ΜΑΡΓΚΑΡΕΤ ΑΤΓΟΥΝΤ: ΣΥΝΟΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ

Γιατί γράφουν οι συγγραφείς; Γιαποιον γράφουν; Από πού πηγάζει αυτή η επιθυμία; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα ποικίλουν.«Όλα παίζουν», μας λέει η Μάργκαρετ Άτγουντ. Στη γραφή οδηγείσαι από πολλούςδρόμους: γραφομανία, δαίμονες, ψυχαναγκαστική λογοδιάρροια, ματαιοδοξία,κατάθλιψη, τέρψη, επιθυμία για να αποδώσεις δικαιοσύνη, να εκδικηθείς, ναβάλεις τάξη στο χάος, να αγαπηθείς, να υμνήσεις το μεγαλείο της Φύσης και τηςζωής. Το συναρπαστικό μα και επώδυνοταξίδι της στη χώρα της συγγραφής καταγράφει ευφάνταστα στο βιβλίο της Συνομιλώντας με τους νεκρούς η Καναδή συγγραφέας.

Η Μάργκαρετ Άτγουντ δεν προτείνειτο εγχειρίδιο του καλού συγγραφέα, ούτε θεωρητικολογεί. «Είμαι συγγραφέας καιαναγνώστρια κι αυτό είναι όλο», γράφει για να συνοψίσει με λίγα λόγια την άποψήτης: «ο πραγματικός δάσκαλος του συγγραφέα είναι ο ίδιος του ο εαυτός στο ρόλοτου αναγνώστη».

Το βιβλίο της διαβάζεται ευχάριστα,αν και τα θέματα που θίγει εκτείνονται συχνά πέρα από τη συνήθη φιλολογία γιατη φύση του συγγραφέα και της τέχνης του. Η αμεσότητα του εγχειρήματος της Άτγουντ,απαλλαγμένη η ίδια από τον αυτιστικό ναρκισσισμό του δημιουργού που μιλά χωρίςτο πέπλο της μυθοπλασίας για το έργο του, ενισχύθηκε από τη συγκυρία: το βιβλίοξεκίνησε ως μια σειρά διαλέξεων που προοριζόταν για ετερόκλητο ακροατήριο -νέους,άντρες και γυναίκες επαΐοντες και κοινούς αναγνώστες.

Αυτοβιογραφικά στοιχεία εναλλάσσονταιστο βιβλίο της Άτγουντ με αναφορές στην ιστορία της λογοτεχνίας, με ρήσεις καιαποσπάσματα από τα έργα σπουδαίων δημιουργών. Ενώ διερευνώνται επίσης ζητήματα,όπως η διττή, μεταρομαντική συνείδηση του συγγραφέα ως μύστη και κοινού θνητού όπωςμας την κληροδότησε το Ρομαντικό Κίνημα, η σύγκρουση του δημιουργού με τηναγριότητα της αγοράς, ο ρόλος του στην κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, ησχέση του με το βιβλίο και τον αναγνώστη.

Απόποιους μαθαίνουν οι συγγραφείς; «Από τους νεκρούς» λέει η Μάργκαρετ Άτγουντ.«Όσο συνεχίζεις να γράφεις, συνεχίζεις να εξερευνάς το έργο των συγγραφέων πουέχουν προηγηθεί επίσης αισθάνεσαι ότι κρίνεσαι και λογοδοτείς σε αυτούς. Όλοιοι συγγραφείς πρέπει να πάνε από το τώρα στο μια φορά κι έναν καιρό...». Ανρωτούσαμε, τέλος, την ίδια να μας πει με τι καταπιάνεται το βιβλίο της, θααπαντούσε: «με αρκετές συγκρούσεις που έχουν απασχολήσει πολλούς συγγραφείς, τόσοαυτούς που συνάντησα, όσο κι εκείνους που γνώρισα μόνο μέσα από το έργο τους.Ανάμεσα σε συμπληγάδες περνά η συγγραφή».