ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Our 30s

Our 30s Facebook Twitter
146


Η γενιά μας. Φυγαμε στα 25 για ενα μαστερ σε ενα fancy πανεπιστημιο του εξωτερικου. Ξετιναξαμε το budget των γονιών μας που δουλευαν τοσα χρονια. Μειναμε σε σπιτια με συγκατοικους που γίναμε αδερφια, σπουδασαμε με "ξένους" που γίνανε φίλοι και εραστές. Διαβασαμε. Το πηραμε το πτυχίο. Και φτάσαμε στη στιγμή της πρώτης επαγγελματικής μας κάρτας. Σε μια χώρα χώρις ήλιο άλλα με λεφτά. Βρηκαμε σπίτι. Μικρό τον πρωτο χρόνο. Χαλάσαμε τον πρωτο μας μισθό κερνώντας τους καινούργιους μας φιλους και αγοράζοντας παππουτσια. Και ρούχα. Και πήγαμε για ποτα "μετα τη δουλεια". Και βγήκαμε για dinner. Εγώ δεν είχα ξαναβγει για dinner στην Αθήνα. Και με την πρώτη αυξηση αλλάξαμε σπιτι. Πηγαμε σε πιο μεγάλο. Και ξεσηκώσαμε όλο το ΙΚΕΑ της πόλης. Μαθαμε να ψωνίζουμε σε άλλη γλώσσα, αγοράσαμε λάδι απο το σουπερμαρκετ, μαγειρέψαμε φακές που δεν τρώγαμε ποτέ στο σπιτι. Κάναμε ασφάλιση και συνταξιοδοτικό. Ανοιξαμε λογαριασμούς, πληρώσαμε κοινοχρηστα, δεη, νερα, τηλεφωνα. Πηγαμε μόνοι μας σουπερμαρκετ, τα κουβαλήσαμε 3 οροφους χωρις ασανσερ, τα βαλαμε στο ψυγειο.

Είδαμε ΟΛΕΣ τις ταινίες και τις σειρές τα βραδια μετά τη δουλειά που ήμασταν κουρασμένοι. Μιλήσαμε στο σκαιπ με μανα, πατερα, αδερφια, γιαγιαδες, παππουδες, ολο το σοι. Χασαμε παρτυ, γαμους, βαφτισια, κηδειες. Μιλήσαμε με τους κολλητούς απο Αθηνα, αραιώσαμε, στελναμε κανενα μηνυμα. Μπαινουμε facebook, βλέπουμε φωτογραφίες, βαζουμε φωτογραφίες. Ζούμε μια ζωη εδώ και παρατηρούμε μια άλλη. Ερωτευόμαστε άλλους της γενιάς μας, σε άλλες πόλεις, σε άλλες χώρες. Παίρνουμε αεροπλάνα και τραίνα όπως παίρναμε ταξι μέχρι το κεντρο. όπως παίρναμε μετρο μέχρι Αγιο Αντώνη. Φεύγουμε, ερχόμαστε. Βαλιτσες, βολτες, αγκαλιές, παρέες, άνθρωποι, φιλοι φιλων. Φιλοξενούμε, μας φιλοξενούν. Γυριζουμε πίσω. Αφήνουμε τη βαλίτσα απειραχτη για καμια εβδομαδα, να μας θυμίζει που είμασταν, να μυρίζει από τα σεντόνια που κοιμηθηκαμε. Πλυντηρια, σκουπισμα, Σαββατοκυριακο. Δε με ξυπνάει η σκούπα της μάνας μου πια. Δεν τσακώνομαι με τον αδερφό μου για τις δουλειές και το τηλεκοντρολ. Δεν περιμενω τον πατερα μου το μεσημερι να φαμε. σκουπίζω, παω γυμναστηριο, παω για ψώνια, μαγειρεύω. Μεγάλωσα. Κοιταω τους λογαριασμούς, σκεφτομαι τι θα φορεσω τη δευτερα στο μιτινγκ. Και εγινα 30.

