Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μην χάνεις χρόνο!

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μην χάνεις χρόνο! Facebook Twitter
57


________________
1.

Αγαπητή Α, μπα, καλησπέρα! Είμαι 30 ετών κι έχω μια σχέση εδώ και 4 χρόνια με έναν άνθρωπο επίσης 30 ετών Εδώ και 1 χρόνο μένω μόνη μου. Ο συντροφός μου θέλει να είναι συνέχεια σπίτι μου αλλά δεν είναι έτοιμος ακόμα για συγκατοίκηση και δεν το σκέφτεται για τα επόμενα 4-5 χρόνια... Προβληματίζομαι γιατί δε νομίζω ότι μπορώ να περιμένω κάποιον άλλα τόσα χρόνια να αποφασίσει κάτι τέτοιο. Ποια είναι η άποψη σου; Θα χώριζες κάποιον για έναν τέτοιο λόγο παρ' όλο που τον αγαπάς;- Προβληματισμένη


'Παρ' όλο που τον αγαπάς....'


Μα αν δεν τον αγαπούσες, θα συζητούσαμε τώρα γι' αυτόν; 


Τα έχετε τέσσερα χρόνια. Τώρα θα έπρεπε να ξέρεις προς τα πού πάει, τι άνθρωπος είναι και τι υπάρχει από πίσω, αυτό που δεν λέγεται. Θέλει χρόνο γιατί θέλει χρόνο, ή θέλει χρόνο γιατί νομίζει ότι είναι μικρός ακόμα και δεν είναι για δεσμεύσεις; Ή μήπως επειδή θέλει να έχει τις ανέσεις ενός προσωπικού χώρου, χωρίς τις υποχρεώσεις; Ή επειδή δεν έχεις δηλώσει-εξηγήσει τι περιμένεις από αυτόν και γιατί είναι σημαντικό για σένα να μένετε μαζί; Αν είσαστε σε σχέση ζωής, αυτά θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρα. Αν δεν ξέρεις, η σχέση σας χρειάζεται κι άλλο χρόνο.


Αν δεν θέλει συγκατοίκηση κι εσύ θέλεις, βάλε το δικό σου χρονοδιάγραμμα και εξήγησε το. Ως τότε, μην φέρεσαι σα να μένετε μαζί. Εκμεταλλεύσου την απόσταση που βάζει αυτός (όχι με μοχθηρές προθέσεις, το 'εκμεταλλεύσου' με κάθε καλή προαίρεση). Μένεις μόνη σου – άρα έχεις το κλειδί σου και την πόρτα σου, που την κλείνεις όποτε θέλεις. Δεν χρειάζεται να του δίνεις όλα τα δικαιώματα, σα να μένει εκεί, αφού δε μένει. Αν δεν τον πειράζει, κάτι σημαίνει, κι αν αυτή η ελευθερία αρχίσει να σου αρέσει, πάλι κάτι σημαίνει.


________________
2.


Αγαπητη α μπα, μου συναιβει το εξης: γυριζω μετα απο σπουδες πισω στην πολη μου και γνωριζω ενα παιδι, επειδη ελειπα αρκετο καιρο το συγκεκριμενο ατομο δεν το ηξερα πολυ καλα (ειναι αρκετα μικρη η πολη μου). Γνωριστηκαμε και βγηκαμε καποιες φορες και καποια στιγμη ανακαλυπτω οτι ειναι σε σχεση με αλλη κοπελα. ολα καλα μεχρι εδω. δεν εγινε κατι μεταξυ μας αλλα ημασταν σε φαση γνωριμιας βγαιναμε για καφε, μιλουσαμε στο τηλεφωνο κλπ κλπ. ο ιδιος ελεγε οτι θελει σχεση μαζι μου και οτι θελει να περναμε χρονο μαζι και να κανουμε διαφορα αλλα ειχε ηδη κοπελα, να πω σε αυτο το σημειο οτι η κοπελα του σπουδαζει σε αλλη πολη. οταν εμαθα οτι ειχε ηδη κοπελα απομακρυνθηκα γιατι απο οτι καταλαβα αυτο που ηθελε ηταν να το εχει διπορτο, μια στην ιδια πολη να βολευουν και οι αποστασεις και μια σε αλλη πολη για τα σ/κ και ολα καλα. ισως εκανα λαθος στο οτι οταν απομακρυνθηκα δεν του εξηγησα οτι γνωριζω ηδη για την αλλη κοπελα. δεν το εκανα γιατι θεωρησα οτι ειναι ματαιο. ειμαι σιγουρη οτι θα το αρνιοταν γιατι ειχε μπει στη διαδικασια να κρυψει επιμελως την αλλη του σχεση ωστε να μη μαθω κατι και καποιες φορες που του το εφερα απ' εξω απ' εξω, σφυριζε αδιαφορα... ετσι κι εγω το θεωρησα τελειως ματαιο να κανω τετοια συζητηση. το θεμα ειναι οτι τον τελευταιο καιρο με ψιλοπαρακολουθει να το πω ετσι. ξερει σε ποια μαγαζια βγαινω, ποτε βγαινω, με ποιους βγαινω, με παιρνει ξημερωματα τηλεφωνα, στιγμες που εγω κοιμαμαι η ειμαι εξω με τους φιλους μου. ξερει αν ειμαι στην πολη ή αν ειμαι εκτος για ταξιδι και που εχω παει. με αποκορυφωμα το χθεσινο που με πηρε τηλεφωνο ενω ημουν εξω για να τσεκαρει που ειμαι. βρηκε μια κοινη μας γνωστη και τη ρωτησε τι θα κανει το σαββατο και του ειπε οτι θα ειμαστε εξω μαζι και με πηρε το βραδυ τηλεφωνο για να το εξακρυβωσει. δεν καταλαβαινω γιατι ενας ανθρωπος μπορει να μπαινει σε τοσο κοπο, απο τη στιγμη που εχει κοπελα, γιατι ναι ακομη τα εχει με εκεινη την κοπελα... αυτο που με ενοχλει ειναι το θρασσος του, γιατι θεωρω οτι πρεπει να εχεις παρα πολυ θρασσος... προσωπικα πρωτη φορα μου τυχαινει τετοια περιπτωση... ποιο ειναι το ερωτημα τωρα... το συζηταω μαζι του και του λεω οτι ξερω οτι εχει κοπελα και να μην με ξαναενοχλησει ακομη και αν ο ιδιος το αρνειται ή αρχιζω να τον δουλευω κι εγω και του το ξεφουρνιζω καποια στιγμη που δε θα το περιμενει? η δευτερη λυση σιγουρα πιο εκδικητικη αλλα γιατι εχω την αισθηση οτι μερικους ανθρωπους τους αξιζει να τους δουλεψουν οπως νομιζουν οτι οι ιδιοι οτι μπορουν να τους δουλεψουν ολους. ααα να σου πω οτι ο ιδιος ειναι 2 χρονια μικροτερος απο εμενα οποτε και η ηλικια του για μενα ηταν ενα αλλοθι αρχικα. εδειχνα μια κατανοηση οτι οκ μικρος ειναι θελει να κοιταει κι εδω κι εκει, οποτε ενταξει αστο μην ασχοληθεις αλλα μου φαινεται οτι θελει ενα σιχτιρι για να στρωσει. και μετα σκεφτομαι γιατι να μπω στη διαδικασια να το κανω εγω αυτο? τι κανω οεο??

