Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με τους Lamb. Το δυναμικό τρίο μας έδωσε ένα φοβερά μεστό live. Η όμορφη τραγουδίστρια με το λευκό εντυπωσιακό της φόρεμα και την φωνή της επεξεργασμένη ηλεκτρονικά από τον Andy Barlow, ο οποίος εντυπωσίασε με την ενέργεια και τις συνεχείς μετακινήσεις από την κονσόλα στα ντραμς και πάλι πίσω, παρουσίασαν αρκετά τραγούδια του τελευταίου τους άλμπουμ "5", τα οποία μας άρεσαν πολύ.
Συνεχίσαμε, πηγαίνοντας στο Air Stage, για να παρακολουθήσουμε δύο ελληνικά σχήματα. Έπειτα από αρκετά μεγάλη καθυστέρηση, εμφανίστηκαν στη σκηνή οι My Wet Calvin. Παρότι ξέραμε ότι στα live τους εμφανίζονται μεταμφιεσμένοι, ξαφνιαστήκαμε βλέποντας τον έναν με να φοράει μια στολή σούμο και τον άλλον μια απροσδιόριστη γκρι στολή με φτερά. Έκαναν ένα αρκετά δυναμικό live. Ξεχωρίζω τις εκτελέσεις των -αγαπημένων μου- "Humble" και "I Don't Want To Sing These Songs Anymore".
Λίγα λεπτά μετά ανέβηκαν στη σκηνή οι Felizol & The Boy. Ο Felizol πήρε θέση στη κονσόλα και ο Boy μπροστά στα δυο μικρόφωνα. Τότε ξεκίνησε ένα ψυχωμένο live μιας ώρας. Στην αρχή, χορεύαμε μπροστά τους 10 άτομα και όταν μας είπαν "Καληνύχτα" ήμασταν πάνω από 80. Ενθουσιάστηκα με τις διασκευές των "Batida de coco" και "Σερενάτα" της Αρλέτας και με το "Μοσχοβολούν οι γειτονιές" του Μ. Θεοδωράκη που ήταν και το τελευταίο τραγούδι που έπαιξαν.
Μετά από τόσο χορό, βγήκαμε στο μεγάλο εξωτερικό stage που έπαιζαν ο Cayetano και η εξαμελής μπάντα του. Απολαύσαμε τα τελευταία 40 λεπτά της εμφάνισής τους, με ήχους που κινούνταν ανάμεσα στη jazz και στη funk. Το κοινό έδειξε να απολαμβάνει το live από τα χειροκροτήματα και τις φωνές μετά από κάθε τραγούδι.
Όταν τελείωσε ο Cayetano, ο κόσμος άρχισε να κινείται προς τα εσωτερικά stages. Εμείς πήγαμε στο "Air Stage" όπου θα εμφανιζόταν ο Kode9. Η dubstep στη Θεσσαλονίκη έχει φανατικό κοινό, και αυτό αποδείχτηκε από τον κόσμο που γέμισε το χώρο για να υποδεχτεί έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της. Παρότι εγώ δεν ανήκω στους φανατικούς του είδους, απόλαυσα το μιάμισης ώρας set του.
Στη συνέχεια, πήρε θέση στα decks ο Benga. Η μουσική του ήταν λίγο πιο χορευτική από αυτή του Kode9 και με τη βοήθεια του τρομερά επικοινωνιακού MC Youngman κατάφερε να μας κάνει να χορεύουμε ασταμάτητα μέχρι τις 7 το πρωί. Η στιγμή που έπαιξαν λίγο παραλλαγμένο το "Smack my bitch up" των Prodigy, είναι από τα πράγματα που θα θυμάμαι για πολύ καιρό ακόμα.
Για το τέλος, πήγαμε στο μικρό εξωτερικό stage, όπου ο DJ Ison είχε αναλάβει τον επίλογο του φεστιβάλ. Κάποιοι από αυτούς που είχαν μείνει καθόταν δεξιά και αριστερά σε διάφορα αυτοσχέδια καθίσματα, αλλά οι περισσότεροι συνεχίσαμε να χορεύουμε. Αυτό φαντάζομαι ότι συνεχίστηκε και μετά τις 7 και μισή που έφυγα.
Ήταν ένα πολύ όμορφο διήμερο, γεμάτο μουσική και πολύ χορό. Ανυπομονώ για το επόμενο Reworks!
Κ.Μ.
σχόλια