146

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Παρατηρώ μια αμφιβολία, ενα παράπονο, εναν εξαναγκασμό. Παρόλα αυτά, όλοι της πήραμε τις αποφάσεις μας και γιαυτές θα πρέπει να χαιρόμαστε και να θυμόμαστε την Ελλάδα στην διονυσιακής μορφής party που κάνουμε γιαυτές. Screw FenceSitting
για μενα το πραγμα ειναι απλο.θες να μεινεις? μεινε. Θες να φυγεις? Φυγε. Καντο αθορυβα μονο και χαμογέλα. Εγω προτιμησα την ευτυχια απο την επιτυχια κι εμεινα. Ειχα την δυνατοτητα να φυγω αλλα δεν το εκανα.Εμεινα οχι για να χτισω τη νεα Ελλαδα και να φανω παληκαρι. Εμεινα γιατι αυτα που ξερω και αγαπω βρισκονται εδω. Ποσο ευτυχισμενος εισαι εδω περα θα πει κανεις..χωρις λεφτα,κουτσοδουλευοντας κλπ. Μια χαρα ειμαι. ΕΓΩ ομως. Το γεγονος οτι τιποτα δε δουλευε σωστα (και ουτε προκειται) στην Ελλαδιτσα ειναι που μας εκανε να σκαρφιζομαστε χιλια δυο πραγματα και να εξελισσομαστε πρωτοτυπα χωρις να ακολουθουμε τη νορμα. Μενω στην Ελλαδα γιατι πουθενα αλλου δεν θα ειμαι ο Πασχαλης.
Κάθε μέρα της ζωής μου επιβεβαιώνω τον κανόνα πως το πρόβλημα του καθενός , του φαίνεται το μεγαλύτερο του κόσμου.Αν και όλα αυτά που περιγράφεις δεν είναι αντιπροσωπεύουν τα "προβλήματα" της την πλειοψηφίας των 30ρηδων Ελλήνων σήμερα, ωστόσο σου εύχομαι χρόνια πολλά και καλά.
Όπου γης και πατρίς.Φυσικά πονάει να είσαι μακριά από τον τόπο σου, όσο και μακριά να είσαι, ακόμα και εντός Ελλάδας.Μια ζωή στο εξωτερικό είναι λιγότερο αγχωτική. Δεν υπάρχει κρίση, τα πάντα λειτουργούν, είναι οργανωμένα, κτλ. Όσο για τον καιρό, την βροχή, τα χιόνια και το κρύο που έχουν οι χώρες του βορρά, τα έχουν και κάποιες περιοχές της βόρειας Ελλάδας. Τι Γρεβενά, τι Γενέβη; Αν δεν θέλετε κρύο και βροχή, ελάτε προς Αραβία, που έχει ήλιο κάθε μέρα, δουλειές και καλά λεφτά.
Κάποιοι θα το διαβάσετε αλλά θα πείτε να είμαστε στην θέση τους να φύγουμε από την κωλόΕλλάδα....έτσι έλεγα εγώ έτσι λέγαμε και όλοι αλλά είναι πικρή η ξενιτιά. Θα το διαπιστώσετε όσοι βιάζεστε να φύγετε.
καλά πολυ μελό για το τίποτα.Τουλαχιστον οι γονεις σου ειχαν λεφτα να σε στειλουν εξω, ανηκεις στους τυχερους.Γιατι και μεις στα 30s ειμαστε αλλά ούτε για άλλη πόλη δεν εφταναν για σπουδες...μη πω για τους μεταναστες που πανε ξυπολυτοι εξω και παρακαλανε για να καθαρισουν μια σκαλα!
