Η Στέγη Ιδρύματος Ωνάση προτίμησε φέτος να επικοινωνήσει με έναν πιο «ήσυχο» τρόπο το καλλιτεχνικό της πρόγραμμα. Οι δημοσιογράφοι, αφού το έλαβαν εμπιστευτικά και το μελέτησαν, στη συνέχεια κλήθηκαν να συναντηθούν στην ταβέρνα του «Κυρ Αρίστου» για γεύμα με τα βασικά στελέχη της Στέγης. Εκεί, σε χαλαρό περιβάλλον έθεσαν τις απορίες τους και άκουσαν τους Χρήστο Καρρά, την Αφροδίτη Παναγιωτάκου και την Κάτια Αρφαρά να εξηγούν τους λόγους για τους οποίους επέλεξαν τα συγκεκριμένα έργα και τη φιλοσοφία πίσω από κάθε τους κίνηση.
Συμβολικός ήταν και ο λόγος της επιλογής του συγκεκριμένου, για τη συνάντηση, χώρου. «Κυρ Αρίστος» δεν είναι το όνομα του ιδιοκτήτη της ταβέρνας, αλλά το όνομα του Αριστοτέλη Ωνάση, ο οποίος δεσπόζει στο χώρο με μια γιγάντια φωτογραφία, ενώ σημαντικές του φράσεις κοσμούν μαυροπίνακες στο ταβερνάκι του Φαλήρου. Ο ιδιοκτήτης σώθηκε από ένα πρόβλημα υγείας με τη βοήθεια του Ωνασείου ιδρύματος. Έκτοτε, θεωρεί πως χρωστάει τη ζωή του στον Αριστοτέλη Ωνάση και γι’ αυτό έδωσε στην επιχείρησή του το όνομα του ευεργέτη του.
Εκεί λοιπόν ενημερωθήκαμε για το νέο πρόγραμμα, αλλά και για την (σωστή κατά τη γνώμη μας) πρόθεση της Στέγης να εξαλείψει κάθε «διαχωρισμό» που υπήρχε ανάμεσα σ’ αυτήν και το ίδρυμα Ωνάση. Έξι χρόνια μετά, με σιγουριά και ψυχραιμία, και με νέο λογότυπο που "συνομιλεί" με το επίσης νέο λογότυπο του Ιδρύματος Ωνάση, η ομάδα της Στέγης ετοίμασε ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα με το βλέμμα στο μέλλον, ίσως το πρώτο της που εκφράζει απόλυτα αυτό που έχει στο μυαλό της η δημιουργική ομάδα πίσω από αυτό το εγχείρημα.
Η χρονιά ξεκινά με την αύρα της επιτυχίας και της ωραίας ενέργειας που έφεραν οι sold out παραστάσεις των Ορνίθων. Μετά την επιτυχία της Επιδαύρου, η παράσταση του Νίκου Καραθάνου έφερε ξανά το Αθηναϊκό κοινό στη Στέγη. Οι εντυπώσεις παραμένουν άριστες για μια από τις πιο θετικές και όμορφες δουλειές που είδαμε τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό θέατρο.
Επίσημη έναρξη όμως δεν κάνουν οι Όρνιθες αλλά μια μοναδική διοργάνωση που βγάζει τους καλλιτέχνες στους δρόμους και σε άλλα απρόσμενα σημεία τις πόλης. Το Dancing Athens είναι μια σειρά χορευτικών performances από σημαντικούς καλλιτέχνες που θα μπορεί το κοινό να παρακολουθεί δωρεάν στην πόλη.
Μια καθόλου τυχαία αρχή αφού όπως διαπιστώνουμε στη συνέχεια η Στέγη δίνει φέτος μεγάλη έμφαση στο χορό, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά. Το φετινό πρόγραμμα της Στέγης δεν αφουγκράζεται απλώς τον παλμό της σύγχρονης καλλιτεχνικής δραστηριότητας, αλλά εναρμονίζεται με τα σημεία των καιρών, όλα όσα απασχολούν την Ευρώπη και τον κόσμο αυτή τη στιγμή και καταρτίζει το πιο πλήρες, από κάθε άποψη και σε κάθε πεδίο, καλλιτεχνικό πρόγραμμα.
