ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: επιτέλους, το παράδειγμα που περίμενα

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: επιτέλους, το παράδειγμα που περίμενα Facebook Twitter
36

________________
1.


Α, μπα μου καλησπέρα ! Έχω μια φίλη που την αγαπώ πολύ και τη νοιάζομαι. Πριν απο λίγους μήνες έκανε σχέση με έναν τύπο που η συμπεριφορά του απέναντί της με προβληματίζει. Την ζηλεύει παράλογα, της μιλάει άσχημα και την προσβάλει. Όταν εκείνη μου μιλάει γι' αυτόν εγώ θυμώνω πολύ. Προσπαθώ με το καλό να της πω οτι δεν χρειάζεται να το περνάει όλο αυτό. Τη βλέπω οτι στεωοχωριέται. Προσπαθώ να της πω οτι πρέπει να του βάλει όρια. Ή το κόβεις ή με χάνεις. Ή να το σκεφτεί καλύτερα για το αν της αξίζει κάτι τέτοιο τελος πάντων. Όποτε της το λέω λέει πως δεν είναι σωστό να μιλάμε έτσι στους ανθρώπους ! Το κάνει να ακούγεται λες και εκείνη δεν ανήκει στο ανθρώπινο είδος και της αξίζει να της μιλάνε άσχημα... Της προάλλες την κράτησαν στη δουλειά παραπάνω και σχόλασε βράδυ και εκείνος της έκανε σκηνή οτι και καλά τον καιρατώνει. Με άντρες φίλους δε μιλάει επειδή ζηλεύει. Δεν μπορούσε να απαντήσει στο κινητό (δεν το άκουγε) επειδή στη δουλειά της έχει πολύ τρέξιμο και έχει το μυαλό της σε διάφορα που σχετίζονται με τη δουλειά της κ εκείνος πήγε απο τη δουλειά της και την έβρισε...! Όταν της είπα οτι αυτός ξεπερνάει τα όρια άρχισε να τον δικαιολογεί οτι τον είχαν αδικήσει σε προηγούμενες σχέσεις του. Δεν θα ήταν πολύ καλύτερα να τον παροτρύνει να πάει σε έναν ψυχολόγο απο το να ανέχεται τέτοιου τύπου συμπεριφορές..; Όποτε της το λέω δεν λέει τίποτα και μετά εξαφανίζεται για μικρό χρονικό διάστημα. Θέλω πραγματικά να τη βοηθήσω αλλα δεν ξέρω τι να κάνω. Ξέρω οτι το θέμα είναι δικό της αλλα είναι καλή μου φίλη και με ανησυχεί αυτή η κατάσταση. Δεν έχει κάνει πολλές σχέσεις και βλέπει τα πράγματα λιγάκι "ρομαντικά" χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες. Μιλάμε για μια κοπέλα στα 25... Θα μου πεις μικρή είναι πόσες σχέσεις να έχει κάνει... ; Αυτή είναι η 2η της σχέση και ο τύπος είναι αρκετα μεγαλύτερος της (10 χρόνια περίπου). Τα λέω όλα αυτά μήπως σε βοηθήσω να καταλάβεις παραπάνω την κατάσταση. Φοβάμαι οτι θα της δημιουργήσει βαθιά τραύματα αυτη η σχέση. Πως να της το πω χωρίς να το πάρει άσχημα.. ;- aporimenh


Χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί αν πεις αυτά που σκέφτεσαι, υπάρχει κίνδυνος να απομακρυνθεί εντελώς, να γίνει δηλαδή αυτό που θέλει αυτός ο ακατανόμαστος, και αν δεν πεις τίποτα, μπορεί να χάσεις την ευκαιρία να βοηθήσεις με κάποιο τρόπο. Οπότε χρειάζεται κάτι ενδιάμεσο.


Δεν βοηθάει να της επισημαίνεις τα προβλήματα. Τα προβλήματα τα ξέρει. Όταν τα εντοπίζεις, την αναγκάζεις να τα παραδεχτεί και να πάρει θέση, και αυτό ακριβώς είναι που θέλει να αποφύγει, γιατί ξέρει ποια είναι η λογική αντίδραση. Φοβάται διάφορα πράγματα, αλλά όταν μιλάει με σένα, φοβάται να εκτεθεί και να παραδεχτεί ότι έχει κάνει λάθος. Δε θέλει να φανεί αδύναμη ή χαζή ή θύμα, θέλει να είναι ισότιμη με σένα, και όταν έχεις δίκιο κι αυτή προφανώς άδικο, προσπαθεί να περισώσει κάποια αξιοπρέπεια. Εκεί είναι το κλειδί: μην την πιέζεις να πει αυτά που δεν θέλει. Πες της ξανά και ξανά ότι είσαι φίλη, ότι την αγαπάς και έχεις εμπιστοσύνη στις αποφάσεις της, ότι θα είσαι δίπλα της γενικά, στα σωστά και στα λάθη. Θύμισε της περιπτώσεις που έκανε αυτό που έπρεπε, που προστάτεψε τον εαυτό της, και ότι μπορεί να το ξανακάνει όποτε θελήσει. Ότι εσύ θα είσαι δίπλα της στα δύσκολα και στα εύκολα, και ότι δεν είναι μόνη της. Χρειάζεται εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της, που τώρα έχει χάσει, και όταν σε βλέπει και της λες τις ανησυχίες της το ξαναθυμάται. Άσε την να μιλήσει, κάποτε θα χαλαρώσει και θα έρθει μόνη της στα λόγια σου. Επιστράτευσε επίσης και άλλες φίλες και άλλους φίλους, οργάνωσε εξόδους για να περνάει ωραία χωρίς αυτή την πίεση, να θυμηθεί τι ωραία που είναι η ζωή χωρίς βαρίδια. Ελπίζω να μην μένει μαζί του, γιατί αυτό δυσκολεύει πολύ τα πράγματα.

