Όλο το χειμώνα πρόπερσι δούλευα σε ένα ομπρελάδικο, αλλά οι δουλειές του δεν πήγαιναν καθόλου καλά. Ο καιρός βέβαια ήταν αρκετά βροχερός, αλλά φυσούσε τόσο πολύ που καθιστούσε την ομπρέλα εντελώς ακατάλληλο αξεσουάρ – ειδικά από τη στιγμή που εθεάθησαν στην πόλη δύο γέροι Μαίρη Πόππινς. Επόμενο ήταν, λοιπόν, η επιχείρηση να έχει τόσα πολλά κεσάτια ώστε, μόλις εμφανιζόταν πελάτης, το αφεντικό τον καλούσε για δείπνο στο σπίτι του.
Εγώ πάλι για να σκοτώσω την ώρα μου αποφάσισα να εξασκηθώ στη γιόγκα. Άναψα μερικά ινδικά αρωματικά στικ, κάθισα οκλαδόν στο πάτωμα, χαλάρωσα, έδιωξα οποιαδήποτε φορτική σκέψη και αφέθηκα στις αγκάλες μίας εξωτικής χορεύτριας, ενός μελαψού φακίρη κι ενός Αρμένιου παντοφλά – ήταν επόμενο να μαστουρώσω, μιας και τα στικ ήταν βαριά και προορισμένα να αρωματίζουν τα στενοσόκακα της Καλκούτας και όχι το ομπρελάδικο του κυρ Παναγιώτη. Λίγη ώρα αργότερα με απεγκλώβισε η πυροσβεστική, την ώρα που έκανα ερωτική εξομολόγηση στην καφετιέρα. Είχε προηγηθεί πυρκαγιά από τα καρβουνάκια των στικ που μεταδόθηκε στα λογιστικά βιβλία, ευτυχώς όμως ενεργοποιήθηκε αμέσως το αυτόματο σύστημα πυρόσβεσης. Το κακό ήταν ότι τα νερά από το ταβάνι κατέστρεψαν συγχρόνως και τις μισές ομπρέλες του καταστήματος. Το αφεντικό, λοιπόν, αντί να μηνύσει τον προμηθευτή του, απέλυσε εμένα. Έτσι είχα όλο το χρόνο να σκεφτώ τι θα κάνω το τριήμερο της αποκριάς που πλησίαζε.
Έχοντας κάνει μια σχετική έρευνα κατέληξα στο καρναβάλι του Τυρνάβου. Στολή ιδιαίτερη δε χρειαζόμουν πέρα από τα απαραίτητα, να ξεκολλήσω δηλαδή το μπουρί της σόμπας και να το μετατρέψω σε φαλλό. Η Στέλλα έλειπε σε διεθνές συνέδριο για τρακτέρ κι έτσι ξεκίνησα Σάββατο πρωί μονάχος με το αμάξι για τη Θεσσαλία έχοντας ανοιχτό το χάρτη στο διπλανό κάθισμα. Μετά από δύο ώρες έφτασα στην Ξάνθη – είχα το χάρτη ανάποδα. Πάρκινγκ ήταν αδύνατον να βρω στο κέντρο και έτσι, μετά από άλλες δύο ώρες περιπλάνηση, βρήκα τελικά μια καλή θέση κοντά στην κεντρική πλατεία της Κομοτηνής. Έπειτα πήρα το λεωφορείο για Ξάνθη και φτάνοντας στον τερματικό σταθμό συνάντησα στον παρακείμενο δρόμο κάτι παιδιά ντυμένα καουμπόηδες. Μέσα στον ενθουσιασμό μου έβγαλα κι εγώ το σπρέι σαντιγί και τα σημάδεψα. Ένα από αυτά έσκυψε και πέτυχα τον παπά που περνούσε από δίπλα. Ο παπάς, επηρεασμένος προφανώς από το εορταστικό κλίμα, έβγαλε το σκαρπίνι του και μου το πέταξε. Το παπούτσι, ευτυχώς για το κεφάλι μου, βρήκε στόχο στην τζαμαρία ενός ζαχαροπλαστείου την οποία και διαπέρασε. Ο ζαχαροπλάστης βγαίνοντας έξω με το σκαρπίνι στο χέρι ρώτησε ποιος το έκανε, εγώ έδειξα τον παπά κι έφυγα τρέχοντας. Πάνω στην τρεχάλα μου έπεσα πάνω σε έναν άλλο παπά, τον έριξα κάτω και χωρίς να το θέλω χώθηκα μέσα στα άμφιά του. Ευτυχώς ο παπάς ήταν μια νεαρή γυναίκα μεταμφιεσμένη. Χρειάστηκαν δύο – τρεις περαστικοί για να με βγάλουν από το ράσο της.
