ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κανείς δεν παίρνει ότι τ αξίζει, παίρνει αυτά που δημιουργούν οι συνθήκες, τ περιβάλλον, οι αποφάσεις του και φυσικά η τυχαιότητα του σύμπαντος

Δεν παίρνει ο καθένας ό,τι του αξίζει, ρίξε μια ματιά γύρω σου και θα το διαπιστώσεις.
Μακάρι να έχεις έστω αδέρφια ή ξαδέρφια, κάποιον άνθρωπο τέλος πάντων ώστε όταν φτάνεις στο αμήν να λες μια κουβέντα.
Είμαι μικρότερός σου (όχι πολύ) και σε καταλαβαίνω, φέτος κλείνω είκοσι χρόνια χωρίς τη μητέρα μου.
Ελπίζω εσύ τουλάχιστον να έχεις μπαμπά, γιατί εγώ ούτε απ' αυτό έχω.
Η κουβέντα που σου είπε η μητέρα σου είναι απολύτως σωστή, βλέπεις κι από μόνος σου ότι ισχύει.
Το χειρότερο για μένα είναι ότι πολλοί -με ελάχιστες εξαιρέσεις- μένουν στα ευχολόγια, δείγμα που δείχνει τη νοοτροπία, την υποκρισία και το πόσο στ' αλήθεια (δεν) νοιάζονται για τους μόνους ανθρώπους.
Όλοι εύχονται τα καλύτερα, ουδείς κάτι πρακτικό.
Η μοναξιά είναι παγκόσμιο φαινόμενο αλλά μην ξεχνάς από την άλλη πως ζούμε στη χώρα όπου πολύ συχνά βλέπουμε κι ακούμε παραδείγματα ανθρώπων στο δρόμο που παθαίνουν κάποιο ατύχημα ή έχουν κάποιο πρόβλημα ή τους επιτίθενται και η πλειοψηφία δεν σπεύδει καν να βοηθήσει, να κάνει το παραμικρό.
Προσπερνούν αδιάφορα.
Μην ξεχνάς πως πριν λίγα χρόνια στην οδό Γλάδστωνος λιντζαρίστηκε άνθρωπος μέρα μεσημέρι κι όλοι οι περαστικοί ήταν παρατηρητές.
Αφού λοιπόν συμβαίνουν τέτοια ζητήματα ζωής και θανάτου και σχεδόν όλοι αδιαφορούν, μην περιμένεις να ενδιαφερθεί κανείς να κάνει κάτι έμπρακτο για τη μοναξιά.
Καχυποψία θα αντιμετωπίσεις κι ευχολόγια.
Μακάρι αν επιθυμείς να επικοινωνούσαμε.
Να είσαι καλά.

Δεν ισχύει. Ο καθένας παίρνει ότι προσπαθεί, όχι ότι αξίζει πάντα. Μια μέρα είναι όπως όλες οι υπόλοιπες. Προσπάθησε να αλλάξεις τις υπόλοιπες 364.

Μακαρι φετος στα 50 σου να γινει η ανατροπή !

Έλα βρε παιδί μου που το πιστεύεις αυτό. Εγω δηλαδή που παραμονή ημουν μια χαρα και το πρωι ξυπνησα αρρωστη τι να κανω; Κράτηση σε νοσοκομείο; Την ζωη μας την φτιαχνουμε εμείς οι ιδιοι οσο μπορουμε, το θέμα ομως είναι, εσυ γιατί πιστεύεις ότι αξίζεις να είσαι μόνος; Διοτι με αυτό το σκεπτικό δύσκολα θα βρεις παρέα και 49 ετων τωρα, να θυμάσαι μια κοπέλα που δεν εμφανιστηκε ποτε στα χρόνια της νιότης σου αντί να ζεις το παρόν, λογικό δεν το λες.

Επειδή στο είπε η μητέρα σου δεν πάει να πει πως είναι και σωστό. Κάνεις άσχημα που αφήνεις μία της κουβέντα να σε επηρεάζει τόσο πολύ ώστε να σου μαυρίζει την κάθε Πρωτοχρονιά. Και όχι, δεν παίρνει ο καθένας ό,τι του αξίζει.
Είμαι σίγουρος ότι αξίζεις κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Και σου εύχομαι ολόψυχα, το 2025 να είναι η χρονιά σου και να το πετύχεις !