Τι είναι αυτό ρε παιδιά, που ασχολείστε τόσο πολύ με το γιατί κάνει κάποιος ό,τι κάνει; Πόσες φορές έχει έρθει η ερώτηση 'τι θέλει από μένα' και 'γιατί φέρεται έτσι;' Γιατί σας ενδιαφέρει τόσο πολύ να ψυχολογήσετε ανθρώπους που απορρίπτετε, να καταλάβετε το πώς και το γιατί; Σε τι πιστεύετε ότι θα σας βοηθήσει αυτό, και γιατί ψάχνετε τον καλύτερο τρόπο να τους αντιμετωπίσετε; Έχετε αρκετή ενέργεια για να φερόσαστε όπως πρέπει σε όσους το αξίζουν, και περισσεύει και για τον καθένα που κάνει ό,τι του κατεβαίνει, που δεν γνωρίζετε καλά καλά, που έχετε πάει για έναν δύο καφέδες;


Το θράσος το έχει επειδή το επιτρέπεις. Πώς αλλιώς να σου το πω; Δεν καταλαβαίνω γιατί νομίζεις ότι έχει σημασία αν θα του πεις ή αν δεν του πεις ότι ξέρεις ότι έχει άλλη, και ασχολείσαι με το πώς να το πεις και πότε. Δεν αποφασίζει αυτός ποια είσαι. Δεν είσαστε δεμένοι με κάποιο τρόπο, δεν εξαρτάται απολύτως τίποτα από αυτόν. Γιατί σε ενδιαφέρει πώς θα βγεις από πάνω, πώς θα φανείς καλύτερη ή ανώτερη ή πιο κουλ από αυτόν, ή πώς θα δείξεις κάτι (τι; Και γιατί;) που ούτε εσύ ξέρεις τι ακριβώς είναι; Κάτι θέλεις, κάποιου είδους επιβεβαίωση, ότι με κάποιον τρόπο θα καταλάβει ότι είσαι σημαντική και δεν πρέπει να σου φέρεται έτσι – ζητάς κάτι τόσο αόριστο από κάποιον άγνωστο, επειδή σου κόλλησε λίγο και θέλει δίπορτο. Και τώρα τεράστιο ζήτημα, γιατί δεν τα παρατάει. Αυτό είναι δικό του το πρόβλημα. Εντελώς δικό του.


________________
3.

Αγαπητή Ά,μπα,
Έχω ένα πρόβλημα το οποίο με αγχώνει. Πριν λίγες εβδομάδες τα έφτιαξα με ένα αγόρι, το οποίο το γνωρίζω χρόνια και τώρα είμαστε μαζί. Το λέω αυτό γιατί υπάρχει μεγάλη άνεση και οικειότητα. Έχει ότι ζητάω από έναν άντρα και από μία σχέση εκτός..... από το σεξουαλικό. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, τελειώνει γρήγορα και δεν ασχολείται ιδιαίτερα μαζί μου. Επίσης κάτι που θα φανεί εφηβικό...δεν μου αρέσει ο τρόπος που φιλάει. Γενικά το στυλ του σε αυτό το κομμάτι δεν ταιριάζει με το δικό μου στυλ. Είναι πολύ έξυπνος και έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου εκεί. Επειδή υπάρχει οικειότητα σκέφτομαι να του μιλήσω πολύ ανοιχτά, αλλά από την άλλη δεν θέλω να τον κάνω να αισθανθεί άσχημα. Του δείχνω πολλά σημάδια με έμμεσο τρόπο, αλλά δυστυχώς δεν είμαι άτομο της υπομονής. Τι να κάνω? φαίνεται ότι με θέλει πολύ και ότι αυτό που έχουμε μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πολύ καλό. Γι αυτόν τον λόγο θα προσπαθήσω. Απλά προσπαθώ να βρω τον σωστό τρόπο. Έχει συμβεί σε κανέναν αυτό και να λύθηκε στην πορεία?- μαφάλντα


Αν σε θέλει πολύ και είναι πολύ έξυπνος θα έπρεπε να πιάνει τα υπονοούμενα. Μήπως δεν είναι αρκετά ξεκάθαρα; Το να τα πεις σε αυτόν όπως τα λες εδώ μου φαίνεται κακή ιδέα, και καταλαβαίνω ότι η υπομονή έχει όρια, αλλά αν υπάρχει οικειότητα, επικοινωνία, σε θέλει πολύ και τα λοιπά, δεν βλέπω πώς γίνεται να προκύπτει τόσο μεγάλο χάσμα επικοινωνίας εκεί. Αν όντως προσπαθείς να εξηγηθείς, βέβαια. Μπορεί να υπάρχουν περιθώρια, αν εξηγείται το πράγμα λόγω απειρίας. Ελπίζω να μην εξηγείται μέσω 'υπερβολικά μεγάλης άνεσης' ή 'κακής χημείας'.


Υ.Γ. Πώς συνδυάζεται το 'με θέλει πολύ' με το 'δεν ασχολείται ιδιαίτερα μαζί μου;'


________________
4.

Αγαπητή Α, μπα!

Είμαι 34 χρονών, αρκετά ανοιχτός αλλά και ταυτόχρονα κλειστός άνθρωπος. Εν μέσω άλλων, έχω μια "ιδιορρυθμία".. Μου αρέσει πολύ να προσφέρω τη βοηθεία μου όπου μπορώ και όπως μπορώ σε φίλους. Είτε αυτή είναι να συζητήσουμε μια λύση για ένα ερώτημα επαγγελματικής φύσης ή προσωπικούς προβληματισμούς.

Με χαρά λοιπόν είμαι παρούσα όποτε χρειάζεται χωρίς να παραπονιέμαι για τις ώρες που αφιερώνω σε άλλους ανθρώπους γύρω μου, χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα.

Συχνά όμως αντιλαμβάνομαι ότι τα όρια υπερβαίνονται πολύ εύκολα και εγώ αντί να νιώθω χαρά νιώθω εκμετάλλευση.. Και απομακρύνομαι ή ίσως όχι ακριβώς απομακρύνομαι, αλλά τα συναισθήματα μου αλλάζουν και λειτουργώ σαν πίσω από ένα γυαλί -με απόσταση από τον άλλο. Χωρίς αυτή η αλλαγή να γίνεται πάντα αντιληπτή από τον άλλο.

