ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα στους ανώνυμους αυτής της σελίδας. Γράφω μετά από πολύ καιρό για να σας εκμηστηρευτω στο τέλμα που έχω πέσει αυτόν τον καιρό. Έχω τελειώσει τοπογράφων μηχανικών μετά από πολλά ζόρια και χωρις να ειμαι ενθουσιασμενη να ασχοληθω με αυτο που σπούδασα. Ομολογώ πως ένιωσα μια ελευθερία όταν έγινε αλλά τότε ξεκίνησε και το χάος για το τι θα κάνω. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο δεν το ακολούθησα δοκιμάζοντας διαφορά, ξεκίνησα σαν ταμίας σε σουπερμάρκετ, έπιασα λίγο graphic design γιατί ασχολούμουν σαν χόμπι με αυτο και μετά με προγραμματισμό γιατί ήθελα προς τα εκεί να πάω αλλά δεν είχα α****** να παρατησω τη σχολή και να το ακολουθήσω. Είμαι σε μια σχέση τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και η μητέρα του αγοριού μου είναι ανήσυχος χαρακτήρας και ψάχνετε. Της ζήτησα βοήθεια όταν έψαχνα μεταπτυχιακό για να εξειδικευτώ στην πληροφορική. Δυστυχώς δεν είμαι σαν αυτή ούτε πρόκειται να γίνω πιστεύω και ξέρω ότι δεν της αρέσει αυτό πάνω μου. Και σήμερα που πήγα στις ημέρες καριέρας μίλησα μαζί της και μέσα από αυτό μου είπε σαν παράπονο γιατί δεν έβγαλα την άδεια άσκησης και έχω αφιερώσει τόσο χρόνο σε αλλά. Τι να της έλεγα... ξέρω ότι φταίω εγώ σε αυτό και δεν το έκανα επίτηδες. Μου λένε να ξεκινήσω σαν Βοηθός κάπου και μετά να ανοίξω γραφείο. Δεν θέλω να ανοίξω γραφείο! Δεν θέλω να πάρω τέτοια ηγετική θέση! Ξέρω ότι δεν πρόκειται να ανταπεξέλθω. Είμαι εδώ και δύο μέρες τόσο χάλια ψυχολογικά που κλαίω και προσπαθώ να κλαίω κρυφά από το αγόρι μου γιατί δεν θέλω να μς βλέπει έτσι. Τέλος πάντων, αποφάσισα να την βγάλω την άδεια αλλά δεν νομίζω ότι θα ξανανιωσω την ελευθερία όπως τότε...