Και μόνο το ότι οι φετινές λέξεις – κλειδιά είναι «Πόλη», «Γυναίκες», «Μέση Ανατολή», «Ηνωμένες Πολιτείες» προϊδεάζει για τα όσα συναρπαστικά και γεμάτα νόημα φέρνει φέτος η Στέγη σε όλες τις τέχνες: από τις χορογραφίες της Trisha Brown και της Maria Hassabi και τη συνεργασία με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, μέχρι τις σπουδαίες θεματικές και τα αφιερώματα – στο δίπολο Αμερικής – Συρίας, στον Σαίξπηρ, στη φρενίτιδα με τη μαντήλα – από θεατρικές ομάδες, μουσικά δρώμενα και συζητήσεις, όλα συντονισμένα με όσα συμβαίνουν στη ζωή μας σήμερα.
Ωστόσο, το γοητευτικότερο στοιχείο του καλλιτεχνικού αυτού αρχιτεκτονήματος που ξεπερνά στα στενά όρια ενός ακόμη προγράμματος είναι το πώς η γυναίκα, ως κέντρο σκέψης διέπει το σύνολο των επιλογών τόσο στα εικαστικά και τον χορό, όσο και τις κινηματογραφικές επιλογές, τις ανοιχτές συζητήσεις που κρατούν ζωντανά τα 4 «Ε» της Στέγης: τους Έλληνες, την Εξωστρέφεια, την Ευρώπη και την Εκπαίδευση.
Εικαστικά
Αν μπορούσαμε, ήδη από τώρα, να εστιάσουμε στα σημαντικότερα του χειμώνα που έρχεται στη Στέγη, ειδικά στο κομμάτι των εικαστικών, θα αναμέναμε ανυπόμονα την άφιξη του Tim Etchells. Ήδη έχει γίνει γνωστό ότι το εξωτερικό του κτηρίου της Στέγης θα κοσμήσει εγκατάσταση με νέον γράμματα: “All we have is worlds, all we have is worlds”, σε μια αναζήτηση αυτού που συνιστά και περικλείει τις ζωές μας, στα λόγια ως εργαλεία αποκωδικοποίησης του εύθραυστου και προσωρινού μας κόσμου. Φράσεις του σημαντικού βρετανού καλλιτέχνη θα βρίσκονται και μέσα στο κτήριο της Στέγης, καλώντας τους θεατές να ανακαλύψουν το πραγματικό μήνυμα τους. (Οκτώβριος 2016 – Ιούλιος 2017).
Σημαντική επίσης και η συνάντηση επιστήμης και τέχνης, μέσα από την έκθεση «Υβρίδια», μια έκθεση νέων μέσων, που στόχο έχει να υπερβεί τα όρια μεταξύ τέχνης και επιστημονικής έρευνας μέσα από καλλιτεχνικά έργα, εργαστήρια και performances, μία συγκλονιστική σύνθεση τεχνολογίας, ακτιβισμούς και ποπ κουλτούρας. Για να γίνει αυτό εφικτό, η Στέγη συνεργάστηκε με το καινοτόμο ερευνητικό και πολιτιστικό κέντρο νέων μέσων Ars Electronica, αναζητώντας την έννοια του υβριδισμού, τη μείξη, δηλαδή, διαφορετικών μέσων και ιδιωμάτων, που μοιραία οδηγεί σε νέες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης. (7/11/2016-15/1/2017 – 12.00 – 21.00).