Πως βρίσκεται εκείνο το σημείο που δεν χαλάει η ισορροπία των πραγμάτων/ σχέσεων;

Ευχαριστώ!

Βίκυ

Θα την βρεις, αν κατανοήσεις πόσο passive aggressive είναι το 'είμαι αρκετά ανοιχτός αλλά ταυτόχρονα κλειστός άνθρωπος', πόσο σου δυσκολεύει τη ζωή να στέλνεις αντικρουόμενα μηνύματα.


Είσαι πρόθυμη να βοηθήσεις τους πάντες, μόνο που καταλήγεις να μην θέλεις να βοηθήσεις κανέναν. Δεν είναι όλοι ίδιοι, δεν έχεις με όλους τις ίδιες σχέσεις, δεν μπορείς να τους βάζεις όλους στην ίδια κατηγορία, δεν γίνεται να είσαι ταυτόχρονα ανοιχτός και κλειστός άνθρωπος. Ή μάλλον γίνεται, αλλά πρέπει να παραδεχτείς ότι δεν σε βοηθάει αυτή η συμπεριφορά. Δεν θα λάβεις κάποιο βραβείο αν δείχνεις συνέχεια διαθέσιμη, δεν είναι αποκλειστικά δουλειά των άλλων να καταλαβαίνουν πότε δυσανασχετείς, εσύ πρέπει να προστατεύεις τον εαυτό σου και τα όρια του.


Να αφιερώνεις χρόνο σε αυτούς που πιστεύεις ότι το αξίζουν. Μπορεί να χρειαστεί να ζητήσεις αντάλλαγμα, δεν είναι καταστροφή αν συμβεί κάτι τέτοιο. Μπορεί να μην είναι αντάλλαγμα, μπορεί κάποτε να χρειαστείς βοήθεια από κάποιον άλλον. Να αποτραβιέσαι μόλις αισθανθείς ότι έδωσες ό,τι μπορούσες σε κάποιον, μην περιμένεις να παραβιαστεί κάποιο όριο. Γενικά, πρέπει να είσαι ανοιχτή με εκείνους που πρέπει, για όσο πρέπει, κάνοντας αυτά που σε κάνουν να νιώθεις άνετα. Αν δεν μπορείς, μην το κάνεις.


________________
5.


Γεια σου Α μπα ! Εγώ έχω την παρακάτω συμπεριφορά: προσπαθώ να είμαι ένας καλός φίλος , να βοηθάω όπως μπορώ ,να δανείζω χρήματα, να κάνω τους φίλους μου να γελάνε, να είμαι εκεί όταν με χρειάζονται αλλά αυτό με κουράζει. Έτσι στα καλά καθούμενα για μεγάλα χρονικά διαστήματα απομακρύνομαι και δε θέλω κανένα. Κάθομαι με τις ώρες και σκοτώνω τέρατα στον υπολογιστή. Από τη μια στεναχωριέμαι λίγο όταν είμαι μόνος μου και από την άλλη δεν θέλω να σηκώνω κανένα τηλέφωνο, δε θέλω να ξέρουν τι κάνω στη ζωή μου, με κουράζει το να πρέπει να γίνομαι ευχάριστος, σαν να θέλω κόσμο γύρω μου και ταυτόχρονα να μην τους αντέχω. Θα πήγαινα σε ψυχολόγο αλλά το θέμα είναι ότι για εμένα η όλη κατάσταση δεν είναι πρόβλημα. Τη θεωρώ απόλυτα φυσιολογική και έτσι θέλω να ζω: όταν θέλω παρέα να είναι όλοι εκεί και όταν δε θέλω να εξαφανίζονται. Σχόλια ;- Επαμφοτερίζων

Το κατά πόσο μπορούμε να φερόμαστε όπως θέλουμε εξαρτάται από το κατά πόσο βρίσκουμε ανθρώπους που μας ανέχονται. Το κατά πόσο μας ανέχονται δεν έχει τόσο σχέση με το πόσο 'σωστή' ή 'λάθος' είναι η συμπεριφορά μας. Είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Εξαρτάται από την κοινωνική μας θέση, από την ομορφιά μας, από τα λεφτά που έχουμε, από την ανατροφή μας, από την ευφυΐα μας, από την εξουσία που έχουμε και από τον τρόπο με τον οποίο την αποκτήσαμε... έτσι εξηγείται το πόσοι ανυπόφοροι άνθρωποι υπάρχουν. Τους περισσότερους 'φίλους' οι δικτάτορες τους έχουν.


Οπότε τι να σου πω; Αν για σένα η συμπεριφορά σου δεν είναι πρόβλημα και οι σχέσεις με τους γύρω σου μέσες άκρες σε καλύπτουν, πορεύσου όπως νομίζεις. Αν εξαφανιστούν όλοι, τότε θα δεις αν σε παίρνει να ζεις έτσι.

________________
6.


Όσο μεγαλώνω και καταλαβαίνω καλύτερα πιστεύω το χάσμα μεταξύ όσως λέμε και όσως όχι,με ενοχλούν αφάνταστα οι άνθρωποι που προσπαθούν να προβληθούν ως μυστήριοι/περίεργοι/δύσκολοι/ασυνήθιστοι ακόμα και ιδιότροποι. Που άσχετα με το αν όντως είναι ή όχι , θέλουν να είναι. Γιατί το κάνουν; Αποκτούν υπόσταση αν διαφοροποιηθούν; Αν γίνουν περίπλοκοι και πλασαριστούν ως ιδιόρρυθμοι; Βλέπω συχνά να το κάνουν γύρω μου, πιστεύω ασυναίσθητα, και τρέμω μην το κάνω κι εγώ. Πλέον, όταν νιώθω ότι το κάνει ο συνομιλητής μου απλά του λέω όσα δε θέλει να ακούσει, ότι είναι απόλυτα νορμάλ αυτό που σκέφτεται, ότι δε μου κάνει καμία εντύπωση και ότι είναι λογικό. Και συνήθως συνεχίζει μέχρι να με πείσει ότι δεν είναι νορμάλ και πόσο τον ανησυχεί αυτό. Εκεί θέλω να τους χτυπήσω!!!! Λες και άμα έχεις μια σκέψη που δε θα σοκάρει την κοινωνία , αλλά την έχουν άλλα 2 εκατομμύρια άνθρωποι είσαι φλατ προσωπικότητα και δεν αξίζεις . Αν κατάλαβες τι εννοώ, πες μου πώς το χειρίζεσαι.

Ο τελευταίος που σκέφτηκε κάτι που ήταν πραγματικά ιδιόρρυθμο, ασυνήθιστο και εντελώς διαφορετικό, είναι ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ, και εξαιτίας αυτού τώρα τον ξέρει όλη η γη. Τόσο σπάνιο είναι να σκέφτεσαι διαφορετικά από τους άλλους. Αυτό να τους λες.


