Δέκα παραστάσεις του Δευτερότριτου που κάνουν την έκπληξη

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Η ανθρώπινη φύση, ο ηρωισμός, ο ανδρισμός, η πατρίδα, η οικογένεια είναι ο ερειπιώνας μέσα στον οποίο  ο ήρωας αναζητά  μια αλήθεια που δε θα βρει ποτέ συνεπώς και τη λύτρωσή του.
0

O Αιαυτός

Θέατρο Σφενδόνη

Το τέλος της εποχής των ηρώων και το τέλος του Αίαντα αφηγείται ο «Αιαυτός» του Δημήτρη Δημητριάδη, ένα έργο με έξι ρόλους που υποδύονται στη σκηνή του θεάτρου Σφενδόνη δύο πρόσωπα, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου και ο Γιάννης Παπαδόπουλος, σε σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη. Μια ανέκδοτη αντιτραγωδία, εμπνευσμένη από τον «Αίαντα» του Σοφοκλή, που τοποθετείται σε έναν έρημο, άχρονο τόπο, με τον μυθικό ήρωα να αναζητά την κάθαρση, ενώ έρχεται αντιμέτωπος με θεούς και ανθρώπους. Η ανθρώπινη φύση, ο ηρωισμός, ο ανδρισμός, η πατρίδα και η οικογένεια είναι ο ερειπιώνας μέσα στον οποίο ο ήρωας αναζητά  μια αλήθεια που δεν θα βρει ποτέ, συνεπώς ούτε και η λύτρωση.

Η παλιότερη από τις επτά σωζόμενες τραγωδίες του Σοφοκλή, στην ποιητική μεταγραφή του Δημήτρη Δημητριάδη και στην τελετουργική αυτή παράσταση, φωτίζει τα ανθρώπινα πάθη, τη σκληρότητα, τη ματαιοδοξία, τον πόθο, δείχνοντας τον άνθρωπο μόνο, να ουρλιάζει προς το κενό που άφησαν οι θεοί σε έναν τόπο θυσίας του ανθρώπινου σώματος.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Ανεξάρτητα κράτη

Θέατρο Χώρα

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Ωμός ρεαλισμός, σκληρή γλώσσα και αιχμηρό χιούμορ στα «Ανεξάρτητα Κράτη». Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Ωμός ρεαλισμός, σκληρή γλώσσα και αιχμηρό χιούμορ είναι τα χαρακτηριστικά των «Ανεξάρτητων κρατών», του έργου που έγραψαν ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος και ο Γιώργος Παλούμπης –και σκηνοθετεί ο δεύτερος–, αντλώντας έμπνευση από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας στο μεταίχμιο των δεκαετιών του '70 και '80. Δημοσιογραφικό δράμα που εξετάζει τα πρόσωπα και τον ρόλο των εξουσιών, τη μεταφορά και την απόκρυψη των αληθινών γεγονότων, και ρίχνει μια λοξή ματιά σε ένα πραγματικό γεγονός: τον Δεκέμβριο του 1977 ο γιατρός Βασίλης Τσιρώνης, μετά από καταδίωξη της αστυνομίας, κλείνεται στο διαμέρισμά του στο Φάληρο μαζί με την οικογένειά του, αρνείται να παραδοθεί και κατόπιν τετράμηνης πολιορκίας το κηρύσσει «ανεξάρτητο κράτος». Όταν, μερικούς μήνες αργότερα, φτάνει στα δημοσιογραφικά γραφεία η είδηση του θανάτου του, μια νεαρή δημοσιογράφος σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, υπό τη βαριά σκιά του κρατικού και παρακρατικού μηχανισμού, αποφασίζει να μάθει την αλήθεια για τις συνθήκες του θανάτου του γιατρού.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Δυο γυναίκες χορεύουν

Θέατρο  Διάνα

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Δυο γυναίκες αναγκάζονται να συνυπάρξουν, με τη νεότερη να γίνεται φροντίστρια της μεγαλύτερης. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Η  Κατιάνα Μπαλανίκα και η Ιωάννα Ασημακοπούλου σκηνοθετούνται από τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη στη δραματική κομεντί του Καταλανού συγγραφέα Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ Ζουρνέτ «Δυο γυναίκες χορεύουν». Δυο γυναίκες αναγκάζονται να συνυπάρξουν, με τη νεότερη να γίνεται φροντίστρια της μεγαλύτερης. Στη συνάντηση και τη συμβίωση αυτή φέρνουν φόβους, καχυποψίες, αγκυλώσεις από το διαφορετικό παρελθόν και υπόβαθρο της καθεμιάς, ενώ αρχικά μοιάζει ακατόρθωτο το να συνεννοηθούν.