Θέατρο
Για το κομμάτι του θεάτρου, η Στέγη φέτος επένδυσε σε λίγα, ωστόσο δυνατά έργα, μεταξύ των οποίων το “While I was waiting”, (αφιέρωμα στη Συρία), μέσα από τη συνεργασία των Omar Abusaada και Mohammad Al Attar. Πρόκειται για την αφήγηση του Σύριου Αμπουσαάντα, την ώρα που οι πολεμικές συγκρούσεις απογυμνώνουν από ζωή την πατρίδα του και εκείνος στέκει να ακούει τον παλμό μιας καρδιάς στο μόνιτορ ενός καρδιογράφου. Ο ακτιβιστής καλλιτέχνης προχωρά σε μία σπαρακτική εξομολόγηση εκ μέρους του λαού του, δημιουργώντας ένα υπέροχο θεατρικό στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης (26-27/10/2016 – 21.00).
Για να τιμήσει τα 400 χρόνια από το θάνατο του Σαίξπηρ, η Στέγη επένδυσε σε δύο θεατρικές προσαρμογές σονέτων του κορυφαίου δραματουργού για τη Μικρή Σκηνή της Στέγης. Από τη μία ο Boris Nikitin, o αντισυμβατικός δημιουργός έρχεται με μία ανατρεπτική performance του πιο ερωτικού ποιήματος, του «Σονέτου 20» από τον Άμλετ, έναν ύμνο στον πόθο για έναν ανδρόγυνο νεαρό (16-18.12.2016). Κι από την άλλη, και πάλι από τη Μικρή Σκηνή έρχεται το προβοκατόρικο “By Heart” του Tiago Rodriguez. Ο διακεκριμένος καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου της Πορτογαλίας, επιλέγει να περάσει 10 ανθρώπους από τη δοκιμασία απομνημόνευσης ενός ποιήματος του Σαίξπηρ. Σε μια εποχή που το μόνο που θυμόμαστε είναι passwords και pins, ο Rodriguez επιμένει ότι αν «10 άνθρωποι αποστηθίσουν ένα ποίημα, δεν υπάρχει πια τίποτα που να μπορεί να κάνει η KGB, η CIA, η Γκεστάπο. Το ποίημα θα επιβιώσει». (16-18/12/2016).
Με το Phaedra(s) σε σκηνοθεσία Krzysztof Warlikowski, έρχεται στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, η αντισυμβατική ιέρεια του γαλλικού κινηματογράφου, Ιζαμπέλ Ιπέρ και γίνεται ξανά η ακαταμάχητη μούσα του κορυφαίου Πολωνού σκηνοθέτη. Σε έναν παιγνιώδη όσο και μεγαλειώδη σκηνικό στοχασμό για τον έρωτα, με αφορμή τον Ευριπίδη, τον Σενέκα και τρεις σύγχρονούς μας λογοτέχνες, η Ιπέρ έρχεται για να μαγέψει το κοινό, στο κορυφαίο χορευτικό γεγονός της χρόνιας (20-22/12/2016 - 20:00).
Θεατρικό μεν, με κινηματογραφικούς όρους δε και το «Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά – Ένας δολοφόνος στο Τόκυο» των Σύλλα Τζουμέρκα και Γιούλας Μπούνταλη. Βασισμένο στο pulp μυθιστόρημα «Λύτρα για τον Βασιλιά» του Εντ ΜακΜπέιν και τις κινηματογραφικές εκδοχές του, o Τζουμέρκας και η Μπούνταλη αφηγούνται την απαγωγή του λάθος παιδιού από το σωστό σπίτι, το γαϊτανάκι εκβιασμών ενός βιομήχανου για λύτρα και το ξετύλιγμα του κοινωνικού χάρτη του Τόκυο με αφήγηση που ξεπερνά τη θεατρική γλώσσα, σε μία υβριδική παράσταση στη Μικρή Σκηνή της Στέγης (25-30/12/2016 & 2-8/1/2017 – 21.00).