Υ.Γ. Η λέξη 'όσως' δεν υπάρχει, αλλά ίσως θα έπρεπε.

________________
7.


σε θαυμάζω πολύ για τον τρόπο που σκέφτεσαι. Πιστεύω ότι μου έχεις κάνει καλό κυρίως επειδή με έκανες να καταλάβω ότι δεν είμαι το κέντρο του κόσμου , ότι τα πράγματα εξελίσσονται ούτως ή άλλως, ότι δεν ελέγχω εγώ και μόνο τις σχέσεις μου με τους άλλους. Πλέον έχω σταματήσει να λέω ή και να σκέφτομαι ότι ΕΓΩ δεν έδωσα πολλά και με άφησε, ΕΓΩ δεν έδειξα τη μεγαλοσύνη μου , ΕΓΩ δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με κάτι και δεν πήγε καλά και έχω αποδεχτεί ότι ως ένα μόνο βαθμό επηρεάζω τα πράγματα. Αυτό είναι μια από τις σκέψεις που έχεις αλλάξει στο κεφάλι μου και σ' ευχαριστώ. Η ερώτησή μου είναι γιατί, ενώ μου αρέσουν πολύ οι αγκαλιές (πολύ όμως), δηλαδή τις ζητάω και στις φιλίες μου και πολύ περισσότερο στις ερωτικές μου σχέσεις και γενικά για μένα η σωματική επαφή είναι τρελά σημαντική με όσους νιώθω κοντά μου, γιατί δε νιώθω το ίδιο με τους γονείς μου; Χωρίς να έχουμε κακές σχέσεις , με στηρίζουν πάντα και αντιλαμβάνομαι το πόσο τυχερή είμαι , δε θέλω αγκαλιές και τέτοιες τρυφερότητες, ούτε πιο γλυκά λόγια από κείνους. Δεν έχω κάνει ποτέ τέτοια κίνηση, λεκτική ή μη, και εκείνοι αναγκαστικά μένουν στο όριο που βάζω. Απλά αναρωτιέμαι γιατί συμβαίνει , δε με πειράζει καθόλου , αλλά ίσως πειράζει εκείνους , εγώ θεωρώ αυτονόητη την αγάπη μεταξύ μας. Δεν ξέρω αν θέλω να το αλλάξω , και επειδή νομίζω πως δεν το έχω ανάγκη αφού ξέρω/βλέπω οτι με αγαπάνε και γιατί δεν μπορώ να διανοηθώ ότι κάνω κάποια πιο τρυφερή κίνηση προς το μέρος τους. Νομίζω μπορώ να περιγράψω αυτό που νιώθω σαν να ντρέπομαι αν με κάνω εικόνα να αγκαλιάζω τη μαμά μου ας πούμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι η σωστή λέξη το "ντρέπομαι". Μπιρίμπα

Μην θεωρείς αυτονόητη την αγάπη σας!


Όχι όχι όχι όχι. Όχι!


Είναι το μεγαλύτερο λάθος των παιδιών. Δεν ξέρω πώς να το τονίσω αρκετά, με ποιο τρόπο να σε ταρακουνήσω για να τρομάξεις όσο χρειάζεται. Είναι πάρα πολύ μεγάλο λάθος να το πιστεύεις, και αν δεν το εκφράσεις, δεν φαντάζεσαι πόσο θα το μετανιώσεις. Ακόμα και αν το εκφράσεις, θα μετανιώσεις που δεν το εξέφρασες όσο έπρεπε.


Αυτό είναι η πιο κλασική απάντηση όσων έχουν χάσει ανθρώπους. Ότι δεν είπαν σε αυτούς που έχασαν πόσο τους αγαπούσαν. Είναι αυτό που μετανιώνουν οι περισσότεροι, με την πιο μεγάλη πίκρα. Και με τους γονείς, που τους θεωρούμε δεδομένους, κάνουμε αυτό το λάθος στη νιοστή. Ούτε η αγάπη σας είναι αυτονόητη, ούτε οι ίδιοι οι γονείς είναι αυτονόητοι. Είναι τεράστια ασέβεια να βάζεις τη λέξη 'αυτονόητη' δίπλα στην αγάπη. Είναι ύβρις. Για την αγάπη έχεις έρθει πάνω στη γη. Είναι το μεγαλύτερο δώρο της ζωής. Μην χάσεις την ευκαιρία που σου δίνεται σε αυτό το τόσο σύντομο πέρασμα από τον κόσμο.

