ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εσείς που προτείνετε ψυχόλογο, δεν είσαι φυσικά το μοναδικό άτομο που προτείνει κάτι τέτοιο πρέπει να ξέρετε τα εξής δύο πράγματα:
Πρώτον πρέπει το ίδιο το πρόσωπο να αποφασίσει να ανοιχτεί, να γίνει πιο εξωστρεφές αλλά να έχει πάντα στο μυαλό του ότι μπορεί να μην έχει αποτέλεσμα -τουλάχιστον άμεσο- ώστε να μην ασπογοητευτεί.
Δεύτερον -και σημαντικότερο- λόγω εμπειρίας αλλά και ανάλογων συζητήσεων που έχω κάνει: Ο ψυχολόγος θα δώσει συμβουλές όπως το να τονιστούν τα θετικά στοιχεία του ατόμου από το ίδιο κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας με τους άλλους, να μην φοβάται την απόρριψη, να εκπέμπει θετικότητα τη στιγμή που θα πάει να προσεγγίσει κάποια, να έχει θετική ενέργεια κτλ...
Επίσης θα προτείνει κάποιες ''ασκήσεις θάρρους'', δηλαδή να επιχειρήσει το άτομο κάποια προσέγγιση οπουδήποτε ώστε να ξεπεράσει την ανασφάλειά του και στη συνέχεια να συζητήσει το αποτέλεσμα με τον ψυχολόγο σε επόμενη συνάντηση.
Αυτό που όλοι οι άνθρωποι ξεχνάμε (ας βάλω και τον εαυτό μου μέσα αν και προσωπικά δεν το ξεχνάω ποτέ αλλά τέλος πάντων ας με συμπεριλάβω) είναι ότι η τόνωση της αυτοπεποίθησης κάποιου ανθρώπου εξαρτάται από τη θετική έκβαση της αλληλεπίδρασής μας με τους άλλους.
Δεν μπορεί να σκέφτεται κάποιος ότι είναι επιθυμητός αν ποτέ δεν του το έχουν πει και δεν του το έχουν δείξει και οι άλλοι.
Δεν μπορεί να έχει μια θετικότητα (κι όλα αυτά τα στοιχεία που προτείνουν οι ψυχολόγοι ώστε να επιτύχει η προσέγγιση, θεωρητικά πάντα) που να πηγάζει από το πουθενά παρά μόνο από την προσωπική του καλή διάθεση που ''οφείλει'' να έχει.
Θα πρέπει κάποτε να σου δείξουν τον έρωτά τους ώστε να νιώσεις κι εσύ αυτοπεποίθηση και χαρά κι όχι να έχεις μια ''τυπική αυτοπεποίθηση'' η οποία να πηγάζει απλώς από τις συμβουλές των ειδικών.
Όπως ακριβώς και στον τομέα της εργασίας, καλό και βοηθητικό ως ένα σημείο είναι το να θεωρεί κάποιος ότι είναι καλός επαγγελματίας αλλά κακά τα ψέματα, μόνο όταν καλοπληρωθεί για μια δουλειά ή όταν εκτιμηθεί με καλά λόγια από τους πελάτες ή τον διευθυντή του τότε θα νιώσει ότι πραγματικά είναι καλός στη δουλειά του.
Το ίδιο και στον έρωτα.
Πρακτικά και ρεαλιστικά τώρα τι θα γίνει αν ο εκάστοτε εξομολογούμενος αποφασίσει να προσεγγίσει κάποια επειδή του το είπε ο ψυχολόγος:
Βγαίνει από την ψυχανάλυση κι αποφασίζει να ακολουθήσει τις συμβουλές αυτοπεποίθησης του ψυχολόγου.
Προσεγγίζει κάποια, της λέει ότι του αρέσει, της πιάνει κουβέντα με κάποια αφορμή.
Εκείνη τώρα κατά 99,9% θα έχει σχέση και θα αδιαφορήσει κατευθείαν. (καθόλου υπερβολικός δεν είμαι στο ποσοστό που δίνω, πίστεψέ με).
Μπορεί όμως να ανταποκριθεί στην επικοινωνία επειδή ο τύπος ίσως της φανεί συμπαθής κι ευγενικός. (αυτό σε περίπτωση που έχει χρόνο να διαθέσει ή δεν ασχολείται με κινητό τη στιγμή που θα την πετύχει).
Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα υπάρξει ανταπόκριση αλλά θα θυμάται και θα συζητάει με τους δικούς της και τις φίλες της ότι εκεί που καθόταν έξω είχε ένα ''τυχερό''. Ένας τυπάκος ευγενικός, λίγο διστακτικός, ελαφρώς αμήχανος που προσπαθούσε να δείχνει κουλ και με αυτοπεποίθηση την πλησίασε κι εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για εκείνη.
Φίλες και δικοί της θα της επισημάνουν να προσέχει γιατί οι εποχές που ζούμε είναι επικίνδυνες και θα την ρωτήσουν αν κρίντζαρε. (νέα μόδα).
Αυτή θα το σκεφτεί λίγο κι ίσως πει ότι δεν ήταν πολύ cringe, καλούλης φαινόταν μωρέ.
Αυτά.
Κι ο άλλος θα ετοιμάζεται για την επόμενη συνεδρία με τον ψυχολόγο, τα επόμενα ''μαθήματα αυτοπεποίθησης'', ξοδεύοντας κι άλλα λεφτά για τις συνεδρίες από το μικρό του μισθό ή το επίδομα που λαμβάνει.

