Ηρθε η ώρα, τα πράγματα να μπουν στη θέσης τους...Η Eurovision είναι κάτι περισσότερο από ένα πανηγυράκι, λέει η ακαδημαικός Κάρεν Φρίκερ που μαζί με τους συνεργάτες της ερευνά το πολιτικοκοινωνικό νόημα του συγκεκριμένου “ελαφρου” Φεστιβάλ τραγουδιού. Η Φρίκερ είναι λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και βλέποντας πίσω από την λαμπερή σκηνή της Eurovision θα είναι η πρώτη που θα παρουσιάσει πανεπιστημιακό σύγγραμα για το θεσμό, έχοντας μάλιστα απορίες για το σνομπάρισμα της ακαδημαικής κοινότητας στα τεκταινόμενα της Eurovision: "Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η ακαδημαϊκή κοινότητα σνόμπαρε τόσα χρόνια τον διαγωνισμό. Πρόκειται για 56 χρόνια λαϊκής κουλτούρας και ευρωπαϊκής συνειδητοποίησης", λέει.
Για την ίδια, αυτός ο διαγωνισμός είναι ένας “θησαυρός” που μέσα του κρύβονται πολλά διαφορετικά νοήματα που για να τα ξεχωρίσεις χρειάζεται γνώση της διεθνούς πραγματικότητας. "Η εργασία μου πραγματεύεται το πώς αποτυπώνονται όλες οι πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές στην Ευρώπη στην Eurovision, από την πτώση του Τείχους το 1989 μέχρι το σαρωτικό κύμα μετανάστευσης στα μέσα του νέου αιώνα", λέει η καθηγήτρια επισημαίνοντας ότι ο θεσμός αυτός έχει τα περισσότερα μέλη από όλες τις ενώσεις. Ο αριθμός των συμμετεχόντων (43), δείχνει και που βρίσκονται τα ψυχολογικά όρια της Ευρώπης τον 21ο αιώνα. "Η Eurovision είναι ένα γήπεδο συνειδητοποίησης της Ευρωπαϊκής ταυτότητας. Η εθνική και ευρωπαϊκή αυτοεπιβεβαίωση εκδηλώνεται πανηγυρικά σε αυτό το διαγωνισμό", συμπληρώνει ο συνεργάτης της ακαδημαϊκού, Γκλούχοβικ. “ Εδώ τα όρια, τα σύνορα και οι προοπτικές της Ευρώπης αναδεικνύονται σε μείζον ζήτημα".
Οι ερευνητές ως χαρακτηριστικό, αναφέρουν το παράδειγμα του Ισραήλ και της Ρωσίας "Πολλοί ρωτάνε γιατί το Ισραήλ και η Ρωσία συμμετέχουν σε έναν ευρωπαϊκό διαγωνισμό; Ο λόγος είναι ότι όλοι παλεύουν να πάρουν λίγο από την αυτοαναφορικότητα των υπόλοιπων χωρών. Και επιπλέον, είναι μια καλή ευκαιρία να προβάλλουν τη χώρα τους στον έξω κόσμο", υποστηρίζει η Φρίκερ. Η ίδια αφού επισημαίνει ότι μετά την πτώση του Τείχους, το επίκεντρο της Eurovision έχει μεταφερθεί ανατολικότερα, “εστιάζει¨στο Αζερμπαιτζάν: “Αν δεν ήταν η Eurovision, κανείς δεν θα αναρωτιόταν πού είναι αυτή η χώρα, τι κάνει, πως ζουν οι άνθρωποι εκεί. Ο διαγωνισμός δίνει μια δύναμη και μια ευκαιρία να προβάλει την παρουσία του σε εκατομμύρια τηλεθεατών". Όπως λέει η Φρίκερ, αυτός ο “ελαφρός” θεσμός τραγουδιού επανακαθορίζει τις σχέσεις ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης και αποτελεί ίσως, έναν από τους λίγους τρόπους με τους οποίους οι Ευρωπαίοι νοιώθουν πως ανήκουν πραγματικά στην Ευρώπη. “Την βραδιά αυτή η Ευρώπη ενώνεται πραγματικά”.
σχόλια