__________________
1.
Είναι παράνομο να τα έχεις με παπά; Ειμακ 24 χρονών και εδώ και λόγους μήνες έχω σχέση με τον παπά της ενορίας μου. Αυτός είναι 40. Η φίλη μου είναι αρνητική σε αυτή την σχέση. Εγώ όμως τον αγαπάω και τον λατρεύω σε σημείο που θα έδινα και την ζωή μου για αυτόν. Και αυτός δείχνει να με αγαπάει. Μου κάνει δώρα με πηγαίνει βόλτες. Γενικά ειμαι πολύ ευχαριστημένη. Αλλά όταν μας βλέπουν στον δρόμο μας κοιτούν παράξενα. Εσείς τι με συμβούλευετε να κάνω; Να χωρίσω;- Ρανια
Ράνια, το καλό που σου θέλω να είσαι τρολ.
__________________
2.
Α, μπα εκει στο Αμερικα εχετε ωρες κοινης ησυχιας; Θα τον παρεις τον αλλον τηλεφωνο στις 4 το μεσημερι; - Εδω επαρχια
Αν είναι επαγγελματικό τηλεφώνημα, εδώ που είμαι τώρα, μετά τις 5 δύσκολα θα βρεις άνθρωπο. Οι ώρες εργασίας είναι εννιά με πέντε. Για φίλους, τα τηλέφωνα σταματούν απόγευμα/βράδυ, ο κόσμος κοιμάται νωρίς και ξυπνάει νωρίς. Μεσημεριανή διακοπή πάντως δεν υπάρχει.
__________________
3.
Α,μπα δεν ξέρω τι θέλω να κάνω...Στην ζωή μου πάντα μα πάντα ήξερα τι θελω και έκανα τα πάντα για να το καταφέρω και δόξα το θεό το κατάφερνα. Από μικρή ειχα ένα όνειρο. Να γίνω ακαδημαικός. Να κάνω έρευνα και να ανακαλύπτω το κόσμο. Ήξερα σε ποια σχολή και σε ποιο τμήμα θέλω να περάσω από τα 14 μου. Στην σχολή από την πρώτη ημέρα διάβαζα σαν τρελή στερήθηκα πολλά αλλά δεν με ένοιαζε γιατί ήθελα να τελειώσω με άριστα για να πάρω υποτροφία να πάω έξω για μεταπτυχιακο και όλα αυτά δουλεύοντας παράλληλα για να μαζέψω λεφτά για να πάω σίγουρα έξω σε περίπτωση που δεν μου καθόταν υποτροφία. Βρήκα μεταπτυχιακό που ήταν το πρώτο έτος του διδακτορικού και αν πήγαινες καλά εμπαινες στο διδακτορικό. Πήγα έξω σε ένα πολύ καλό πανεπιστήμιο και εκεί γαμήθηκαν όλα...Το μεταπτυχιακο αυτό από γνώσεις απαιτουσε να έχεις ήδη μεταπτυχιακό για να ανταπεξέλθεις. Όμως εγώ δεν είχα λεφτά για να κάνω κάτι άλλο πριν οπότε λέω θα πάω κατευθείαν από το πτυχίο και ο θεός βοηθός. Πέρασα τον χειρότερο χρόνο της ζωής μου κόντεψα να τρελαθώ γιατί όσο και να διάβαζω ότι προσπάθεια και να κατέβαλα τα μαθήματα εξακολούθουσαν να είναι ατελείωτα και απλησίαστα γιατί δεν φτάνει που ήταν πανδύσκολα δεν είχα και τις γνώσεις που θεωρούσαν δεδομένες... Διάβαζα ασταμάτητα 20 ώρες έπινα ρεντ μπουλ με φραπε για να αντέξω αλλά πλήρη