__________________
1.
Καλησπέρα Λένα,
Δεν έχω κάποια ερώτηση αλλά αφού διάβασα τις σημερινές σου απαντήσεις (18/07) απλά ήθελα να σου πω ευχαριστώ. Ευχαριστώ γιατί μέσα από τη στήλη σου και τις απαντήσεις σου κατάλαβα ότι έπρεπε να αλλάξω την άσχημη ψυχολογία που έχω καιρό τώρα και που με δυσκόλευε πολύ στην καθημερινότητά μου και να πάρω την απόφαση να πάω σε ψυχολόγο χωρίς πλέον να θεωρώ ότι αυτό δείχνει αδυναμία. Και καλώς έκανα τελικά γιατί μετά το τέλος της πρώτης συνεδρίας, η ψυχολόγος μου είπε ότι είμαι στα όρια του burn out. Έχω κάνει μόλις 3 συνεδρίες αλλά ήδη νιώθω λίγο καλύτερα. Ξέρω ότι θα πάρει καιρό μέχρι να είμαι και πάλι καλά αλλά ξέρω ότι με τη βοήθειά της θα είμαι και πάλι καλά. Απλά ήθελα να πω σε όλους όσους δεν νιώθουν καλά με τον εαυτό τους, να πάνε σε ψυχολόγο γιατί πραγματικά θα τους βοηθήσει. Και πάλι σε ευχαριστώ!- Μ.Ν.
Δεν είναι ερώτηση, αλλά το έβαλα γιατί είναι πολύ αισιόδοξο μήνυμα, και ίσως παρακινήσει κι άλλους να πάρουν τη μεγάλη απόφαση.
__________________
2.
Γίνεται οι παλιές αγάπες να πάνε στον παράδεισο;
Ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει αυτή η φράση. Καταλαβαίνω μόνο ότι ακούγεται πολύ πιασάρικα, και ότι ο καθένας μπορεί να προβάλει πάνω της ό,τι του καπνίσει.
__________________
3.
Αγαπημένη μου Αμπά σε χαιρετώ!! το πρόβλημα μου είναι το εξής. Είμαι παντρεμένη εδώ και 2 χρόνια με έναν απίστευτο άντρα. Με λατρεύει και αυτό ισχύει και για'μένα. Έχουμε όμως 12 χρόνια διαφορά(26 εγώ,38 εκείνος). Αυτό από μόνο του δεν είναι θέμα αλλά η πεθερά μου και η κουνιάδα μου με αντιμετωπίζουν σαν έφηβη. Να τονίσω εδώ ότι δουλεύω σκληρά και μένω μόνη μου από τα 15 και αν μη τι άλλο ξέρω πολυ καλά να κουμαντάρω την ζωή μου και το σπίτι μου. Δείχνουν να νοιάζονται για εμένα αλλά με την πρώτη ευκαιρία θα με μειώσουν (τύπου δεν πάει για εσένα αυτό) χαρακτηριστικό παράδειγμα : εγώ είμαι barwoman και σερβιτόρα όλα αυτά τα χρόνια. Και ενώ έχει δει πως δουλεύω και ποσό καλή ειμαι(όχι δεν ειμαι ψώνιο) θα πετάξει μπροστά μου σχόλια τύπου"barwoman σαν την Μαίρη (παράδειγμα) δεν υπάρχει..η για το σέρβις. Η για τα φαγητά μου. Το θέμα μου ειναι ότι τώρα ειμαι έγκυος και σήμερα μου ανακοίνωσε που θα γίνει η βάπτιση του παιδιού μου. Όχι που θα ήθελε να γίνει αλλά που αποφάσισε ότι θα γίνει... Και σκέψου ότι για να μείνω έγκυος έχω ταλαιπωρηθεί παααααρα πολυ...νιώθω ότι δεν με σέβονται και ότι υπάρχει μια ανεξήγητη κόντρα από την μεριά τους. Εγώ δεν μιλάω πίσω -και αυτή ειναι και η ερώτηση μου- γιατί καταλαβαίνω ότι αγαπούν τον άντρα μου και δεν θέλω να τσακωθώ. Αλλά ποσό να συνεχίσω να καταπιέζομαι? Ο άντρας μου με υπερασπίζεται πάντα και στο τέλος επειδή εγώ νιώθω άσχημα κάνω πίσω. Πως θα σταματήσω να ειμαι συγκαταβατική ενώ δεν θέλω??μου ειναι πολυ δύσκολο όλο αυτό γιατί 1) με νοιάζονται παρά πολυ η αλήθεια και 2) ειμαι ανεξάρτητη 10 χρόνια τώρα και όλο αυτο ειναι too much για εμένα .
Σ'ευχαριστω για την μελλοντική σου απάντηση και γιατί με εσωσες πριν λίγους μήνες και δεν το ξέρεις!!! –Αμοιβάδα
Αχ βρε αμοιβάδα, με μπέρδεψες, και αυτό μάλλον σημαίνει ότι είσαι κι εσύ μπερδεμένη, και αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις καταλάβει καλά τι συμβαίνει και άρα τι μπορείς να κάνεις για αυτά που δεν σου αρέσουν (αλλά δεν ξέρεις ποια είναι).
Δεν σου αρέσει όπως σου φέρονται, αλλά ξέρεις ότι σε νοιάζονται πολύ, και ο άντρας σου σε στηρίζει. Εντάξει, δεν είναι τέλεια τα πράγματα, αλλά είναι πάρα πολύ κοντά στο τέλειο. Πόσοι μπορούν να πουν με σιγουριά ότι η οικογένεια του συζύγου τους νοιάζεται; Και από αυτό το υποσύνολο, πόσοι δηλώνουν ότι έχουν την μόνιμη υποστήριξη του συντρόφου τους; Αυτό που σου λείπει είναι να βάλεις τα όρια σου, και πιστεύω ότι δεν μπορείς να τα βάλεις επειδή είσαι μικρή σε ηλικία (η δουλειά δεν δίνει απαραίτητα αυτό το εφόδιο. Αυτό είναι κάτι που μαθαίνεις μέσα στην οικογένεια, και μετά μέσα από τις κοινωνικές συναναστροφές).
Αφού είσαι ανεξάρτητη, δεν χρειάζεται να καταπιέζεσαι. Η πεθερά σου ανακοίνωσε ότι θα κάνετε τα βαφτίσια στα Σούρμενα; Απλώς, μην τα κάνεις εκεί. Εσύ θα το γεννήσεις το παιδί, στο σπίτι σου θα μένει, εσύ θα κανονίσεις τα βαφτίσια. Κανόνισε τα όπου θέλεις. Αφού πληρώνεις, αποφασίζεις. Δεν χρειάζεται ούτε να τσακωθείς, ούτε να το συζητήσεις, ούτε να πάρεις έγκριση. Σου φέρονται έτσι, επειδή τους αφήνεις. Θα το πεις με ηρεμία: τα βαφτίσια θα γίνουν στα Καμένα Βούρλα, έδωσα προκαταβολή. Τι θα κάνουν; Θα απαγάγουν το παιδί να το βαφτίσουν με το ζόρι εκεί που θέλουν;
Αυτό είναι ένα παράδειγμα. Αναλόγως πρέπει να λύσεις και τα υπόλοιπα. Έτσι βάζουμε τα όρια. Οι άλλοι δεν θα σε σεβαστούν με τις ατάκες σου. Θα σε σεβαστούν όταν δουν ότι χειρίζεσαι τη ζωή σου χωρίς να τους χρειάζεσαι. Θα σε σεβαστούν ακόμη περισσότερο όταν δουν ότι μπορείς να χειριστείς και τα λάθη που θα κάνεις, χωρίς να ζητήσεις βοήθεια. Οπότε δεν χρειάζεται να συζητάς απολύτως τίποτα. Οι πράξεις σου μετράνε μόνο.
