Οι καιροί είναι δύσκολοι στην Ελλάδα και οι τρεις ταινίες από τη χώρα που έκαναν πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, αντανακλούν αυτή την δύσκολη πραγματικότητα. Σκοτεινές, σουρεαλιστικές και τρομακτικές, κάνουν ζουμ σε μια κοινωνία υπό ασφυκτική πίεση.
Η κρίση διαδραματίζει ηγετικό ρόλο και στις τρεις ελληνικές ταινίες, οι οποίες διερευνούν τις πολιτιστικές, ψυχολογικές και διαπροσωπικές επιδράσεις της. Αν και η καθεμία με μια διαφορετική προσέγγιση στο θέμα, από το ζοφερό docufiction "Στο Λύκο" , με το σουρεαλιστικό "Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά", εως το θρίλερ "Η Κόρη", ένα πράγμα γίνεται σαφές - τα πράγματα είναι ζοφερά στην Ελλάδα.
Η πιο σκοτεινή από τις τρεις είναι αναμφίβολα η "Στο Λύκο", η οποία καταγράφει την πραγματική ζωή δύο οικογενειών βοσκών στα βουνά της δυτικής Ναυπακτίας.
"Η Ελλάδα έχει τελειώσει. Είναι νεκρή. Όλοι υποφέρουν. Παλεύουν για μια χαμένη υπόθεση", μουρμουρίζει ο ρυτιδωμένος γεροβοσκός Αδάμ καθως η ταινία αρχίζει. Και τα πράγματα δεν πηγαίνουν και πολύ καλύτερα μετά στην ταινία, την οποία οι σκηνοθέτες της Χριστίνα Κουτσοσπύρου και Aran Hughes περιγράφουν ως μια "ανησυχητική αλληγορία της σύγχρονης Ελλάδας".
Αυτή η "κοινωνική κρίση" είναι επίσης μέρος της έμπνευσης της Ελίνας Ψύκου που σκηνοθέτησε και έγραψε την "Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά", ένα δράμα που ακολουθεί έναν γερασμένο εθνικό τηλεοπτικό ήρωα, ο οποίος σκηνοθετεί την απαγωγή του, για να ξεφύγει από τα χρέη και να ανεβάσει τα νούμερα της επομπής του.
Η εμμονή του Παρασκευά με την διασημότητα του, αντανακλά μια ελληνική εμμονή στα "περασμένα μεγαλεία" . "Μπορείτε να το δείτε παντού, όχι μόνο στον χαρακτήρα μου, αλλά στην καθημερινή ζωή", λέει.
Ως παρουσιαστής στην τηλεόραση, ο πρωταγωνιστής της λειτουργεί ως αντιπρόσωπος του μέσου που η Ψύκου αναφέρει οτι βοήθησε στην δημιουργία και την διαιώνιση της κρίσης μέσω της "πολιτιστικής εκπαίδευσης".
Στο θρίλερ του, "Η κόρη" ο σκηνοθέτης Θάνος Αναστόπουλος δείχνει ένα δεκατετράχρονο κορίτσι να απαγάγει τον οκτάχρονο γιο του συνεταίρου του πατέρα της, τον οποίο κατηγορεί οτι χρεοκωπησε το ξυλουργείο του, αναγκάζοντάς τον πατέρα να πνιγεί στα χρέη.
Η ταινία περιλαμβάνει εικόνες από την κρίση, όπως διαδηλώσεις στους δρόμους της Αθήνας, με τον Αναστόπουλο να θέλει να διερευνήσει την επίδραση που έχει η κρίση στους νέους. "Επειδή είμαι ένας νέος πατέρας, η άποψή μου έχει προσαρμοστεί στο πώς αυτή η βία και η ένταση επηρεάζουν τα παιδιά και τη σχέση μεταξύ των γενεών", λέει. "Αυτή η επόμενη γενιά χαρακτηρίζεται από την εμπειρία της βίας. Η κατάσταση είναι δύσκολη και κατά τη διάρκεια δύσκολων καιρών, οι άνθρωποι τείνουν να κάνουν ακραίες επιλογές".
Είναι ενδιαφέρον, λένε οι σκηνοθέτες, ότι δεν είχαν αρχικά την πρόθεση να βάλουν την κρίση να παίξει ένα τόσο σημαντικό ρόλο στις ταινίες τους . "Ξεκινήσαμε να φτίάξουμε ένα ρομαντικό πορτρέτο της τελευταίας γενιάς των Ελλήνων βοσκών. Αλλά καθώς το έργο μας προχωρούσε, η κρίση έγινε αναπόφευκτη", μας είπε ο Aran Hughes.
Οι σκηνοθέτες είχαν προγραμματισει να έχουν ως επίκεντρο ένα τοπικό καφέ, αλλά μετά από τις τελευταίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις που υπαγορεύσαν στον ηλικιωμένο ιδιοκτήτη του να κρατάει ακόμη περισσότερο λεπτομερή αρχεία πελατών, αναγκάστηκε να κλείσει, ενώ η Ψύχου δήλωσε ότι "τώρα υπάρχει μια αλληλεγγύη μεταξύ των κινηματογραφιστών και των καλλιτεχνών εν γένει, φυσικά και θέλουμε να διηγηθούμε την ιστορία αυτής της κατάστασης, αλλά υπάρχει μια νέα αίσθηση επιμονής".
Το πλήρες άρθρο: SPIEGEL
σχόλια