αποτύχια... με τα 1000 ζόρια πέρασα τα μαθήματα. Στο μόνο που πήγα καλά ήταν η διπλωματική μου. Απέτυχα δεν μπήκα στο διδακτορικό. Το περίεργο όμως ήταν ότι την ημέρα των αποτελεσμάτων δεν στεναχωρήθηκα... ανακούφιστηκα που δεν με δέχτηκαν. Είχαν σπάσει τα νεύρα μου δεν ήξερα αν αντέχω να το ξαναπεράσω όλο αυτό. Τώρα οι βαθμο΄θ του μεταπτυχιακού μου είναι τόσο σκατά που δεν ξέρω αν θα με δεχτούν κάπου αλλού για διδακτορικό. Μου αρέσει το διάβασμα μου λείπει απίστευτα αλλά δεν ξέρω αν αντέχουν τα νεύρα μου (κάνω ακόμα κρίσεις πανικού) για κάτι τέτοιο... Προς το παρόν δουλεύω στην έρευνα κάπου αλλού αλλά δεν είμαι ευχαριστημένη γιατί κάνουμε πολύ απλά πράγματα σε σχέση με αυτά που θέλω να κάνω... Τι να κάνω; Να κάτσω στα αυγά μου στην δουλίτσα 9-5 και να διαβάζω από χόμπι ή να προσπαθήσω να φύγω με κίνδυνο την ψυχική μου υγεία και την ατέλειωτη μοναξιά του διδακτορικού; Και δεύτερον και πιο σημαντικό δεν έχω ιδέα σε τι θέλω να κάνω διδακτορικό μιας και μου αρέσουν πολλά πράγματα και τρίτον το μεταπτυχιακό μου έδειξε ότι ίσως απλά δεν είμαι αρκετά καλή για αυτό και ότι όσο και να προσπαθώ δεν θα τα καταφέρω ποτε. Συγνώμη αν σε κούρασα .Ευχαριστω!.- ταπεινο χαμομηλακι
Με μπέρδεψες βρε χαμομηλάκι. Αν όλη σου τη ζωή ήθελες να γίνεις ακαδημαϊκός, αν από πάντα ήθελες να ασχοληθείς με την έρευνα, δεν ήξερες ότι πρέπει να κάνεις διδακτορικό; Τώρα αναρωτιέσαι αν σου ταιριάζει η ατελείωτη μοναξιά της διαδικασίας; Και μάλιστα σε φοβίζει τόσο που αναρωτιέσαι για την ψυχική σου υγεία;
Δεν ξέρω τι να σου πω, γιατί η ιστορία, με τα λίγα που γράφεις, μπορεί να σημαίνει χίλια πράγματα: από το ότι δεν είσαι αρκετά καλή μέχρι το είσαι μια χαρά και ήσουν άτυχη. Εξαρτάται από πού ξεκίνησες, πού βρέθηκες, τι έκανες εκεί που ήσουν, γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα και όχι αλλιώς, πόσο λογικό ήταν το πέρασμα από το πρώτο πτυχίο μέχρι το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό... πρέπει να μιλήσεις με ανθρώπους που είναι στην ίδια φάση με σένα, και να τους πεις όλη την ιστορία, με στοιχεία και συγκεκριμένες πληροφορίες. Ποιο είναι το «καλό πανεπιστήμιο», ποιο είναι το μεταπτυχιακό που θέλει άλλο μεταπτυχιακό πριν (ορίστε;) πού δουλεύεις τώρα, σε ποια χώρα έγιναν όλα αυτά, και πολλά, πάρα πολλά άλλα.
__________________
4.
