Αυτό το κουτί ήρθε από τη Θεσσαλονίκη κατευθείαν στο γραφείο- μέσα είχε κάτι φανταστικά βουτυρωμένα, αμυγδαλωτα, σοκολατένια πραγματάκια. (είναι να μην αποφασίσει να κάνει κανείς δίαιτα σε αυτο το γραφείο).Μας τα έστειλαν κάτι φίλοι από τη Θεσσαλονίκη. Τους ευχαριστούμε πολύ.

Kλαυθμώνος

Χτες ήταν η τελευταία βραδιά που λειτουργούσε το παζάρι βιβλίων στην Κλαυθμώνος. Μάλλον είναι το μόνο μέρος από όπου μπορείς να ψωνίσεις βιβλία με καρότσι του σουπερμάρκετ.Εδώ βρίσκεις στοκ από ενα σωρό εκδοτικούς οίκους- κάποια από τα βιβλία είναι πανάρχαια κάποια είναι ολοκαίνουργια. Μπήκα μέσα με σκοπό να κοιτάξω μόνο γιατί έχω ενα σκασμό βιβλία που με περιμένουν στο σπίτι αλλά φυσικά υπέκυψα και αγόρασα 4 βιβλία (ok 5 τα βιβλία μαγειρικής δεν μετράνε)

1. Σόλο πορεία του Ροαλντ Νταλ, εκδόσεις Ποταμός.

Οκ λατρεύω το Ρόαλντ Νταλ - oχι τόσο για τον Τσάρλι και το Εργοστάσιο της Σοκολάτας που μου φαινότανε πάντα ανατριχιαστικό και βαρετό συνάμα, αλλά για τη Ματίλντα που εκδικείται τους ενήλικες που την τυρρανούν με μεγάλη επιτυχία.To going solo ειναι κάτι σαν αυτοβιογραφία του Ντάλ και περιγράφει τη ζωή του ως μάχιμο πιλότο της Βασιλικής Αεροπορίας κυρίως κατα το Β Παγκόσμιο πόλεμο στη Μέση Ανατολή αλλά και στην Ελλάδα.

2.Τζον Μπάνβιλ, Πράγα, εκδόσεις Μεταίχμιο

Αυτο το βιβλίο ανήκει στη σειρά "Συγγραφείς και πόλεις" των εκδόσεων Μεταίχμιο. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην το πάρω. Μου αρέσει πολύ ο Μπάνβιλ όσο και να με δυσκολεύει. Στην ίδια σειρά υπάρχει το Παρίσι από τον Εντμουντ Ουαϊτ,το Σιδνεϊ από τον Πίτερ Κάρεϊ, η Φλωρεντία από τον Ντεϊβιντ Λίβιτ,η Νέα Υόρκη από τον Πάτρικ Μακγκραθ και το Πεκίνο από τον Αναστάση Βιστωνίτη.

3.Φρέγια Στάρκ, Οι ακτές της Λυκίας , εκδόσεις Ωκεανίδα

Έγραψα πρωτη φορά για τη Φρέγια Σταρκ εδώ και αυτό είναι το μόνο της βιβλίο που έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά. Περιγράφει το ταξίδι της στο βαθη της Μικράς Ασίας με οδηγό τους αρχαίους κλασσικούς.

4.Ρομαν Πολάνσκι του Μπάμπη Ακτσόγλου, εκδόσεις Αιγόκερως

Ο Μπάμπης Ακτσόγλου ηταν για παρα πολλά χρονιά ο (πολύ καλός) κινηματογραφικός κριτικός του Αθηνοράματος. Πέθανε το 2007. Όσο για τον Πολάνσκι με συναρπάζει αφάνταστα η ζωή του και η καρίερα του. Κυρίως γιατί δεν είναι βαρετή και γιατί έχω διαβάσει τόσα άρθρα γι αυτόν στο Vanity Fair (δείγμα εδώ) Kαι γιατι μου αρεσει το "Frantic" και τα "Μαυρα φεγγάρια του έρωτα"

Κυρίως γι αυτή εδώ τη σκηνή