Xτες γιορτάσαμε τα 5 χρόνια Lifo. Οπως και πέρσι κάναμε πάρτυ στο γραφείο. Tο παρτυ  ήταν-υποτίθεται- έκπληξη. Είχαμε κανονίσει  (ψέμα- o Mιχάλης είχε κανονίσει) να διακοπεί το καθιερωμενο τεταρτιατικο μιτινγκ της σύνταξης  με τούρτα και σαμπάνιες. Ολα πήγαιναν καλά, μιλάγαμε ακάθεκτοι για το επόμενο τεύχος, η μάλλον στίβαμε το μυαλό μας οταν έφτασε η σειρά της ανώνυμης συντάκτριας.

Σταθης: Eσυ  τι ιδέες εχεις για την επόμενη εβδομάδα

Ανωνυμη συντάκτρια: (σαστισμένη και με αθώο βλέμμα). Δεν ξέρω. Εγώ ήρθα για το πάρτυ.

Σταθης (ακάθεκτος-δεν εχει παρει πρεφα τίποτα). Παρτυ; Ποιο πάρτυ; Σήμερα έχουμε μίτινγκ.

Μy first time #1

Θυμάμαι παρα πολύ έντονα εκείνη την εποχή που πρωτοβγάζαμε το περιοδικό. Τρωγαμε όλη μέρα δρακουλίνια και πατατάκια κι οταν βγήκε το τεύχος με έκπληξη μου διάβασα οτι είχαμε φαει σαντουιτς χαβιαριού. Απο τότε το κοπανάω ανελεήτα στο Μιχάλη - αδίκως βέβαια γιατί πάντα οτι περιγράφει  στα Ημερολόγια Κουζίνας το έχει ήδη μαγειρέψει- και μαγειρεύει φανταστικά. Όσες φορές μας έχει μαγειρέψει πέσαμε πανω στα φαγητά σαν Ρωμαίοι σε ρωμαϊκό όργιο.

Μy first time#2

Tη στήλη του Φώτη τη θυμάμαι- ηταν από τα πιο αμιγως αθηναϊκά πράγματα του περιοδικού. Έγραφε πάντα συναρπαστικά για μπαρ που δεν ήξερα σε γειτονιές που δεν είχα καν ακούσει.

My first time #3

Xτες που ξεφύλλιζα το πρωτο μας τεύχος ανακάλυψα το ποίημα του Σταύρου. Κοχλάζει με τη οργή της νιότης.

Preview

Αύριο περισσότερο υλικό από το πάρτυ: από φωτογραφίες με κουβά (ναι κουβα) πάγου μεχρι βίντεο με συγχρονισμένες χορογραφίες.

Stereo Nova time

Σημερα δεν εχει Love-Athon. Δεν είμαι σιγουρη αν έχει καμία σημασία αλλά σκεφτόμουν οτι βγάλαμε τη LIFO 1/12 την πρωτη μέρα του χειμώνα και θυμήθηκα το Ταξίδι της Φάλαινας των Στέρεο Νόβα.("χρησιμοποιουμε το σεξ για να αποφύγουμε τις σχέσεις" -"έξτρα φόροι, έξτρα ΦΠΑ, έξτρα σκατά")To ξανακουσα και όπως πάντα με τους Στέρεο Νόβα οι στίχοι  παραμένουν τόσο ωραίοι κι άμεσοι παρά τα χρόνια που έχουν περάσει.

δύο ώρες και ξημερώνει
συννεφιασμένη Κυριακή
πρώτη μέρα του χειμώνα
σκέφτομαι τους πιο σημαντικούς ανθρώπους αυτού του αιώνα
απ' το δεξί καθρεφτάκι ο κόσμος μένει πίσω
ποτέ δεν είχα τίποτα κι απόψε θέλω να σε φιλήσω
να μείνεις στα μάτια μου σαν άδειο τοπίο
να κάνουμε έρωτα στο αστεροσκοπείο
κουλουριασμένοι σα μπάλα να εκτοξευθούμε
μέχρι που ειρηνικά στο διάστημα να κοιμηθούμε
κι απ' το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ...