Γνωστοίσυλλέκτες, επιμελητές, δημοσιογράφοικαι διασημότητες συνέρρεαν από νωρίςτο πρωί στις 15 Οκτωβρίου στη VIPείσοδο. Μαζί τους και οι διασημότεροιγκαλερίστες από όλο τον κόσμο - σχετικάμαγκωμένοι, αλλά φαινομενικά ευδιάθετοι.Βέβαια, κανένας δεν έτρεχε να προλάβεισυγκεκριμένες αγορές στους διαδρόμους,οι οποίοι ήταν σίγουρα πιο άδειοι απόπέρσι και οι συζητήσεις αφορούσαν κυρίωςτη WallStreetκαι όχι το Frieze.Σε μια δύο περιπτώσεις μάλιστα μου έτυχε-φαντάζομαι και σε πολύ ακόμη κόσμο- ναδω ανθρώπους να απομακρύνονται εσπευσμέναμπροστά από το έργο που θαύμαζαν ύστερααπό κάποια αναπάντεχη είδηση που έπαιρναναπό τον blackeberryτους σχετικά με την πορεία των μετοχώντους. Η απουσία των Αμερικανών συλλεκτώνήταν αισθητή και εύλογη λόγω των γεγονότων(είχαν αρχίσει να είναι διστακτικοί απότον προηγούμενο Ιούνιο, στη φουάρ τηςΒασιλείας)... Όσοι αγόραζαν έργα, τοέκαναν με μεγάλη φειδώ. Αντί λοιπόν γιατην ατμόσφαιρα αφθονίας και εκκεντρικού,σχεδόν χυδαίου, πλούτου που χαρακτήριζετόσο τους «αγοραστές» και τους «πωλητές»τα τελευταία χρόνια όσο δυστυχώς καιτην ίδια την παραγωγή τέχνης (!), φέτοςη κατάσταση ήταν πιο μετρημένη.
Ηερώτηση «τι πουλιέται;» αντικαταστάθηκεαπό το «τι πραγματικά είναι τέχνη»! Απότο «πόσα λεφτά έχεις προκειμένου να σουμιλήσω» από το «τι είδους τέχνη ακριβώςσας ενδιαφέρει και πώς θα μπορούσα νασας βοηθήσω προκειμένου να αγοράσετεκάτι τα χρόνια που έρχονται». Η φράση«θα το σκεφτώ για αργότερα» ήταν μιααπό τις πιο δημοφιλείς στη φετινή φουάρκαι, όσο και εάν θα μπορούσε να χαρακτηριστείως ήττα σε σχέση με τα προηγούμεναχρόνια, κατά τη γνώμη μου πρόκειται γιαμια πολύ ενδιαφέρουσα διόρθωση σεπολλαπλά επίπεδα! Καταρχάς, στην ίδιατην τέχνη, σε κάποια έργα και καλλιτέχνεςπου άνθισαν στο πλαίσιο της υπερκαταναλωτικήςκοινωνίας, αντλώντας έμπνευση απλά καιμόνο από τις επιθυμίες του καταναλωτή.
Διόρθωσηστη συμπεριφορά κάποιων γκαλεριστών,οι οποίοι άνθισαν επίσης τα τελευταίαχρόνια, ανοίγοντας γκαλερί που δενδιαφέρουν σε τίποτα από μοδάτες μπουτίκκαι ελέγχοντας τα έργα των καλλιτεχνώνπου αντιπροσωπεύουν, έτσι ώστε νααποτελούν κάτω από οποιαδήποτε συνθήκηενδιαφέροντα προϊόντα προς πώληση.(Συχνά μάλιστα σε αυτές τις γκαλερί ταέργα των διαφορετικών καλλιτεχνώνέμοιαζαν εντελώς μεταξύ τους). Ταυτόχρονα,διόρθωση στη συμπεριφορά κάποιωνγκαλεριστών απέναντι στους λάτρεις τηςτέχνης. Ορισμένοι δεν γύρισαν καν νακοιτάξουν -όχι να εξηγήσουν, όπως θαέπρεπε- κάποιον που δεν έγραφε στο μέτωποτου ότι πρόκειται να ξοδέψει τουλάχιστον100.000 ευρώ με το καλημέρα σας. Και τέλος,διόρθωση στη στάση ορισμένων αγοραστών(wannabeσυλλεκτών) που προσέγγισαν την τέχνη,θέλοντας να μάθουν τι αγόρασε ποιος,θέλοντας να αγοράσουν αυτό που αγόρασεκάποιος άλλος ή αγοράζουν οι περισσότεροικαι ισχυροί, ξεχνώντας όμως να βλέπουνκανονικά τα έργα και να στοχάζονται ήνα αισθάνονται σε σχέση με αυτά!
Απόμια άποψη λοιπόν, φέτος ήταν μια ιδιαίτεραεπιτυχημένη χρονιά της FriezeArtFair,στην οποία η ελπίδα ότι θα εκλείψουναπό την τέχνη τα προαναφερόμενα συμπτώματαήρθε για να μείνει! Κατά τη γνώμη μου οικαλλιτέχνες που το αξίζουν θα συνεχίσουννα δημιουργούν και να μας εντυπωσιάζουνμε τα έργα τους. Οι γκαλερί που το αξίζουνθα συνεχίζουν να πουλούν τα έργα τουςκαι οι άνθρωποι που αγαπούν την τέχνηθα συνεχίσουν να αγοράζουν. Μόνο αυτοί,αντίστοιχα σε κάθε περίπτωση, και όχιόλοι οι άλλοι. Αυτή θα είναι η διαφοράκαι αυτό είναι το πιο σημαντικό! Τώρα,για πληροφορίες για συγκεκριμένα έργακαι γκαλερί, για τιμές και για τους σταρπαρέλασαν στο www.friezeartfair.com,www.artforum.com(sceneandheard)και στο www.theartnewspaper.com,την εφημερίδα της τέχνης που εύστοχακαλύπτει ξεχωριστά κάθε μέρα των μεγάλωνφουάρ.
