Την αρχαιότερη σπηλαιογραφία που έχει ανακαλυφθεί ποτέ στη Γη πιστεύουν ότι βρήκαν ερευνητές σε ένα σπήλαιο στο Βόρνεο της Ινδονησίας.
Η ζωγραφική αναπαράσταση στο τοίχωμα του ασβεστολιθικού σπηλαίου Λουμπάνγκ Τζερίτζι Σάλεχ, απεικονίζει ένα μεγάλο απροσδιόριστο ζώο σε πορτοκαλοκόκκινη απόχρωση.
Oι Αυστραλοί και Ινδονήσιοι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Μαξίμ Όμπερτ του Πανεπιστημίου Γκρίφιθ της Αυστραλίας υπολόγισαν ότι δύο άλλες ζωγραφιές περιγραμμάτων παλάμης στο ίδιο σπήλαιο έχουν ηλικία η μία τουλάχιστον 37.200 ετών και η άλλη έως 51.800 ετών.
Με βάση αυτά τα δεδομένα οι επιστήμονες έβγαλαν το συμπέρασμα ότι η τέχνη των σπηλαίων αναπτύχθηκε στο ανατολικό Βόρνεο πριν από 52.000 έως 40.000 χρόνια, νωρίτερα ή περίπου την ίδια εποχή με την αρχαιότερη γνωστή τέχνη των σπηλαίων στην Ευρώπη.
Στα σπήλαια του Βόρνεο έχουν ανακαλυφθεί ήδη από τη δεκαετία του 1990 χιλιάδες προϊστορικές βραχογραφίες με ποικίλες παραστάσεις, που απεικονίζουν άγρια ζώα, παλάμες χεριών, ανθρώπινες φιγούρες, βάρκες και γεωμετρικά σχήματα. Το νέο στοιχείο είναι πως τελικά αυτά τα έργα είναι αρκετά παλαιότερα από ότι πιστεύονταν.
Από αυτές τις χρονολογήσεις, οι επιστήμονες έβγαλαν το συμπέρασμα ότι η τέχνη των σπηλαίων αναπτύχθηκε στο ανατολικό Βόρνεο πριν από 52.000 έως 40.000 χρόνια, νωρίτερα ή περίπου την ίδια εποχή με την αρχαιότερη γνωστή τέχνη των σπηλαίων στην Ευρώπη, η οποία αποδίδεται στους σύγχρονους προγόνους του ανθρώπου (Homo sapiens), οι οποίοι έφθασαν στην ήπειρό μας πριν από 43.000 έως 45.000 χρόνια.
Οι ίδιοι ερευνητές χρονολόγησαν πριν από 20.000 έως 21.000 χρόνια -σε μια εποχή που οι παγετώνες βρίσκονταν στο αποκορύφωμά τους- μια σειρά από νεότερες βραχογραφίες που απεικόνιζαν πλέον και ανθρώπους. Παραμένει μυστήριο ποιοί ήσαν οι δημιουργοί όλων αυτών των σπηλαιογραφιών και τι συνέβη σε αυτούς. Οι πρώτοι άνθρωποι εκτιμάται ότι έφθασαν στη Σουμάτρα πριν από 63.000 έως 73.000 χρόνια, ενώ στην Αυστραλία πριν από 60.000 έως 70.000 χρόνια.
Το Βόρνεο είναι το μεγαλύτερο νησί της Ασίας και το τρίτο μεγαλύτερο του πλανήτη. Στη διάρκεια της τελευταίας εποχής των πάγων αποτελούσε το ανατολικό άκρο της Ευρασίας και δεν είχε ακόμη χωρισθεί από την ξηρά από τα νερά της θάλασσας.
Οι ερευνητές θεωρούν πιθανό ότι περίπου την ίδια εποχή αναπτύχθηκαν δύο ξεχωριστά κέντρα τέχνης των σπηλαίων στα δύο άκρα της -μήκους περίπου 13.000 χιλιομέτρων- αχανούς παλαιολιθικής Ευρασίας: το ένα στη Δυτική Ευρώπη και το άλλο στη (σημερινή) Ινδονησία, καθώς σπηλαιογραφίες ηλικίας τουλάχιστον 40.000 ετών έχουν βρεθεί και στο γειτονικό νησί Σουλαβέζι, όπου εκτιμάται ότι εξαπλώθηκαν από το Βόρνεο.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
σχόλια