Είχα, λοιπόν, παραπάνω από έναν λόγους να βρω αποκριάτικο κοστούμι. Μπουσουλώντας ανάμεσα στους μασκαρεμένους κατάφερα να χωθώ σε απόμερα στενά της παλιάς πόλης. Γρήγορα εντόπισα και μια αξιόλογη και φτηνή στολή αρχαίου φιλοσόφου – ένα λευκό σεντόνι σε μια γειτονική μπουγάδα. Πάντα μου άρεσαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι, ιδίως τα ωραία ρητά που επινοούσαν. Ένα από τα αγαπημένα μου είναι το «Η ομορφιά είναι μια βραχύβια τυραννία», αλλά δε θυμάμαι αν το είπε ο Πλάτωνας ή ο Μπένι Χιλ.
Η παρέλαση των αρμάτων στον κεντρικό δρόμο της πόλης ήταν πολύ εντυπωσιακή. Περισσότερο μου άρεσε το άρμα που είχε ως θέμα τη διεθνή πολιτική κατάσταση. Έφερε πάνω του το ομοίωμα της Μέρκελ, την Κάρλα Μπρούνι να φοράει κέρατα στον Σαρκοζί, τον άντρα της Μέρκελ να μετανιώνει που την παντρεύτηκε καθώς και μία ημίγυμνη Βραζιλιάνα χορεύτρια. Ευτυχώς αντιλήφθηκα εγκαίρως ότι με έψαχνε εκεί κοντά ο ζαχαροπλάστης – ο παπάς, στο μεταξύ, με είχε συγχωρέσει, μια και στο σκαρπίνι του είχαν ξεμείνει από την πρόσκρουση μερικές καριόκες. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, σκαρφάλωσα στο άρμα και χώθηκα ανάμεσα στα πόδια της Μέρκελ και πλάι στην ημίγυμνη Βραζιλιάνα.
Για να βεβαιωθώ ότι όντως ήταν Βραζιλιάνα και δεν ξέβαφε, πασπάτεψα τα μπούτια της. Η Βραζιλιάνα άρχισε να φωνάζει με σερραϊκή προφορά ότι της επιτίθεται ένας Έλληνας φιλόσοφος (και την ξεβάφει). Προς βοήθειά της προσέτρεξε ένας Ρωμαίος εκατόνταρχος. Στην ελληνορωμαϊκή πάλη που ακολούθησε νίκησα το Ρωμαίο 5-3 στα σημεία κι εκείνος 6-0 στις φάπες. Εφόσον ακινητοποιήθηκε ολόκληρη η παρέλαση (και βρήκαν ευκαιρία οι παρελαύνοντες να ρίξουν λίγο τσίπουρο στο πρόσωπό τους), επόμενο ήταν να με εντοπίσει ο ζαχαροπλάστης. Εγώ έσπευσα να του γνωρίσω την Ημιβραζιλιάνα χορεύτρια κι εκείνος ευχαριστημένος μοίρασε στον κόσμο τουλουμπάκια. Για τον ίδιο έμαθα ότι λίγους μήνες αργότερα έκανε επέμβαση αλλαγής φύλλου, λανσάροντας σε σχετικό φεστιβάλ μπακλαβαδάκι με σφολιάτα. Στο ίδιο φεστιβάλ είχα δηλώσει κι εγώ συμμετοχή για καταδύσεις σε προφιτερόλ, αλλά τελικά λόγω οικονομικού κωλύματος διοργανώθηκε μονάχα ένας αγώνας μεικτού πρόσθιου και ύπτιου σε μπακλαβαδόζουμο.
σχόλια