Φιλόδοξη και η σύγχρονη εκδοχή του Δον Ζουάν, από την Κεντρική Σκηνή της Στέγης με την υπογραφή του Μιχαήλ Μαρμαρινού, όπου και πάλι το θέατρο καλείται να μιλήσει με προδιαγραφές κινηματογράφου. Ο σημαντικός έλληνας σκηνοθέτης εμπιστεύεται τους ρόλους του Δον Ζουάν και του Σγαναρέλο στον Χάρη Φραγκούλη και τον Γιάννο Περλέγκα αντίστοιχα, υποσχόμενος μια καινούρια αφηγηματική γλώσσα στο κορυφαίο έργο γύρω από τον πόθο, την ελευθερία και τον φόβο. (25/1-12/2/2017 – 20.30).
Τολμηρή και η επιλογή του «Μοσκώβ Σελήμ» του Γεώργιου Βιζυηνού, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ξανθόπουλου, από την Εφηβική Σκηνή της Στέγης, που θα επιχειρήσει ένα ταξίδι στη γλώσσα μέσα από το μεγάλο έργο του Βιζυηνού. Η ιστορία της συνάντησης του συγγραφέα-αφηγητή με έναν Τούρκο στρατιώτη, ο οποίος, μετά την απόρριψη από τον πατέρα του, επιζητεί τη δικαίωσή του στα πεδία των μαχών, πιο επίκαιρο από ποτέ, μιλά για το αδικαιολόγητο μίσος, ως βαρύδι της ανθρώπινης ιστορίας, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής και θρησκευτικών πεποιθήσεων. (12/11/2016 – 9/4/2017 -19:00).
Ακόμη πιο μακριά στον χρόνο θα μας ταξιδέψει η ομάδα VASISTAS και η Αργυρώ Χιώτη, με “Θεία Κωμωδία” και την περιπλάνηση του Δάντη μεταξύ παράδεισου και κόλασης, να χαρτογραφείται στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, ως ένα πνευματικό road trip. Αυτή θα είναι και η πρώτη φορά που Έλληνες δημιουργοί θα καταπιαστούν με το κορυφαίο έργο της μεσαιωνικής Ευρώπης. Η Χιώτη με σκηνοθετική πορεία εντός και εκτός συνόρων επιστρέφει με την ομάδα της στη Στέγη, δύο χρόνια μετά τα «Αίματα» και μαζί παρουσιάζουν αυτό το φανταστικό ταξίδι του Αλιγκέρι στο βασίλειο των νεκρών και από εκεί στα ουράνια. Ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος και ο Jan Van de Engel συνδυάζουν κλασική μουσική και ηλεκτρονικές συνθέσεις δημιουργώντας ζωντανά το ηχοτοπίο της παράστασης. (22/4/2017-6/5/2017 - 20:30).
Ενδιαφέρουσα και η αφήγηση για το μίσος και την ομορφιά ή αλλιώς η εκδοχή του “Ιππόλυτου” του Ευριπίδη από τους Δημήτρη Καμαρωτό – Αμαλία Μουτούση. Οι δυο τους δημιουργούν ένα ασυναγώνιστο ντουέτο και μια απρόβλεπτη εμπειρία θέασης-ακρόασης του αρχαίου ελληνικού δράματος. Σε ένα παράφορο σόλο, η Αμαλία Μουτούση, αδιαφιλονίκητη πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου και «μούσα» όλων των σημαντικών σκηνοθετών του, ερμηνεύει όχι μόνο τη βασίλισσα Φαίδρα –εκείνη που ερωτεύτηκε και έπειτα μίσησε τον γιο του συζύγου της–, αλλά και όλα τα υπόλοιπα πρόσωπα της τραγωδίας του Ευριπίδη, Ιππόλυτος: τις θεές Αφροδίτη και Άρτεμη, τον Ιππόλυτο, τον Θησέα, τον Θεράποντα, την Τροφό, τον Αγγελιαφόρο και τους δύο Χορούς. Συνοδός της επί σκηνής ο συνθέτης Δημήτρης Καμαρωτός, ο οποίος με την αρωγή της νέας τεχνολογίας επεξεργάζεται ζωντανά τη φωνή της ηθοποιού, δημιουργώντας ηχητικές μάσκες, νέες προσωδίες και απροσδόκητες πολυφωνίες. (7-11/6/2017 – Φιλολογικός Σύλλογος Παρανασσός).