Our 30s+ in Greece. Πτυχίο, μεταπτυχιακό, στρατός, διδακτορικό... Και μετά τι; Κάποιοι που είχαμε ζήσει μαζί ατέλειωτες ώρες πάνω από το ίδιο βιβλίο και τον ίδιο εργαστηριακό πάγκο είχαν ήδη φύγει. Και ήρθε και σε μένα η πρόσκληση: Γερμανία! Μεγάλο ερευνητικό ινστιτούτο! Και τι τιμή! Δεν έκανα αίτηση, με καλέσανε. Το δίλημμα μεγάλο. Φεύγω ή κάθομαι; Τα πράγματα δύσκολα εδώ… Ήδη ψάχνω για δουλειά για πάνω από 9 μήνες. 2 συνεντεύξεις και τίποτα άλλο… Φεύγω; Ο μισθός καλός αλλά… άλλο πράγμα η Ελλάδα μας. Και η απόφαση ήταν ΟΧΙ. Μένουμε και προσπαθούμε. Την επόμενη μέρα μαζί με την παρέα τρώμε το σουβλάκι μας στο πάρκο. Λέει ο ένας: «Don’t worry, έχει ο Θεός. Θα βρείς δουλειά εδώ ισάξια..» Λόγια παρηγοριάς σκέφτομαι….Τρία χρόνια μετά σκέφτομαι ακόμα αυτή τη φράση… «έχει ο Θεός». Δουλειά βρήκα. Μετά από 2 βδομάδες. Ουρανοκατέβατη. Απόγευμα Παρασκευής, χτυπάει το τηλέφωνο, «ο τάδε»; Ναι, απαντάω… «Άκου, έχω μια πρόταση για σένα… μου μίλησε η τάδε... θέλεις»; Βρισκόμαστε, μου εξηγεί. Φιλόδοξο αλλά ωραίο. Θέλει προσπάθεια και κόπο. «Μέσα»!!!Τα υπόλοιπα κύλησαν γρήγορα, δύσκολα αλλά και όμορφα. Σήμερα, αυτό που ξεκίνησε τότε προχώρησε πέρα από κάθε προσδοκία! Τότε ήμασταν 5. Οι 2 είχαν το όραμα και οι άλλοι 3 την όρεξη για δουλειά. Σήμερα γίναμε 15. 2-3 ήρθαν πίσω από τις «συννεφιασμένες χώρες». Πάντα το θέλανε να γυρίσουν… Ψάχνανε την ευκαιρία… και την βρήκαν. Και συνεχίζουμε ΕΔΩ! Και δεν μας λείπει τίποτα, ούτε τα dinner, ούτε τα meeting, ούτε τα workplans και τα timesheets. Αλλά συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε ΕΔΩ! Δύσκολο; Ναι. Ακατόρθωτο; Σίγουρα όχι… Και ο τόπος μας χρειάζεται!
Diavazo tosi ora kai niotho: tautisi, upsili piesi, akousma verese, klpTi simeron imera uparxoun 3 katigories ellinon. Oi ellines pou dn efugan pote, oi ellines pou fugan 5-15 xronia prin kai autoi pou fugan tin teleutaia 3-4tia. Gia autous pou dn efugan pote, thelo aplos na sumfoniso me ton Ataxinomito os pros to oti h Agglia, h Skotia kai h Germania DEN EINAI ELLADA. Kai gia na min anevei k kanenos allou i piesi, oloi ellines eimaste kai to kako to xali to mavro to niosame kai niothoume sto petsi mas oloi. Eimaste kai europaioi kai se osous exun autapates, OLI H EUROPI VOGGAEI, oi ellines voggane paneuropaika. Peran autou, xero poso ma poso dikaio exei o kathe ellinas kai kathe antrhopos stin axioprepeia pou mas stereitai. Tosa paidia, tosi prosthatheia kai oute kan dikaioma stin skotomeni mas axioprepeia.Gia osous fugan pano apo 5 xronia prin, thelo na tous po poso tous niotho stin ennoia xenitia kai auto to rimadi to dinner kai ola, kai malista tous zileuo kai tous xeromai pou exun taktopoihthei kai boresan kai allaxane kai spiti. O ponos tou na eisai makria apo tin patrida sou dn allazei, alla einai uperoxo na vreis enan topo na statheis, na niotheis asfaleia se enan toso anasfali xoro makria apo tin patrida sou.Gia tous upoloipous kali ora san emena pou fugame pio meta, KALO KOURAGIO. Btw, diplo kouragio ston kurio apo latiniki ameriki. Spoudes, metaptuxiaka sto London (ainte na min po k tipota gia ti vromopoli tora pou savato vradu stis mises gonies xernane kai stis upoloipes pidiountai!), aristeia, 4 glosses, douleia san to skuli kai allagi spitiou kai xoras kathe treis kai pente.. Kai sto telos ti?? Xana anasfaleia, xana prosthatheia gia mia, mia rimada ELPIDA. Sthn ellada fos kanena, sto exoteriko mia axtida kai auti milia makria..Eilikrina ores ores dn xero ti na kano, pou na pao, ti na.. ti na.. apognosi.. apla apognosi.Giauto loipon gia olous emas tous ellines, mesa kai exo, o kathenas exei to golgotha tou kai prepei na vrume enan tropo na pame brosta kai oxi piso. Giati auti h rimadiasmeni i ELPIDA den tha svisei pote, pote omos. Kai auto pou exo katalavei einai oti i apognosi gennaei idees.. Afou den uparxei fos, tha to ftiaxume emeis..