57

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

17 σχόλια
7... Θα μπορούσα να το έχω στείλει εγώ... αλήθεια... Απορία: πως το χειρίζεσαι όταν τελικά σου βγαίνει κι αγκαλιάζεις τους γονείς σου και τραβιούνται λέγοντας "βλακείες, βλακείες, τελείωνε";!Έμεινα τόσο παγοκολώνα γιατί κι εγώ το θεωρούσα αυτονόητο και το τσεκάρισα ξανακάνοντας την κίνηση κι άλλες φορές σε διάφορες περιστάσεις... Πάντα η ίδια πάνω-κάτω αντίδραση... Και πληγώθηκα... Και σταμάτησα... Αυτό πως το ξεπερνάς; όταν δεν είναι δικό σου "λάθος";Ευχαριστώ...
Μπορεί να μην μπορούν να διαχειριστούν τα συναισθήματα τους και τους βγαίνει έτσι.. Ή να μη θέλουν να συγκινηθούν.Εγώ σχεδόν πάντα σπρώχνω πχ τη μάνα μου όταν με αγκαλιάζει όχι γιατί ντρέπομαι αλλά γιατί είναι και αυτό μια ένταση και θέλω να το αποφύγω ειδικά όταν με αποχαιρετά σε κάτι αεροδρόμια με κλάμματα. Δεν μπορούν να το διαχειριστούν όλοι αυτό!Επίσης μπορεί να βαριούνται ή να μην είναι της επαφής. Αυτό δε σημαίνει ότι δε σε αγαπάνε. Δεν χρειάζεται να πιανόμαστε ρε παιδιά για να δείχνουμε την αγάπη μας! Αλλά μπορούμε να προσφέρουμε και να νοιαζόμαστε ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ. Πόσες ψευτικεσ αγκαλιές και φιλάκια δεν έχουμε δει ανάμεσα σε κολλητες (lol δηλαδή).
Με απασχολεί τώρα γιατί έχουμε μπει πια στην τελική ευθεία και δε μένει πολύ χρόνος. Και στην τελική, εγώ αυτή την αγκαλιά δε τη γεύτηκα αλλά και αισθάνομαι έντονα απόριψη όταν την επιδιώκω... Αυτό...
Οο κατάλαβα.. Αν έχετε μπει στην τελική ευθεία και αν είναι αυτό που νομίζω τότε μπορεί και αυτοί να το νοιώθουν ότι αυτός είναι ο λόγος που το κάνεις ειδικά αν δεν το συνήθιζες παλιά.. Γιατί όμως δεν τους μιλάς για την ανάγκη σου; Όχι λέγοντας για τελικές ευθείες κλπ αλλά πολύ απλά λέγοντας ότι θέλεις να τους δείξεις με αυτό τον τρόπο την αγάπη σου και ότι είναι πολύ σημαντικό για σένα. Πιστεύω θα καταλάβουν. Επίσης μπορείτε να κάνετε διάφορα πράγματα μαζί να πάτε μια βόλτα ας πούμε ή να κάνετε κάτι που συνηθίζατε παλιά, κάτι τέτοιο.
"Για την αγάπη έχεις έρθει πάνω στη γη. Είναι το μεγαλύτερο δώρο της ζωής." Υποκλίνομαι (καλά για όλη την απάντηση βέβαια αλλά η ατάκα είναι 'όλα τα λεφτά')
Σχολιο για την απαντηση στο #7: "Για την αγαπη εχεις εχεις ερθει πανω στη γη..."Link...; Η αγια γραφη ή καμια ταινια του Χολυγουντ...; Υπαρχουν ανθρωποι εκει εξω (αλλα και εδω μεσα) που νοιωθουν καλως ή κακως οτι εχουν αποτυχει στην αγαπη. Με το να τους πετας κατι τετοιες βαρυγδουπες δηλωσεις, ως online ευαγγελιστρια, μπορει να δωσεις σε καποιους απο αυτους την εντυπωση οτι αφου απετυχαν στην αγαπη ισως δεν τους αξιζει να ειναι εδω στο ματαιο τουτο κοσμο... Σκεψου το λιγο...
Γιατί τα τόσα unlike ρε παιδιά; Υπάρχει εν γένει κόσμος που έχει αποτύχει στο να ρει την αγάπη, που δεν ήταν τόσο τυχεροί όσο οι υπόλοιποι,που δεν την γνώρισαν καν μέσω τησ οικογένειας τους. Άλλοι δεν έμαθαν ποτέ πως να αγαπήσουν. Κατά τ άλλα δεν πρέπει κανείς να σταματήσει την προσπάθεια και μπορεί κανείς να μεταδώσει την αγάπη του σε ένα ζώο, φυτό όνομα ζώο πράγμα (ουπς άσχετο) :PΗ αγάπη είναι αυτή που μας κάνει χαρούμενους και γεμίζει την ψυχή μας. Γ αυτό και ο Χριστιαινισμός και άλλες θρησκείες την έχουν σαν κεντρική διδασκαλία τους.Σε άλλα τώρα δεν θεωρώ ότι είναι η αγάπη ο λόγος που ήρθαμε στη ζωή τουλάχιστον όχι ο μόνος. Μπορεί ας πούμε να είναι για να δημιουργήσεις κάτι που θα μείνει ή έστω κάτι όμορφο, από επιστημονική ανακάλυψη μέχρι κάποιο έργο τέχνης ή ακόμα και να προσφέρεις κάτι μέσω της δουλειάς σου. Άλλοι πάλι θεωρούν ως σκοπό να κάνουν πολλά ταξίδια και να γνωρίσουν τον κόσμο.
Την έχεις στείλει αυτήν την έρμη την ερώτηση και περιμένεις απάντηση ή όχι ακόμη; Αν έχεις αποτύχει στην αγάπη μπορείς να δοκιμάσεις και να ξαναδοκιμάσεις μέχρι να σου κάτσει, δεν χρειάζεται να απαρνηθείς τον "μάταιο τούτο κόσμο". Πάντως, το να τρολάρεις ή να βγάζεις χολή δεν βοηθάει. Για την αγάπη μιλάμε, δεν μιλάμε για κανένα ταμπού.
6# "Ο τελευταίος που σκέφτηκε κάτι που ήταν πραγματικά ιδιόρρυθμο, ασυνήθιστο και εντελώς διαφορετικό, είναι ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ...".Ναι, οντως, ειναι πραγματικα ιδιορυθμο, ασυνηθιστο και εντελως διαφορετικο να φτιαξεις μια εφαρμογη με την οποια να δινεις τη δυνατοτητα στη CIA να παρακολουθει τους μισους τουλαχιστον κατοικους του πλανητη χωρις να χρειαζονται οι πρακτορες της να βγαινουν καν απο τα γραφεια τους...Αυτα τα πολλαπλα κοληματα με την Αμερικη και τον αμερικανικο τροπο ζωης να μην ειχες και θασουνα μια χαρα κοπελα, ΑBBA...
Με την διαφορά ότι είναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ να γραφτείς στο Facebook.Όσο για τις Αμερικανιές, τις προτιμώ όταν έχω να διαλέξω ανάμεσα σε αυτές και σε κάτι Ρέμους, Πάολες, Παντελίδηδες και TUS.