Χορός
Το Dancing Athens ανοίγει την αυλαία φέτος και βγάζει τον χορό στους δρόμους, ως μία πράξη επαναστατική, λόγω του αυξανόμενου ελέγχου των κινήσεων μας στον δημόσιο χώρο. Τέσσερις χορογράφοι απ’ όλον τον κόσμο, ελεύθερη είσοδος και αναπάντεχες street performances φιλοδοξούν να αλλάξουν όχι μόνο τα δεδομένα στον σύγχρονο χορό, αλλά και την εικόνα της πόλης. Πολυαναμενόμενη η άφιξη της εμβληματικής μορφής του αμερικανικού μεταμοντέρνου χορού Trisha Brown, που έρχεται στην Αθήνα με το In Plain Site, ένα κολάζ από αποσπάσματα εμβληματικών έργων των τελευταίων πενήντα ετών. Η ιδιότυπη αυτή αναδρομική θα διαμορφωθεί σε συνεργασία με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης ειδικά για τους νέους χώρους του και δεν είναι παρά ένας ιδιαίτερος – όπως η χορογράφος - φόρος τιμής στη ριζοσπαστική δουλειά της, που έβαλε τον χορό στην καθημερινότητα της πόλης. (1-2/10/2016 - 12:00, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης). Στα πλαίσια του Dancing Athens θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε επίσης τοπία νυχτερινά από τον Boris Charmatz, intimate εμπειρίες από τον Γιάννη Μανταφούνη, αλλά και απροσδόκητες, ακτιβιστικού τύπου παρεμβάσεις στο αθηναϊκό κέντρο από τον Willi Dorner.
«Χορεύοντας εδώ για το θάνατο εκεί», είναι ο τίτλος του άλλου φιλόδοξου χορευτικού δρώμενου, στο πλαίσιο του αφιερώματος στη Συρία και με την υπογραφή του Mithkal Αlzghair. Εγκατεστημένος στη Γαλλία από το 2010, ο ταλαντούχος Σύριος χορογράφος παρακολουθεί τη συνεχιζόμενη καταστροφή της χώρας του και στο Displacement, το τελευταίο του έργο, εξερευνά μέσα από μουσικά και κινητικά μοτίβα παραδοσιακών χορών τη δυναμική και την παράδοση της συριακής κουλτούρας, ενώ διαπραγματεύεται τα θέματα της εκτόπισης και της εξορίας. (26-27/10/2016 - 19:00 — Μικρή Σκηνή).
Λίγες ημέρες μετά, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε ένα από τα τελευταία έργα της Pina Bausch, το χορευτικό κολάζ Sweet Mambο, ένα χορευτικό σύμπαν, στο οποίο όλα είναι πιθανά και όλα συνυπάρχουν, ένα σύμπαν παράλογο και τρυφερό, βίαιο και μελαγχολικό. Εδώ, η κίνηση, ο λόγος, η μουσική και το βίντεο συντονίζονται για να αναδείξουν τη γοητεία και την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Στο ποιητικό σύμπαν που δημιουργεί, άντρες και γυναίκες εξερευνούν πόθους και φόβους, μοιράζονται επιθυμίες και ιστορίες και οδηγούν τον καθένα από εμάς, σαν μέσα από καθρέφτη, στη δική του ξεχωριστή εμπειρία (3-6/11/2016 - 20:30 — Κεντρική Σκηνή).