________________
2.


Αγαπητή Α μπα, διαβάζω συχνά που λες οτι δεν γίνεται κάποιος να ξεπεράσει τον φόβο για τον θάνατο και κάθε φορά σκέφτομαι να σου στείλω και την δική μου ερώτηση. Λοιπόν για να μην μακρηγορώ, εγώ δεν έχω κανέναν φόβο για τον θάνατο. Για την ακρίβεια δε με νοιάζει καθόλου αν θα πεθάνω. Πολλές φορές μάλιστα σκέφτομαι "πόσο καλύτερα θα ήταν να πέθαινα τώρα για να μην χρειαστεί να αντιμετωπίσω το 'τάδε' " και το εννοώ..Επίσης πολύ συχνά ρισκάρω την ζωή μου και δε με πολύ νοιάζει τι θα γίνει μετά. Κάνω επικίνδυνα πράγματα και γενικά έχω πολύ ριψοκίνδυνες συνήθειες (δεν πιστεύω οτι το κάνω για την αδρεναλίνη διότι είμαι αρκετά χαλαρή κατά την διάρκεια) αλλά αντί να φοβάμαι σκέφτομαι, σιγά και να πεθάνω τι έγινε? Αφού όταν είσαι νεκρός δε νιώθεις. Δεν καταλαβαίνεις οτι πέθανες και δεν υπάρχεις, άρα δεν γίνεται να σε πειράζει. (Δεν έχω αυτοκτονικές τάσεις, δεν το έχω επιχειρήσει ποτέ και ούτε νομίζω πως θα το έκανα στο μέλλον.)Επίσης η ιδέα του κόσμου χωρίς εμένα δε μου προκαλεί κάτι .Όσον αφορά θάνατο κάποιου δικού μου όταν συνέβη ήμουν πολύ χάλια για μερικά χρόνια και μετά το ξεπέρασα τόσο που ντρέπομαι να το παραδεχτώ για να μην νομίσει κανείς ότι δεν τον αγαπούσα.(τον αγαπούσα και μάλιστα πολύ) Πιστεύεις οτι αυτή μου η στάση κρύβει κάποιο πρόβλημα από πίσω που δεν βλέπω? Δεν εκτιμάω την ζωή μου όσο οι άλλοι γύρω μου τις δικές τους?- time is running out

Για την ακρίβεια είπα ότι γενικώς, δεν γίνεται. Όταν κάποιος αδιαφορεί για τον θάνατό του, αυτό κάτι σημαίνει, και δεν είναι απαραίτητα αποτέλεσμα φιλοσοφημένης στάσης ή ηρωισμού. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης είναι εργοστασιακή ρύθμιση, δεν απενεργοποιείται με την σκέψη, και όταν πραγματικά δεν λειτουργεί και δεν είναι τσάμπα μαγκιά όψιμου emo, μπορεί να κρύβει κάτι σοβαρό.


Αυτό που περιγράφεις για τον θάνατο του δικού σου φαίνεται πολύ φυσιολογικό: κάποιος δικός σου πέθανε, ήσουν πολύ χάλια για μερικά χρόνια (!) και μετά το ξεπέρασες. Δεν ξέρω τι θεωρείς προβληματικό σε αυτή την ιστορία, ίσως κάτι που δεν γράφεις. Το «πόσο πολύ» το ξεπέρασες; Έγινε κάτι τότε, ή συνδέεται χρονικά με το πότε άρχισες να αδιαφορείς και για τον δικό σου θάνατο; Τα υπόλοιπα που γράφεις, μπορεί να κρύβουν κάτι που δεν βλέπεις. Η αδιαφορία και η απάθεια μπορεί να είναι συμπτώματα κάποιας άλλης κατάστασης. Ξέρεις τι θα σου πω παρακάτω. Χρειάζεται μεγάλη κουβέντα για να καταλάβεις τι σημαίνει αυτό που περιγράφεις, και η κουβέντα πρέπει να γίνει με κάποιον που ξέρει ποιες ερωτήσεις να κάνει και που έχει τα εργαλεία για να βγάλει συμπεράσματα από τις απαντήσεις σου. Είναι σοβαρό θέμα.


________________
3.


είμαι 28 και είμαι παντρεμενη με παιδί.Παντρεύτικα σχετικά νωρίς 5 χρονια πριν νιώθοντας οτι έχω βρει τον ανθρωπο μου,εναν παρεπιπτόντως πολύ καλο σύζηγο και πατέρα. Απο τον δευτερο κι όλας χρόνο δεν νιώθω καμια έλξη γιαυτόν.Ξεκινήσαμε εδω και λιγο καιρο συνεδρίες με ειδικο.Τον τελευταιο χρόνο είμαι ξεκαθαρη μαζι του ως προς το τι νιώθω,εκεινος όμως με αγαπα μεσα του το αρνηται στην ουσια και θελει να προσπαθησουμε,κι εγω τον αγαπω πολύ όμως κατι εχει παγωσει μεσα μου,μακαρι να μπορουσα να το αλλαξω.Επίσης τους τελευταιους μήνες εχω γνωρίσει κάποιον και δυστυχως τον εχω ερωτευτεί και εκεινος απ'οτι καταλαβαίνω.Ειναι ο τυπος που θα ελεγα με σιγουρια πριν λιγους μηνες οτι αποκλειεται να εκανα ποτε κατι μαζι του..ενας συνοπτικα να το πω καζανοβας απατεονακος ο οποιος φερεται αψυχολογητα ωστοσο μερικα σημαδια μου δειχνουν οτι τα αισθήματα ειναι αμοιβαια.φαντασου στη πρωτη μας συναντηση αυτο που είπα ειναι καλα τι μα...κας ειναι αυτός!Δεν εχω κανει κατι και ουτε προκειται γιατι δε θα μπορουσα,τα σεναρια που κανω όμως στο μυαλο μου αρκουν για να νιωσω τυψεις και χαλια.Το θέμα μου βασικα δεν είναι ο τύπος αλλα να καταλάβω γιατι νιώθω έτσι...γιατι επελεξα εναν ανθρωπο που μου φερεται τοσο καλα κι εγω νιώθω αχαριστη που δεν τον θέλω.Που δεν μπορω να φανταστω οτι θα είμαι η αιτία που θα στερηθει το παιδι μου εναν τοσο καλο πατερα εξαιτίας μου!Βασικα δε μπορω να καταλάβω τι κάνω λαθος...οταν η συμβουλος εμμεσα μου επιρριπτει τις ευθύνες για οτι εχει συμβεί μετα απο δική μου αδιαφορια για το γαμο μου..οκ το δεχομαι αλλα δεν μπορω να καταλάβω ποιός μπορει να με κατηγορήσει που "δεν νιώθω πια το ίδιο".Μπερδεμενη, ισως ανωριμη...ισως αχάριστη?- Μαίρη


