________________
1.

Αγαπητή Α,μπα,
δεν ξέρω πώς να χειριστώ μία κατάσταση με μια πολύ αγαπημένη μου φίλη.
Μένουμε πολύ κοντά αλλά δεν βρισκόμαστε συχνά. Εκείνη εξάλλου έχει γεμάτο πρόγραμμα ενώ εγώ περνώ πολλές ώρες στο σπίτι. Κάποια στιγμή λοιπόν μέσα στην εβδομάδα θα μου ζητήσει να βρεθούμε το Σαββατοκύριακο, προσθέτοντας συνήθως «μωρέ έχω καιρό να σε δω και μου έλειψες» καθώς και «αν έχεις βέβαια χρόνο», «αν δεν έχεις κανονίσει κάτι άλλο» κλπ (είναι γνωστό ότι έχω άφθονο χρόνο), «πάρε με να το κανονίσουμε». Όμως εκείνη ήδη ξέρει ότι ας πούμε είναι κλεισμένη όλο το Σ/Κ, ή ότι εννοεί συγκεκριμένα Σάββατο βράδυ κλπ. Έτσι, όταν της τηλεφωνώ, όχι μόνο δεν μπορεί αλλά και με το να έχει αφήσει σε μένα την επιλογή της ώρας φαίνεται ότι εγώ τελικά δεν έχω χρόνο για εκείνη. Αυτό το σύστημα μου πήρε αρκετό διάστημα να το καταλάβω, αφού πρώτα εισέπραξα πολλά, πάρα πολλά «όχι».

Ασφαλώς είναι δικαίωμά της να επιλέγει να κάνει άλλα πράγματα. Ούτε είναι υποχρεωτικό να βρεθούμε. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, ούτε να ρίχνει σε μένα την ευθύνη ούτε να με γεμίζει απόρριψη. Έχω κουραστεί από αυτό το (χειριστικό πιθανόν) παιχνίδι, ειδικά αφού ποτέ στη ζωή μου δεν έχω παίξει τέτοια παιχνίδια ούτε με γυναίκες ούτε με άντρες. Πώς μπορώ να ξεφύγω από αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο; Δεν σου ζητώ να μου ερμηνεύσεις γιατί δεν θέλει να βρεθούμε, ή γιατί συμπεριφέρεται έτσι, ούτε να μου πεις τι να κάνω για να βρισκόμαστε περισσότερο. Το μόνο που θέλω είναι να μην ξαναβρεθώ σ' αυτή τη θέση. Έχεις να μου προτείνεις κάτι άλλο εκτός από το «να κάνω μαζί της μια ειλικρινή κουβέντα»; Διότι αν μπορούσε να είναι ειλικρινής δεν θα δημιουργούσε αυτό το σκηνικό εξ αρχής. Ευχαριστώ για την απάντηση.- ανώριμη

Αχ, μην πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό βρε παιδί μου. Αφού τώρα έχεις μάθει το κόλπο, την επόμενη φορά που θα σου πει «πάρε με να κανονίσουμε» πες της «όχι, πάρε με εσύ αν έχεις χρόνο να βρεθούμε γιατί έχεις πιο σφιχτό πρόγραμμα από μένα». Αν έχεις δίκιο στις υποθέσεις που κάνεις, δεν θα σε πάρει, και θα τελειώσει η υπόθεση. 

Κακώς σου πήρε πολύ καιρό να καταλάβεις το μοτίβο. Έχεις υπερβολική εμπιστοσύνη στα λόγια των άλλων, δεν χρειάζεται να τα παίρνεις κυριολεκτικά. Η φράση «να τα πούμε ρε παιδί μου γιατί μου έλειψες» είναι επικοινωνιακή τσίχλα, για να κλείσουν δύο άνθρωποι το τηλέφωνο με φιλικό τρόπο, κι ας μην έχουν την παραμικρή υπόθεση να βρεθούν. «Να τα πούμε». «Ναι, να τα πούμε». Και δεν τα λένε ποτέ. Δε χρειάζεται να στενοχωριόμαστε. Είναι σχήμα λόγου. Μπορεί να σου φανεί κι εσένα χρήσιμο μια μέρα.