(Κάποιες φορές θα χρειαστεί να συμβιβαστείς. Αν στα Σούρμενα είναι το εκκλησάκι που βαφτίστηκε η προγιαγιά, σκέψου το. Δεν είναι κακή ιδέα να ακολουθήσεις μια παράδοση, ή να κάνεις κάτι μόνο για να ευχαριστήσεις τους άλλους. Αλλά ό,τι κάνεις, θα το κάνεις επειδή το θέλεις. Όχι επειδή δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις.)
__________________
4.
Γεια σου Αμπα. Εδω και 6 χρονια η μητερα μου με την αδερφη μου (παντρεμενη) δεν μιλανε. (Τα εγγονια της δεν τα βλεπει, ειναι 7 και 9 χρονων). Κατα καιρους, ακουγα και απο τις δυο πλευρες παραπονα που ειχε η μια απο την αλλη, ωσπου απομακρυνθηκαν. Καμια απο τις δυο δεν κανει κινηση για επανασυνδεση. Η μανα περιμενει απο την κορη επειδη, οπως λεει, ειναι μικροτερη και ειναι και το παιδι της. Η κορη περιμενει απο την μανα επειδη, οπως λεει, η μανα υποχωρει. Εγωισμος...και επιμονη στην αποψη τους! Τι μπορει να γινει;
Μην κάνεις τα προβλήματα των άλλων δικά σου αν οι άλλοι δεν σου ζητάνε βοήθεια, και ακόμα και αν σου ζητάνε, πρόσεχε πολύ γιατί το πιθανότερο είναι ότι θα βγεις και φταίχτης από πάνω. Αν θέλεις να ανακατευτείς, οργάνωσε συνάντηση στο δικό σου σπίτι και κάνε τον διαμεσολαβητή παρουσία όλων. Αν αρνηθούν και οι δύο πλευρές, οι ειρηνευτικές διαδικασίες αναβάλλονται. Σε κάθε περίπτωση, μην μεταφέρεις λόγια από τη μια πλευρά στην άλλη, όσο καλοπροαίρετα κι αν είναι.
Εισαγωγικά, προσφέρσου να συνοδέψεις τα παιδιά από το ένα σπίτι στο άλλο. Τα εγγόνια τουλάχιστον δεν φταίνε σε τίποτα και είναι πολύ κρίμα να χάσουν την ευκαιρία να σχηματίσουν μια σχέση με τη γιαγιά τους (αλλά αν η γιαγιά τα χρησιμοποιήσει ως οχήματα για την μεταφορά μηνυμάτων, είναι πολύ κακή ιδέα).
__________________
5.
Αγαπητή α μπά! Είμαι 32 χρονών και έχω εννέα χρόνια σχέση και τώρα έχω σκέψεις για χωρισμό. Πέρασα πάρα πολύ ωραία αυτά τα χρόνια και ο σύντροφός μου (40 ετών) είναι πραγματικά ένας άγγελος. Ένας άγγελος όμως που δεν παίρνει πρωτοβουλίες και δεν διεκδικεί. Πριν από τρία χρόνια έφυγα από τον τόπο μου για δουλειά σε άλλο μέρος και από τότε έχουμε σχέση από απόσταση και βρισκόμαστε τα Σαββατοκύριακα.( Όλο αυτό για να μπορούμε να έχουμε και οι δύο εργασία.) Τότε μου άρεσε που δεν μου έφερε εμπόδια στην απόφασή μου και δεν είπε τίποτα γιατί πραγματικά ήθελα να δουλέψω! Τον τελευταίο καιρό όμως, δεν πληρωνόμαστε στη δουλειά. Έτσι άρχισα να σκέφτομαι να φύγουμε στο εξωτερικό μαζί, καθώς τόσο καιρό δεν βλέπω προοπτική να μπορούμε να ζούμε μαζί και να δουλεύουμε στο ίδιο μέρος. Όταν του το πρότεινα σοβαρά (και κάπως απότομα