Το ότι τις περισσότερες φορές δεν καταλαβαίνουμε γιατί ξε-ερωτευόμαστε κάποιους που μας φέρονται καλά και γιατί ερωτευόμαστε άλλους που βλέπουμε ξεκάθαρα ότι είναι ακατάλληλοι, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει εξήγηση. Υπάρχουν λόγοι για τους έρωτες μας, και είναι πάντα πολύ σοβαροί. Δεν είναι τυφλός ο έρωτας, και δεν είναι μυστήριο η έλξη. Έτσι λέμε γιατί δεν θέλουμε να χάσουμε το παραμύθι. Έτσι λέμε γιατί δεν έχουμε επικοινωνία με το υποσυνείδητό μας, και δεν έχουμε καμία όρεξη να το αντιμετωπίσουμε γιατί θα δούμε όλα αυτά που κρύβουμε σε ντουλάπια, αλλά πάντα υπάρχει εξήγηση για τις επιλογές μας. Μερικές φορές η εξήγηση για τους παρατηρητές είναι προφανής. Η εξήγηση στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να μην είναι κολακευτική για σένα, και γι' αυτό ναι, μπορεί τελικά κάποιος να σε κατηγορήσει που 'δε νιώθεις πια το ίδιο'.


Κι εσύ αναρωτιέσαι για το γιατί, και ελπίζω να μην είναι σχήμα λόγου. Αφού ξεκινήσατε θεραπεία, είναι ώρα να εκμεταλλευτείς αυτό το χρόνο και να καταφέρεις να καταλάβεις γιατί σου επιρρίπτει ευθύνες η σύμβουλος. Γιατί δεν τη ρωτάς; Ίσως οι συνεδρίες αυτές να ήταν μια καλή αρχή για να γνωριστείς με τον εαυτό σου. Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μπορείς να πεις μπροστά στον άντρα σου. Μήπως χρειάζεται να απαντηθούν οι ερωτήσεις που κάνεις ιδιωτικά, με έναν άλλον θεραπευτή, για να πεις όλα αυτά που λες τώρα ανώνυμα;


________________
4.


Αγαπητή Α μπα, τον τελευταίο καιρό τα έχω κάνει όλα χάλια μαύρα και θέλω να με κράξεις μπας και καταφέρω να βάλω σε μία σειρά τη ζωή μου.
Σε μια φίλη μου λοιπόν άρεσε ένας συμφοιτητής μου από τη νομική και της είπα ότι μπορώ να τους κάνω κατάσταση, σε εκείνον όμως δεν άρεσε καθόλου, εδώ καλά καλά δεν θυμόταν πως την λένε! Με το παιδί αυτό ήμασταν απλά γνωστοί άλλα η φίλη μου ήταν σίγουρη ότι κάτι έπαιζε μεταξύ μας, μου έκανε ολόκληρη σκηνή και με έβαλε να της υποσχεθώ ότι δεν θα κάνω ποτέ κάτι μαζί του. Έγιναν διάφορα σκηνικά με αυτή την κοπέλα και πλέον δεν είμαστε τόσο κοντά όσο παλιά αλλά και πάλι έχουμε αρκετές κοινές παρέες οπότε βλεπόμαστε σχετικά συχνά.
Και ναι, η ειρωνεία ξεκινάει 2 μήνες πριν που με το παιδί αυτό αρχίσαμε να μιλάμε και φοβάμαι ότι έχω αρχίσει να τον ερωτεύομαι... Δεν είμαι σίγουρη ότι όντως είναι κάτι που αξίζει, ακόμα γνωριζόμαστε, αλλά μετά από τόσο καιρό μόνη μου πρώτη φορά νοιώθω κάτι δυνατό για κάποιον και είναι ένα συναίσθημα που μου είχε λείψει, αλλά ταυτόχρονα νοιώθω τρομερές τύψεις.
Ποτέ δεν το περίμενα ότι θα μπλεκόμουν σε μία τέτοια κατάσταση...


Εντάξει δεν είσαι και η Σόφι. Πού να μπλέξεις και σε κάποια δύσκολη κατάσταση, τι θα λες τότε! Για την ώρα δεν έχεις μπλέξει σε απολύτως τίποτα. Δες πρώτα αν υπάρχει ανταπόκριση από το αγόρι, δες αν σου αρέσει επειδή σου αρέσει αυτός και όχι επειδή είναι απαγορευμένος (καλή τύχη σ' αυτό) και αν είναι αναπόφευκτος ο έρωτας, πες στη φίλη ότι είχε δίκιο και κακώς υποσχέθηκες πράγματα που δεν έπρεπε να υποσχεθείς (δεν είναι έπαθλα οι άνθρωποι για να τους καπαρώνουμε, τι βλακείες είναι αυτές) και τώρα, πώς της φαίνεται αυτό που συμβαίνει; Δεν είσαστε καν φίλες πια. Το πιο πιθανό είναι ότι σε λίγο καιρό δεν θα μιλάς ούτε με αυτή, ούτε με αυτόν, αλλά αν θέλεις να σώσεις τα υπολείμματα, πρέπει να είσαι ειλικρινής, πριν γίνει κάτι που θα μάθει από άλλους.

________________
5.


Μου πέφτουν τα μαλλιά σε ανησυχητικό βαθμο! Είμαι μολις 30! Έχω πάρει από μόνη μου συμπληρώματα, ψευδάργυρο, μαγνήσιο, σκευάσματα ειδικά για τα μαλλιά, χούφτες χούφτες τα καρύδια κ τα αμύγδαλα, ειδικά σαμπουάν, δαφνέλαιο καστορέλαιο αλλά τα μαλλιά μου δεν είναι πλέον τόσο πυκνά όσο ήταν πριν 5-6 χρόνια. η ερώτηση: θα μείνω με 5 τρίχες;;; ουφ.- Gigi

Ήδη από την αρχαιότητα ο άνθρωπος ξεκίνησε να κάνει εμπειρικές παρατηρήσεις για την εμφάνιση και την φυσική κατάσταση του σώματος του, συνδέοντας επιρροές από το περιβάλλον, διατροφή και άλλους παράγοντες με την υγεία του. Με πειραματισμό και δοκιμές κατέληγε σε συμπεράσματα, άλλα σωστά και άλλα λάθος. Η παρατηρήσεις σύντομα έγιναν μια ξεχωριστή επιστήμη, και με τη βοήθεια άλλων επιστημών, όπως της στατιστικής, της κοινωνιολογίας, της βιολογίας και πολλών άλλων, δημιουργήθηκε μια ομάδα ανθρώπων που, έχοντας διδαχθεί τα παραδείγματα και τα δεδομένα του παρελθόντος, είναι τώρα σε θέση να κρίνουν την φυσική κατάσταση ενός ανθρώπου, να συστήνουν εξετάσεις και στη συνέχεια χρησιμοποιώντας τις γνώσεις τους, την εμπειρία τους και τη γνώμη άλλων ανθρώπων που είναι στην ίδια ομάδα, να καθοδηγούν τον κάθε άνθρωπο σε σχέση με την πορεία της υγείας του. Οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτή την ομάδα λέγονται γιατροί. Δοκίμασε τους.