Μπρος γκρεμος και πισω ρεμα. Ειναι πλεον προνομιο να σου δινεται η ευκαιρια να αποτραβηχτεις απο αυτη τη σκληρη και φτηνη πραγματικοτητα και να φυγεις στο εξωτερικο οπου κι αν ειναι αυτο. Θα ηθελα ομως να ξεκαθαρισω οτι ειναι αρκετα δυσκολο να "φτιαξεις" κατι εδω. Μην πιστευετε οτι οι ξενοι σε περιμενουν με ανοιχτες αγκαλες και μοιραζουν λεφτα. Θελει απιστευτη προσαρμοστικοτητα και ζητανε απειρα προσοντα ακομα και για τις πολυ μικρες αρχικες θεσεις σε εταιριες. Η κριση εχει χτυπησει ολη την ευρωπη σε διαφορετικο βαθμο βεβαια. Οποιος μιλαει τα "ελληνικά" αγγλικα καταληγει στα MCdonalds. Τι προτιμας; ασφαλεια, δικους σου ανθρωπους και πατριδα η ενα μισθο ισα ισα να την βγαζεις και ολη μερα δουλεια και εκμεταλλευση;
Νιώθεις νοσταλγία προφανώς γιατί θυμάσαι τις καλές μέρες που άφησες. Αυτές που ακολούθησαν δεν τις είδες, ευτυχώς για εσένα. Πίστεψε με, δεν θα ήσουν και πολύ καλά αν δεν είχες δουλειά, αν έμενες με τους δικούς σου μέχρι τα 35, αν είχες δουλειά αλλά κάθε μήνα έπαιρνες χαμηλότερο μισθό από τον προηγούμενο, αν περίμενες να σε απολύσουν από μέρα σε μέρα, αν σε απέλυαν και δεν είχες δυνατότητες να βρεις άλλη δουλειά, αν σου έβαζαν το χέρι στην τσέπη για να σου πάρουν και άλλα ακόμη μέσω φόρων λες και δεν είχες πληρώσει ήδη αρκετά από το μισθό σου, αν δεν έπρεπε να πληρώσεις ιδιωτικά και επιπρόσθετα για παιδεία, υγεία, ασφάλεια γιατί οι δημόσιες παροχές είναι πενιχρές ή ανύπαρκτες.... Αν έρθεις για μερικούς μήνες πίσω και τα δεις όλα αυτά, θα φύγεις τρέχοντας. Εγώ είχα δουλειά και αποφάσισα να τα αφήσω όλα και να δοκιμάσω σε ένα περιβάλλον πιο αξιοκρατικό και πιο ασφαλές πριν λίγους μήνες. Δυσκολίες υπάρχουν και εδώ όμως αυτή η κινούμενη άμμος που δεν ξέρεις πότε θα σε πάρει μαζί της είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε έναν νέο άνθρωπο. Δεν είναι τα λεφτά, δεν είναι οι θέσεις, είναι όμως η αξιοπρέπεια και να μην ξυπνάς το πρωί μέσα στην αγωνία. Ξέρω φίλους που κάθε μέρα περιμένουν να έρθει η σειρά τους στον ΟΑΕΔ. Ξέρω φίλους που είναι δυο χρόνια άνεργοι. Ξέρω ανθρώπους που δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακα τους. Επίσης, ξέρω ανθρώπους που δεν μπορούν να χαρούν τίποτα ακόμη και αν ακόμα τα καταφέρνουν επειδή αυτό το κλίμα γύρω τους, τους πνίγει. Εγώ δεν σπούδασα εξωτερικό, έχω όμως τρία πτυχία όλων των βαθμίδων από ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, μιλάω τρεις ξένες γλώσσες και αν και δεν είμαι ακόμη 34 δούλεψα 14 χρόνια στο χώρο και στη χώρα μου. Και παρόλα αυτά το αποφάσισα να φύγω και νιώθω πόσο τυχερή είμαι. Και εγώ κάθε μέρα γκρινιάζω για τον καιρό, για τα γεμάτα τρένα, για πολλά. Όμως, μπορώ μάλλον να προσφέρω περισσότερο με τα προσόντα μου εδώ παρά πίσω. Οι Έλληνες του εξωτερικού είναι άξιοι πρεσβευτές της χώρας τους. Τα προσόντα δεν κρύβονται ούτε και είναι εύκολο να σε μειώσουν οι άλλοι για αυτά. Στην Ελλάδα όσο πιο πολλά γνωρίζεις τόσο λιγότερο αναγνωρίζεσαι και τόσο λιγότερο χρήσιμος σε αφήνουν να είσαι. Είναι αυτό το καμπανάκι που βαράει και προειδοποιεί τους λιγότερο καλούς από εσένα για το πόσο επικίνδυνος είσαι. Και επειδή πιθανόν οι λιγότερο καλοί από εσένα είναι περισσότεροι αριθμητικά από εσένα, θα πρέπει εσύ να κατέβεις μερικές σκάλες και να μην προκόψεις ακόμη και αν το επιδιώξεις. Σε αυτά τα θέματα δεν μας φταίνε οι Γερμανοί, οι Τούρκοι, οι Αμερικάνοι, δεν μας φταίνε οι άλλοι εντέλει. Το κεφάλι μας τα φταίει και αυτό έφταιγε πάντοτε.
ενα δραμα ζειτε εσεις οι wannabe γιαπηδες.... πωπω! κριμα που δεν μπορω να σας καταλαβω εγω η ταπεινη ανεργη, οσον αφορα την πραγματοποιηση του καταναλωτικου σας ονειρου.... ενα δραμα ζειτε... χειροτερο και απο αυτο των δικων μας μεταναστων (αυτων που η υπαρξη τους και μονο θεωρειται παρανομη,που δολοφονουνται στα συνορα απο προστατες του πολιτη, που βασανιζονται στα ντοπια κατεργα και στα αστυνομικα τμηματα, που μιλανε και αυτοι με τους γονεις στο skype μια φορα το διμηνο-αλλες φορες παλι οχι, απλως μενουν αζητητα πτωματα που τα ξεβρασε η θαλασσα)μη τα συζητατε! ενα δραμα, ενα δραμα...... και για επειδη θεωρω οτι πρεπει να εισαι το λιγοτερο χυδαιος για να κανεις σχολια του τυπου "και εσεις που αγωνιζοσασταν ειδαμε τι σκατα τα κανετε" να πω σε καθε λογης χυδαιο υπανθρωπο το εξης: οχι κουκλιτσα μου, τα σκατα δεν τα τρωμε επειδη καποιοι ανθρωποι αγωνιζονται αλλα ακριβως γιατι εσυ ξυνεις τα παπαρια σου τοσα χρονια και τωρα στα δυσκολα, που ΕΣΥ εχεις δημιουργησει με την αδρανεια και την συναινεση σου, την κανεις για να χτισεις καριερα παντα στα μικροαστικα προτυπα της ατομικης ανελιξης...για αυτο και εγω ευχομαι να παραμεινετε στα "ξενα" ολοι εσεις οι δειλοι και αχρηστοι, μπας και φτιαξουμε μια αλλη κοινωνια χωρις ανθρωπους οι οποιοι περιμενουν μια ζωη το θεο ή καποιον αλλο να τους σωσει αναθετοντας τα παντα στους αλλους και χωρις να κανετε τιποτα ποτε οι ιδιοιστο καλο λοιπον, και να μη μας γραφετε
