ΜΑΡΙΖΑ ΝΤΕΚΑΣΤΡΟ: ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ
Παιδικό βιβλίο ή ο πιο κατατοπιστικός εύληπτος και συναισθηματικός οδηγός πλοήγησης για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης; Το βιβλίο της Μαρίζα Ντεκάστρο «Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, τα μνημεία και τα έργα των ανθρώπων» (εκδ. Μεταίχμιο) είναι και τα δύο.
Ο τρόπος γραφής της Ντεκάστρο, γνώριμος και πολυβραβευμένος, στηρίζεται απόλυτα στις αρχές της μουσειοπαιδαγωγικής. Κατορθώνει όχι απλώς να ξεναγήσει στο μουσείο και να αναδείξει τα εκθέματά του, αλλά να σηκώσει το παραβάν του δέους και να δείξει κοινωνικές, οικονομικές και ιστορικές συνισταμένες που οδήγησαν στη δημιουργία όλου αυτού του πολιτισμού και των εκφανσεών του. Από τους μισθούς των ανθρώπων που εργάστηκαν για την κατασκευή της Ακρόπολης, τα υλικά, μέχρι τα αντικείμενα «σταρ», όλα είναι εύληπτα και επεξηγηματικά και με ευρηματικούς τίτλους: αγαπημένος μας το «Η ζωφόρος του Παρθενώνα... ένα κόμικ σκαλισμένο σε μάρμαρο». Mεταφερόμαστε ακόμη και στο εργοτάξιο της Ακρόπολης, από το λατομείο στη δημιουργία της λιθόστρωτης ράμπας μήκους 80 μέτρων και πλάτους 20, ενώ έχουμε και την πλήρη ταυτότητα του έργου.
Την προσοχή μας τράβηξε και το σημείωμα του Μιχάλη Φωτιάδη, που μαζί με τον Μπερνάρ Τσουμί σχεδίασαν το κτίριο του μουσείου, όπου δίνεται έμφαση στο γεγονός ότι «το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης δεν φτιάχτηκε μόνο για να στεγάσει τα αρχαία. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός μέσα στον οποίο κυκλοφορούν και εργάζονται εκατοντάδες άνθρωποι». Η διήγησή του κυλά ομαλά και γλαφυρά όπως όταν περιγράφει πως, πριν αρχίσει ο σχεδιασμός, έκανε πρώτα έναν περίπατο γύρω από το οικόπεδο του Μακρυγιάννη, όπου τελικά έγινε η ανέγερση του μουσείου. Και καταλήγει εύλογα: υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για έναν αρχιτέκτονα από τη δημιουργία ενός τέτοιου έργου δίπλα στην Ακρόπολη;». Σίγουρα όχι.