________________
6.


"Σχέση" 3 μηνών, εκείνος 31 χρονών, εγώ 26.Από την 1η εβδομάδα μου έλεγε κάτι μπαλαφάρες τύπου βλέπω σε σένα τη γυναίκα με την οποία μπορώ να κατασταλάξω, μια φορά δε που τον προέτρεψα να ψαχτεί για δουλειά στο εξωτερικό η απάντηση ήταν "μόνο αν έρθεις κι εσύ μαζί" μπλα μπλα μπλα. Μου φαινόταν περίεργη τόση μεγαλοστομία από τόσο νωρίς, αλλά ήταν το μόνο που με χάλαγε. Κατά τα άλλα μου άρεσε, κι όλα καλά(ήταν τρυφερός, δοτικός κτλ). Ξαφνικά, εξαφανίζεται. Στην αρχή για 2 μέρες. Την τρίτη μέρα που καταφέρνω να τον βρω, μου λέει θα σε πάρω τηλ., και δεν παίρνει ποτέ. 4η μέρα τον ρωτάω μέσω μην. τι συμβαίνει, κι η απάντηση ήταν γενικότητες και μισόλογα του τύπου"άσε, τρέχω με το μαγαζί όλη μέρα γιατί προέκυψαν κάτι θέματα(οικογενειακή επιχείρηση), δεν έχω χρόνο ούτε να σκεφτώ, ούτε τίποτα". Οταν τον ρώτησα τι θέματα, αν χρειάζεται βοήθεια κτλ, μου επανέλαβε τα ίδια, χωρίς να μου δώσει ούτε μια λεπτομέρεια για το τι εννοούσε, παρά μόνο προσέθεσε" δεν είμαι ούτε για σχέση ούτε για τίποτα". Του είπα ότι αυτά είναι γελοιότητες κι ότι αν θέλει να το διαλύσουμε, ας το πει ευθέως. Δεν πήρα ποτέ απάντηση κι από τότε άφαντος. Σημειωτέον πως η επικοινωνία μας ήταν καθημερινή, και η εξαφάνιση άρχισε μέσα στο σκ.
Κι ερωτώ: Εγώ τώρα τι πρέπει να κάνω; Να πιστέψω πως λέει αλήθεια και να προσπαθήσω να τον προσεγγίσω ξανά παρά το ότι με αποφεύγει, ή να ακούσω τη λογική μου που λέει πως μου λέει μαλ****ς και πως έφαγα 3 μηνάκια με έναν ανώριμο υποκριτή χωρίς να πάρω μυρωδιά, το χάπατο;


Φυσικά και το πήρες μυρωδιά, ξεκινάς λέγοντας ότι σου φαινόταν περίεργη η μεγαλοστομία από τόσο νωρίς, και όπως φαίνεται, είχες δίκιο. Τρεις μήνες είναι καλό διάστημα για να καταλάβεις κάποιον, δεν γινόταν και πιο πριν – κάτι είχες υποψιαστεί, αλλά μέχρι απόδειξης της ενοχής, θεώρησες ότι είναι αθώος, και καλά έκανες. Τώρα ξέρεις. Ρωτάς τι να κάνεις: τι εννοείς; Αφού είναι άφαντος. Τι μπορείς να κάνεις; Να ειδοποιήσεις τον Ερυθρό Σταυρό; Τίποτα να μην κάνεις. Συνέχισε τη ζωή σου. Αν όλα αυτά είναι μια τεράστια παρεξήγηση, είναι δικό του θέμα να το ξεκαθαρίσει, όχι δικό σου.


________________
7.


λοιπόν Αμπούλα, επειδή εκτιμώ τη γνώμη σου θα ήθελα να μου πεις ειλικρινά πως βρίσκεις το παρακάτω γεγονός...
Λοιπόν, για αρκετούς μήνες υπήρχε πλατωνικός έρωτας-φλερτ- μεγάλη αμηχανία και απο τους δύο- αρκετή επιθυμία για συζητήσεις, βόλτες, εξόδους.. Με τα πολλά όμως κόψαμε μιας και δεν έδειχνε να πηγαίνει κάπου αλλού το πράγμα. Και τί πάω και κάνω; έφυγα στο εξωτερικό για κάποιο διάστημα και του 'στειλα γράμμα ερωτικό.... στην απάντηση απλώς εξέφρασε τη χαρά του για το γεγονός και τπτ άλλο (αναμενόμενο).. Το θέμα είναι ότι από κοντά όταν τον ξαναείδα δεν είπαμε τίποτα για το γεγονός..κανένα σχόλιο και τώρα "ντρέπομαι" πολύ όταν τον συναντάω γιατί σκέφτομαι πως πιστεύει οτι είμαι επιπόλαιη και δειλή και ανώριμη και και και...
Τί πιστεύεις εσύ ήταν τόσο ηλίθιο αυτό που έκανα που ίσως με "ριξε" στα μάτια του? γιατί και γω η ίδια αναγνωρίζω πως δεν είχε κάποιο νόημα να του πω κάτι τέτοιο αφου το πράγμα είχε δείξει...αλλά εκείνη τη στιγμή έτσι ένιωθα πραγματικά! (να πω κι ότι είμαι 30χρ και αρκετά σοβαρή σα χαρακτήρας όπως και αυτός). –Ματίνα


A, επιτέλους! Επιτέλους ένα παράδειγμα για τις αμέτρητες ερωτήσεις «εγώ θέλω, αυτός δεν θέλει, είναι γνωστά και τα δύο, αλλά τρώγομαι με τα ρούχα μου να κάνω ερωτική εξομολόγηση γιατί 'το χρωστάω στον εαυτό μου'».