Αγαπητή Λένα,
Πριν ένα μήνα σου είχα γράψει για το πρόβλημά μου, αλλά δυστυχώς απάντηση δεν πήρα. Οπότε είπα να ξαναπροσπαθήσω. Είμαι παντρεμένη εδώ και 7 χρόνια και έχω δυο υπέροχα παιδιά. Τα τελευταία δύο χρόνια αντιμετωπίζω μια έντονη κρίση με τον συζύγο μου και το πρόβλημα εστιάζεται κυρίως στην έλλειψη επικοινωνίας. Ό,τι πρόβλημα προκύπτει δεν μπορούμε να το συζητήσουμε. Καταλήγουμε στο να καβγαδίζουμε, με αποτέλεσμα να αποφεύγω πλέον τις συζητήσεις μαζί του. Κατά καιρούς σκέφτομαι διάφορους τρόπους αντιμετώπισης (σύμβουλος γάμου, ψυχολόγος, διάζυγιο). Να σημειώσω ότι παντρευτήκαμε πολύ νέοι (21 ετών) λόγω του ερχομού του πρώτου μας παιδιού και όσο περνάνε τα χρόνια, ανακαλύπτω πόσο διαφορετικοί χαρακτήρες είμαστε και ότι μάλλον βιαστήκαμε. Το τελευταιο δίμηνο γνώρισα κάποιον, που με έκανε να νιώσω πολύ έντονο πάθος. Δε βρισκόμαστε συχνά ( μια φορά στις 10 μέρες) και δεν ξέρω αν είναι αυτή η δικαιολογία μου στο να συνεχίζω να τον βλέπω και να παραμυθιάζω τον εαυτό μου ότι δεν είναι τόσο κακό. Από τότε που τον γνώρισα τα πράγματα με τον σύζυγό μου πάνε καλύτερα. Είμαι πιο συζητήσιμη και χαλαρή. Αλλο ένα αρνητικό σημείο της ιστορίας μου είναι και ότι και ο "φίλος" μου είναι παντρεμένος με παιδί και δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με τη γυναίκα του. Οπότε έχουμε προαποφασίσει ότι αυτό που έχουμε κάποια στιγμή θα τελειώσει και θα γυρίσουμε και οι δύο στις οικογένειες μας. Ζούμε τωρα μια περιπέτεια για να αναωθούμε και αυτό είναι όλο. Τα προβλήματα μου δεν ξέρω πώς να τα λύσω. Είμαι αφημένη στην τύχη και λέω ότι ο χρόνος θα δείξει... Αν με κουράσει η παράνομη σχέση, αν με ξενερώσει αυτή η κατάσταση θα την αφήσω... οποιαδήποτε συμβουλή σου είναι δεκτή. Συγγνώμη για την μακρυγορία.
Με εκτίμηση- Παντρεμενη σε απογνωση
Υποψιάζομαι γιατί δεν απάντησα την πρώτη φορά. Δεν υπάρχει συμβουλή, γιατί δεν ρωτάς κάτι. Δεν φαίνεται να θεωρείς ότι έχεις κάποιο πρόβλημα. Είσαι αφημένη στην τύχη, και αν βαρεθείς την παράνομη σχέση θα φύγεις, η σχέση σου με τον άντρα σου έχει βελτιωθεί... συμβουλή για τι πράγμα; Το ψευδώνυμο σου με μπερδεύει. Δεν ακούγεσαι απεγνωσμένη.
Δεν είμαι παπάς. Δεν μπορώ να σου δώσω άφεση, ούτε μπορώ θα σε καταδικάσω. Δεν είμαι εκτιμητής, ούτε επαγγελματίας σχολιαστής, ούτε η αστυνομία ηθικής, ούτε ο εισαγγελέας. Εδώ απαντάμε σε ανθρώπους που έχουν διλήμματα, ερωτήματα, προβληματισμούς. Αν κάπου μέσα σε αυτά που γράφεις υπάρχει ένας προβληματισμός, δεν τον διέκρινα.
__________________
5.
