Σήμερα ξεκινάει το 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με ταινία έναρξης την πολυαναμενόμενη νέα δουλειά του Alexander Payne, "Οι απόγονοι".

Στα πλαίσια του Φεστιβάλ, θα πραγματοποιηθεί στο Μουσείο Φωτογραφίας ένα αναδρομικό αφιέρωμα στο έργο του Σπύρου Στάβερη, ο οποίος: "χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως «φωτογράφο χωρίς ιδιότητες». Όμοια με τον ήρωα του Μούζιλ, ο Στάβερης προφανώς προσπαθεί να αποδεσμευτεί από τις συμβάσεις, να παρεισφρήσει στον πολύπλοκο ιστό της καθημερινότητας και να φωτογραφίζει. Συνεχώς. η αγάπη του προς την εικόνα ξεκινά από τον κινηματογράφο, ενώ στις αναμνήσεις του κυριαρχεί και η εικόνα ενός τσίρκου. Το «θέαμα» δηλαδή." 

Του ζητήσαμε να μας απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις:

Με ποιο τρόπο επιλέξατε το υλικό που θα παρουσιαστεί; Πρόκειται για
φωτογραφίες που έχουν δημοσιευτεί όλες σε περιοδικά ή θα υπάρχουν και άλλες που θα δούμε για πρώτη φορά;

Θα είναι μία έκθεση τύπου αναδρομική που θα περιλαμβάνει ακόμη και κάποιες "προϊστορικές" φωτογραφίες από το Παρίσι τραβηγμένες στις αρχές της δεκαετίας του '80. Η επιλογή έγινε μαζί με τον Διευθυντή του Μουσείου Φωτογραφίας, τον Βαγγέλη Ιωακειμίδη. Η δουλειά στα περιοδικά θα έχει αναγκαστικά το μεγαλύτερο βάρος, αλλά θα υπάρχουν και πολλές ανέκδοτες φωτογραφίες δρόμου, είτε από το Παρίσι, είτε από την Αθήνα.

Ποιους φωτογράφους θαυμάζετε και ποιοι έχουν επηρεάσει το τρόπο με τον οποίο φωτογραφίζετε; 

Δεν χρειάστηκε ποτέ να στραφώ ιδιαίτερα στο έργο γνωστών φωτογράφων, γιατί  ένιωθα πάντα μία μεγάλη επάρκεια με τα εφόδια -τις άπειρες ταινίες- που μου έδωσε η Γαλλική Ταινιοθήκη όσο ζούσα στο Παρίσι. Τελευταία όμως παρακολουθώ με νέο ενδιαφέρον οτιδήποτε σχετίζεται με τη φωτογραφία, από τα άλμπουμ των  φίλων στο Facebook μέχρι τις αναδρομικές κλασσικών φωτογράφων, ή τις λεγόμενες σύγχρονες τάσεις. Εκτός από την γιαπωνέζικη φωτογραφία που αποτελεί στο σύνολό της μία μυθική ήπειρο, οι πιο πρόσφατοι ηλεκτρισμοί προέρχονται κατά περίεργο τρόπο κυρίως από γυναίκες φωτογράφους. Η Francesca Woodman, η Claude Cahun, η Daniela Rossel. Και δίπλα τους, η παντοτινή αγάπη, η Diane Arbus.  

Υπάρχει κάποια πόλη που έχετε επισκεφτεί κι έχετε φωτογραφίσει εκεί που σας εμπνέει ιδιαίτερα; Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε στη
συγκεκριμένη πόλη; 

Σε κάθε πόλη μου αρέσει να χάνομαι. Μικρή, μεγάλη, δεν έχει σημασία. Ίσως να ξεχώριζα το Ρίο την εποχή της πρώτης προεκλογικής εκστρατείας του Lula, λόγω της παθιασμένης και χαρούμενης ατμόσφαιρας που υπήρχε στην πόλη κι από τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα, η τη Βυρηττό που βούιζε από χιλιάδες γεννήτριες την επαύριο της ανακωχής. Αλλά και την Αλεξάνδρεια για τον καταιγισμό εικόνων που προσφέρει όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα.

Η Θεσσαλονίκη και οι άνθρωποί της σας εμπνέουν; Υπάρχει κάποια
ξεχωριστή ανάμνηση ή φωτογραφία που έχετε από την πόλη; 

Έχω μείνει αρκετές φορές στη Θεσσαλονίκη. Όταν η μανία (μου) με τον κινηματογράφο ήταν ακόμη στο φόρτε της, είχα ανέβει δύο-τρεις φορές για το Φεστιβάλ την εποχή του Εξώστη. Τότε γνώρισα και την Θέμιδα Μπαζάκα. Δούλευε σε ένα μπαρ, μας είχε συμπαθήσει και μας προμήθευε προσκλήσεις! Το 1995, όλη η παρέα του 01 βρεθήκαμε στην πόλη για  ένα ειδικό τεύχος του περιοδικού. Τότε, μεταξύ άλλων, φωτογράφισα και τη γόβα του Καρύδα. Στην τελευταία μου επίσκεψη, πριν ένα μήνα, ρώτησα αν υπήρχε ακόμη.  Όπως διαπιστώσαμε με την Αλεξάνδρα, τη φίλη από το Μουσείο που με πήγε ένα βράδυ μέχρι εκεί, φαίνεται να γλύτωσε ως εκ θαύματος από την κατάρα της εποχής. Βρίσκεται ακόμη στη θέση της, με τα φώτα της όμως σβηστά, κρυμμένη πίσω από τις φυλλωσιές, και πατώντας θριαμβευτικά πάνω στο  γκρεμισμένο ναό του τοπικού lifestyle, το κατάστημα Fena. 

 

 Οι φωτογραφίες είναι του Σπ. Στάβερη.

Τα εγκαίνια της έκθεσης είναι το Σάββατο 5 Νοεμβρίου, στις 18:00.
Αναλυτικές πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ. 

+

Magic Circus - το photo blog του Σπύρου Στάβερη.