ΑΠΟ ΤΟΝ HELLOPANOS
Έμαθα το όνομα Eames αφού είχα πρώτα ερωτευτεί την πολυθρόνα και το υποπόδιο με τίτλο Lounge Chair and Ottoman. Αργότερα κατάλαβα ότι και άλλες γνωστές καρέκλες που έβλεπα συχνά και σε διαφορετικές εκδοχές, προέρχονταν επίσης από τους ίδιους. Παρ’ όλα αυτά οι Charles & Ray Eames έκαναν πολλά περισσότερα από καρέκλες και έπιπλα. Ήταν σχεδιαστές και δημιουργοί με μια ‘οικουμενική’ έννοια που δεν την περιοριζόταν οι τίτλοι.
Η φιλοσοφία τους στηρίζονταν στην πίστη τους στα ‘συγκοινωνούντα δοχεία’ στο ότι δηλαδή τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους, οι άνθρωποι, οι ιδέες, τα αντικείμενα και ότι η ποιότητα αυτών των συνδέσμων προάγει και παράγει τελικά την ουσιαστική ποιότητα. Έπιπλα, εγκαταστάσεις, κτίρια, επιτραπέζια παιχνίδια, φωτογραφία, video και ζωγραφική όλα μαζί ισορροπημένα όπως και η σχέση μεταξύ των δύο βασικών μελών της ομάδας: του Charles και της Ray.
O πρώτος, αρχιτέκτονας, χωρίς βέβαια να έχει καταφέρει να πάρει το δίπλωμα αποφοίτησης, και η Ray, ζωγράφος, βρέθηκαν μαζί και πειραματίστηκαν με νέα δεδομένα και τρόπους εργασίας που προσάρμοζαν στους εαυτούς τους με μοναδικά αποτελέσματα που κατάφεραν να αντιπροσωπεύσουν τον late modernism, τον μοντερνισμό δηλαδή της δεκαετίας του 50. Ήταν η περίοδος εκείνη όπου ο μοντερνισμός των αρχών του αιώνα επανέρχεται διαφορετικός, περισσότερο προσαρμοσμένος πλέον στις ανάγκες του χρήστη τοποθετώντας τον άνθρωπο στο κέντρο της φιλοσοφίας του.
Το 1949, μέσω του προγράμματος Case Study Houses, οργανωμένο και χρηματοδοτούμενο από το περιοδικό Arts & Architecture, ο Charles και η Ray, σχεδιάζουν το Eames House ή αλλιώς Case Study House No.8, και αφήνουν στην ιστορία ένα από τα σημαντικότερα δείγματα της σκέψης και του ύφους που επικρατούσε εκείνη την εποχή.
Η βασική ιδέα του σπιτιού είναι ότι αποτελείται αποκλειστικά από προκατασκευασμένα τμήματα σιδήρου και ξύλου, τα οποία θα έδεναν μεταξύ τους απευθείας στο οικόπεδο. Αν και η αρχική μελέτη του Charles μαζί με τον αρχιτέκτονα Eero Saarinen, προέβλεπε την συναρμολόγηση από κομμάτια που θα προμηθεύονταν έτοιμα από την αγορά, τελικά, μετά τον πόλεμο το σχέδιο αλλάζει. Αυτή τη φορά μαζί την Ray, οραματίζονται ένα πιο ήρεμο αποτέλεσμα όσον αφορά την τοποθέτηση του κτιρίου μέσα στο οικόπεδο, την σχέση του με την φύση που το περιβάλει αλλά και την κατασκευή του. Το ταξίδι από τη σχεδίαση στη πραγματοποίηση του Eames House, που έμελλε να γίνει το σπίτι τους, δίδαξε στους Eames πολλές από τις αρχές που εφάρμοσαν μετέπειτα σε ό,τι δημιουργικό τους απασχολούσε.
Από τις αρχές Ιανουαρίου μέχρι το τέλος Απριλίου 2012, το σπίτι είναι ανοιχτό στο κοινό δίνοντας σε όσους το επισκεφθούν να ζήσουν λίγη από την μαγεία που βίωναν οι ιδιοκτήτες του στην καθημερινότητά τους.
Το τελικό αποτέλεσμα σε οτιδήποτε μπορούσαν να εμπλακούν, έρχεται μέσα από πολλαπλές εξερευνήσεις και με τη βοήθεια των ταλαντούχων βοηθών που επάνδρωνε το studio τους, καταφέρνουν να εξερευνούν το δημιουργικό παιχνίδι με τρόπο αβίαστο, άμεσο και κατανοητό. Ένα βίντεο τους μπορεί να κάνει τον καθένα από μας ανοιχτό δέκτη της απλότητας, αμεσότητας αλλά και της ουσιαστικότητας με την οποία αντιμετωπίζουν τη δημιουργική διαδικασία. Η αγάπη τους για τη φωτογραφία εξελίσσεται σε πειραματισμούς με βίντεο και το μέσον αυτό καταφέρνει καλύτερα από κάθε άλλο να επικοινωνήσει στο ευρύ κοινό τον τρόπο σκέψης τους και να καταγράψει τα ποικίλα ενδιαφέροντα, τους προβληματισμούς αλλά και τις παραγωγές τους.
Το γνωστότερο ίσως από όλα, το Powers of Ten, μια διασκευή του βιβλίου Cosmic View (1957) γραμμένο από τον Ολλανδό καθηγητή Kees Boeke, ξεκινά ένα ταξίδι με πρώτο πλάνο ένα πικ νικ στην όχθη της λίμνης του Chicago και συνεχίζει μέχρι να βρεθεί αργότερα πολύ μακρύτερα στο διάστημα. Η έκπληξη όταν πλέον η κάμερα έχει ολοκληρώσει το ταξίδι της σε μακρινούς γαλαξίες, έρχεται με το κατέβασμα της και την 'είσοδό' της σε έναν νέο κόσμο πολύ πιο κοντά σε όλους μας. Το 10λεπτο φίλμ κερδίζει τις εντυπώσεις του κοινού και αποτελεί ακόμη και σήμερα μια σημαντική πηγή έρευνας για την σχέση του μικρόκοσμου με το σύμπαν.
Η εργασία για τους Charles και η Ray Eames γίνεται μια ατελείωτη περιπέτεια όπου κυριαρχεί το παιχνίδι, η περιέργεια και κυρίως η απελευθέρωση από τίτλους και εργασιακές ταμπέλες. Οι ίδιοι πιστεύουν έμπρακτα στην ποιότητα όχι μόνο του αποτελέσματος αλλά και των συνδέσμων που το παράγουν. Μέσα από μια δημιουργική σχέση αγάπης πραγματώνουν ουσιαστικές αξίες συνεργασίας και ισορροπημένα ανταλλάσσουν ρόλους.
Μια ισορροπημένη ανθρώπινη αλλά και εργασιακή σχέση ενός ζευγαριού μας θυμίζει ότι πίσω από τα πράγματα που μένουν στο χρόνο, όποια και να ‘ναι αυτά, κρύβονται τελικά πραγματικοί άνθρωποι.
σχόλια