LORRIE MOORE: H ΠΟΡΤΑ ΣΤΗ ΣΚΑΛΑ

Η Τάσι είναι φοιτήτρια σ' ένα πανεπιστήμιο των Μεσοδυτικών Πολιτειών. Μεγαλωμένη στη μικρή φάρμα της οικογένειάς της, η Τάσι ανακαλύπτει με ενθουσιασμό τη ζωή της πόλης και ρίχνεται με κέφι στη δίνη των καινούργιων εμπειριών: το κάμπους του πανεπιστημίου, το σινεμά, τις ατέλειωτες συζητήσεις με φίλους, τον έρωτα... Η Τάσι είναι είκοσι χρονών και διψάει να μάθει –να μάθει τα πάντα.

Παράλληλα με τις σπουδές της πιάνει δουλειά ως μπέιμπι σίτερ σε μια ιδιότυπη οικογένεια που προσπαθεί να υιοθετήσει ένα κοριτσάκι, τη Μαίρη-Έμμα, που είναι μιγάδα. Αλλά αυτή η άλλη Αμερική που τόσο γοητεύει την Τάσι βρίσκεται σε πλήρη κρίση. Λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου αρχίζει ο πόλεμος του Αφγανιστάν. Ο ειδυλλιακός πίνακας θολώνει. Το ζευγάρι κρύβει σκοτεινές και ανομολόγητες πλευρές, ενώ το χρώμα του δέρματος του παιδιού φέρνει τη Μαίρη-Έμμα και την Τάσι αντιμέτωπες με τον καθημερινό ρατσισμό.

Η "Πόρτα στη σκάλα" είναι ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που καταπιάνεται με σημαντικά θέματα –την οικογένεια, τα φυλετικά ζητήματα, τον πόλεμο, αλλά πάνω απ' όλα με τη ρευστή φύση της ανθρώπινης ύπαρξης. Με την ιδιαιτέρως ζωντανή αφήγησή της και τη θαυμαστή χρήση της γλώσσας, η Λόρι Μουρ μας ξεναγεί εκεί όπου δεν υπάρχουν ούτε βεβαιότητες ούτε σιγουριά, εκεί όπου οι συνθήκες αναδεικνύουν την εύθραυστη φύση των πραγμάτων και την αδιανόητη πολλαπλότητα της ζωής.

* * *

«Η Λόρι Μουρ μας παρουσιάζει μια κοινωνία που εκ πρώτης όψεως εγκωμιάζει την ανάμειξη των φυλών, ενώ στην πραγματικότητα εφαρμόζει μια πολιτική σιωπηρών διακρίσεων. Ένα υπέροχο αφήγημα μαθητείας».
Lire

«Η πόρτα στη σκάλα είναι μια περιγραφή της Αμερικής από την Λόρι Μουρ, ζυμωμένη με το χαρακτηριστικό χιούμορ της που οι αναγνώστες της κατέληξαν να αγαπούν τόσο πολύ».
The Observer

«Παίζει με συναρπαστική ακρίβεια, συχνά μέσα στην ίδια πρόταση, ανάμεσα στο μυθικό στοιχείο και την ισχυρή, σχεδόν κωμική, ευαισθησία. Το αποτέλεσμα είναι ταυτοχρόνως αφόρητα οδυνηρό και σοκαριστικά αστείο. Ένας ευφυέστατος συνδυασμός».
Telegraph

«Η πρόζα της Μουρ έχει τα ίδια στυλιστικά λογοπαίγνια και την ίδια αθυροστομία που συναντάμε και στα διηγήματά της, αλλά περιέχει επίσης εξαίσια ποιητικότητα, η οποία δεν επιτρέπει στον αναγνώστη να μείνει στην επιφάνεια».
The Independent