Ο κουνιαδος εχει ενα γιο, τον Κ. ο οποιος εχει ψυχολογικα και νευρολογικα προβληματα λογω μιας πτωσης που ειχε σε μικρη ηλικια. Δεν γνωριζω τι ακριβως εχει διοτι ο κουνιαδος και η κουνιαδα αρνηται πεισματικα να συζητησει για αυτο το θεμα και εμεις βεβαια πλεον δεν το αναφερουμαι καν. Τον τελευταιο ομως χρονο εχει σοβαρεψει αρκετα η κατασταση του σε σημειο να μιλαει μονος του, να ακουει φωνες και να ειναι μερικες φορες εκτος τοπου και χρονου(επισκεπτονται σε πολλους γιατρους , λαμβανει ιατρικη αγωγη -απ οτι ακουω-αλλα δεν εχει αποτελεσμα). Επειδη ο Κ συμπαθει εμενα και τον συζηγο μου μας επισκεπτεται συχνα. Και αυτο ακριβως ειναι το προβλημα. Φοβαμαι να βρισκομαι στο ιδιο δωματιο μαζι του καθως συχνα τον πιανουν κρισεις . Τον συμπαθω πολυ διοτι δεν ειχε ποτε την αγαπη που του αξιζε απο τους γονεις του αλλα τον φοβαμαι. Εχουμε συζητησει εκτενως το θεμα με τον συζυγο μου και συμφωνησαμε να απομακρυνθουμε λιγο. Αλλα δεν θελει να το πει εκεινος στον κουνιαδο μου γιατι λεει δε θελει να χαλασει η σχεση του μαζι του. Ετσι το καθηκον πεφτει σε εμενα αλλα δεν θελω να γινω το μαυρο φιδι που θα χαλασει τις σχεσεις των δυο αδελφων και επισης φοβαμαι την αντιδραση που θα εχει ο Κ. μη χειροτερευσει ακομη περισσοτερο η κατασταση του αφου μονο εμεις ασχολουμαστε με αυτον . Η ερωτηση μου ειναι α) δεν ειναι ασχημο αυτο που κανει ο συζυγος μου; με νευριαζει αυτη η σταση του β) ειναι σωστο να μιλησω στο κουνιαδο απομακρυνωντας τον Κ. απο εμας και εαν ειναι να του μιλησω πως πρεπει να το θεσω ;- Απελπισμενη.
Δεν είναι δική σου δουλειά να μιλήσεις στον κουνιάδο. Είναι ευθύνη του άντρα σου. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι κομψό, ούτε χρειαζούμενο να πείτε σε αυτούς τους ανθρώπους δυσάρεστες κουβέντες. Αν θέλετε να απομακρυνθείτε, απομακρυνθείτε χωρίς να κάνετε προγραμματικές δηλώσεις. Γίνονται επισκέψεις χωρίς προειδοποίηση; Ζητήστε προειδοποίηση. Πείτε μερικά όχι. Δεν χρειάζεται να χαλάσουν όλες οι καρδιές μαζί.
Διάφορα πράγματα που γράφεις μου δημιουργούν διάφορα ερωτήματα. Αν είσαστε οι μόνοι που ασχολείστε με τον Κ, ποιος τον πηγαίνει στους γιατρούς, ποιος του δίνει τα φάρμακα; Πώς είσαι σίγουρη ότι δεν έχει πάρει αγάπη από τους γονείς του; Έχει γίνει ποτέ βίαιος; Το θέμα που περιγράφεις είναι πολύ ευαίσθητο. Χρειάζεται ψυχίατρος για να απαντήσει. Για ένα πράγμα είμαι βέβαιη: ότι καλώς νευριάζεις με τον άντρα σου που σε αφήνει ακάλυπτη.
__________________
6.
Γεια σου Α,μπα ,
Σου γράφω αφορμώμενη από την κατάσταση που αντιμετωπίζω με έναν από τους μαθητές μου. Διδάσκω μαθηματικά 8 χρόνια τώρα σε μαθητές ποικίλης διαλογής. Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια για μαθησιακές δυσκολίες και παιδιά με ειδικές ικανότητες ωστόσο η κατάρτηση μου περιορίζεται στην στοχευμένη διδασκαλία των μαθηματικών. Δεν είμαι ειδική παιδαγωγός.