ομολογούμενος) αυτός σοκαρίστηκε και μου είπε ότι δεν θέλει να φύγει στο εξωτερικό. Μέχρι τότε λέγαμε να φύγουμε στο εξωτερικό αλλά γενικά και αόριστα. Δεν μου λέει πότε τι σχέδια έχει για το μέλλον και πρόσφατα όταν τον ρώτησα μου απάντησε μετρημένα ότι αρχίζει και σκέφτεται το εξωτερικό. Εντωμεταξύ εγώ έχω ξεκινήσει να προετοιμάζω τον εαυτό μου, βλέπω ψυχολόγο, γιατί έχω μητέρα μόνη και άρρωστη και μου είναι δύσκολό να αποβάλω τη σκέψη ότι την εγκαταλείπω. Το προσπαθώ όμως. Σε όλα αυτά είναι μάρτυρας και δεν μιλάει. Πάντα θέλει μια ώθηση για να κάνει κάτι και αυτό με έχει κουράσει. Δεν ξέρω τι να κάνω. Από την μια τον αγαπώ πολύ, είναι ο άνθρωπός μου- δεν θέλω να τον χάσω και από τη άλλη θέλω να πετάξω μακριά. Πως μπορώ να πάρω μια τέτοια απόφαση;- Μαρία
Η απόφαση που πρέπει να πάρεις είναι αν μπορείς να πάρεις απόφαση ότι αν μείνεις με αυτόν τον άντρα, θα είσαι πάντα αυτή που θα παίρνει τις αποφάσεις.
Δεν είναι απαραίτητα καταδικαστικό για ένα γάμο, για μια σχέση ζωής. Πολλά ζευγάρια λειτουργούν έτσι, και είναι αρμονικά και τα πάνε μια χαρά. Αλλά αυτό συμβαίνει μόνο όταν ο καθένας κάνει ακριβώς αυτό που θέλει. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ορίζουν και να ελέγχουν. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να τους λένε τι να κάνουν. Όταν σχηματίζουν ένωση, τα πράγματα πάνε καλά. Αν είσαι από αυτούς που θέλουν να ελέγχουν, που πιστεύουν ότι αν δεν τα κάνουν όλα μόνοι τους, δεν θα γίνει τίποτα καλά, τότε θα είσαστε μια χαρά. Αν θέλεις έναν άντρα που θα στηρίζει αλλά θα έχει δική του άποψη και ενδεχομένως θα μπορεί να τραβήξει και μόνος του το κουπί, τότε όσο και να αποφεύγεις το πρόβλημα, θα σε βρει. Και όταν θα σε βρει, θα είναι εκατό φορές πιο δύσκολο να το λύσεις, γιατί θα έχετε και ιστορία πίσω σας.
Δεν πρόκειται να αλλάξεις, και δεν πρόκειται να αλλάξει. Η αγάπη δυστυχώς δεν δίνει καμία ασφάλεια. Η αγάπη δεν είναι αρκετή για μια σχέση. Όμως πρόσεχε τι λες στον εαυτό σου. Μπορεί να τον αγαπάς πολύ. Όμως, αν δεν ταιριάζετε σε κάτι τόσο βασικό, δεν είναι ο άνθρωπός σου. Μπορείς να αγαπάς κάποιον πάρα πολύ, αλλά να μην είναι ο άνθρωπός σου.
Η ζωή είναι δύσκολη, και είναι γεμάτη με δύσκολες αποφάσεις. Γεμάτη. Καθημερινές, μεγάλες και μικρές αποφάσεις πρέπει να παρθούν και να εφαρμοστούν. Αν δεν υπάρχει συνεργασία, δεν μπορεί να επιβιώσει ένα ζευγάρι. Η αγάπη θα το τροφοδοτήσει ασθενικά, αλλά δεν θα τα καταφέρει, ο σχηματισμός θα καταρρεύσει. Γνωρίζοντας όλα αυτά, πρέπει τώρα να πάρεις άλλη μια απόφαση.
__________________
6.