2"ειμαι σιγουρη οτι θα το αρνιοταν γιατι ειχε μπει στη διαδικασια να κρυψει επιμελως την αλλη του σχεση ωστε να μη μαθω κατι και καποιες φορες που του το εφερα απ' εξω απ' εξω, σφυριζε αδιαφορα... ετσι κι εγω το θεωρησα τελειως ματαιο να κανω τετοια συζήτηση."Βρε κορίτσια, τα καλύτερα παραλείπετε ως μάταια. Δηλαδή γιατί να μην παίξει ατάκα: "Τι έγινε Κωστάκη; Γουστάρεις τη χωριάτισσα;" Από πού κι ως πού μάταιο το πιο σημαντικό στοιχείο της υπόθεσης; Ένα κάρο πράγματα εντελώς μάταια μας έγραψες, αντί να του κάνεις μια απλή ερώτηση.Η κρυάδα της απάντησης σε μια τόσο συγκεκριμένη ερώτηση θα σε ξενέρωνε όσο δεν περιγράφεται. Τον εαυτό σου προστατεψες γιατί δεν αντέχεις την απάντηση και θέλεις να το συνεχίσεις στο μυαλό σου όλο αυτό.
"Τι έγινε Κωστάκη; Γουστάρεις τη χωριάτισσα;" Πηγή: www.lifo.grΛοιπόν κοίτα να δεις τώρα: ενώ για κάποιο περίεργο λόγο έχει εντυπωθεί στο συλλογικό ασυνείδητο η ατάκα της Μπότση όπως την είπες (εξακριβωμένο πολλάκις), στην πραγματικότητα είπε του Τζώρτζογλου: ''Τι έγινε Κωστάκη; Σε γουστάρει η χωριάτισσα;''https://www.youtube.com/watch?v=VffE_RNt3rs
@ MaggieΠέρα από τις χωριάτισσες και τις αστές, λοιπόν, Maggie και στα υπόλοιπα που λες, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να κάνεις λάθος. Μια από τις αρκετές φορές που έμπλεξα (με την καλή έννοια, γλυκιάααα) με δεσμευμένο, όχι απλά όταν τον ρώτησα αν έχει άλλη σχέση - ενώ εγώ δεν γνώριζα κάτι σχετικό, εν αντιθέσει με την αποστολέα - δεν το απέκρυψε και μου είπε ότι, παρόλα αυτά ενδιαφέρεται να είναι μαζί μου - σε κανονική σχέση εννοείται -, αλλά πρόσθεσε και ότι θα τη χώριζε αν τελικά δεχόμουν να δεσμευτούμε μεταξύ μας. Μέχρι τότε δεν ήμασταν δεσμευμένοι - σεξ και ΤΕΛΕΙΑ παρέα μόνο. Και όλα αυτά χωρίς εγώ να του έχω ζητήσει ή υπονοήσει σχετικά το παραμικρό.Φυσικά, καθόλου δεν ξενέρωσα, διότι ποσώς με απασχολούσε αφενός αν ήταν δεσμευμένος με άλλη (από περιέργεια ρώτησα ή εν τη ρύμη του λόγου ή το έφερε η κουβέντα, τέλος πάντων δε θυμάμαι ακριβώς πώς και γιατί), πράγμα ωστόσο που αυτός δε θα μπορούσε να το ξέρει εκ των προτέρων (και παρόλα αυτά δε δίστασε στιγμή) και, αφετέρου, διότι δεν είναι και τίποτα τρομερό να έχεις κοπέλα και να βγαίνεις με άλλη για να σε ξενερώσει σώνει και ντε κάτι τέτοιο. Επίσης, περνούσαμε πολύ ωραία που δεν θα με ξενέρωνε τίποτα - εκτός ξέρω 'γω αν μου έλεγε/έδειχνε τίποτα επικίνδυνο/βίαιο/ακραίο που δεν είχα υπολογίσει/διακρίνει πάνω του.Και, για να συνεχίσω και την ιστορία, ο τύπος όχι μόνο δεν το απέκρυψε επ' ουδενί (από τη στιγμή που τον ρώτησα και έπειτα), όχι μόνο μιλούσε για - και ΜΕ την κοπέλα του (στο τηλέφωνο) - μπροστά μου με απόλυτη φυσικότητα, αλλά... εννοούσε και κάθε του λέξη απέναντί μου. Με το τελευταίο, αναφέρομαι στην κουβέντα του περί χωρισμού του από εκείνης σε περίπτωση που δεχόμουν να συνάψουμε κανονική και αποκλειστική σχέση. Ω, ναι. Μη με ρωτήσεις πώς το ξέρω ότι το εννοούσε. Το ξέρω... επειδή με παρακάλαγε γοναστιστός (κυριολεκτικά) με το τηλέφωνο στο χέρι λέγοντάς μου πως θα την πάρει εκείνη τη στιγμή για να διακόψει τη σχέση του μπροστά μου (θα με άφηνε και να ακούσω τη συνομιλία μου είπε/να ελέγχω απόλυτα το κινητό του και πολλά ακόμα), αρκεί να του έλεγα μια λέξη μόνο : "Ναι.".Το clue συνεχίζεται : Φυσικά εγώ αρνήθηκα να τα φτιάξουμε, παρά τη μεγάλη επιθυμία του (καθότι μία τέτοια προοπτική μαζί του δε με ενδιέφερε, όπως προείπα), και στη συνέχεια του το ξέκοψα και εντελώς γιατί δε γούσταρα άλλο (για άσχετους λόγους) το ερωτικο/σεξουαλικό μας νταλαβέρι. Παρότι, μάλιστα, θα ήθελα να τον συναντώ σαν παρέα, αναγκάστηκα να το διακόψω κι αυτό γιατί ζητούσε περισσότερα. Ε, μετά βρήκα έναν ψιλομπελά : άρχισε να μαθαίνει πού βρίσκομαι και να εμφανίζεται ξαφνικά, να κάνει παρέα με κολλητές μου για να ψαρεύει πληροφορίες για εμένα, να με παίρνει τηλέφωνο από άγνωστους αριθμούς (τηλέφωνα άλλων), ενώ εγώ δεν του είχα δώσει - και εξακολουθούσα να μην του δίνω - καμιά ελπίδα και κάθε άλλο παρά ευχάριστη μου ήταν όλη αυτή η συμπεριφορά. Τελικά, κάποτε (μετά από δυο-τρεις μήνες και ενώ εγώ έβγαινα με άλλον), κατάλαβε και μόνος του επιτέλους ότι δεν είχε νόημα όλη αυτή η ιστορία και κάπως απομακρύνθηκε.Όπως καταλαβαίνεις, υπάρχουν πολλά ενδεχόμενα στην ίδια (κοινή, κατά τα άλλα) ιστορία. Τίποτα δεν προδικάζει καμιά αντίδραση απαραίτητα, και καμία συμπεριφορά δεν κρύβει πάντα κάποια υπόγεια πρόθεση, όπως εικάζεις (χωρίς να λέω ότι κάνεις απαραίτητα και λάθος για την συγκεκριμένη περίπτωση).
@ ΜaggieΠολύ σωστό και εύλογο συμπέρασμα. Right to the very heart of the point, που θα λέγανε και στο χωριό της Βάνας Μπάρμπα. Επειδή η συγκεκριμένη ιστορία είναι εντελώς ασύνδετη με το γράμμα και εντελώς άσχετη με το σχόλιό σου, και δεν καταδεικνύει τίποτα, και επειδή είχα βέβαιη την αποδοχή σας, σκέφτηκα χθες : Αφού δεν έχω πού αλλού να την πω, δεν την κοτσάρω εδώ, μιας και μου βρίσκεται εύκαιρη; Αν ο έρωτας σε έχει σημαδέψει άσχημα, Μaggie :https://www.youtube.com/watch?v=YdUgJuQGKSc