Παιδιά, να τι γίνεται όταν κάνετε ερωτικές εξομολογήσεις σε απρόθυμους ανθρώπους: ΤΙΠΟΤΑ. Όλο αυτό το άγχος, να το πω, να μην το πω, και μήπως πρέπει για να είμαι εντάξει με μένα, και μήπως είναι εγωισμός να το πω ή είναι περισσότερος εγωισμός να μην το πω; Παραδεχτείτε το, αυτό που θέλετε είναι να συγκινηθεί ο άλλος από τον έρωτα σας και να πέσει στην αγκαλιά σας. Παραδεχτείτε ότι αυτό που πιστεύετε είναι ότι αφού δεν είπε ξεκάθαρα όχι, μπορεί να εννοεί ναι, και ότι ο λόγος που δεν σας ερωτεύτηκε ακόμα είναι επειδή δεν κατάλαβε πόσο πολύ ερωτευτήκατε εσείς. Λοιπόν, όχι. Όπως καταλαβαίνετε πότε σας γουστάρει κάποιος, έτσι καταλαβαίνουν και οι άλλοι πότε τους γουστάρετε. Δεν είναι ότι δεν πήραν το μήνυμα. Το πήραν, και σας έστειλαν το δικό τους: σας ευχαριστούν για τον θαυμασμό σας, αλλά δεν ενδιαφέρονται αυτή τη στιγμή.


Τώρα το έμαθες κι εσύ, και πήρες ένα μάθημα. Τώρα η ντροπή έχει ακόμη λιγότερο νόημα, τώρα χρειάζεται αυτοσαρκασμός. Χρειάζεται τρέλα και χιούμορ. Δεν έπαθε κανείς τίποτα, εκτός από λίγο τσαλάκωμα του εγωισμού σου. Ρώτα τον αν τύλιξε σαρδέλες με το γράμμα ή αν το έβαλε σε θυρίδα για να μην το χάσει. Αναγνώρισε το γεγονός, δήλωσε ότι το ξεπέρασες, και θα το ξεπεράσει κι αυτός. Θα το εκτιμήσει πολύ, κι εσύ θα νιώσεις πολύ ωραία με το πώς το χειρίστηκες. Είναι καλή ευκαιρία να μεταμορφώσεις ένα λάθος σε ατού. Όχι μόνο δεν θα χάσεις, αλλά θα κερδίσεις σεβασμό και πόντους.

