Μην μπερδεύεται την εσωστρέφεια, με εκδηλώσεις άλλων προβλημάτων συμπεριφοράς. Κι εγώ εσωστρεφής είμαι αλλά μια χαρά εκδηλώνομαι.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Μην μπερδεύεται την εσωστρέφεια, με εκδηλώσεις άλλων προβλημάτων συμπεριφοράς. Κι εγώ εσωστρεφής είμαι αλλά μια χαρά εκδηλώνομαι.
Δεν τον πιέζουμε αλίμονο. Τον/την αφήνουμε όμορφα και ωραία στην ησυχία του/της και βρίσκουμε καποιον /α που να μας θέλει πραγματικά και να μας το δειχνει.
Πιστεύω είναι λάθος, όπως και αν το δεις, το να κάνεις υπομονή αν δεν ταιριάζεις με κάποιον άνθρωπο. Δεν πρόκειται να αλλάξει με αυτό, και φαντάζομαι αν άλλαζε απλά για σένα , δεν θα σου άρεσε αυτό. Το να παρομοιάζεις σχέση ενός έτους με "δεν βλέπω φως στο τούνελ" είναι απογοητευτικό, έχεις ήδη δηλαδή σηκώσει τα χέρια και δεν αντέχεις άλλο..Η ερώτησή μου είναι "γιατί;". Γιατί ένα χρόνο υπομονή όταν δεν θα αλλάξει τίποτα στο τέλος; Φόβος της μοναξιάς του να μην μείνεις μόνη μετά ή κατά τα άλλα τα πάτε τέλεια και προσπαθείς να υπομείνεις την εσωστρέφειά του;
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Απλά και μόνο επειδή εσύ είσαι ο/η εξωστρεφής της σχέσης, κουράζει να κάνεις εσύ συνέχεια το outreach και να γεμίζεις κενά μεταξύ σας. Αυτό ισχύει όχι μόνο στις σχέσεις, νομίζω, αλλά και στις φιλίες. Καμιά φορά θες κι εσύ να καθίσεις αναπαυτικά και να απολαύσεις την προσοχή που σου δείχνουν και την αβίαστηρ ροή επικοινωνίας και συναισθημάτων. Είναι σαν το παιχνίδι τέννις, δεν γίνεται μόνο εσύ να στέλνεις το μπαλάκι κι ο άλλος να στέκεται σαν χαμένος και να μην στέλνει ποτέ πίσω, δεν γίνεται παιχνίδι έτσι.
Κι επίσης, αυτό το "είμαι/είναι εσωστρεφής, γι' αυτό και [βάλε δικαιολογία εδώ]" έχει γίνει λίγο καραμέλα. Για παράδειγμα, η εσωστρέφεια δεν είναι δικαιολογία να είναι κανείς κοινωνικά ανάπηρος ή να είναι συναισθηματικά νωθρός προς τον σύντροφο και τα κοντινά του πρόσωπα. Ούτε είναι δικαιολογία για avoidant συμπεριφορά και αποφυγή ντόμπρων, σοβαρλων συζητήσεων που μπορεί μεν να είναι άβολες, αλλά στον κόσμο των ενηλίκων πρέπει να γίνονται.
Όπως λένε στο χωριό μου "you're in or you're out and you already know." Δεν θα μας φάνε τα χρόνια υπομονής ώσπου να εκδηλωθεί ο άλλος. Ακόμα κι ο πιο εσωστρεφής μια χαρά και από το κέλυφός του θα βγει, και θα γιορτάσει και θα χορέψει αν ξέρει ότι τού 'πεσε λαχείο η σχέση. Αν είναι με τα χρόνια και με τα ζόρια, άσ' το καλύτερα. Κι ο χαμογελαστός και δυναμικός εξωστρεφής δεν έχει καμία όρεξη να βγάζει κέφι και θερμότητα με το τσιγκέλι από κανέναν.
Αυτοί που λένε "να κάνουμε υπομονή με έναν εσωστρεφή και να μην πιέζουμε" εξισώνουν (όπως και εσύ μέσω της εξομολόγησής σου) την εσωστρέφεια με κάποια ψυχική πάθηση. Δεν είναι όμως αρρώστια ή κουσούρι, εκτός και αν όλοι εσείς βρείτε κάποια άλλη λέξη.
Είναι αποκλειστικά ζήτημα χαρακτήρα · επομένως αν περιμένετε ο άλλος να αλλάξει, μάταια θα περιμένετε. Του άλλου, μπορεί να του αρέσει ο εαυτός του έτσι εσωστρεφής όπως είναι και αντίθετα, να "τα παίρνει" με εσάς τους εξωστρεφείς που θέλετε να τον βάλετε σε τάξη.
Επίσης αναρωτιέμαι, αν εσένα σου χαλάει "το κέφι, τη διάθεση και την καθημερινότητα" μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, στην αρχή που τον πλησίασες και έκανες σχέση μαζί του όντως εντελώς διαφορετική και όπως τον είδες -η εσωστρέφεια είναι βασικό στοιχείο χαρακτήρα και φαίνεται από την αρχή- έψαχνες για σύντροφο ή για ασθενή να θεραπεύσεις ;