Στο μέλλον, κάθε εκατομμυριούχος θα πουλά και θα αγοράζει 15 Γουόρχολς.
Έτσι τιτλοφορείται το άρθρο του New York Magazine που αναρωτιέται γιατί οι πλούσιοι αγοραστές τέχνης κάνουν ακόμα κρα για πίνακες του Andy, 24 χρόνια μετά το θάνατο του. Και αυτή την άνοιξη, οι οίκοι δημοπρασιών ανά τον πλανήτη μετέτρεψαν αλχημιστικά την τέχνη του Άντι Γούορχολ σε κεφάλαιο. Ένας πίνακας του του ’63 με την Λιζ Ταίηλορ πουλήθηκε για 27 εκατομμύρια δολάρια. Το πρώτο πορτρέτο του ιδίου που έφτιαξε ο Άντι πουλήθηκε για 38.44 εκ. δολάρια. Κι ένα άλλο πιο πρόσφατο πορτρέτο του για 27.42 εκ. δολάρια. Γιατί αυτή η μανία της αγοράς τέχνης με τον Γουόρχολ; Γιατί δε γίνεται το ίδιο με τους Ρόθκο, Νιούμαν ή Νάουμαν;
Μέρος της απάντησης είναι η μεγάλη προσφορά. Σε αντίθεση με άλλους μεγάλους μαέστρους των εικαστικών τεχνών, ο Άντι ήταν ασταμάτητος, παρήγαγε εικόνα και θέαμα σε υπερθετικό βαθμό. Ένας μόνο μεγαλοσυλλέκτης (Murgabis) έχει στη συλλογή του 800 κομμάτια του Γουόρχολ. Το ίδρυμα Warhol Foundation, που κατέχει τα περισσότερα από τα προσωπικά έργα του, βγάζει στο σφυρί έναν πίνακα του κάθε φορά που έχει ανάγκη να μαζέψει πόρους. Το ίδρυμα στην ουσία λειτουργεί σαν ένα καρτέλ, σαν ένας ΟΠΕΚ για τον Άντι, ελέχοντας με τις κινήσεις του τις τιμές των έργων του πατέρα της ποπ αρτ.
Οπότε υπάρχουν αρκετά έργα στην αγορά για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις ενός κοπαδιού που τυφλά αγοράζει πίνακες εύκολα αναγνωρίσιμους, έτσι ώστε να κάνει το κομμάτι του και να αποδείξει ότι έχει καλό γούστο. Πέρα όμως από το οικονομικό, τι σημαίνει ο Άντι για όλους αυτούς τους ανθρώπους; Ο ίδιος κάποτε είπε «Αν θες να μάθεις τα πάντα για τον Άντι Γουόρχολ, κοίταξε την επιφάνεια των έργων μου». Ας το κάνουμε.
Οι πίνακες του Γουόρχολ αρέσουν με την πρώτη ματιά, κυρίως τώρα που δεν φαντάζουν εξωπραγματικοί – κάτι που συνέβαινε κατά κόρον την εποχή που δημιουργήθηκαν. Οι περισσότεροι είναι μεγάλου μεγέθους, φανταχτεροί και σε έντονα, χτυπητά, συνήθως αντικρουόμενα μεταξύ τους χρώματα. Οι εικόνες που συνθέτει μοιάζουν να σκάνε και να πετάγονται έξω από τον καμβά τους. Η εκκεντρική του προσωπικότητα προσδίδει επίσης κάτι το μαγικό στους πίνακες του. Ο Άντι παίζει με το ρίσκο και τις αιχμηρές πινελιές, σε αντιδιαστολή με τον Ρόθκο για παράδειγμα που παίζει περισσότερο με τη στιβαρότητα και την αυτοκτονία.
Μεγιστάνες και πολυεκατομμυριούχοι βλέπουν τον εαυτό τους στον Γουόρχολ. Ήταν ο καπετάνιος του φάκτορι, ο εργασιομανής που άνοιγε δρόμους επιτυχίας για άλλους, ένας συλλέκτης που άγγιζε σκουπίδια και τα μεταμόρφωνε σε τέχνη. Ο ίδιος θα διασκέδαζε αφάνταστα αν έβλεπε το πανηγύρι των εκατομμυρίων που στήνεται στις δημοπρασίες των έργων του. Λάτρευε να βγάζει χρήματα, όσο λάτρευε να κάνει τους ζάμπλουτους της εποχής του να στέκονται στο ένα πόδι για χάρη του. Αγαπούσε τα ψώνια, τις διασημότητες και το να είναι αυθεντικός όντας μη-αυθεντικός.
σχόλια