36

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#3 Μπορεί πάντα, εξαιτίας της ενοχής που νιώθεις, να πιστεύεις ότι η σύμβουλος σου επιρρίπτει ευθύνες, ενώ ουσιαστικά δε συμβαίνει τίποτα τέτοιο. Δηλαδή, κοινώς να προβάλλεις.Αν αυτό δε συμβαίνει, η συμπεριφορά της μου φαίνεται ως και εξοργιστική. Για αυτό γινόμαστε ψυχοθεραπευτές, ώστε τα υποσυνείδητα κομμάτια του άλλου ανθρώπου να τα φέρνουμε στο φως, ακριβώς επειδή έχουμε την πολυτέλεια να κάτσουμε απέναντί του και να τα δούμε απ'έξω. Αν σου επιρρίπτει ευθύνες, και δεν είναι σαφής ως προς το πώς και το γιατί, το καλύτερο κατ'έμε είναι να της το πεις ευθέως, και αν κάνει την κινέζα, να αλλάξεις σύμβουλο. Διότι αυτό σημαίνει είτε ότι δεν καταλαβαίνει ότι το κάνει (άρα δε μπορεί να σε βοηθήσει γιατί το δικό σου υποσυνείδητο πρόβλημα ακουμπά το δικό της), είτε ότι σκόπιμα συσκοτίζει πλευρές της θεραπείας (για άλλους συνειδητούς ή υποσυνείδητους λόγους, που δε σε αφορούν).Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για τους οποίους μπορεί τα συναισθήματά σου να άλλαξαν. Υπάρχουν πολλά ψυχολογικά τσιτάτα που μπορεί κανείς να σου πει και να ταιριάζουν στην περίπτωσή σου. Σίγουρα θα έχεις ακούσει πολλά τέτοια, γι αυτό ας τα παραλείψω. Όμως, η ρίζα του προβλήματος είναι συνήθως μία: Και αυτή γυρίζει (σε διάφορες εκδοχές) γύρω από το: Δεν εξελίσσομαι μαζί του, ζω μία στείρα κατάσταση. Αυτό προφανώς, είναι γενικότητα. Πρέπει να διερευνήσεις τί είναι αυτό που θα σε κάνει να νιώθεις ότι ζεις ότι εξελίσσεσαι, ότι προχωράς στη ζωή σου, και με ποιό τρόπο το στερείσαι στη σχέση, και πώς θεωρείς ότι θα το βρεις αλλού. Εκεί θα καταλάβεις που φταίς (αν φταίς), αν η σχέση σου μπορεί να επιβιώσει, αν εκφράζεται στη σχέση σου ενδεχομένως κάποιο πρόβλημα από την παιδική σου ηλικία, ή αν απλά έχει έρθει η στιγμή να γυρίσεις σελίδα. Και την απάντηση σε αυτό, μόνο εσύ μπορείς να την ανακαλύψεις.
#1 "Όταν της είπα οτι αυτός ξεπερνάει τα όρια άρχισε να τον δικαιολογεί οτι τον είχαν αδικήσει σε προηγούμενες σχέσεις του".Μτφ: Τον είχαν "αδικίσει" σε προηγούμενες σχέσεις του γυναίκες που πιθανότατα δεν ανέχονταν τέτοιες μαλακισμένες συμπεριφορές από μέρους του, οπότε και του έδωσαν τα υποδήματα στο χέρι, με τον καλό ή με τον άσχημο τρόπο.Κλασικά, προτείνω φεμινιστική υπνοπαιδεία σε αμφότερα άτομα του ζεύγους (...με χιούμορ, αυτή τη φορά: https://www.facebook.com/pages/Ναι-Είσαι-Μισογύνης/698115536949643)...δυστυχώς σελίδα που να ακούει στο όνομα: «με ζηλεύει παθολογικά και με βρίζει, δεν με αφήνει να κάνω ρούπι....άρα -ρε κορίτσια- με αγαπάει σάς λέω με αγαπάει!», δεν διαθέτει το κατάστημα. (Παρντόν, συγχύστηκα πάλι).
#6 Αυτός: "δεν είμαι ούτε για σχέση ούτε για τίποτα" Αυτή: "Να πιστέψω πως λέει αλήθεια και να προσπαθήσω να τον προσεγγίσω ξανά παρά το ότι με αποφεύγει;"Διακρίνω μία έλλειψη λογικής συνέχειας ή είναι εντυπωσή μου;;
Νο 6Κορίτσι μου γλυκό είσαι 26 χρονών και ακόμα δεν το ανακάλυψες? Άντρας που θα σου πεί στα πρώτα 2 ραντεβού, "εχω κουραστεί, θέλω να αράξω, να κατασταλλάξω ερωτικά" μπλά μπλά μπλά εννοεί τα αντίθετα. Μέγας κανόνας του ντέιτινγκ!!Τα αποτελέσματα της έρευνας δεν είναι επιστημονικά. Βάση προσωπικής εμπειρίας και εμπειρίας φίλων. Φιλικά
Είναι ή με βάση ή βάσει. Όπως, λοιπόν, μπερδεύτηκες και εσύ σε κάτι, που ίσως γνώριζες, έτσι μπορεί να μπερδεύτηκε και η κοπέλα της ερώτησης και να μην ερμήνευσε σωστά κάποια δείγματα συμπεριφοράς. Δεν χρειάζεται να θίξεις ένα ολόκληρο φύλο για να τεκμηριώσεις τα λεγόμενά σου.
Ωχ, παναγία μου τί είναι και τούτο. Πολλά μπορεί να λέμε (άντρες και γυναίκες), πάνω στη χαρά του έρωτα, τον ενθουσιασμό της πρώτης φοράς, ή και της καύλας βρε αδερφέ. Τα γούστα ποικίλλουν. Ναι, κι εμένα το "είσαι η γυναίκα της ζωής μου" την πρώτη βδομάδα, το παραδέχομαι, θα με ξενέρωνε, αλλά γούστα είναι αυτά. Δε δίνεις όρκο, δεν υπογράφεις συμβόλαιο, δε δεσμεύεσαι σε συμφωνία. Φυσικά μετράει και το πώς το το λες το κάθε τί. Άλλο χαλαρωμένος μετα το σεξάκι να αναφωνήσεις "ααχ! Μαζί σου θέλω να αράξω και σ'αυτή την αγκαλιά να κοιμάμαι κάθε βράδυ", και άλλο να είμαστε έξω για φαγητό και να μου πεις και-καλά-σοβαρά "Άκου, θέλω να κατασταλάξω στη ζωή μου, και η γυναίκα μου να είσαι εσύ". Στη μία θα σε χάιδευα παρηγορητικά, στη δεύτερη θα έτρεχα να μαζέψω τα αυτιά που μου έχουν πέσει. Και αυτό ακόμα, αλλιώς λειτουργεί σε κάθε άνθρωπο. Όμως δεν είναι εκεί το πρόβλημα.Το πρόβλημα είναι, πως ό,τι και να έιχε πει, ο τύπος απλώς εξαφανίστηκε, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς ένα "ωραία περάσαμε, αλλά έχουμε και δουλειές". Εξακολουθεί να μην τις οφείλει, στην τελική τρεις μήνες περάσατε μαζί, αλλά το προηγούμενο προδιαθέτει για το επόμενο: Μετά από καθημερινή επικοινωνία, σίγουρα και ξέρει ότι θα ανησύχησες, σίγουρα ξέρει ότι θα ένιωσες απόρριψη, αλλά προτιμά να μην το αντιμετωπίζει. Ακόμα και άλλες δέκα γκόμενες να έχει, το να μην σταθεί απέναντί σου και να πει "*μω-ρό-μου-σό-ρυ*, δε θέλω άλλο" (με όποιο τρόπο ή δικαιολογία μπορεί να του ταιριάζει) είναι το λιγότερο άνανδρο και δειλό. Φυσικά και το έχει αυτός το πρόβλημα.Το πρόβλημα ξεκινά να το έχει η κοπέλα όταν οι μέρες και οι μήνες και (καμιά φορά και τα χρόνια) περνούν, και στέλνει ερωτήσεις του στυλ : "Μα, γιατί τόσο καιρό δεν απαντά στα μηνύματά μου; Μήπως πήγε τελικά στο εξωτερικό; Μήπως πρέπει να τον βρω και να του εκφράσω τα αισθήματά μου, ή γίνομαι εγωίστρια;"