Αγαπητή Α Μπα,
Σήμερα που είχα άδεια και ήμουνα σπίτι είδα στην ET, ένα ντοκιμαντερ για έναν μεγάλο ευεργέτη της Ελλάδας τον Όθωνα Σταθάτο (εξού και το Μέγαρο Σταθάτου στη Βασ. Σοφίας στην Αθήνα). Ο άνθρωπος αυτός που έζησε στα τέλη του 19ου – αρχές του 20ου αιώνα ήταν πάρα πολύ πλούσιος επιχειρηματίας και εφοπλιστής και όλη του τη ζωή βοηθούσε την γενέτειρα του (Ιθάκη και Ελλάδα) χτίζοντας σχολεία, νοσοκομεία, βοηθώντας τους φτωχούς, μορφώνοντας τα παιδιά κλπ κλπ. Στη διαθήκη του, ζήτησε να δοθεί ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του στην ίδρυση ενός ιδρύματος που θα έχει ως στόχο την αμέριστη βοήθεια σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη με στόχο την άνοδο του βιοτικού τους επιπέδου, στην εκπαίδευση των παιδιών ανεξαρτήτως φύλου γιατί με τη μόρφωση θα προοδεύσουν στη ζωή τους και έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα κορίτσια τα οποία οφείλουν να μορφωθούν (εν έτη 1920) γιατί έτσι θα είναι σε θέση να μεγαλώσουν σωστούς Έλληνες και Ελληνίδες. Όλο αυτό μου φάνηκε πολύ συγκινητικό και νομίζω ότι δάκρυσα όταν το έβλεπα.
Θυμήθηκα τους πολιτικούς που έζησαν εκείνα τα χρόνια, οι οποίοι ως πλούσιοι Έλληνες ασχολήθηκαν με την πολιτική για να προσφέρουν στη χώρα τους, ξόδευαν την προσωπική τους περιουσία για να «χτίσουν», να ενισχύσουν και να βελτιώσουν την Ελλάδα και τους πολίτες της που εκείνα τα χρόνια ζούσαν απίστευτα δύσκολα.
Και σκέφτηκα ότι μόνο 100 χρόνια μετά, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που οι περισσότεροι επιχειρηματίες και μεγάλες εταιρίες ξοδεύουν χρήματα σε προγράμματα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης ΜΟΝΟ για να έχουν φοροαπαλλαγές, που οι πολιτικοί ανεβαίνουν στην εξουσία ΜΟΝΟ για να «φτιάξουν» τον εαυτό και το σόι τους και μπαίνουν στη βουλή με μια Χ περιουσία και βγαίνουν απο τη βουλή με 10 φορές μεγαλύτερη την αρχική τους Χ περιουσία.
Δεν ζω σε καμία περίπτωση σε κάποιον ουτοπικό κόσμο που οι πλούσιοι θα έπρεπε να βοηθάνε τους φτωχούς, αλλά αυτή τη στιγμή η κοινωνία έχει φτάσει στο ακριβώς αντίθετο σημείο.
Που πήγε λοιπόν η αγάπη για την χώρα, η μεγαλοψυχία και η γενναιοδωρία όλων αυτών που έχουν μια σημαντική θέση στην πολιτική, κοινωνική ή οικονομική ζωή της χώρας;
Τι μεσολάβησε και από το: «ευεργετώ την χώρα μου» των επιφανών Ελλήνων, φτάσαμε στο: πηδάω την χώρα μου για το προσωπικό μου όφελος;
Γιατί δεν τιμήσαμε τα έργα αυτών των σπουδαίων Ελλήνων και δεν τα βελτιώσαμε; ... Όλοι μας... και αυτοί που έχουν πάρα πολλά και εμείς που έχουμε λιγότερα...
Σε ευχαριστώ
Κάθε φορά που σκέφτεσαι ότι παλιά ήταν καλύτερα, να ξέρεις ότι κάτι έχεις καταλάβει λάθος.
Δεν ξέρω για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά θα σου πω ένα άλλο παράδειγμα.