Αν δεν ξέρεις μη μιλάς και μην κρίνεις. Γιατί είναι πάνω από 10 τα χρόνια που και εγώ όπως και πολλοί άλλοι που τώρα είναι στο εξωτερικό κατέβαιναν στις πορείες και μάζευαν δακρυγόνα και ξύλο. Εάν εσύ έχεις την εντύπωση πως είσαι πιο αγωνιστής επειδή κάθεσαι και τρως την ανεργία στη μάπα σε σχέση με κάποιον που ΚΑΙ ξύλο ΚΑΙ χημικά έφαγε από το κράτος και τελικά είδε και απόειδε από την ανεργία και σηκώθηκε και έφυγε, τότε σίγουρα είσαι ΑΝΙΚΑΝΟΣ να χτίσεις το οτιδήποτε στην Ελλάδα. Η κακεντρέχεια, η ειρωνία κι ο κομπλεξισμός, ποτέ δεν βοήθησαν στο να χτιστεί μια διαλυμένη χώρα, μάλλον το αντίθετο. Ένα άλλο κλασσικό χαρακτηριστικό του μικροαστού νεοέλληνα εκτός από αυτά που αναφέρεις είναι και το να κατηγορεί τους γύρω του για όσα συμβαίνουν και ειδικά όταν αυτοί οι γύρω του κάνουν και κάτι στη ζωή τους.Έχω υπάρξει άνεργη για αρκετό καιρό, για να είμαι σε θέση να γνωρίζω πολύ καλά το πώς μπορεί να σε βυθίσει στην κατάθλιψη. Από το ποστ σου αυτό όμως, κατάλαβα και το πόσο εύκολο είναι να σε κάνει και κομπλεξικό. Λυπάμαι πολύ.
πεστα, πεστα κουκλιτσα μου! για τους "κακους" και "κακεντρεχεις" ζηλιαρηδες που "δεν κανουν τιποτα στη ζωη τους" και "κατηγορουν τους γυρω του" "ειδικά όταν αυτοί οι γύρω του κάνουν και κάτι στη ζωή τους"να συμπληρωσω επισης για τους καλους και αξιους που με τη σκληρη δουλεια πανε μπροστα σε αντιθεση με τους τεμπεληδες... να πως ειναι οι δημοσιοι υπαλληλοι ενα πραγμα; :PPPPPPκαι το κομπλεξ ξερεις απο που προερχεται ε; απο τη ζηλια για το ποσο "αξιοι" ειναι ολοι αυτοι που τρεμουν στην ιδεα οτι θα χασουν την καταναλωτικη τους δυναμη
α και που σαι "αξια και πετυχημενη που κανεις κατι στη ζωη σου σε αντιθεση με τα υπολοιπα ρεμαλια", χεστηκα για το χτισιμο της διαλυμενης γλυκειας μας πατριδαςαλλωστε δεν ειναι η μονη χωρα της δυσης που υφισταται τα δεινα της καπιταλιστικης κρισης... στην τελικη αρνουμαι να πληρωσω την κριση των αφεντικανων, την ωρα που οι ιδιοι σκουπιζονται με χρυσο χαρτι υγειαςμιλανε ολοι, μιλανε και οι wannabe γιαπηδες για το δραμα τους που δεν μπορουν να υλοποιησουν το μικροαστικο ονειρο της ατομικης ανελιξης στην "γλυκεια τους πατριδα"