#2 Για το θάνατο (όπως και για τον έρωτα, τυχαίο, δε νομίζω...) υπάρχει η maistream άποψη για το πώς πρέπει να αισθανόμαστε, πώς πρέπει να φερόμαστε, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Αυτές οι απόψεις αλλάζουν ανά εποχή και κοινωνία, εντούτοις είναι πάντα εκεί πίσω από τις πράξεις μας και πίσω πολλές φορές και από την εξέλιξή μας. Ας πούμε, στην αρχαία Ελλάδα, ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του φόβου του θανάτου, ήταν η επίτευξη της υστεροφημίας. Το Μεσαίωνα, η κατάκτηση της θέσης στον Παράδεισο (όπως τον εννοούσανε τότε), και η άρνηση της επίγειας απόλαυσης, προς χάρην της ουράνιας βασιλείας. Να το επεκτείνουμε κι άλλο: Οι εξτρεμιστές μουσουλμάνοι των ημερών μας, πεθαίνουν ουσιαστικά για να νικήσουν το θάνατο μέσα από τις "ηρωικές" τους πράξεις, οι οποίες θα τους εξασφαλίσουν την αιώνια ζωή.Η Λένα μιλάει σωστά: Πράγματι, ο φόβος του θανάτου είναι εργοστασιακή ρύθμιση, και ο συνακόλουθος πόνος, επίσης. Ειδάλλως, δε θα τρώγαμε, δε θα ανανπνέαμε, γενικώς, δε θα υπήρχαμε.Εσύ, τώρα, νομίζεις ότι δεν έχεις φόβο του θανάτου, αλλά έχεις: Απλώς είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο τον βιώνεις. Αντί να ακολουθήσεις το mainstream ρεύμα που λέει: Πρέπει να είμαστε αρνητικοί σε ό,τι μας προκαλεί φόβο του θανάτου, και να το αποφεύγουμε, κάνεις το αντίθετο: προκαλείς εσωτερικά τον εαυτό σου σε ένα, ας το πούμε, παιχνίδι υπέρβασης, και αποδεικνύεις στον εαυτό σου ότι είσαι πιό δυνατος/η από το φόβο του θανάτου.Τα καλά νέα: Ο φιλόσοφος Επίκουρος (που, αν δεν τον έχεις διαβάσει, πρέπει οπωσδήποτε), θα συμφωνούσε μαζί σου. Και αυτός θεωρούσε ότι αυτή η στάση είναι η πλέον ανακουφιστική απέναντι στο θάνατο.Τα κακά νέα: Όσο συνεχίζεις να είσαι σε άρνηση του λόγου που προκαλεί αυτή σου τη στάση (ο οποίος *είναι* ο φόβος του θανάτου), κινδυνεύεις να πιέσεις τον εαυτό σου σε όρια και καταστάσεις που σε ξεπερνούν, με αποτέλεσμα να ζήσεις πολύ ανώφελο πόνο, και στη χειρότερη να πεθάνεις κατά λάθος, που κρίμα είναι. Ο κόσμος είναι τίγκα στους φοβισμένους ανθρώπους. Καθένας που έχει το ειλικρινές θάρρος να βλέπει αλλιώς τα πράγματα, είναι πολύτιμος/η.
#1 Aγαπητή φίλη της το είπες. Δεν είναι δική σου υπόθεση από εκεί και έπειτα. Δεν είσαι τροχονόμος των ερωτικών ή άλλων σχέσεών της. Εσύ είσαι φίλη της. Και εφόσον η κοπέλα το γνωρίζει και παίρνει μηνύματα δοτικότητας από εσένα, αν χρειαστεί τη βοήθειά σου θα σου τη ζητήσει. Αυτή τη στιγμή, το μόνο που μπορείς είναι να της την προσφέρεις ευγενικά και να αφήσεις ανοιχτή την προσφορά σου στη δική της ευχέρεια.Tη γνώμη σου για το θέμα της την είπες καθαρά και ξάστερα. Επαναλαμβάνοντάς την, χωρίς να σου έχει ζητηθεί από την ενδιαφερόμενη, είναι σαν να προσπαθείς να της την επιβάλλεις. Εσένα αυτό δεν θα σου ήταν δυσάρεστο; Θα υπήρχε τρόπος να μην σου είναι;
#7 Γιατί να σε θεωρεί επιπόλαιη ή δειλή ή ανώριμη; Επειδή του έκανες ερωτική εξομολόγηση από ένα γράμμα και όχι κατ' ιδίαν; Σιγά τα ωά! Αντιθέτως μη σου πω... Με δεδομένο ότι ήξερες πως δεν θα έχει συνέχεια η υπόθεση, αυτός ο τρόπος φανερώνει και κάποια λεπτότητα. Θα μπορούσε να το έχει εκλάβει ως ότι δεν ήθελες να τον φέρεις σε άβολη θέση, μιλώντας του ευθέως. Στην προκειμένη, έτσι ήταν καλύτερα ούτως ή άλλως στην πραγματικότητα, από την επιλογή της τετ-α-τετ εξομολόγησης. Οι ιδέες αυτές (ότι τώρα θα σε θεωρεί έτσι και έτσι και αλλιώς) είναι μόνο στο μυαλό σου και αυτές είναι που σε ρίχνουν στα μάτια του, if any, και όχι ένα ερωτικό γράμμα - όσο φλογερό και να ήταν. Αν, τώρα, εννοείς ότι η ιδέα της εξομολόγησης ήταν εξ' αρχής λάθος, έτσι κι αλλιώς, με όποιον τρόπο κι αν διεξαγόταν, η δική μου γνώμη είναι κατηγορηματικά αρνητική. Δεν ήταν λάθος. Εξέφρασες συναισθήματα και σκέψεις. Τέλος. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Λάθος θα ήταν να τις επιβάλλεις ή να περιμένεις σώνει και ντε κάποιου είδους ανταπόκριση ή κάποια συγκεκριμένη ανταπόκριση ή να μπαίνεις σε διαδικασία να την εκμαιεύσεις, πιέζοντας πρόσωπα ή/και καταστάσεις ή, ξέρω 'γω, να χρεώσεις τον άλλον για κάτι που δεν ανέλαβε αυτοβούλως και ξεκάθαρα απέναντί σου. Αν θέλεις τη γνώμη μου, το ότι συμπεριφέρεσαι σαν να μην τρέχει τίποτα μετά από αυτά, είναι το καλύτερο. Γιατί όντως δεν τρέχει τίποτα. Εκτός κι αν τρέχει στο μυαλό σου...
#4 Πόσο βαρύς ήταν ο όρκος; Ρωτάω γιατί αν ΔΕΝ ήταν πιο βαρύς από την ΦΟΒΕΡΗ φιλία σας, δεν τρέχει κάστανο, μιας που τώρα η τελευταία έχει εκπνεύσει· έτσι θα ακολουθήσει κι εκείνος την ίδια μοίρα.