Αυτές οι διαφορές που φαινομενικά τις χωρίζουν είναι που θα τις οδηγήσουν σε αποκαλύψεις και σε μια πρωτόγνωρη συνεννόηση. Θα συνδέσουν φόβους και μοναξιές, θα δημιουργήσουν ένα πεδίο ειλικρίνειας και εκμυστηρεύσεων αποκαλύπτοντας γεγονότα και χαρακτήρες, θα προκαλέσουν ανατροπές και θα οδηγήσουν στη συμφιλίωση και στην αποδοχή· μέσα από ανατροπές καθεμιά θα θελήσει να πάρει τη ζωή της πίσω. Χάρη σε αυτήν τη σχέση θα δουν καθαρά πόσο θάνατο έχει η ζωή και πόση ζωή έχει ο θάνατος και θα αποφασίσουν να «χορέψουν» στον δικό τους ρυθμό, με βήματα πιο σίγουρα και συμφιλιωμένα με το παρόν.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Κόκκινες γραμμές ή λέξεις που κάνουν τζιζ

Θέατρο του Νέου Κόσμου

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Η ομάδα Vice Versa σε μια σουρεαλιστική sci-fi δραμεντί. Φωτ.: Πάτροκλος Σκαφίδας

Η Ευαγγελία Γατσωτή γράφει μια χιουμοριστική αλληγορία για τις νέες αφηγήσεις της ξενότητας στον ψηφιακό κόσμο της παγκοσμιοποίησης και της ποπ κουλτούρας με τίτλο «Κόκκινες γραμμές ή λέξεις που κάνουν τζιζ» και την παρουσιάζει στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. 

Ένα ζευγάρι φίλων συγκατοικεί με έναν άγνωστο στο πλαίσιο ενός προγράμματος παροχής φιλοξενίας (couch surfing). Ο επισκέπτης, αν και γίνεται δεκτός με ενθουσιασμό, τεστάρει τα όρια της ανοχής των οικοδεσποτών. Οι τρεις τους οφείλουν να χρησιμοποιούν μια ΑΙ εφαρμογή που θέτει τους κανόνες της συμβίωσης και διασφαλίζει ότι καμία από τις «κόκκινες γραμμές» δεν θα παραβιαστεί και τίποτε πολιτικά μη ορθό δεν θα ειπωθεί.

Σε σκηνοθεσία Αγγελικής Γκιργκινούδη, η ομάδα Vice Versa, σε αυτήν τη σουρεαλιστική sci-fi δραμεντί, διερευνά με πρωτότυπο τρόπο τις νέες αφηγήσεις της πολιτικής ορθότητας, των έμφυλων ταυτοτήτων και της κουλτούρας του cancel.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Prima Facie

Θέατρο Πορεία

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Η Λένα Παπαληγούρα στον μονόλογο Prima Facie.

Στο θέατρο Πορεία ο Γιώργος Οικονόμου σκηνοθετεί τη Λένα Παπαληγούρα στον μονόλογο «Prima Facie», ένα βραβευμένο με Olivier και Tony έργο, γραμμένο από την Αυστραλή θεατρική συγγραφέα και νομικό Suzie Miller. Πρόκειται για την ιστορία της Tessa, μιας νέας και λαμπρής, φιλόδοξης δικηγόρου, που επιβιώνει σε ένα ανδροκρατούμενο και βαθιά συντηρητικό σύστημα, έχοντας εξελιχθεί σε κορυφαία συνήγορο υπεράσπισης ανδρών που κατηγορούνται για σεξουαλική επίθεση. Όταν βρίσκεται ανυπεράσπιστη έχοντας δεχτεί σεξουαλική κακοποίηση, διαπιστώνει ότι οι κανόνες του παιχνιδιού που και η ίδια κατά καιρούς χρησιμοποίησε μπορεί να μην την προστατεύσουν. Η άποψή της για το νομικό σύστημα αλλάζει, καθώς συνειδητοποιεί ότι οι νόμοι είναι φτιαγμένοι από άντρες και πως η ηθική γύρω από τα όρια της σεξουαλικής κακοποίησης καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τις απόψεις της πατριαρχικής εξουσίας γι' αυτό το ζήτημα.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ.

Συνέδριο για το Ιράν

ΠΛΥΦΑ

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Το «Συνέδριο για το Ιράν» μας μεταφέρει σε ένα συνεδριακό αμφιθέατρο στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, όπου εννέα μέλη της εγχώριας πνευματικής ελίτ συναντιούνται για να συζητήσουν το περίπλοκο ιρανικό ζήτημα. Φωτ.: ThatLongBlackCloud

Τι σημαίνει να ζεις; Υπάρχει απάντηση στο παντοτινό αυτό ερώτημα; Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων προσκαλεί το κοινό στο ΠΛΥΦΑ, σε μια παράσταση-συνέδριο, μέσα από την οποία οι θεατές θα έρθουν σε επαφή με εννέα ομιλητές που, προσπαθώντας να εξηγήσουν τον κόσμο γύρω τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κόσμο μέσα τους.

