NICK CAVE: Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΝΙ ΜΑΝΡΟ
Με το καινούργιο του βιβλίο ο Θάνατος του Μπάνι Μανρό (εκδόσεις Τόπος) ο Νικ Κέιβ επιστρέφει στις εμμονές που τον στοιχειώνουν: σεξ, θάνατος, αλκοόλ, αυτοκαταστροφικές ενοχές.
Είκοσι χρόνια μετά το τελευταίο του μυθιστόρημα And the ass saw the angel, ο Νικ Κέιβ επανέρχεται στο λογοτεχνικό προσκήνιο με τον Θάνατο του Μπάνι Μανρό (εκδόσεις Τόπος). Αφηγείται τη ζωή ενός πλασιέ καλλυντικών με ανεξέλεγκτες σεξουαλικές ορμές, από τη στιγμή που η καταρρακωμένη ψυχολογικά και ηθικά από τις συνεχείς απιστίες γυναίκα του αυτοκτονεί κι εκείνος αναλαμβάνει εξολοκλήρου τη φροντίδα του εννιάχρονου γιου τους.
Πρόκειται για έναν αντι-ήρωα, τον Μπάνι Μανρό, έρμαιο του των γενετήσιων ενστίκτων του, που βλέπει παντού αιδοία, τελεί σχεδόν πάντα -όσο τουλάχιστον τον γνωρίζουμε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου- υπό την επήρεια ουσιών και αλκοόλ, και αδιαφιλονίκητες πρωταγωνίστριες στις σεξουαλικές φαντασιώσεις του είναι η Κάιλι Μινόγκ και η Αβρίλ Λαβίν. Ακόμα και στην κηδεία της γυναίκας του, κι ενώ όλοι τηρούν εχθρική στάση απέναντί του, θεωρώντας τον υπεύθυνο για την τραγική κατάληξή της, κυρίαρχη σκέψη του είναι το σεξ. Από εκείνο το σημείο κι έπειτα ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση.
Ο αναγνώστης κυριολεκτικά παρακολουθεί τον θάνατο του Μπάνι Μανρό, όπως αναγγέλλει και ο τίτλος, σ' ένα road-novel που χωρίζεται σε τρεις ενότητες, «Καυλωμένος»-«Πλασιέ»-«Ξοφλημένος», οι οποίες σηματοδοτούν την πορεία του προς το τέλος. Μια πορεία στοιχειωμένη από το φάντασμα της νεκρής, γεμάτη τύψεις, μια προσπάθεια συμφιλίωσης ίσως με το παρελθόν, που όμως είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη. Συνταξιδιώτης του ο γιος του Μπάνι Τζούνιορ, μια νότα αθωότητας στην γκόθικ ατμόσφαιρα που υφαίνει ο Κέιβ, η οποία όμως δεν αρκεί για να αποσοβήσει το μοιραίο.
Η φιγούρα του Μπάνι Μανρό καταντά καρικατούρα, και σβήνει μέσα στον θόρυβο που ακολουθεί μια σκηνή αυτοκινητιστικού δυστυχήματος. Μέσα από μια γλώσσα ωμή, πέρα για πέρα ρεαλιστική και συχνά επαναλαμβανόμενη, ο συγγραφέας δημιουργεί έναν καμβά σκοτεινό και δύσοσμο, που παγιδεύει τον ήρωα και τον σκοτώνει. Σαν να ακούς ένα μακράς διάρκειας τραγούδι, με τη βαθιά και εωσφορικά γλυκιά φωνή του Κέιβ, καθώς το μυθιστόρημα κλείνει με την τελευταία ατάκα του Μπάνι: «Απλώς ανακάλυψα ότι ο κόσμος είναι δύσκολο μέρος για να είναι κανείς καλός».