Αυτοί που θέλουν να τα πούνε δεν ανταλλάσσουν αόριστες ευχές, σα να είναι Χριστούγεννα. Επικοινωνούν ξανά, ρωτάνε το πρόγραμμα του άλλου, κανονίζουν μέρα, ώρα και μέρος. Όλα τα άλλα είναι small talk. Να το θυμάσαι αυτό, για να μη βρίσκεσαι σε καμία «θέση».

________________
2.

Γεια Α, μπα. Είναι, αλήθεια, η παρθενιά τόσο σημαντική όσο ισχυρίζονται κάποιοι; Κατανοώ ότι πολλοί, κυρίως γυναίκες, την κρατάνε για θρησκευτικούς ή άλλους προσωπικούς λόγους μέχρι το γάμο, αλλά έχει τελικά τόσο μεγάλη αξία η παρθενιά ειδικά στις μέρες μας και κυρίως στις χώρες του δυτικού κόσμου; Είμαι 17 και δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να το κάνω επειδή σκέφτομαι ότι μπορεί να το μετανιώσω μετά ειδικά όταν γνωρίσω κάποιον που θα μου αρέσει πολύ και επειδή πιστεύω ότι έχω αξία ως άνθρωπος και δεν αξίζει να τη δώσω σε όποιον νά' ναι, ειδικά σε κανένα έφηβο αγοράκι το οποίο δεν μου αρέσει πολύ γιατί τον βλέπω μόνο σαν φίλο και που σκέφτεται μόνο το σεξ (παρ' όλο που μου έχει πει ότι του αρέσει ο χαρακτήρας μου και ότι έχω ποιόν κλπ). Μέχρι να απαντηθεί μπορεί να το έχω κάνει, αλλά με ενδιαφέρει η απάντηση. Ευχαριστώ

Αγαπητή 17 χρονη

Η παρθενιά είναι εντελώς ασήμαντη. Το σεξ είναι που έχει σημασία.

Σου έχουν μάθει ότι η παρθενία είναι κάτι που «έχεις» και «χάνεις» επειδή το «δίνεις». Αυτό είχε την αξία του κάτι αιώνες πριν, όταν οι γυναίκες ήταν αντικείμενα αγοραπωλησίας, αλλά όπως λες, είσαι κάτοικος του δυτικού κόσμου, και αν έχεις θρησκευτικό αίσθημα, καλύτερα να ευχαριστείς τον Θεό γι' αυτό και όχι για την παρθενία που σου έδωσε. Δεν είσαι αυτοκίνητο που χάνει αξία όταν είναι μεταχειρισμένο. Δεν είναι κάτι που δίνεις, δεν έχει σχέση με την αξία σου, και το σώμα σου είναι δικό σου να το ορίσεις, δεν είναι χωράφι που εκχωρείται για καλλιέργεια με ανταλλάγματα.

Έχεις αξία ως άνθρωπος έτσι κι αλλιώς. Η πρώτη φορά ούτε μπορεί να σου προσθέσει ούτε να σου αφαιρέσει αξία. Η έναρξη της σεξουαλικής ζωής έχει σημασία ως νέο κεφάλαιο, όχι ως ορόσημο που έχει μέσα του τον κίνδυνο να μειωθεί η αξία σου. Δεν χάνεις τίποτα. Κερδίζεις. Μπαίνεις σε μια νέα φάση που υπόσχεται πολλές εμπειρίες. Αυτό είναι σημαντικό, ναι, γιατί το σεξ περιπλέκει τα πράγματα. Όμως δεν είναι στο χέρι κανενός αγοριού το πόσο αξίζεις. Δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι πότε θα είσαι έτοιμη να επικοινωνήσεις με έναν άλλον άνθρωπο, να έχεις την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να φανείς ευάλωτη, να ανοιχτείς σε κάποιον και να εξερευνήσεις μια νέα πτυχή του εαυτού σου. Το άλλο, σημαντικό θέμα, είναι το πότε θα είσαι έτοιμη και υπεύθυνη να προστατέψεις τον εαυτό σου αποτελεσματικά και ολοκληρωτικά από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, νοσήματα (χωρίς να περιμένεις από τα αγόρια) και από πιέσεις να κάνεις κάτι που δε θέλεις.

Όταν νιώσεις ότι μπορείς να χειριστείς αυτές τις νέες προκλήσεις, τότε είναι η εποχή να μπεις στη νέα φάση. Ο πιο καλός λόγος για να το κάνεις με κάποιον που θα σου αρέσει πολύ είναι ότι έτσι θα είναι πολύ πιο διασκεδαστική και όμορφη εμπειρία. Η αξία σου καμία σχέση δεν έχει με την υπόθεση.

