουν δεν κέρδισα κάτι.
Να είστε καλά, ευχαριστώ για τις συμβουλές.

Όμορφα περνάς. Φτώχεια, βόλτες στην πόλη, διάβασμα... ταπί και ψύχραιμος. Τα πλούτη εξάλλου δεν φέρνουν την ευτυχία. Τί να το κάνεις το αμάξι. Άσε που μπορεί να τρακάρεις, να τραυματιστείς ή να πεθάνεις. Μόνος σου είσαι σαν βασιλιάς, κάνεις ό, τι θες, δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Αυτός ο τρόπος ζωής διακρίνω ότι σου ταιριάζει, οπότε τί να την κάνεις την παρέα και γιατί να νοιώθεις λύπη. Ένα λάθος όμως κάνεις, δεν είναι μόνο η τύχη που βοήθησε άλλα άτομα που έκαναν σχέσεις, είναι και τα ίδια τα άτομα που τις θέλησαν και τις διεκδίκησαν. Τί σε απασχολεί όμως για τους άλλους, εσύ συνέχισε έτσι · μια χαρά τα πας μέχρι τώρα.

Ευχαριστώ. Το έπιασα το υπόστρωμα ειρωνείας.
Βαριέμαι να εξηγώ, δεν υπάρχει άλλωστε κανένας μα κανένας μα κανένας λόγος, πίστεψέ με.
Κανένας λόγος. Το είπα; Κανένας.
Και παλιότερα που έμπαινα στη διαδικασία εξήγησης ή επεξήγησης, δεν καταλάβαινε ποτέ κανένας τίποτα.
Αν θελήσεις και διεκδικήσεις δηλαδή σχέση, τότε σου συμβαίνει, αυτό λες εσύ.
Αυτό, η διεκδίκηση παίζει ρόλο μόνο, τίποτα άλλο.
Στην οποία γνωριμία με κάποια που επιθυμείς για ερωτική σχέση, δεν πρέπει να της πεις ότι την επιθυμείς, αλλά να μιλάτε περί ανέμων και υδάτων, για τον καιρό ας πούμε επειδή αυτή καταλαβαίνει από τη στάση του σώματος και τον τόνο της φωνής αν σου αρέσει. Κάτι τέτοια που είχες απαντήσει σε ένα άλλο σχόλιό σου.
Μάλιστα. Όλα ξεκάθαρα. Διαβάζω κι ακούω προσεκτικά και μαθαίνω.
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς η διεκδίκηση, ειδικά στις ανθρώπινες σχέσεις μπορεί να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα αλλά τέλος πάντων, υγεία να υπάρχει.
Δεν μπορώ ας πούμε να κατανοήσω αν δε θέλει ο/η άλλος/η, τι ακριβώς μπορεί να κάνει η διεκδίκηση αλλά τέλος πάντων.
Ας το αφήσω εδώ γιατί ''διεκδίκηση'' μπορεί να θεωρούν αυτό που κάνουν κι ένα σωρό άτομα που βρίσκονται κάθε μέρα στα αστυνομικά δελτία, όπως και σήμερα.
Θα ολοκληρώσω με την τελευταία φράση από ένα αγαπημένο μου διάσημο νεοελληνικό θεατρικό έργο του 1998, ενός αγαπημένου μου συγγραφέα-ηθοποιού-σκηνοθέτη.
Είναι η καταληκτική φράση του έργου όπου μιλάει μια μύγα και μετά πέφτει η αυλαία:
''Κανένας άνθρωπος δεν κατάλαβε ποτέ καμία μύγα και καμία μύγα δεν κατάλαβε ποτέ κανέναν άνθρωπο. Άι στο διάβολο, άνθρωποι''.
Ας πούμε ότι είμαι η μύγα κι ας το λήξουμε εδώ.

