ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ: ΕΦΗΜΕΡΗ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΑΘΗΝΑ
Το βιβλίο του Δημήτρη Φιλιππίδη Εφήμερη και αιώνια Αθήνα από το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς είναι μια σημαντική προσθήκη στο διάλογο για το αστικό ζήτημα στην Ελλάδα.
Η έκδοση Εφήμερη και αιώνια Αθήνα του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς δημιουργήθηκε για να αποτελέσει απάντηση στην ιδιαίτερα διαδεδομένη και εύκολα ισοπεδωτική αντίληψη ότι η ελληνική πόλη, και ιδιαίτερα η πεμπτουσία της έκφρασής της, η Αθήνα, είναι ένα αβίωτο τοπίο ουσιαστικής εξορίας για όσους ζουν εκεί.
Το βέβαιο είναι ότι αυτή δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια, όπως αποκαλύπτεται στο βιβλίο του Δημήτρη Φιλιππίδη μέσα από τον φωτογραφικό φακό του που αποτυπώνει όλα τα πρόσωπα της πόλης, αλλά και από τις φωτογραφίες αρχείου και το υπόλοιπο αρχειακό υλικό από τα έντυπα της εκάστοτε εποχής.
Παρά τα όσα καταμαρτυρούμε καθημερινά στην Αθήνα («μια πόλη που αποσυντίθεται, σε εγκατάλειψη, ή για απόσυρση. Πόλη χωρίς "ιστορικό πρόσωπο", του χθες χωρίς αύριο, "απάνθρωπη", τέρας, ή έστω "οικοδομικό τέρας", "αζωτη" και "ανοχύρωτη πόλη", "ανυπότακτη" αρχιτεκτονικά, πόλη "οικοδομικής ασφυξίας", που χρειάζεται ψυχαναλυτή»), υπάρχουν και οι ματιές που βλέπουν λίγο πιο βαθιά, όπως ο Αμερικανός σκηνοθέτης Τζόναθαν Νόσιτερ, που επρόκειτο να γυρίσει μια ταινία στην Αθήνα: «Αυτή η ωμότητα της Αθήνας βγαίνει και στους ανθρώπους της. Υπάρχει ενθουσιασμός και ζωή στην Αθήνα. Ο κόσμος δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος. Είναι ένα πράγμα που σαλεύει. Είναι για μένα ένας όμορφος καμβάς πάνω στον οποίο μπορούσα να δουλέψω [...] Είναι μια πόλη όπου βρισκόμαστε σε μια αέναη διαδικασία να αναμορφώσουμε τα πράγματα, υπάρχει μια αίσθηση ρευστότητας που μου αρέσει, όλα είναι εύθραυστα».
Ο συγγραφέας-φωτογράφος χρησιμοποιεί ως εργαλεία την εικόνα ως παράσταση και το κείμενο-απόσπασμα ως νόμιμο στοιχείο αναφοράς για να αποτυπώσει την αθηναϊκή ζωή σε όλες της τις εκδοχές και για να μας θυμίσει ότι αν ασφυκτιούμε στην Αθήνα, μπορούμε αντί απλώς να την οικτίρουμε να προσπαθήσουμε να τη βελτιώσουμε.