#3 Μικροπαντρμένη με παιδί που ερωτεύτηκε καζανόβα απατεωνακο που φερεται αψυχολογητα και δίνει την εντύπωση μακάκα... χμμμ η Ευγενία Μανωλίδου? Καλά πριν πόσα χρόνια την έστειλε την ερώτηση?
#1. στάσου κοντά στη φίλη σου όπως σου λέει η α, μπα. έκανα το λάθος να είμαι επικριτική με την αδερφή μου κι αυτή παντρεύτηκε τον άνθρωπο αυτό και τώρα κρύβεται διαρκώς.έμαθα από το λάθος μου και τώρα προσπαθώ να μην επιτίθεμαι. άποψή μου είναι πως αν ρωτήσεις τη φίλη σου θα σου πει πως τη ζηλεύει γιατί την αγαπά. αν η απάντηση είναι αυτή, είσαι βέβαιη πως μπορείς να την κάνεις να καταλάβει ότι άλλο η αγάπη άλλο η ζήλεια και η κτητικότητα; γιατί αν η φίλη σου τα έχει στο μυαλό της σαν ένα και το αυτό η αν αυτός καταφέρει να της το περάσει έτσι χμμμ δυσκολα τα πράγματα.
#5 Κι εμένα μου έπεφταν τα μαλλιά μέχρι που πήγα σε δερματολόγο και με έσωσε πραγματικά!!!Πιστεύω οτι μια επίσκεψη σε δερματολόγο θα σε βοηθήσει!!Μην το αφήνεις...
#6 αυτοί οι τύποι... Είχα γνωρίσει και εγώ εναν παρόμοιο πριν κάτι χρόνια, η ιστορία κράτησε ενα μήνα απο την πρώτη βδομάδα μου έλεγε με αγαπάει! Το ξενερωμα που ετρωγα όταν άκουγα τέτοιες υπερβολές δεν περιγράφεται. Όχι απλα δεν τα πίστευα αλλά με έπιαναν τα γέλια. Ο δικός μου δεν εξαφανίστηκε, εγώ εμαθα τυχαία οτι την έπεφτε παντού στο Facebook (την έπεσε σε γνωστή μου χωρίς να ξέρει οτι γνωριζομαστε) και το εκοψα χωρίς εξηγήσεις. Έκανε μπαμ απο την αρχή οτι κάτι δεν παει καλά με αυτόν, όπως λες και εσύ,και για αυτό δεν με ενοιαξε καθόλου. Δεν σου απαντάει στα μηνύματα και σου είπε δεν είναι για σχέση και αναρωτιέσαι αν πρέπει να τον προσεγγισεις; Ξεκάθαρα σου ειπε οτι δεν θέλει, άσχετο που μεχρι 3 μήνες ήσουν "η γυναίκα της ζωής του"!Οποτε ακούς μεγάλα λόγια με το καλημέρα να φεύγεις τρέχοντας, πότε πρόλαβε να τα νιώσει;
Λοιπόν δεν έχω κάτι να σχολιάσω κάτι στις σημερινές ερωτήσεις, αλλά επειδή έχω μισό μήνα να γράψω κάτι (πότε δε μπορώ, πότε απλώς δεν έχω κάτι να πω), δράττομαι της ευκαιρίας να να σχολιάσω δύο πρόσφατες επιστολές με παρόμοιο θέμα (και όποια άλλη αναλόγου προβληματισμού): Γυναίκες που τερμάτισαν εγκυμοσύνες που ήρθαν σε δύσκολες και ακατάλληλες φάσεις της ζωής τους, και το ξανασκέφτονται τώρα που έφθασαν τα 30 ή τα 40 χωρίς απογόνους ακόμη.Θα το προσεγγίσω σχετικά ελαφρά, ωστόσο η αναλογία μου φαίνεται ταιριαστή:Λοιπόν είμαι σε εστιατόριο με διάθεση για γαλαντομίες και γαστριμαργικά όργια. Και φέρε και τούτο, και δώσε και τ'άλλο, και δεύτερη μερίδα από εκείνο και πάει λέγοντας. Έρχομαι κάποια στιγμή και γκώνω, βασιλεύει το μάτι μου, ξάφνου το η ιδέα του φαγητού με αναγουλιάζει. Κάνω σήμα για λογαριασμό, κι επειδή έχω αφήσει μισό μηνιάτικο, μου τον σερβίρουν με συνοδεία εκπληκτικής σπιτικής μηλόπιτας "κερασμένη από μας". Σπρώχνω ευγενώς μακριά το πιάτο, καθώς και μόνο η θέα φαγητού μου προκαλεί αποστροφή, πληρώνω και σέρνομαι σπίτι.Την άλλη μέρα έχω χωνέψει εντελώς, τα ντουλάπια μου είναι άδεια, το ψυγείο εκκλησία, το ταμείον είναι μείον γιατί τα έφαγα όλα χθες κι είναι και τέλος του μήνα, έχω ξαναπεινάσει τρελά και κοιτάζω με λιγούρα κάτι κονσέρβες του 1996. Μου έρχεται στο μυαλό η μηλόπιτα και λέω "Αααχ τέτοιο μυρωμένο αριστούργημα, δωρεάν, χάρισμα, κι εγώ να το αρνηθώ! Δυο μπουκίτσες να είχα τώρα!" Και μουτζώνομαι.Το ζήτημα είναι να έχω στο νου μου ότι αφού το γλυκό μπορούσα να το φάω μόνο τη στιγμή που μου το προσέφεραν, δεν έχει νόημα να στεναχωριέμαι. Εκείνη τη στιγμή δε μπορούσα. Δεν θα ήταν απόλαυση, θα ήταν μαρτύριο. Κράμπα στο στομάχι θα πάθαινα.Ναι, το παιδί δεν είναι τάρτα και όλα αυτά είναι κάπως μονοδιάστατα, αλλά η ουσία είναι να μην κρίνουμε επιλογές του μακρυνού παρελθόντος με κριτήρια τωρινά. Όπως όταν γουργουρίζει το στομάχι σου δε μπορείς να κρίνεις τι έκανες όταν είχες παραφάει. Ήσουν σε άλλη φάση, είχες άλλες ανάγκες και, όπως πολλοί επεσήμαναν, αν τότε είχες επιλέξει αυτό που τώρα κρίνεις σωστό, μπορεί τριπλάσιες φορές να αναρωτιόσουν "τι θα γινόταν αν είχα επιλέξει το άλλο".Και, σε αντίθεση με τη μηλόπιτα, που δεν έχει λόγο στο τι θα γίνει, το παιδί θα είχε επίσης υποστεί τα επακόλουθα της ανετοιμότητας και ανωριμότητας εκείνης της εποχής. Είναι αφενός απόλυτα κατανοητός ο τρόπος που αισθάνεστε, αλλά δεν έχει κανένα νόημα να βάζετε τον εαυτό σας σε αυτή τη θέση.
Ε ναι ντε!!! Και το αυτό ισχύει για όλες τις επιλογές που κάναμε κάποτε! Μπορείς και πρέπει να διδάσκεσαι και να βγάζεις συμπεράσματα από το παρελθόν αλλά αυτό είναι αυτομαστίγωμα!
5. Η απώλεια μαλλιών στις γυναίκες είναι συνήθως σύμπτωμα του ότι κάτι άλλο δεν πάει καλά. Συνήθως στο ορμονολογικό μας σύστημα. Που σημαίνει, απευθύνεσαι άμεσα σε ενδοκρινολόγο ώστε να σου γράψει τις σωστές εξετάσεις αίματος να κάνεις. Μετά αν χρειαστεί και σε δερματολόγο. Εμένα η απώλεια μαλλιών που είχα μου έσωσε την ζωή γιατί ακολουθώντας το σύμπτωμα ανακάλυψα νωρίς ένα επικίνδυνο πρόβλημα στον θυρεοειδή που είχα και έτσι το έλυσα. Μόνο και μόνο γιατί το εντόπισα νωρίς. Ενδοκρινολόγος σήμερα!