Σημαντική και η συμβολή της κυπριακής καταγωγής Maria Hassabi με το Staged. Για τη γυναίκα που το καλλιτεχνικό της ιδίωμα, με τις χορογραφικές και εικαστικές του αναφορές, έγιναν το διαβατήριό της για τα πιο σημαντικά φεστιβάλ, θέατρα και μουσεία Ευρώπης και Αμερικής, το STAGED, δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια χορευτική ωδή στο σώμα ως έργο τέχνης, μία προσπάθεια για ένα κινούμενο γλυπτό γεμάτο παλλόμενα μηνύματα. (7-9/4/2017 - 20:30 — Κεντρική Σκηνή).
Από τις κορυφαίες στιγμές βέβαιης μαγείας και τα όσα σιωπηλά ετοιμάζει για το επόμενο καλοκαίρι, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου. Ο λόγος για τη δεύτερη παραγωγή που θα παρουσιάσει στη Στέγη το 2017. Ζωγράφος, ερμηνευτής, δημιουργός κόμιξ, χορογράφος, σκηνοθέτης, αλλά και επιμελητής εκθέσεων, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου γνωρίζει πώς να χειριστεί και να «παντρέψει» τα πιο εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα για να πλαισιώσει το προσωπικό του καλλιτεχνικό σύμπαν… Στην κεντρική σκηνή της Στέγης αναμένεται να φωτίσει από μια άλλη πλευρά και μέσω της χορογραφίας του, αυτό που ζούμε σήμερα. (24.5 – 11/6/2017).
Κομβικής σημασίας και το πολυσυλλεκτικό φεστιβάλ της Στέγης “Made in USA”, με δεκάδες πρωτοπόρους καλλιτέχνες και ομάδες της σύγχρονης αμερικανικής σκηνής, που φέτος τον Νοέμβριο θα καταλάβουν όλους τους χώρους της Στέγης. Oι Έλληνες θεατές θα έχουν μια μοναδική ευκαιρία να δουν μερικούς από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης αμερικανικής πρωτοπορίας. Ριζοσπαστικά πειράματα με έργα ρεπερτορίου, θέματα φύλου και ταυτότητας, εξερευνήσεις της ποπ κουλτούρας, έξυπνες χρήσεις των νέων τεχνολογιών, αλλά και συμμετοχικές τεχνικές που φέρνουν στη σκηνή ερμηνευτές και θεατές, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του πρωτοποριακού αυτού φεστιβάλ.
Μουσική
Brian Eno, 6o Πανόραμα Ελληνικής Jazz και πολλά ακόμη ενθουσιώδη. Για την ώρα περιμένουμε με πραγματική ανυπομονησία το “The Ship” του Eno μία υπερπαραγωγή που συνδέει μουσική, εγκαταστάσεις και τραγουδοποιία, τις κυριότερες πτυχές του έργου του. Όλο αυτό για να αφηγηθεί –και με εννοιολογική αφετηρία τη βύθιση του «Τιτανικού» και τον Α ́ Παγκόσμιο Πόλεμο – τη διαρκή παλινωδία του ανθρωπίνου γένους ανάμεσα στην ύβρη και στην παράνοια (3-23/10/2016).
Στο πλαίσιο του συνεδρίου που διοργανώνει η Στέγη με θέμα «Οι Διασπορές σε Διάλογο», εισβάλλουν στη Μικρή Σκηνή της Στέγης τρεις ακούραστοι ταξιδιώτες του μουσικού underground για να διασταυρώσουν τις εμπειρίες τους με φόντο τις πυραμίδες της Γκίζας. The Dwarfs of East Agouza, ή αλλιώς, ο Αμερικανός Alan Bishop, ο Καναδός Sam Shalabi και ο Αιγύπτιος Maurice Louca που συναντιούνται στη συνοικία της Ανατολικής Αγκούζα του Καΐρου, όπου και ζουν τα τελευταία χρόνια. Με δεδομένη την κοινή τους αγάπη για τη μουσική του αραβικού κόσμου και με αφετηρία τους τον αυτοσχεδιασμό, επιτυγχάνουν μια σπάνια μουσική σύνδεση: από το κέντρο του αραβικού κόσμου στο γερμανικό kraut rock της δεκαετίας του ‘70, από την Αίγυπτο στο διάστημα και από το σήμερα στα βάθη του αρχέγονου ρυθμού. (9/10/2016 - 21:00).
