ΥΓΚΕΤ ΜΠΟΥΣΑΡΝΤΩ: ΣΙΜΟΝ ΝΤΕ ΜΠΟΒΟΥΑΡ

Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ αποτελεί πλέον μια μυθική προσωπικότητα, που όμως δεν έτυχε πάντα της καλύτερης μεταχείρισης από όσους επιχείρησαν κατά καιρούς να καταπιαστούν με τη ζωή ή το έργο της. Διάγοντας συνειδητά έναν έντονο, ελεύθερο και γι' αυτό προκλητικό βίο, δεν αντιμετωπιζόταν με τη δέουσα σοβαρότητα, καθώς η σκανδαλοθηρική διάθεση του Τύπου συχνά επέλεγε να αγνοήσει την πολύπλευρη δράση της. Πέραν αυτού, η εξίσου μυθική όσο και αντισυμβατική σχέση που διατηρούσε με τον Σαρτρ την τοποθετούσε συχνά στο περιθώριο της δόξας που περιέβαλλε τον σύντροφό της. Η βιογραφία που συνέθεσε η Υγκέτ Μπουσαρντώ έρχεται να μας συστήσει εκ νέου την Μπωβουάρ και να φωτίσει το πολύπλοκο του χαρακτήρα της.

Η συγγραφέας εξηγεί τη δυσκολία του έργου της, αφενός λόγω του μεγάλου όγκου του υλικού που διέθετε κι αφετέρου λόγω του ότι η Μπωβουάρ είχε ήδη φροντίσει να αυτοβιογραφηθεί μέσα από τα βιβλία της, να επιμεληθεί αλλά και να λογοκρίνει τις απόπειρες των εκάστοτε βιογράφων της. Η ίδια εξηγεί και τον τρόπο που εργάστηκε: «Χρειάστηκε να υιοθετήσω τη μέση οδό ανάμεσα σε δυο πειρασμούς: τον πειρασμό της σχολαστικής χρονικής ακολουθίας και τον πειρασμό των υπερφιλόδοξων συνθέσεων».

Μέσα από έντεκα κεφάλαια, που καθένα παίρνει αφορμή από κάποιο κομβικό σημείο της ζωής της Μπωβουάρ, ξετυλίγονται σαν «μέσα από τα ίχνη του τσαλακωμένου χαρτιού που ίσιωσε με την παλάμη» ο βίος και η πολιτεία μιας γυναίκας που στα δεκατέσσερα είχε το σθένος να δηλώσει στη μητέρα της ότι, έχοντας χάσει την πίστη της, δεν θα ξαναπήγαινε στην εκκλησία, κι έκτοτε πορεύτηκε αντιδρώντας εξίσου θαρραλέα σ' ό,τι της περιόριζε τη δυνατότητα να «επινοήσει» η ίδια τη ζωή της με όσο το δυνατόν περισσότερη ελευθερία γινόταν. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο παρακολουθούμε τη διάσημη κι ιδιότυπη σχέση της με τον Σαρτρ, την ιδιόρρυθμη «οικογένεια» που είχαν δημιουργήσει από προστατευόμενούς τους, τους έρωτές της, τον τρόπο που ανέπτυξε το πλούσιο συγγραφικό, φιλοσοφικό και κοινωνικό της έργο και συνέβαλε στην ανάπτυξη του φεμινιστικού κινήματος. Παράλληλα, σκιαγραφούνται σημαντικές περίοδοι της γαλλικής ιστορίας, όπως η Κατοχή, η Απελευθέρωση, ο πόλεμος για την ανεξαρτησία της Αλγερίας, ο Μάης του '68 κ.ά.

Η Μπουσαρντώ συνθέτει το πλούσιο υλικό της με τρόπο ευκρινή και αντικειμενικό. Σέβεται τον βασικό άξονα στον οποίο στήριξε η Μπωβουάρ τη ζωή της, την ελευθερία, κι έτσι δίνει στον αναγνώστη τον απαραίτητο χώρο, ώστε να δημιουργήσει τη δική του εικόνα γι' αυτή την πολυδιάστατη προσωπικότητα. Σ' εμάς, δε, φτάνει με τη μεσολάβηση μιας εύστοχης κι απρόσκοπτης μετάφρασης, που υποστηρίζει με τον καλύτερο τρόπο την πρόθεση της συγγραφέως «να επιτρέψει να αποκαλυφθεί η δυναμική γυναίκα που υπήρξε, εξίσου κυριευμένη από τον πόθο για γνώση όσο και από τον πόθο να επιβεβαιώσει την ελευθερία της, η γυναίκα που έζησε με τόσο μεγάλη ένταση διότι ήξερε ότι ο θάνατος καταδικάζει την επίγεια ύπαρξη, τη μία και μοναδική, να είναι πλούσια και μεστή».