Ο Κάρνεγκι, ένας από τους πιο πλούσιους ανθρώπους που έχουν περάσει ποτέ από τη γη, (διάβασε αυτό αν θέλεις), αφιέρωσε τη μισή του ζωή σε φιλανθρωπίες. Γέμισε με βιβλιοθήκες, πανεπιστήμια, μουσεία, ερευνητικά κέντρα, όλη την Αμερική. Έκανε τα δύο του σπίτια μουσεία, γεμάτα με τα αριστουργήματα και τα έργα τέχνης, ανοιχτά για το κοινό. Ακόμα και σήμερα όμως υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται να μπουν σε κτίρια που φέρουν το όνομα του. Τεράστιες, αμύθητες δωρεές. Ταυτόχρονα όμως ήταν ο άνθρωπος που προσέλαβε οπλισμένους άντρες για να σπάσουν απεργία στο χαλυβουργείο του με αποτέλεσμα νεκρούς και από τις δύο πλευρές. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας πρακτικής εκμετάλλευσης εργαζομένων που δούλευαν για να πληρώνουν ενοίκια και να αγοράζουν τρόφιμα από τα μαγαζιά της ίδιας εταιρείας, του ίδιου ανθρώπου, που τους τα πούλαγε όλα πολύ πιο ακριβά.
Όταν έχεις περιουσία, αυτό που σου μένει είναι η υστεροφημία σου, γιατί όλα τα άλλα τα έχεις λυμένα, και κατά πάσα πιθανότητα υπάρχει κάποια όχι τόσο κολακευτική εξήγηση για τα πολλά λεφτά. Δεν γίνεσαι πολυεκατομμυριούχος επειδή απλώς δούλεψες πολύ. Οι φιλανθρωπίες ήταν πάντα ένας τρόπος για να ξεπλυθεί η φήμη μιας οικογένειας ή ενός ανθρώπου. Τώρα γίνεται νόμιμα, με κυριολεκτικό ξέπλυμα, μέσω της ελαφρυντικής φορολογίας. Το κίνητρο ήταν πάντα το προσωπικό όφελος, και πάντα θα είναι.
Τώρα, γιατί η κυβέρνηση δεν εκμεταλλεύτηκε τα έργα και τις δωρεές για να τις κάνει πραγματικά δώρα για τον λαό, αυτό είναι άλλη κουβέντα, και επίσης διαχρονική, δυστυχώς.
__________________
7.
Αμπα μου νιωθω απελπισμενη και χρειαζομαι τη γνωμη σου οσο τιποτα. Ημουνα ενα χρονο περιπου με εναν ανθρωπο. Λογω αποστασης στις περιοχες που μεναμε(Αθηνα και οι δυο), καποιων εντασεων και μπολικης επιπολαιοτητας απο τη μερια μου ζητησα να χωρισουμε. Γνωρισα σχεδον απευθειας αλλον με τον οποιον τα πραγματα ηταν τελεια στην αρχη μετα ξεκινουσε η φυσιολογικη προσγειωση,ο πρωην να με διεκδικει και μεσα σε ενα βραδυ χωρις να ξερω το πως και το γιατι ουτε η ιδια ειπα θα γυρισω πισω. Χωριζω τον νυν γυρνω στον πρωην ο οποιος μαθαινει την ολη ιστορια απο τριτον,γινεται εξαλλος, λεει λογια που ντρεπομαι που τα ακουσα και ομως θεωρησα οτι τα αξιζω γιατι ντρεπομουνα κι εγω για τη συμπεριφορα μου. Στο τελος με δεχεται πισω, με συγχωρει (?) μου το χτυπαει ομως με την καθε ευκαιρια, εγω ενοχικη δε μιλω,αποφασιζουμε να συγκατοικησουμε κιολας. Στην αρχη καυγαδες πολλοι χωρις λογο και αφορμη,με υποτιμουσε γιατι ειμαι το αντιθετο της "γυναικας για σπιτι" και επισης δεν ειχε ξεπερασει το περιστατικο, εγω αρχιζω να βρισκω τις ισοροπιες μου και να καταλαβαινω οτι δεν ειναι φυσιολογικες οι καταστασεις