Μικρή γεύση από τη τζαζ του σήμερα αναμένεται τον Νοέμβριο στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης από τους AZIZA, ένα all-star κουαρτέτο: ο πρωτοπόρος θρυλικός μπασίστας Dave Holland, ο πολύπειρος bebopper Chris Potter, ο πολυβραβευμένος πληθωρικός ντράμερ Eric Harland και ο χαρισματικός, ιδιαίτερος κιθαρίστας Lionel Loueke συνεργάζονται ιδανικά, χωρίς αυτοπεριορισμούς. (10/11/2016 - 20:30).
Το 6ο Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ, ωστόσο, τον ερχόμενο Απρίλιο είναι εκείνο που θα φέρει στο προσκήνιο τολμηρές και μοναδικές συνεργασίες Ελλήνων και ξένων μουσικών: από την πρώτη κιόλας βραδιά και για πρώτη φορά τέσσερις κορυφαίοι πιανίστες διαφορετικών γενεών θα βρεθούν μαζί στη σκηνή για ένα μοναδικό ρεσιτάλ αυτοσχεδιασμού. Στη δεύτερη συναυλία, οι «βερολινέζοι» GRIX θα συμπράξουν με την εξαιρετική βοκαλίστρια Λουκία Παλαιολόγου αναζητώντας νέους ηχητικούς δρόμους. Τη διοργάνωση θα κλείσει το διεθνές τρίο του Σπύρου Μάνεση, καταθέτοντας το δικό του δημιουργικό στίγμα. (2-4/12/2016 - 21:00).
Λίγο νωρίτερα, τον Μάρτιο και στο Open Day, η Στέγη ανοίγει σε όλους, αφιερώνοντας αυτή τη μέρα στην αβανγκάρντ μουσική Σχολή της Νέας Υόρκης του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, με εκδηλώσεις για μικρούς και μεγάλους. Κύριο χαρακτηριστικό της διοργάνωσης φέτος, το ότι οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να κινηθούν ελεύθερα σε όλους τους χώρους του κτιρίου, επιλέγοντας τα δρώμενα της επιλογής τους και δημιουργώντας τις δικές τους αισθητικές διαδρομές. (5/3/2017)
Σινεμά
Στη Μικρή Σκηνή έρχεται το έργο ενός αγαπημένου και του ελληνικού κοινού. Ο Bobby Roth, βραβευμένος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός, γνωστός κυρίως από τηλεοπτικές σειρές όπως τα Prison Break, The Insiders, Lost, Grey's Anatomy, The Mentalist, Criminal Minds κ.ά., έρχεται για να αποκαλύψει μια άλλη πτυχή της τέχνης του. Γέννημα θρέμμα του Λος Άντζελες, έχει σκηνοθετήσει πολλές ταινίες μεγάλου μήκους που ανήκουν στον ανεξάρτητο αμερικανικό κινηματογράφο. Έχει επίσης δημιουργήσει μια σειρά από ντοκιμαντέρ για σκηνοθέτες, σεναριογράφους και, γενικότερα, επαγγελματίες του κινηματογράφου, με τίτλο A Director Prepares. Μια ιδανική ευκαιρία για τους σινεφίλ να δουν τρεις από τις μεγάλου μήκους ταινίες του σκηνοθέτη, αλλά και να κοιτάξουν από την «κλειδαρότρυπα» τα γυρίσματα και τους ηθοποιούς από τις αγαπημένες τους σειρές και να μυηθούν στα μυστικά του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, καθώς και στα παρασκήνια της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, θα δοθεί στις 29 και 30 του τρέχοντος μήνα.