Το έργο του Ιβάν Βιριπάγεφ «Το Συνέδριο για το Ιράν», σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, μας μεταφέρει σε ένα συνεδριακό αμφιθέατρο στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, όπου εννέα μέλη της εγχώριας πνευματικής ελίτ συναντιούνται για να συζητήσουν το περίπλοκο ιρανικό ζήτημα και τη διένεξη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Πολύ γρήγορα, όμως, το «Συνέδριο για το Ιράν» μετατρέπεται σε ένα «Συνέδριο για το Εμείς» και σε μια σύγκρουση διαφορετικών αντιλήψεων σχετικά με το σύμπαν, την ανθρώπινη ύπαρξη και το αιώνιο ζήτημα για το ποιο είναι τελικά το νόημα της ζωής.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς

Σύγχρονο Θέατρο

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Άμεσο, σκληρό, τρομερά συναισθηματικό, το κείμενο προκαλεί το ενδιαφέρον του θεατή, αφηγούμενο την Ιστορία παράλληλα με τα ανθρώπινα πάθη.

Η Σοφία Καραγιάννη σκηνοθετεί την ομάδα GAFF στο δραματοποιημένο αφήγημα του Χρόνη Μίσσιου «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», μια γνήσια λαϊκή αφήγηση που ξεπερνά το όριο του αριστερού απομνημονεύματος. Σε έναν κόσμο όπου η ακεραιότητα και η αφοσίωση εξαφανίζονται, τα λόγια του συγγραφέα είναι μια υπενθύμιση ότι υπήρξε μια γενιά που έζησε χωρίς να αφήσει στιγμή τα ιδανικά της. 

Άμεσο, σκληρό, τρομερά συναισθηματικό, το κείμενο προκαλεί το ενδιαφέρον του θεατή αφηγούμενο την Ιστορία παράλληλα με τα ανθρώπινα πάθη και τις επιθυμίες όσων έζησαν μέσα σε μπουντρούμια, με την αγωνία της εκτέλεσης, στιγμές εγγύτητας και ανθρωπιάς, ξεσπάσματα των αδικαίωτων και ιστορίες που έμειναν στο περιθώριο. Τέσσερις άντρες αλλάζουν ρόλους, γίνονται θύτες και θύματα, θυμούνται και παίρνουν θέση στο πολιτικό σκηνικό της εποχής τους, ζουν και πεθαίνουν χωρίς να συναντήσουν τους δικούς τους ανθρώπους, μετρούν τραύματα, απώλειες πληγές του χρόνου.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Στρακαστρούκες

Θέατρο Μικρό Γκλόρια

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Ο ηθοποιός και τραγουδοποιός Δημήτρης Σαμόλης, στο πρώτο του θεατρικό έργο, βάζει στο μικροσκόπιο την "αγία ελληνική οικογένεια". Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Βρισκόμαστε ακριβώς δέκα λεπτά πριν χτυπήσουν οι καμπάνες για την Ανάσταση σ' ένα χωριό της Κρήτης. Ο Κωσταντής κρατάει στη μια του χούφτα καραμελάκια που σκάνε στο στόμα και στην άλλη αυτοσχέδιες στρακαστρούκες. Στην κλειστή κοινωνία της επαρχίας που κανείς δεν του απλώνει το χέρι ο ήρωάς μας ανοίγει την καρδιά του με σπαρακτικό χιούμορ λίγο πριν κάνει το μεγάλο μπαμ. Οι καμπάνες όμως χτυπούν νωρίτερα. Η βασανιστική καθημερινότητα ενός εφήβου που οι συμμαθητές του τού κάνουν τη ζωή μαρτύριο και ο πατέρας του τού φέρεται προσβλητικά και με σκληρότητα ξεδιπλώνεται, φέρνοντας στο προσκήνιο μια ζωή βουτηγμένη στον φόβο, τις ενοχές, σε αναζήτηση ταυτότητας. Ο ηθοποιός και τραγουδοποιός Δημήτρης Σαμόλης στο πρώτο του θεατρικό έργο βάζει στο μικροσκόπιο την «αγία ελληνική οικογένεια», τη ζωή στην επαρχία και τον εκφοβισμό σε μια καθηλωτική, γεμάτη τρυφερότητας αφήγηση.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα

Θέατρο Σταθμός

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Η παράσταση συνδέει τη μαγεία με τη μαγειρική, πατώντας έναν γυναικείο μυστικό κώδικα της περιοχής της Θεσσαλίας. Φωτ.: Παναγιώτης Λαμπής