Nanina Το Σημάδι του Έρωτα δεν μ' έχει σημαδέψει άσχημα. Εχω απολαύσει όλους τους έρωτες της ζωής μου, όσο διήρκεσαν ήταν κατάδικοί μου και μου άφησαν γλυκές αναμνήσεις.
#2 Δηλαδή από το γεγονός ότι κάποιος σε παρακολουθεί διαρκώς με αυτό τον ανατριχιαστικό τρόπο εσένα σε προβληματίζει μόνο το ότι το κάνει ενώ έχει κοπέλα? Και πώς θα του το πεις????? Αν δεν είχε θα το έβρισκες φυσιολογικό???!!!
3. Εφηβικό το θέμα του φιλιού; καθόλου. Το φιλί είναι η συναισθηματική και σεξουαλική ταυτότητα του ανθρώπου. Σαν το δακτυλικό αποτύπωμα. Η υπόλοιπη σεξουαλική συμπεριφορά διαμορφώνεται, το φιλί ποτέ. Προσωπικά δεν πήγα ποτέ παρακάτω μετά από δυσάρεστο φιλί. Μην κουράζεσαι, μην τον κουράζεις με σημάδια, ένα είναι το σημάδι: δεν σου αρέσει.
καλα ενταξει πολλες φορες στην αρχη το φιλι δεν ειναι και πολυ καλο (π.χ. δεν υπαρχει συγχρονισμος) αυτο στην πορεια μπορει να διορθωθει...αν οχι και ειναι σημαντικο για σενα ξεκοβεις (ειδικα οταν υπαρχει θεμα και στο σεξ) αλλα δεν ξεκοβεις απο την αρχη...
Αγαπητή 7, έχοντας χάσει πρόσφατα γονιό χωρίς να προλάβω να πω και να κάνω αυτά που ήθελα και έπρεπε, ίσως και να θύμωσα λίγο με την ιστορία σου..Μπορώ να καταλάβω όμως αν είσαι μικρή σε ηλικία και χωρίς εμπειρία από την ζωή. Αυτό που λέει η Λένα για το πόσο μετανιώνεις μετά είναι κάτι που το σκέφτεσαι για το υπόλοιπο της ζωής σου (αν και όπως με όλα τα δύσκολα σε ωριμάζει και σου δίνει δυνατά μαθήματα, σε πάει μπροστά εν τέλει). Αγάπη και αγκαλιές στους γονείς μας παιδιά! Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω..
ηθελε χρονο το θέμα. Αμα εχεις μαθεις ''ετσι'' μετα το ''αλλιώς'' σου φαινεται περιεργο. Τωρα είμαι μια χαρά και φουλ ερωτευμένη. Ημουν ανυπόμονη, είχε αγχος. Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η ευφυία και η αντιληψη που εχει κάποιος.
Γιατί να μην διορθωνόταν καλέ; Αν επικοινωνείς όμορφα με τον άλλο και δίνεις ευκαιρίες όλα διορθώνονται όπως λέει και η κοπέλα. Βιαζόμαστε όμως πάντα να πούμε :''χώρισε τον, βρες καλύτερο!''If I had a penny for every time I've heard than in here...Μπράβο Μαφάλντα :)
συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει συναιβει
#2 εχεις σκεφτεί να μη σηκωνεις το τηλέφωνο και να μην ασχολησαι καθόλου; Εκτός και αν είναι ψυχασθενής, αν εσύ δεν του δίνεις το δικαίωμα να συνεχίσει αυτή την συμπεριφορά θα το κόψει. Τον αφηνεις για να φερεται ετσι για να νιώθεις οτι σε παρακαλαει και να βγεις απο πανω επειδή σου έκρυψε οτι είχε κοπέλα.
# 4 Για αρχή μπορείς να ξεκινήσεις να είσαι πιο ειλικρινής με τον εαυτό σου. Δεν το κάνεις χωρίς να ζητάς αντάλλαγμα. Ίσως απλώς χωρίς να ζητάς *άμεσο* αντάλλαγμα. Εδώ υπεισέρχεται η κλασική κουβέντα για το αν υπάρχουν όντως ανιδιοτελείς πράξεις κλπ.Το βασικό μου point είναι: Δεν είναι κακό, είναι λογικό. Όλοι ζητάμε αντάλλαγμα, ακόμη κι αν το αντάλλαγμα είναι απλώς η αναγνώριση, η ευγνομωσύνη. Και πιθανώς μια θετική προδιάθεση του άλλου να μας βοηθήσει με τη σειρά του στο μέλλον, αν χρειαστεί. Δεν είναι ντροπή. Είναι ανθρώπινο. Πανανθρώπινο.Ακόμη κι αν είσαι της σχολής των "καλών χριστιανών", ε κι ο Χριστός αντάλλαγμα ζητούσε. Σου ζητούσε να πιστέψεις ότι είναι ο Χριστός.
Τελευταίο για σήμερα: Πολύ μου αρέσει αυτή η τοποθέτηση. Είναι αδύνατο να έχουμε πραγματική ανιδιοτέλεια, διότι βρισκόμαστε σε συνεχή ανταλλαγή με το περιβάλλον μας. Από το νερό που πίνουμε, μέχρι τις κουβέντες που κάνουμε, μέχρι το σχόλιο που γράφω αυτή τη στιγμή. Το ζητούμενο είναι να μην κάνουμε πράγματα εκβιαστικά: Δηλαδή να μη ζητάμε ανταλλάγματα που ο άλλος δε θα έδινε ευχαρίστως. Υπάρχει χαρά τόσο στο να δίνεις, όσο και στο να παίρνεις, και όταν δε ζητάς πραγματικά τίποτα από τον άλλο, του στερείς τη χαρά να σου προσφέρει. Ο λόγος που η ανιδιοτέλεια έχει καταλήξει να ανάγεται σε πράξη ύψιστου καλού είναι γιατί πολλοί άνθρωποι θέλουν κάτι συγκεκριμένο (πολλές φορές ούτε και οι ίδιοι καταλαβαίνουν τί) και χρησιμοποιούν κάθε είδους μέσα, θεμιτά η αθέμιτα προκειμένου να το πάρουν από τον άλλο, άσχετα αν αυτός επιθυμεί να τους το δώσει ή όχι. Οπότε, για μένα, αν θες να είσαι πραγματικά καλός, εστιάζεις στο τί χρειάζεσαι να δώσεις και περιμένεις από τον άλλο αυτό που χρειάζεται να σου ανταποδώσει. Αν τα δύο συναινούν, καλώς. Αν όχι, διακόπτεις την ανταλλαγή και βρίσκεις έναν άλλον άνθρωπο...
Ναι ακριβώς, όλο το μυστικό βρίσκεται στο "εκβιαστικά". Είτε το να ζητάς δλδ ένα αντάλλαγμα που ο άλλος δεν είναι διατεθειμένος να δώσει, ή να μασκαρεύεις υπερβολικά την επιθυμία σου για αντάλλαγμα και να καταλήγει η συμεπριφορά σου υποκριτική και ύπουλη...