Και φυσικά, δεν ξεχνάμε το “Ιn Εdit”, το μεγαλύτερο φεστιβάλ μουσικού κινηματογράφου στον κόσμο. Για 4 μέρες Ziggy Stardust και Blur, Nina Simone και Janis Joplin, Leonard Cohen και Sparklehorse έρχονται να ταρακουνήσουν τους μουσικόφιλους με ήχους και εικόνες στη Στέγη (20-23/10/2016 — Κεντρική Σκηνή & Μικρή Σκηνή).
Και για το τέλος, γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο
Από την ενότητα «Λέξεις και Σκέψεις», μια σοφή φίλη από τα παλιά: η δημιουργός του κόμικ που άλλαξε τα δεδομένα, η Marjane Satrapi, έρχεται στη Κεντρική Σκηνή της Στέγης στις 30 Νοεμβρίου (19:00) για μια συζήτηση επί σκηνής. Η Satrapi, που κατέκτησε τους αναγνώστες με το τρίτομο κόμικ «Περσέπολις», αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές, αλλά και με τις ταινίες της «Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα» και «Κεντήματα», τα τελευταία χρόνια έχει στραφεί στη σκηνοθεσία, ενώ αυτόν τον καιρό ετοιμάζει την ταινία της, The Extraordinary Journey of the Fakir, με πρωταγωνίστρια την Uma Thurman.
Τον Μάρτιο καταφθάνει στη Στέγη και η πιο διάσημη γυναικεία κολεκτίβα του κόσμου: Ποιος φοβάται τις Pussy Riot; Πανκ ροκ φεμινίστριες και ακτιβίστριες, οι Ρωσίδες έχουν στήσει κάποιες από τις πιο αξιομνημόνευτες περφόρμανς του καιρού μας. Δύο από τις μέλη τους έρχονται στην Αθήνα για να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να συνομιλήσουν με το κοινό της Στέγης: Η δημοσιογράφος Sasha Bogino και η ποιήτρια Masha Alyokhina. Η Alyokhina, από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας, έχει ιδρύσει και την οργάνωση Zona Prava, για την υποστήριξη των κρατουμένων στις ρωσικές φυλακές. Το ενδιαφέρον της για την κατάσταση των φυλακισμένων στη Ρωσία πυροδοτήθηκε μετά τη δική της πολύμηνη φυλάκιση, καθώς το 2012 κρίθηκε ένοχη για το αδίκημα του χουλιγκανισμού. Αιτία ήταν μια περφόρμανς των Pussy Riot μέσα στον καθεδρικό ναό της Μόσχας. Η perfomance με τίτλο Punk Prayer κατήγγειλε την υποστήριξη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας προς στον Βλαντιμίρ Πούτιν. (23/3/2017).
Τον Μάιο του 2017 και ενώ το μπουρκίνι δεν θα έχει ακόμη φύγει από την επικαιρότητα, στη Μικρή Σκηνή της Στέγης καταφθάνει μία από τις πιο τολμηρές γυναικείες φωνές των καιρών μας, η βραβευμένη Αμερικανο-αιγύπτια δημοσιογράφος Mona Elthahawy. «Μαντίλες, Υμένες και Σεξουαλική Επανάσταση» το θέμα που πρέπει να διαχειριστεί, μετά από χρόνια αρθρογραφίας στον διεθνή Τύπο, με ρεπορτάζ για τον αραβικό κόσμο, το Ισλάμ και τις γυναίκες. Η ίδια συστήνεται ως περήφανη, φιλελεύθερη μουσουλμάνα. Το βιβλίο της, Headscarves and Hymens: Why the Middle East Needs a Sexual Revolution, είναι ένα προκλητικό και συγκινητικό ντοκουμέντο, που έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Στη σκηνή της Στέγης θα συζητήσει με τη δημοσιογράφο Κατερίνα Οικονομάκου για τη ζωή των γυναικών στη Μέση Ανατολή. (23/5/2017 – Μικρή Σκηνή).
Ολόκληρο το πρόγραμμα στο www.sgt.gr
