«Η νεράιδα ευτυχία-επιθυμία», «Τι είναι ευτυχία;», «Το Φενγκ Σούι για την επιτυχία και την ευτυχία», «Ευτυχία τώρα», «Η απόφαση της ευτυχίας», «Κατακτήστε την ευτυχία», «Η δίαιτα της ευτυχίας». Αρχικά, αν στα άμεσά σου σχέδια είναι να ξεκινήσεις μία προσπάθεια για να βρεις την ευτυχία, το σίγουρο είναι ότι θα έχεις πολλά έντυπα για να μελετήσεις. Σύμφωνα με 260 –τουλάχιστον- βιβλία, για να βρεις την ευτυχία αρκούν μικρές αλλαγές στη ζωή σου: στην καριέρα σου, στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, στο πως κάνεις σεξ, στο πως μαγειρεύεις, στο φενγκ σούι της ντουλάπας σου και στην αγαπήμένη σου μαρκά απορρυπαντικού πλυντηρίου. Το ταξίδι για την ευτυχία είναι μεγάλο αλλά αξίζει γιατί, τι θα είσαι αν δεν είσαι ευτυχισμένος;
Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή ομως, έτσι και η ευτυχία, είναι μία κατάσταση ντουμπλ-φας. «Ο καλός πυροσβέστης είναι ένας λανθάνων πυρομανής» όπως είναι γνωστό, φράση που μας οδηγεί με μαθηματικούς υπολογισμούς στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος που έχει εντοπίσει την ευτυχία και κατευθύνεται στωικά προς αυτή, γνωρίζει ακόμα καλύτερα που βρίσκεται η απόλυτη δυστυχία (και δεν το λέει σε κανέναν).
Και έρχομαι εγώ να ρωτήσω: γιατί να καταπιέζουμε αυτό το έμφυτο ταλέντο που κρύβουμε όλοι μας; Γιατί να αρνούμαστε αυτή την κλίση μας προς την αγνή παρθένα μιζέρια; Και για να το πάω και πιο μακριά, η ιστορία έχει αποδείξει ότι το –σύγχρονο- Κράτος έχει την ανάγκη της αδυναμίας και της δυστυχίας των πολιτών του ώστε όλα να δουλεύουν ρολόι. Επιπροσθέτως, η βιομηχανία των αντικαταθλιπτικών εξυπηρετεί ετησίως το 40% του Ευρωπαϊκού πλυθησμού, μία κοινωνική μερίδα που χωρίς αυτή δεν θα υπήρχαν ολόκληρα υπουργεία, τεράστιοι τομείς στη βιομηχανία και το χειρότερο, ένα μεγάλο κομμάτι του σύγχρονου lifestyle.
Αντί λοιπόν να καθόμαστε σαν πιωμένοι βιολιτζήδες στο κατάστρωμα του τιτανικού την ώρα της πρόσκουσης με το παγόβουνο, ας συμμετέχουμε και εμείς σε αυτό το σύγχρονο πάρτυ ανάπτυξης που έχει στηθεί. Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε προικισμένοι από τη φύση με ένα ιδιαίτερο ταλέντο να δημιουργούμε με μία ανεπανάληπτη μαεστρία, την προσωπική μας κόλαση, ικανότητα που θα κάνει το εγχείρημά μας λίγο πιο εύκολο. Για τους υπόλοιπους τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα, όχι όμως ακατόρθωτα.
Αυτό που χρειαζόμαστε λοιπόν είναι μία συστηματική εισαγωγή στους μηχανισμούς μεθοδικής αναζήτησης της δυστυχίας, σε αυτά τα μικρά πράγματα της ζωής που κανείς δεν έχει συνειδητοποιήσει πόσο εύκολα, γρήγορα και απλά μπορούν να κάνουν την ψυχοσύνθεσή του να μοιάζει με πατημένο χαλάκι εξώπορτας έξω από γραφείο ΙΚΑ ένα βράδυ βροχερής Δευτέρας.
Ας κατακτήσουμε λοιπόν μαζί την απόλυτη (από)γνώση.
Στο επόμενο άρθρο: Μάθημα #1 « Συγκρίσεις»
σχόλια