@2Βρε κορίτσι μου αλήθεια τώρα έχεις σκεφτεί τι μήνυμα περνάς όταν σηκώνεις τα τηλέφωνα ξημερώματα και γενικά δεν ξεκόβεις στον άλλο να ασχολείται μαζί σου αφού δεν σκοπεύεις να κάνεις κάτι; Τραβάτε με κι ας κλαίω είσαι. Κι αυτός το έχει καταλάβει και πιέζει μέχρι να πέσεις. Ασχολείται γιατί όσο λείπει η κοπέλα του δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει. Πες του το μία φορά και να είσαι σαφής: Μην με ξαναενοχλήσεις, δεν θέλω τίποτα από σένα και δεν έχω τίποτα να σου δώσω.
Χμμμ...Μόνο εγώ σκέφτηκα από τον τρόπο που περιγράφει η κοπέλα τα πράγματα, ότι ο τύπος ενδέχεται να είναι λίγο εμμονικούλης και επικινδυνούλης; Δε λέω ότι η συμπεριφορά της είναι σωστή, αλλά αφού ο άνθρωπος είδε ότι δεν έγινε τίποτα, γιατί συνεχίζει να επιμένει; Αυτό, από μόνο του, άσχετα με το πώς το διαχειρίζεται η τύπισσα, δεν θα έπρεπε να κρούει ένα κάποιο καμπανακι, ως και καμπανάρα;"με αποκορυφωμα το χθεσινο που με πηρε τηλεφωνο ενω ημουν εξω για να τσεκαρει που ειμαι. βρηκε μια κοινη μας γνωστη και τη ρωτησε τι θα κανει το σαββατο και του ειπε οτι θα ειμαστε εξω μαζι και με πηρε το βραδυ τηλεφωνο για να το εξακρυβωσει." και "τον τελευταιο καιρο με ψιλοπαρακολουθει να το πω ετσι. ξερει σε ποια μαγαζια βγαινω, ποτε βγαινω, με ποιους βγαινω, με παιρνει ξημερωματα τηλεφωνα, στιγμες που εγω κοιμαμαι η ειμαι εξω με τους φιλους μου. ξερει αν ειμαι στην πολη ή αν ειμαι εκτος για ταξιδι και που εχω παει."Εκτός αν η κοπέλα τα προβάλλει και τα φαντάζεται, εμένα με κάτι τέτοια αναβοσβήνει στην φωτεινή οθόνη του μυαλού μου με μεγάλα κόκκινα γράμματα η λέξη "STALKER, STALKER".
Μα η κοπέλα φαίνεται να το απολαμβάνει το ότι ασχολείται τόσο επισταμένα αυτός μαζί της. Και μην γελιόμαστε, τα άτομα που μεταφέρουν σε αυτήν το τι κάνει αυτός, κάνουν και το αντίθετο, μεταφέρουν σ'αυτόν ότι αυτή γουστάρει και ασχολείται με το πόσο ασχολείται αυτός. Stalker στο Ελλάντα λέμε αυτόν που μας πολιορκεί ενώ εμείς δεν γουστάρουμε καθόλου και θέλουμε να μας αφήσει ήσυχες επιτέλους. Όχι αυτόν που καραγουστάρουμε που ασχολείται μαζί μας ολημερίς και οληνυχτίς ενώ μάλιστα έχει σχέση και αγωνιούμε πώς θα του δείξουμε ότι χάνει που δεν είναι μαζί μας.
εμενα παλι δεν με επεισε, μου φανηκε λιγο τραβατεμαι κι ας κλαιω...οταν καποιος σε παιρνει τηλεφωνο εχεις την επιλογη να μην το σηκωσεις....το με ψιλοπαρακολουθει ειναι σχετικο αν δεν μας πει πως το αντιλαμβανεται διοτι πιο πανω λεει οτι πηρε μια κοινη γνωστη και του ειπε οτι ειναι μαζι εξω...ε ναι ετσι ξερει παντα ο αλλος που εισαι...και αν η κοπελα κανει συνεχεια check in στο facebook παλι θα ξερει ο αλλος που ειναι....αυτο δεν λεγεται παρακολουθηση....
# 3 Όσον αφορά στο υστερόγραφο, θα λάβω το θάρρος να υποθέσω ότι το "δεν ασχολείται ιδιαίτερα μαζί μου" είναι ευφημισμός για να υπονοηθεί κάτι άλλο, πιο συγκεκριμένο...
Όπως, ας πούμε, "με θέλει πολύ, εκείνα τα πέντε λεπτά" κλπ.Πέρα από την πλάκα, για την κοπέλα της ερώτησης, αφού τον θέλεις και εσύ, καλό είναι που την κάνεις την προσπάθεια, όμως είναι μία πραγματικότητα, η σεξουαλική συμβατότητα δεν υπάρχει με όλους, και δεν αντικαθίσταται από τίποτε άλλο. Ούτε από την αγάπη, ούτε από την ευφυία, ούτε από την οικειότητα. Είναι άλλο πράγμα. Τα παραπάνω μπορούνε να τη βοηθήσουν και να την απογειώσουν, αλλά όχι να τη δημιουργήσουν. Τώρα, αν εσύ μπορείς να αντέξεις και, πολύ σημαντικό ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ μέσα σε μία σχέση στην οποία δεν υπάρχει σεξουαλική συμβατότητα, είναι κάτι που πρέπει να ρωτήσεις τον εαυτό σου.Μπορείτε να πειραματιστείτε αν είστε διατεθειμένοι και οι δύο (τους τρόπους δε θα στους γράψω εδώ-υπάρχει από την Τάντρα και το Κάμα Σούτρα, και την Ωραία Κοιμωμένη της Anne Rice, ως ένα ολόκληρο ίντερνετ στα πόδια σου), όμως είναι καλό να ξέρεις που στέκεσαι εσύ, σε περίπτωση που οι πειραματισμοί αποδειχθούν ατελέσφοροι, διότι αν δεν την παλεύεις να κάνεις έναν τέτοιο συμβιβασμό, μόνο πικρή μπορεί να καταλήξει η σχέση (όπου και αν καταλήξει).Τέλος, θέλω να σου δώσω λίγο θάρρος. Είστε μαζί μόνο λίγες εβδομάδες. Μπορεί απλώς να χρειάζεται χρόνο να ξεπεράσει "τον κάπως υπερβολικό ενθουσιασμό του πρώτου καιρού" και εσύ να χρειάζεσαι χρόνο να δεις πώς το σώμα σου ανταποκρίνεται στο δικό του.
Εν γένει προσυπογράφω το σχόλιο της Τσούχτρας.Όσον αφορά το τι εννοεί, η προσωπική μου ερμηνεία είναι ότι μπορεί να είναι τρυφερός κλπ μαζί της, αλλά στο σεξ να είναι απλώς όπως τον περιγράφει ο miltpap. Όχι επειδή δεν την θέλει, ειδικά εκείνην, αλλά επειδή έτσι είναι γενικώς.Και τέλος πάντων, το συγκεκριμένο στο οποίο αναφερόμουν είναι: όταν ένας άνδρας είναι ολίγον 1 minute man... πιθανώς η γυναίκα περιμένει κάποια εναλλακτική για τη δική της ευχαρίστηση, την οποία κάποιοι δεν προσφέρουν γιατί είναι... βλαμμένοι;
Και μετά από την απάντηση σου στην ερ. 7 πήρα τηλέφωνο τον μπαμπά μου να του πω καλημέρα, και τον παππού και τη γιαγιά μου, και το βράδυ που θα δω τους γονείς μου θα τους κάνω μια τεράστια αγκαλιά και θα τους δώσω από δυο φιλιά. Σε ευχαριστώ Αμπά :)