Δεν έγραψα πουθενά ότι μονάχα η διεκδίκηση παίζει ρόλο για να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα μίας σχέσης. Είναι όμως βασικό συστατικό που χωρίς αυτό σχέση δεν γίνεται. Από εκεί και πέρα υπάρχουν τρόποι διεκδίκησης που άλλοι είναι σωστοί, άλλοι λανθασμένοι και εξαρτάται και από το timing, τις συνθήκες. Το τί θεωρούν ως διεκδίκηση αυτοί που είναι στα αστυνομικά δελτία δεν με ενδιαφέρει. Δεν έβαλα σαν γενικό κανόνα ότι σε κανένα στάδιο της γνωριμίας δεν πρέπει να πεις σε κάποια ότι την επιθυμείς τότε που απάντησα σε εκείνη την εξομολόγηση. Οι απαντήσεις που δίνω γράφονται ανάλογα με τις εκάστοτε εξομολογήσεις. Όποιος δεν αναγράφει την αρχική εξομολόγηση (ή προβληματισμό) παράλληλα με την απάντηση, είτε προσπαθεί να μπερδέψει τους άλλους είτε τα έχει μπερδεμένα ήδη στο μυαλό του. Για να στο κάνω λιανά, "κιτρινίζει" την κουβέντα.
Αν είσαι η μύγα δεν ξέρω, σίγουρα όμως "μυγιάζεσαι" αφού βλέπεις πράγματα εκεί που δεν υπάρχουν. Όπως ότι υπάρχει υπόστρωμα ειρωνείας στην απάντησή μου, από τη στιγμή που σοβαρά την έγραψα. Εκτός και αν εσύ ο ίδιος θεωρείς την ζωή που μας περιγράφεις σαν άξια ειρωνείας και γελοιοποίησης. Αποφάσισε, τί από τα δύο ισχύει.
ΤΏΡΑ, το λήγουμε εδώ.

Η απάντησή σου περιέχει μεταξύ άλλων τις εξής φράσεις: ''Όμορφα περνάς. Φτώχεια, βόλτες στην πόλη, διάβασμα... ταπί και ψύχραιμος. Τα πλούτη εξάλλου δεν φέρνουν την ευτυχία. Τί να το κάνεις το αμάξι. Άσε που μπορεί να τρακάρεις, να τραυματιστείς ή να πεθάνεις. ''
''Αυτός ο τρόπος ζωής διακρίνω ότι σου ταιριάζει, οπότε τί να την κάνεις την παρέα και γιατί να νοιώθεις λύπη''.
Αν αυτά που λες για τα πλούτη και τα αμάξια και το ''όμορφα περνάς'' που γράφεις και μετά ξεκινάς να απαριθμήσεις τα ''καλά'' που έχει ο άνθρωπος στον οποίο γράφεις ότι περνάει όμορφα και ξεκινάς από τη φτώχεια του, αλλά κατά τ' άλλα λες πως το σχόλιό σου δεν περιέχει ειρωνεία και ακατάσχετη κοροϊδία στα μούτρα του άλλου, τότε τι να πω, πάω πάσο.
Ίσως το λάθος μου είναι ότι θεωρώ a priori τους ανθρώπους έξυπνους και με ικανότητα αντίληψης ακόμα κι αν είναι είρωνες ή υβριστές.
Ίσως κάποιοι να έχουν περιορισμένη ικανότητα αντίληψης και να μην καταλαβαίνουν πότε προσβάλλουν και πότε ειρωνεύονται, είτε χοντροκομμένα είτε συγκαλυμμένα.
Να ξέρεις πάντως ότι η μεγαλύτερη χυδαιότητα είναι η μη παραδοχή της ειρωνείας ή της προσβολής από κάποιον που το πράττει αυτό.
Για την ανικανότητα αντίληψης ως προς το πού είναι τα όρια δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Ο κόσμος βρίθει από ανόητους. Δεν ενοχλούν κιόλας κι είναι και πολύ συμπαθητικοί.
Το πρόβλημα δημιουργείται από αυτούς που παριστάνουν τους ανόητους.
Η υπουλότητα δηλητηριάζει τον κόσμο.
Έτσι απλώς μια σκέψη αφήνω.
Καμία ζωή δεν θεωρώ ως άξια ειρωνείας και γελοιοποίησης, άρα ούτε κι αυτή που περιγράφω.
Τα σχόλια αυτών που υπαινικτικά την κρίνουν ως άξια ειρωνείας και γελοιοποίησης χωρίς να την ζουν, αυτά τα θεωρώ άξια ειρωνείας και γελοιοποίησης.
Είπαμε, εκτός αν όσοι σχολιάζουν κατά αυτόν τον τρόπο εμπίπτουν στην κατηγορία των ανθρώπων στην οποία αναφέρθηκα λεπτομερώς παραπάνω.
Αν δε σφυρίξει ο coach τη λήξη, δε συμβαίνει. Όσα κεφαλαία γράμματα κι αν γράφονται για υποτιθέμενη έμφαση.

Scroll to top icon