και να αντιδρω. Ωσπου εφτασα σε ενα σημειο, μετα απο 2 χρονια συγκατοικησης, που νιωθω οτι πρεπει να φυγω αλλα η συμπεριφορα του, ισως επειδη βλεπει τη διαφορα στη σταση μου, εχει αλλαξει. Επι 6 μηνες σχεδον ειναι το προτυπο ανθρωπου, υπομενει τη δικη μου πλεον αδιαφορια, συνεισφερει στο σπιτι οσο κι εγω και παραπανω,δε μου κανει πρατηρησεις παρα μονο με γλυκητητα, και μου λεει οτι συνειδητοποιησε τα λαθη του και αλλαξε. Εγω που πιστευω οτι οι ανθρωποι δεν αλλαζουν, που δεν ξεχνω την υποτιμηση στο βλεμμα του και τα λογια του αλλα απο την αλλη δεν εμπιστευομαι την κριση μου και πλεον δε μου δινει καμια αφορμη και νιωθω τυψεις τι να κανω? Ειμαι μετεωρη ποσους μηνες και δεν αντεχω. Για τα πρακτικα ειμαι κοντα στα 30 με πτυχια,καλη δουλεια με καλο εισοδημα. Δουλευω παρα πολυ και λειπω τις περισσοτερες ωρες ισως απο επιλογη ισως και γιατι παιρνω απο εκει την αναγνωριση που δεν επαιρνα απο τον ανθρωπο μου. Ενδιαφεροντα ειχα αλλα τα εχασα λογω χρονου. Για πες...- Lost
Σταμάτα αμέσως να αποφεύγεις τη ζωή σου γιατί είναι πάρα πολύ επικίνδυνο.
Θα καταλάβεις πολύ εύκολα αν έχει αλλάξει στα αλήθεια, αν ασχοληθείς με το θέμα, και το ξέρεις, αλλά δεν το κάνεις γιατί φοβάσαι ότι ξέρεις την απάντηση, και μετά θα πρέπει να χωρίσεις, και φοβάσαι να χωρίσεις.
Ίσως ένας άλλος λόγος που αποφεύγεις να το αντιμετωπίσεις είναι ότι κατάπιες το εγωισμό σου και δέχτηκες κακοποίηση για πολύ καιρό, και τώρα δεν θέλεις να παραδεχτείς ότι έκανες όλα αυτά για το τίποτα, χωρίς να «κερδίσει η αγάπη».
Και οι δύο είναι πάρα πολύ κακοί λόγοι για να αποφεύγεις την πραγματικότητα. Έκανες μια φορά το λάθος να κάνεις κακό στον εαυτό σου, και τώρα θα το αναιρέσεις κάνοντας κι άλλο κακό;
Να εμπιστεύεσαι την κρίση σου γιατί είναι το μόνο που έχεις. Πρώτα θα φροντίζεις τον εαυτό σου, και μετά όλα τα άλλα. Αν δεν φροντίζεις για την ακεραιότητα σου, όχι μόνο δεν θα έχεις ασφάλεια ή σύντροφο, δεν θα έχεις αυτοσεβασμό, και αυτό είναι το τελευταίο σου καταφύγιο, και πρέπει να είναι το πιο ισχυρό από όλα. Κανείς και τίποτα δεν πρέπει να διαταράξουν ποτέ αυτό.
Ελπίζω – γιατί δεν είναι σαφές από τα γραφόμενα – ότι πλέον καταλαβαίνεις πόσο πλήρως εξωφρενικό είναι να σου κάνει κάποιος τη ζωή ποδήλατο επειδή όταν ήσουν ελεύθερη, τα έφτιαξες με κάποιον. Δεν θέλω καν να καταλάβω για ποιο πράγμα ένιωσες τύψεις, γιατί ένιωθες ότι έπρεπε να τιμωρηθείς «για την συμπεριφορά σου», και πόσες στρώσεις μούχλας και σκουπιδιών είχες μέσα στο κεφάλι σου σχετικά τη θέση σου στον κόσμο, την αυτονομία σου, και την ανθρώπινη σου υπόσταση. Εύχομαι να τα έχεις λύσει όλα αυτά για τα καλά, γιατί αν όχι, θα πέσεις στον επόμενο που θα το καταλάβει και θα μαγκώσει εκεί για να σε κρατήσει δεμένη.
σχόλια