Έχω λοιπόν έναν μαθητή που πρόσφατα διαγνώστηκε με ήπια νοητική υστέρηση. Παρακολουθεί την πρώτη γυμνασίου σε γενικό σχολείο. Είναι ένα παιδί που δεν φαίνεται παιδευμένο. Υποψιάζομαι πως τοσα χρόνια τα ετοίμαζε ολα η μητέρα του με αποτέλεσμα να υπολείπεται σημαντικά σε βασικά γνωστικα ζητήματα που ακόμα και ένα παιδί με τη δική του νοητική κατάσταση θα πρεπε να κατέχει.
Ολη αυτή η κατάσταση έχει δημιουργήσει στο παιδί μια συνεχόμενη βαρεμάρα. Βαριέται να ασχοληθεί με ο,τιδήποτε σχετίζεται με το σχολείο καθώς τοσα χρόνια τα είχε ολα έτοιμα. Δυστυχώς όμως δεν έχουμε περιθώρια για τέτοιες καταστάσεις. Ηδη η διάγνωση του έχει υπερκαθυστερήσει! Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος για νοητική και μαθησιακή ανάπτυξη που με πολύ πολύ κόπο θα αναπληρωθεί.
Και φτάνω στην ερώτηση μου. Πως αντιμετωπίζω ένα παιδί που βαριέται τοσο? Ένα παιδί γεμάτο πλαστή αυτοπεποίθηση ? Σκέφτομαι πως η συνεχής υπενθύμιση του "μην είσαι τεμπέλης" θα χει αρνητικά αποτελέσματα.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Δεν αντιμετωπίζεις το παιδί για διάφορους λόγους. Κυρίως επειδή δεν έχεις την κατάλληλη εκπαίδευση. Μπορεί να βλέπεις βαρεμάρα, αλλά μπορεί να κάνεις μεγάλο λάθος και να ερμηνεύεις ως βαρεμάρα κάτι εντελώς άλλο. Αν θέλεις να κάνεις κάτι, αντιμετωπίζεις τους γονείς.
__________________
7.
Είμαι 29, πριν από δέκα χρόνια έκανα μία έκτρωση. Το ξεπέρασα, και πλέον δεν στεναχωριέμαι καθόλου γι'αυτό. Αντίθετα, χαίρομαι που τότε πήρα αυτήν την απόφαση. Πριν από λίγες μέρες, ο διευθυντής της εταιρείας που εργάζομαι, είχε ένα δυστύχημα. Τράκαρε με το αυτοκίνητό του μία μηχανή που οδηγούσε ένα 17χρονο παιδί, και το παιδί πέθανε.
Το ξέρω ότι δεν με ρώτησε κανείς, όμως σκέφτομαι ότι αν μου συνέβαινε κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσα ποτέ να το ξεπεράσω. Πώς εξηγείς ότι μια έκτρωση μπορεί να πάψει να προκαλεί αρνητικά συναισθήματα, ενώ η δεύτερη περίπτωση που ανέφερα όχι;- velo
Δεν είναι δυνατόν να συγκρίνεις την διακοπή μιας εγκυμοσύνης με τον θάνατο ενός δεκαεφτάχρονου ανθρώπου. Δεν είναι το ίδιο να πληρώνεις έναν γιατρό για να σου σκοτώσει τον γιο σου με το να κάνεις έκτρωση. Εγκυμοσύνες διακόπτονται φυσικά και τεχνητά κατά τις πρώτες εβδομάδες κατά χιλιάδες. Οι αποβολές είναι πάρα πολύ συχνές. Δεν υπάρχει κάποιος ιατρικός κλάδος που ασχολείται με τις αποβολές, όπως ασχολείται η επιστήμη με την παιδική θνησιμότητα. Γιατί; Γιατί δεν είναι το ίδιο. Γιατί δεν είναι το ίδιο; Γιατί δεν είναι. Για πολλούς λόγους. Καλύτερα να αναρωτιέσαι γιατί δεν είναι το ίδιο, παρά να αναρωτιέσαι γιατί δεν μπορείς να εξισώσεις μια έκτρωση με ένα θανατηφόρο τροχαίο.
σχόλια