Λες: ''Αυτοπεποίθηση, σημαίνει ότι πιστεύεις πως αξίζεις ακόμα και όταν δεν ακούς ούτε μία θετική κουβέντα από τους γύρω σου.''
Η διαφορά από την αυταπάτη και τον φουσκωμένο εγωισμό;
Αν επιθυμείς μου την εξηγείς και συγνώμη κιόλας.
Όσον αφορά τη φράση σου: ''Όποιος δεν έχει την υπομονή ή την οικονομική άνεση να ανταπεξέλθει, μένει με το πρόβλημα. Τόσο απλά.''
Σε παραπέμπω στην τελευταία πρόταση από το προηγούμενο σχόλιό μου.
Γιατί συνήθως έτσι πάνε αυτά.
Όλα είναι μια αλυσίδα στη ζωή.
Γόητρο, οικονομική άνεση, επαγγελματική επιτυχία.
Και σίγουρα χρειάζεται να υπάρχει και κάποια ανταπόκριση από τους άλλους ώστε να τονωθεί η αυτοπεποίθηση.
Δε νομίζω ότι κάνω λάθος σε αυτό και το ανέλυσα και πριν.
Αλλιώς βαυκαλίζεται κάποιος.
Αν όπως λες δεν ακούει ούτε μια θετική κουβέντα από τους γύρω αλλά έχει αυτοπεποίθηση, τι να πω.

Το να έχεις αυτοπεποίθηση χωρίς ανταπόκριση και χωρίς να ακούς ούτε μία θετική κουβέντα από τους άλλους αλλά παρ' όλα αυτά να επιμένεις να πετάς στα ουράνια όσον αφορά την καλή σου διάθεση και να πιστεύεις ότι μπορείς να καταφέρεις ό,τι θες και να νιώθεις ψυχική δύναμη, μου θυμίζει τους πιστούς που λένε ότι τους βοήθησαν σε προβλήματα υγείας οι εικόνες τους και ο τάδε άγιος.
Δεν ξέρω, μάλλον λάθος κάνω εγώ, οι ''ειδικοί'' της επιστήμης θα ξέρουν περισσότερα αφού περνάει αυτή η άποψη.

Δεν είπα πουθενά ότι ο ψυχολόγος είναι χαμένος χρόνος.
Σίγουρα είναι πολύ πιο χρήσιμος από τη θέαση του παιχνιδιού με τα ραντεβού που βλέπει στην τηλεόραση ο εξομολογούμενος.
Είπα -το επαναλαμβάνω-λόγω εμπειρίας αλλά και συζητήσεων που έχω κάνει ότι αυτό γίνεται κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας όσον αφορά το συγκεκριμένο κομμάτι, δηλαδή την τόνωση της αυτοπεποίθησης ώστε να μπορέσει κάποιος να επικοινωνήσει και στον ερωτικό τομέα με έναν άλλο άνθρωπο.
Γίνεται ανάλυση και προτείνονται κάποιες ασκήσεις θάρρους που το αποτέλεσμά τους αναλύεται σε επόμενη συνεδρία.
Όσον αφορά το τελευταίο κομμάτι στο σχόλιό μου -που λέω κάποια πράγματα για το τι συμβαίνει πρακτικά και ρεαλιστικά όταν βγαίνει κάποιος από το safe space του γραφείου όπου γίνεται η ψυχανάλυση, ψυχοθεραπεία, κουβέντα, συζήτηση, whatever- μη μου πει κάποιος ότι δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια αυτό που λέω.
Αυτό συμβαίνει στις προσεγγίσεις εκεί έξω.
Εκτός αν συζητάμε για γνωριμίες σε συγκεκριμένους χώρους κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες με συγκεκριμένους τύπους ανθρώπων.
Αλλιώς στις περισσότερες προσεγγίσεις -αν δεν συμβεί κάτι κεραυνοβόλο- γίνεται αυτό που αναφέρω.
Γράφω πολύ αναλυτικά και ρεαλιστικά ποιά είναι η μέση αντίδραση που λαμβάνεις συνήθως εκεί έξω.
Όποιος ζει μέσα στον κόσμο κι έχει βρεθεί σε ανάλογη κατάσταση το ξέρει, μην κοροϊδευόμαστε.
Το μόνο που δεν έγραψα στο προηγούμενο σχόλιο και θα ήθελα να το συμπληρώσω τώρα είναι και τα dating apps που έχουν μπει στη ζωή μας πλέον .
Από εκεί και πέρα πρακτικά και ρεαλιστικά -εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που υπάρχει κεραυνοβόλο ενδιαφέρον, άμεση έλξη- αυτό που περιέγραψα επακριβώς συμβαίνει στις προσεγγίσεις για γνωριμία εκεί έξω.
Γιατί στην ''άσκηση θάρρους''' όπως την ονομάζω εγώ, στην προσέγγιση τέλος πάντων που θα σου προτείνει ο ψυχολόγος θα σου πει να την κάνεις οπουδήποτε, όχι να 'σαι π.χ. στο Penarrubia ή οπουδήποτε ατμοσφαιρικά και να συμβεί κάτι.
Αυτό που σου λέει είναι να πας οπουδήποτε και να επιχειρήσεις να κάνεις γνωριμία.
Και στην επόμενη συνεδρία να συζητήσετε το αποτέλεσμα.
Ε, η γνωριμία οπουδήποτε αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές έχει αυτή την κατάληξη που περιγράφω στο προηγούμενό μου σχόλιο. Ακριβώς αυτή.