Η παράσταση του Κωνσταντίνου Ντέλλα «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα» συνδέει τη μαγεία με τη μαγειρική, πατώντας σε έναν μυστικό γυναικείο κώδικα της περιοχής της Θεσσαλίας. Εμπνευσμένη από τη θεσσαλική λαογραφία, με μια σκηνική φόρμα σύγχρονη που επανασυστήνει αλλιώς αυτό το υλικό, φέρνει στη σκηνή τρεις γυναικείες μορφές που υποδύονται τρεις άντρες ηθοποιοί, εντυπωσιακά μεταμορφωμένοι: πρόσωπα με ρυτίδες που έχει χαράξει ο χρόνος, σώματα βασανισμένα από τη χειρωνακτική εργασία, «αφρόντιστα», αόρατα κάτω από τα μαύρα ρούχα, ασήμαντα όταν δεν έχουν εκπληρώσει την αποστολή τους, που είναι η «αναπαραγωγή». Με εκφραστικά εργαλεία τις πρώτες ύλες της τελετουργικής διαδικασίας, τη μεταμφίεση, τη μάσκα και τον συντονισμό λόγου και σώματος, οι τρεις ηθοποιοί επιδίδονται σε ένα καταιγιστικό storytelling που ταξιδεύει από τις «Μεταμορφώσεις» του Οβιδίου και τα «Φαρσάλια» του Λουκανού μέχρι τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία του Θωμά Ψύρρα.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

HIV

Θέατρο 104

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Η Λίλα Παντελίδου ερμηνεύει την Επίφανι Γκούντμαν.

Ο Θανάσης Τριαρίδης έγραψε έναν μονόλογο για ένα κορίτσι που βιάστηκε και δολοφονήθηκε, για το όνειρό του που μπορεί να μείνει ζωντανό. Τον σκηνοθετεί η Δήμητρα Κατσανίκα και ερμηνεύει η Λίλα Παντελίδου. Το «HIV» γράφτηκε το 2017 στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας, όταν ο συγγραφέας θέλησε να μιλήσει για τα περισσότερα από 40 εκατομμύρια γυναικών του καιρού μας που έχουν απαχθεί για να καταλήξουν, μέσω του trafficking, σεξουαλικές σκλάβες. Τέτοια είναι η ιστορία της Επίφανι Γκούντμαν, ενός κοριτσιού που γεννήθηκε στη Νιγηρία, απήχθη και έγινε θύμα trafficking, σεξουαλική σκλάβα στις πιάτσες της Ευρώπης και αυτοκτόνησε στην Αθήνα το 2013, δέκα μέρες μετά την προώθηση των προσωπικών της στοιχείων και της φωτογραφίας της στον Τύπο για «να ενημερωθούν οι πελάτες της πως έχει AIDS…». Η Επίφανι Γκούντμαν είναι φανταστικό πρόσωπο. Η ιστορία της είναι αληθινή.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κατιάνα Μπαλανίκα

Οι Αθηναίοι / Κατιάνα Μπαλανίκα: «Μέσα μου είμαι κουτάβι, γι’ αυτό και με πάταγαν όλοι»

Η ηθοποιός που αγαπήθηκε για τους κωμικούς της ρόλους έκανε μόνο δράμα στη σχολή. Θα ήθελε να ξαναπαίξει στην τηλεόραση αλλά βλέπει πως δεν θυμούνται τη γενιά της πια. Είναι ευγνώμων για τη ζωή της και την αφηγείται στη LiFO - γιατί είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι παραστάσεις του φθινοπώρου

Fall Preview 2024 / 15 παραστάσεις που έρχονται το φθινόπωρο

Η θεατρική σεζόν 2024-25 χαρακτηρίζεται κυρίως από τις επαναλήψεις της περσινής χρονιάς. Με μια πρώτη ματιά, τα έργα του κλασικού ρεπερτορίου καταλαμβάνουν σημαντική θέση, ενώ δεν λείπουν και οι αναγνώσεις σύγχρονων έργων που έχουν αγαπηθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Merde!»: Μια παράσταση για τα κωμικοτραγικά παρασκήνια του θεάτρου

Θέατρο / «Merde!»: Μια παράσταση για τα κωμικοτραγικά παρασκήνια του θεάτρου

Ο Βασίλης Μαγουλιώτης και ο Γιώργος Κουτλής συνσκηνοθετούν τον Νίκο Καραθάνο και την ομάδα των «Παιχτών» σε ένα νέο έργο με έναν αδηφάγο παραγωγό, έναν «ποιοτικό» σκηνοθέτη, έναν «εμπορικό» ηθοποιό, και τον γολγοθά της προετοιμασίας μιας παράστασης που πρέπει να αφορά τους πάντες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