Ο Αμερικανός φωτογράφος από το Νιού Τζέρζι, Ράιαν Μακ Γκίνλι, μιλάει στην Guardian για την καλύτερη φωτογραφία που τράβηξε ποτέ, η οποία εκτίθεται στην έκθεσή του Wondering Comma, που φιλοξενείται αυτές τις μέρες στην Alison Jaques Gallery του Λονδίνου.
«Δουλεύοντας πάνω σε αυτή τη σειρά φωτογραφιών δεκαπέντε άτομα ταξιδεύαμε κάθε μέρα σε μια νέα τοποθεσία, κάνοντας κάμπινγκ τη νύχτα. Μετά από τρεις εβδομάδες φτάσαμε σε έναν στάβλο, στο Μάριονβιλ του Μιζούρι. Πάντα ήθελα να τραβήξω φωτογραφίες σε στάβλους που είναι γεμάτοι με σανό. Μου αρέσει το έντονο χρώμα του ξερού χόρτου.
Οι μπάλες σανού δημιούργησαν ένα απλό φόντο, και είχαμε ένα γιγαντιαίο φουσκωτό στρώμα αέρος, όπως αυτά που χρησιμοποιούνται από τους κασκαντέρ στις επικίνδυνες σκηνές στις ταινίες. Η δημόσια γυμνή εμφάνιση είναι παράνομη στα περισσότερα μέρη, κι έτσι είχαμε βάλει παρατηρητές με φορητά ραδιοτηλέφωνα για να μας ενημερώνουν αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα.
Το μοντέλο, η Αμάντα, επικοινώνησε μαζί μου μέσω της ιστοσελίδας μου στέλνοντάς μου ένα μέιλ. Σπάνια βρίσκω τα μοντέλα μου με αυτό τον τρόπο αλλά είμαι χαρούμενος που το έκανα σε αυτή την περίπτωση, διότι ήταν μια από τις καλύτερες περιπτώσεις μοντέλου που έχω συνεργαστεί ποτέ. Πολλοί άνθρωποι όταν πέφτουν, πέφτουν σαν τούβλα, αλλά η Αμάντα έπεσε σαν φτερό, αργά και με χάρη. Σε αυτήν την εικόνα οι βοηθοί μου έριχναν χούφτες σανού μπροστά σε έναν ανεμιστήρα την ώρα που έπεφτε η Αμάντα. Μου θυμίζει τον Μάγος του Οζ - αλλά στη δική μου εκδοχή, η Ντόροθι χάνει τα ρούχα της στον ανεμοστρόβιλο.
Η πτώση είναι μια κίνηση που με συναρπάζει απεριόριστα. Υποθέτω ότι είναι μια κίνηση που μου θυμίζει την νεότητά μου όταν έκανα σκέιτμπορντ ή καταδύσεις. Ήθελα να συλλάβω την αίσθηση της έλλειψης βαρύτητας όπως αυτή που υπάρχει όταν επιχειρείται ένα stage diving ή μια ανάποδη κατάδυση από έναν ψηλό βατήρα.
Λατρεύω το πρόσωπο της Αμάντα σε αυτή τη φωτογραφία: φαίνεται λες και βρίσκεται σε έκσταση μέσα σε αυτό το χάος του σανού. Φωτογράφιζα περιστρεφόμενα μοντέλα για περίπου τέσσερις ώρες. Ποτέ δεν ξέρω ποιος πρόκειται να καταλήξει στο τελικό πλάνο, ή αν θα υπάρξει έστω και μια επιτυχημένη εικόνα. Υποθέτω ότι αυτό είναι το διασκεδαστικό μέρος για μένα: να βρίσκω τη στιγμή που τα πάντα είναι σωστά. Είναι σαν ένα δώρο: η ποίηση του χάους.»
Ακολουθούν οι υπόλοιπες φωτογραφίες της έκθεσης
Θυμηθείτε εδώ την συνέντευξη που είχε δώσει στην Lifo με αφορμή την περσινή έκθεσή του στην Αθηναϊκή γκαλερί The Breeder.