________________
3.

Σήμερα το πρωί πέθανε ένα παιδί από το σχολείο μου, τελείως απροσδόκητα, εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας που είχε. Μέχρι το απόγευμα η αρχική σελίδα του facebook είχε γεμίσει δακρύβρεχτες ευχές για καλό ταξίδι, ανάπαυση και τα σχετικά, ενώ ταυτόχρονα δεχόμουν μηνύματα και τηλεφωνήματα από φίλους και γνωστούς που έψαχναν παρέα για να πάνε στο σπίτι του. Ε λοιπόν γιατί; Γιατί να θέλουν να γεμίσουν το σπίτι ενός νεκρού συμμαθητή που γνώριζαν ελάχιστα; Γιατί να θέλουν να κλάψουν για κάποιον τον οποίον μετά το σχολείο κατά πάσα πιθανότητα θα ξέχναγαν; Μήπως λυπούνται για όλες τις χαμένες δυνατότητες που είχε σαν νέος; Αν ναι τότε γιατί δε λυπούνται για κάθε νεκρό νέο; Και αν απλά θρηνούν μια ζωή, γιατί κάθε ζωή αξίζει το ίδιο, γιατί να αγνοούν τους τόσους άλλους θανάτους στον κόσμο; Ή μήπως είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι μπορούν να βοηθήσουν τους γονείς και όσους ήταν πραγματικά κοντά του, τους οποίους δε γνωρίζουν καν, με μία επίσκεψη και μία θλιμμένη στάση στη γωνία ενός καναπέ του σπιτιού; Με προβλημάτισε το όλο θέμα και αφού το φιλοσόφησα λίγο κατέληξα στο ότι όλοι αυτοί οι "πενθούντες" λυπούνται για την δική τους μάταιη ύπαρξη. Κάποιος τόσο κοντά τους, τόσο που δε γινόταν να αγνοήσουν, τους θύμισε ότι και αυτοί, ίσως σύντομα, να βρεθούν στη θέση του χωρίς να το περιμένει κανείς. Δεν κλαίνε λοιπόν τον νεκρό αλλά τους εαυτούς τους. Επίσης κατέληξα και στο ότι όλα τα λυπηρά αποχαιρετιστήρια posts ίσως και να κρύβουν μια άρρωστη υποσυνείδητη ευχαρίστηση, καθώς τα εφηβικά τους προβλήματα τελικά δεν είναι τόσο σημαντικά όσο νόμιζαν και η συναισθηματική τους σύγχυση καταλαγιάζει για λίγο. Ο θάνατος νέων ανθρώπων είναι σίγουρα ένα δυσάρεστο γεγονός αλλά αφορά έναν περιορισμένο αριθμό ατόμων και δε μπορεί να γίνεται αφορμή για ένα κοινωνικό γεγονός ή για την ανάδειξη της ευαισθησίας μας. Στην πραγματικότητα αυτός που θρηνεί τους νεκρούς μπροστά του, ενώ αν γυρίσει το κεφάλι του θα δει εκατοντάδες, είναι ο πραγματικά αδιάφορος. Πολύ κυνικό; Πιστεύεις ότι απλά καταπιέζω τα συναισθήματά μου και γίνομαι εχθρικός και αρνητικός; Τι γνώμη έχεις πάνω στο θεμα; - logic error

Αν είσαι συνομήλικος του συμμαθητή σου, που σημαίνει ότι είσαι μαθητής, που φαντάζομαι ότι είσαι, ειλικρινά εντυπωσιάζομαι από τη συγκροτημένη σκέψη σου, τα συμπεράσματα που έχεις βγάλει από τις πληροφορίες που λαμβάνεις και από τον τρόπο έκφρασης. Ειλικρινά είμαι πάρα πολύ εντυπωσιασμένη και χαρούμενη που υπάρχουν μαθητές με τόσο ώριμη σκέψη. Τι δουλειά λες να κάνεις στο μέλλον; Αν μας διαβάζεις και δεν βαριέσαι, στείλε ένα μήνυμα να μου πεις.

