PHOTOLIFE

Ιδιαίτερα δημοφιλής στο ευρύ κοινό της Αθήνας (και όχι μόνο) η Ναν Γκόλντιν, στην τρίτη της ατομική εδώ, παρουσιάζει καινούργια δουλειά πάνω στα θέματα που πραγματεύεται τόσα χρόνια και μαζί ένα σλάιντ πρότζεκτ που απεικονίζει πρώτη φορά μόνο παιδιά. Όπως πάντα, οι φωτογραφίες της Γκόλντιν είναι διαβολικά γοητευτικές. Δεν είναι μόνο ο τρόπος που συνδυάζονται η καλλιτεχνική φωτογραφία και το ρεπορτάζ, ή ακόμη η στιγμιαία λήψη στη δουλειά της, αλλά και η επιλογή των θεμάτων της. Βασικά, η πιο δυνατή θεματική της Γκόλντιν είναι ο ίδιος ο εαυτός της, έτσι όπως αυτός μπορεί να εκφραστεί ξεγυμνωμένος από κάθε πρόφαση, μέσα από δικά της αυτοπορτρέτα ή μέσα από τους φίλους και τον περίγυρό της. Άνθρωποι που έχει αγαπήσει, έστω και στιγμιαία, και καταστάσεις στις οποίες βρίσκεται καθημερινά, ακόμη κι αν πολλές μοιάζουν ή έμοιαζαν, κυρίως στο παρελθόν, ακραίες είναι ουσιαστικά το σύνολο της δουλειάς της. Και ενώ η κάμερα μοιάζει να είναι η επέκταση του χεριού της και η ίδια η πράξη της φωτογραφίας μια σχεδόν καταναγκαστική συνήθεια, υπάρχει μια μαγεία στις εικόνες της, μια παράδοξα αλλόκοσμη ομορφιά που σαγηνεύει τους θεατές μέσω ακόμη και της πιο ήσυχης -θεματολογικά- λήψης. Οι τελευταίες της δουλειές μπορεί να μην έχουν τη δύναμη της αριστουργηματικής της ενότητας «The ballad of sexual dependency», αλλά ακόμη η Ναν Γκόλντιν όχι μόνο βλέπει ξεκάθαρα την ομορφιά του κόσμου αλλά έχει και την ικανότητα να τη μεταδίδει. Οι φωτογραφίες της μιλούν για αγάπη, φιλία, σχέσεις, προσωπική ταυτότητα, με ένα μοναδικό μείγμα εγγύτητας και ξεχωριστής δικής της αισθητικής και, ακόμη και όταν φωτογραφίζει μόνο παιδιά, γεγονός ασυνήθιστο για τον κόσμο της, μοιάζει μια φυσική εξέλιξη. Οι φωτογραφίες του σλάιντ πρότζεκτ στην γκαλερί Καμχή μπορεί να ξενίζουν τα πρώτα λεπτά εξαιτίας της εντατικής παρατήρησης των παιδιών, αλλά ταυτόχρονα οι σχέσεις ταύτισης, εξάρτησης και μαζί απογαλακτισμού, ανυποψίαστης χαράς και μαζί θλίψης, παιδικής ευτυχίας και ταυτόχρονα ενήλικης συνείδησης σε αυτά τα πορτρέτα είναι ένα κράμα αντιθέσεων γνωστό στον «κόσμο της Γκόλντιν», η ομορφιά του οποίου μεταδίδεται με έναν τρόπο που γεννά αρχέγονες επιθυμίες. Ðαράλληλα, λίγα τετράγωνα πιο κάτω, στην γκαλερί The Breeder παρουσιάστηκε το φωτογραφικό έργο της νεότερης Shirana Shahbazi, όπου η απουσία των
ανθρώπων είναι εντυπωσιακή. Στην έκθεση με τίτλο «Reverse Order», η οποία λειτούργησε και ως μια μοναδική εγκατάσταση, η καλλιτέχνις φωτογραφίζει αναδιαμορφωμένες από την ίδια νεκρές φύσεις, τις οποίες εκθέτει σε σχέση με άλλες φωτογραφίες. Ήταν μια άψογα στημένη έκθεση. Μια ενορχήστρωση έγχρωμων και ασπρόμαυρων, μικρών και πολύ μεγαλύτερων εικόνων, που δημιούργησαν μια ωδή στην «ομορφιά» και μαζί ένα ταξίδι - με άμεσες αναφορές στην στορία της Τέχνης. Στις φωτογραφίες της Shirana Shahbazi το «θαύμα» δεν βγαίνει μέσα από τη στιγμή ή το πηγαίο συναίσθημα. Αντίθετα, υπάρχει μια απόσταση του αντικειμένου από το υποκείμενο που αναφέρεται στην πρακτική εφαρμογή του μοντερνισμού στην τέχνη, και μαζί σε ένα σύνολο προσχεδιασμένων, κατασκευασμένων σχέσεων της αφηρημένης δημιουργίας με τον «ρομαντισμό». Και αυτό ακριβώς το γεγονός είναι που δημιουργεί τη σύγχρονη έκπληξη στη δουλειά της.