Η ερμηνεύτρια του Sete Pedacus de Vento-«Επτά θραύσματα του ανέμου», το πλέον εμβληματικό της τραγούδι, Κριστίνα Μπράνκο, στην εφηβεία της λάτρευε την Μπίλι Χόλιντεϊ, την Έλλα Φιτζέραλντ και την Τζάνις Τσόπλιν. Ο μόνος που άκουγε φάδος στην οικογένεια -τα τραγούδια που μιλάνε για τη νοσταλγία, τη λύπη και την ανθρώπινη αδυναμία απέναντι στη μοίρα- ήταν ο παππούς της που στα γενέθλια των δεκαοκτώ της τής χάρισε έναν δίσκο με σπάνια και ανέκδοτα τραγούδια της Αμάλια Ροντρίγκες. Μέσα σε μερικά χρόνια η Κριστίνα Μπράνκο όχι μόνο αφέθηκε ολοκληρωτικά στα τραγούδια της μεγάλης ντίβας της πορτογαλικής μουσικής, αλλά μετά την πρεμιέρα της, το 1996, στο Πορτογαλικό Πολιτιστικό Κέντρο του Άμστερνταμ, όλοι μιλούσαν για μια νέα αποκάλυψη. Σήμερα θεωρείται από τις πιο σημαντικές μορφές σύγχρονων «φαδίστα», με ανανεωτική διάθεση απέναντι στην παράδοση, όπως όλη η νεότερη γενιά που προσπαθεί να αναζωογονήσει την εθνική αυτή κληρονομιά. Η Μπράνκο, μέσα από την αισθησιακή και πολύ ιδιαίτερη φωνή της, περνάει όλη την πορτογαλική ποίηση του Πεσόα, του Μουράο-Φερέιρα, του Αφόνσο, του Καμόες, αλλά και των Ελυάρ, Στόρμι, Φερρέ και Σλαουχερχόφ. Η μεγάλη αποδοχή στη χώρα της και η διεθνής καριέρα την οδηγούν στα βήματα της αείμνηστης Ροντρίγκες, στην οποία είναι αφιερωμένη και η βραδιά της Μικρής Επιδαύρου. Μια άλλη σπουδαία πορτογαλίδα ερμηνεύτρια, η Μαρία Ζοάο, ιέρεια της έθνικ τζαζ και της αβανγκάρντ, μαζί με τον πιανίστα και συνθέτη Μάριο Λαγκίνια και το Chocolate Quintet συμπληρώνουν την ξεχωριστή αυτή παρουσία της πορτογαλικής μουσικής και των εξαιρετικών εκπροσώπων της. Μεταξύ παράδοσης και μοντερνισμού, αυτοσχεδιασμού και λυπημένων φάδος.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
To «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς
«Ξεκίνησα να κάνω χιούμορ για να μην τρώω ξύλο στο σχολείο»
«Η αγαπημένη μου συνήθεια στην Κλειτορία είναι να θαυμάζω τις μέλισσές μου»
Τα νέα της Θεσσαλονίκης σε φαγητό και ποτό
H σκληρή αλήθεια για τον Θανάση Βέγγο