Το μόνο που προδίδει ίσως την ηλικία σου είναι η τάση για απόρριψη και η αυστηρότητα με την οποία κρίνεις. Έχεις απόλυτο δίκιο – κατά τη γνώμη μου – για την ανάγνωση του πένθους. Η απογοήτευση δεν είναι απαραίτητη όμως. Αυτό που αποκτάς με τον καιρό είναι η κατανόηση και η συμπάθεια για την ανθρώπινη αδυναμία. Τη δέχεσαι χωρίς να την αποστρέφεσαι, γιατί εν τω μεταξύ την έχεις δει μέσα σου υπερβολικά πολλές φορές για να την αγνοήσεις.

Για τα λυπητερά αποχαιρετιστήρια ποστ στο facebook πάντως έχω και μια άλλη ερμηνεία: είναι και μια προσπάθεια του καθένα να δηλώσει «ήμουν κι εγώ εκεί», να πάρει λίγο από τη λάμψη του συγκλονιστικού γεγονότος. Παράλληλα όμως, είναι και το νέο μέσο επικοινωνίας. Παλιά υπήρχαν τα βιβλία επισκεπτών, τώρα έχουμε το facebook. Μια κοινότητα βρίσκει παρηγοριά βλέποντας ότι υπάρχουν κι άλλοι που νιώθουν το ίδιο χαμένοι. Δεν είναι μονοσήμαντες οι εξηγήσεις για τις ανθρώπινες πράξεις.

________________
4.

Ειμαι ερωτευμενη με καποιον που ειναι 16 χρονια μεγαλυτεροσ μου αλλα αυτο δεν με ενοχλει( και ειναι μονοσ πανω απο 2χρονια) .Δεν εχω κανω σχεση ακομα(ειμαι 19) κ με ενδιαφερει πολυ αυτοσ ο τυποσ διοτι απο την πρωτη στιγμη ενιωθα τοσο ωραια και ανετα μαζι του.Εχουμε κοινη παρεα και οταν βρισκομαστε περναμε ολη την ωρα μαζι , γελαμε ,λεμε προσωπικα θεματα...και παντα υπαρχουν στιγμεσ που κοιτιομαστε χωρισ να λεμε τιποτα και το βλεμμα του ειναι τοσο εντονο πανω μου που με πιανει ταχυκαρδια!!!Παρ' ολα αυτα δεν κανει καποια παρα πανω κινηση και εγω δεν ξερω τι να υποθεσω.Ισωσ τον ενοχλει η ηλικια?τι να κανω???- Ερωτοχτυπημενη

Εύχομαι να τον ενοχλεί η ηλικία, και θα έπρεπε να σε ενοχλεί κι εσένα. Υπάρχουν 19χρονες που θα μπορούσαν να κάνουν «κάτι» με έναν 45άρη [ουπς 35ρη]. Αν ήσουν από αυτές, θα το ήξερες.

Θέλεις η πρώτη σου απόπειρα με το άλλη φύλο να είναι με κάποιον που έχει την τριπλάσια εμπειρία από εσένα, έχει τελείως άλλες προσδοκίες από τη ζωή, εντελώς άλλο πρόγραμμα, με εντελώς άλλη φυσική κατάσταση, που βρίσκεται στην καλύτερη περίπτωση σε κρίση μέσης ηλικίας, που δεν θα έπρεπε να ανακατεύεται με νήπια αλλά με γυναίκες της ηλικίας του, για ένα μπλέξιμο που δε θα οδηγήσει πουθενά, αλλά θα σου δημιουργήσει και κατά πάσα πιθανότητα λάθος εντύπωση για το τι είναι οι άντρες;

________________
5.

Γειάα, λοιπόν πριν λίγο καιρό κατανόησα επιτέλους πως στον πλανήτη υπάρχουν άνθρωποι που είναι "ήσυχοι", αυτοί οι λιγομίλητοι, μερικές φορές ίσως και ανασφαλείς και άνθρωποι με έντονες προσωπικότητες, οι οποίοι γίνονται αντιληπτοί σε έναν χώρο απ' τη στιγμή που εισήλθαν.. Το ξέρω πως η κατάταξη των ανθρώπων δεν σου αρέσει και αυτό φαίνεται πως κάνω τώρα, αλλά έτσι το βλέπω.. Νιώθω πως ανήκω στην πρώτη ομάδα και αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να αποδεχτώ, γιατί βαρέθηκα να είμαι ντροπαλή και πάντα λιγομίλητη. Δεν εννοώ να γίνω ξαφνικά party animal αλλά υπάρχει κάποιος τρόπος να αλλάξω? Να μην περνάω τόσο απαρατήρητη? Να μην είμαι πια αόρατη?- Miss Invisible

