Ο Ντέιβιντ Χόκνεϊ βρίσκεται σε καραντίνα στο σπίτι του στη Νορμανδία έχοντας συντροφιά τον σκύλο του και δύο από τους επί σειρά ετών βοηθούς του, τον JP και τον Jonathan.
Περνά τις περισσότερες μέρες στον κήπο, ζωγραφίζοντας το ξύπνημα της άνοιξης στο iPad του και αποφάσισε μέσα από το BBC να μοιραστεί 10 από τα πιο πρόσφατα έργα του, εννέα εκ των οποίων δεν έχουν δημοσιευθεί ποτέ πριν. Ο Χόκνεϊ θέλει όλοι μας να τα απολαύσουμε σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, μαζί με τις σκέψεις του για τον ρόλο της τέχνης στη ζωή.
Ο λόγος που ο καλλιτέχνης βρήκε ελκυστική τη Νορμανδία ήταν επειδή φιλοξενούσε μια ευρύτερη ποικιλία από άνθη, μηλιές, κερασιές, αχλαδιές και δαμασκηνιές κεράσια, αχλάδια και δαμάσκηνα, καθώς και λευκάγκαθα και βατόμουρα που είχε ζωγραφίσει πριν.
«Βρήκαμε αυτό το σπίτι με ένα μεγάλο κήπο που ήταν φθηνότερο από οτιδήποτε στο Sussex» γράφει ο Χόκνεϊ. Λέει πως το αγόρασαν, το ανακαίνισαν και έχτισαν ένα μικρό στούντιο και ζουν εκεί από τις αρχές Μαρτίου. «Άρχισα να ζωγραφίζω τα δέντρα το χειμώνα σε ένα νέο iPad και τότε άρχισε αυτός ο ιός...».
«Ξεκίνησα να ζωγραφίζω τα χειμερινά δέντρα που τελικά ανθίζουν, αυτή είναι η φάση στην οποία βρισκόμαστε τώρα. Εν τω μεταξύ ο ιός τρελαίνεται και πολλοί άνθρωποι λένε ότι τα σχέδια μου ήταν μια προσωρινή ανάπαυλα από αυτό που συμβαίνει».
Έστειλε κάποια έργα του σε φίλους, που τον προέτρεψαν να δημοσιεύσει μια εικόνα των νάρκισσων, την οποία ονόμασε: «Θυμηθείτε, δεν μπορούν να ματαιώσουν την άνοιξη». Τώρα μοιράζεται εννέα ακόμα έργα, όλα ζωγραφισμένα τις τελευταίες ημέρες.
«Σκοπεύω να συνεχίσω με το έργο μου, το οποίο θεωρώ πολύ σημαντικό», γράφει. «Έχουμε χάσει την επαφή με τη φύση, μάλλον ανόητα, καθώς είμαστε είμαστε κομμάτι της και όχι έξω από αυτή. Αυτό θα περάσει με το πέρασμα του χρόνου και έπειτα τι; Τι θα έχουμε μάθει; Είμαι 83 χρονών, θα πεθάνω. Αιτία του θανάτου είναι η γέννηση. Τα μόνα αληθινά πράγματα στη ζωή είναι το φαγητό και αγάπη, με αυτή τη σειρά, όπως και ο μικρός μας σκύλος Ruby. Το πιστεύω πραγματικά αυτό και πως η πηγή της τέχνης είναι η αγάπη. Αγαπώ τη ζωή».