Οι ήσυχοι δεν είναι απαραίτητα και αόρατοι. Υπάρχουν ήσυχοι που είναι γοητευτικοί και μυστηριώδεις, και όλοι θέλουν να τους κάνουν φίλους. Είσαι ένα άλλο χρώμα στην ανθρώπινη ποικιλία, γιατί να θέλεις να γίνεις κάτι που δεν είσαι; Υπάρχουν πολλοί που προτιμούν τους ήσυχους για παρέα: ας πούμε, οι υπόλοιποι ήσυχοι. Ή, οποιοσδήποτε.

Οι άνθρωποι με έντονες προσωπικότητες δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτοι. Εσύ τους θαυμάζεις επειδή νομίζεις ότι αυτό που θέλεις είναι αυτό που σου λείπει. Κακώς, και λάθος, και κρίμα. Οι έντονες προσωπικότητες για πολλούς είναι κουραστικοί άνθρωποι. Ο καθένας μας έχει το στυλ του και το γούστο του και είναι κατάλληλος για άλλα πράγματα. Να θέλεις να αλλάξεις τον εαυτό σου μόνο αν σου δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις με τους άλλους, και πάλι οι διορθώσεις μόνο μικρές θα μπορούν να είναι. Μπορείς να αμβλύνεις κάποια κουσούρια και να ενθαρρύνεις τα πλεονεκτήματα που έχεις ως χαρακτήρας, αλλά δεν είναι καλό να φαντασιώνεσαι ότι αν ήσουν αλλιώς θα σε πρόσεχαν περισσότερο. Από άλλα πράγματα εξαρτάται το αν περνάς απαρατήρητη ή όχι.

________________
6.

Είμαι πρωτοετής φοιτήτρια και δεν έχω ιδέα πως να μαγειρεύω, πέρα από τα βασικά..υπάρχει σωτηρία?- Freshman

Τα βασικά είναι αρκετά για να ξεκινήσεις, αρκεί να έχεις διάθεση. Όπως ισχύει σε όλα τα πράγματα, απαιτείται εξάσκηση, πειραματισμός και χρόνος.

Ξεκίνα ρωτώντας τη μαμά σου, ή όποιον ξέρεις που μαγειρεύει καλά. Όταν σου δίνουν οδηγίες, να ρωτάς πάντα «γιατί». Γιατί αυτή η σειρά, γιατί τόσο νερό, γιατί τόσος χρόνος, γιατί να τα κόψω έτσι κι όχι αλλιώς. Έτσι μαθαίνεις να μαγειρεύεις και έτσι μαθαίνεις στο μέλλον να διαβάζεις συνταγές σωστά. Πρώτα μάθε να φτιάχνεις αυτά που έμαθες να τρως μεγαλώνοντας, γιατί αυτά ξέρεις να κρίνεις αν τα έκανες σωστά. Μάθε όλα όσα έμαθες να τρως, ένα ένα τα φαγητά που ξέρεις. Μετά δεν θα χρειάζεσαι άλλες οδηγίες.

________________
7.

ειμαι εκπαιδευτικος εδω και μερικα χρονια ομως η δολεια μυ δεν με γεμιζει πια. Θα ηθελα να ανοιξω ενα μαγαζι. Στην πραγματικοτητα δεν θελω τη γνωμη σου γι αυτο, ειμαι πολυ αποφασισμενη να το κανω. Αυτο που θα ηθελα να ρωτησω ειναι αν ξερεις αν εχει κερδος ενα μαγαζι με συντηρητικα. Επισης αν γνωριζεις να μου πεις που να απευθυνθω για να τα προμηθευτω. Τελος, θα ηθελα να σε ρωτησω αν ξερεις τι τελοσπαντων ειναι τα συντηρητικα γιατι με απασχολουν ιδιαιτερα το τελευταιο διαστημα. Σευχαριστω εκ των προτερων.- Μαρίνα,

Πάλι καλά που δεν ρώτησες 'τι είναι μαγαζί και πώς να το ανοίξω'.

Αν το μαγαζί που θέλεις να ανοίξεις είναι μαγαζί με συντηρητικά, τότε οπωσδήποτε keep your day job.

(Αυτή την ερώτηση δεν θα την ξεχάσω ποτέ).