ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ποσο ομορφα τα λες θα ηθελα να μιλησουμε μην διστασεισ να στειλεις [email protected]

Το ότι είσαι άξια επαίνων ελπίζω να το νιώθεις. Η μικρή αδερφή της μαμάς μου, από τα 19 της χρόνια έως τα 34 της φρόντιζε την κατάκοιτη γιαγιά μου. Δεν δούλεψε ποτέ της, δεν συναψε σχέση ποτέ της, δεν διασκέδασε ποτέ της. Η γιαγιά μου πέθανε το 2006 σε ηλικία 70 ετών και η θεία μου από τα 19 της έως και σήμερα που είναι 46 ετών δεν έζησε και δεν ζει τίποτα. Τη μάνα της την είχε σαν μπιμπελό και τον εαυτό της πεταμένο. Και δεν πιστεύω η γιαγιά μου όταν τη γέννησε και όταν την ανάθρεφε να είχε αυτά τα όνειρα για το παιδί της. Πού καταλήγουμε ;;; Ευχής έργο είναι να φροντίζουμε τους γονείς μας. Δεν είναι υποχρέωση αλλά ΗΘΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ! Όμως, όχι σε σημείο να θάβουμε και τον εαυτό μας μαζί. Εγώ τουλάχιστον, αν γίνω μάνα, δεν θα θέλω επουδενί τω λόγω να αποτελώ τροχοπέδη στη ζωή του παιδιού μου. Σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται η χρυσή τομή. Στη δική σου περίπτωση, το πρώτο που θα έπρεπε να παλέψεις είναι η κατάθλιψη της μητέρας σου κατά τη γνωμη μου. Έχει τα λογικά της, έτσι δεν είναι? Αν βγει από αυτή την καταχνιά της κατάθλιψης θα έχει γίνει το πρώτο βήμα για τις ζωές και των δυο σας. Η κατάθλιψη είναι ένας ζωντανός θάνατος. Έχω γνώση επι αυτού και δυστυχώς έτσι το εκλαμβάνω προσωπικά. Αν η μαμά σου, η οποία είναι νεότατη γυναίκα στα 57 της, βρει την αισιοδοξία της και τη διάθεσή της για ζωή θα έχετε την πρώτη και σημαντικότερη νίκη. Πρόσεχε μη σε πάρει από κάτω.Το ξέρω ότι δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο αλλά βρες τρόπους να απεμπλακείς από αυτή την κατάσταση χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα παραμελήσεις τη μητέρα σου. Αν υπάρχει οικονομική άνεση απασχόλησε μια κυρία για λίγες ώρες για τη φροντίδα της μητέρας σου ώστε να κερδίσεις χρόνο για τον εαυτό σου. Μακάρι να έβρισκες μια σταθερή εργασία με καλό μισθό, προσπάθησε το όσο μπορείς. Από τη στιγμή που δεν ξέρω τη ζωή σου είναι δύσκολο να δώσω συμβουλές. Αλλά αν τα προβλήματα είναι μόνο πρακτικά (π.χ οικονομικά) και έχεις αναλάβει αποκλειστικά εσύ την περίθαλψη της μητέρας σου, βρες τη δύναμη να ψάχνεις για λύσεις.. Όμως κορίτσι μου..Μη θάψεις κι εσύ τον εαυτό σου από ενοχικότητα. Ούτε η μαμά σου θα το θέλει αυτό απλά δεν είσαι σε θέση να το αντιληφθεί πλήρως. Σου ανέφερα παράδειγμα τη θεία μου πιο πάνω..Η γιαγιά μου πέθανε και η θεία μου τι??? Θα μπορούσαμε όλοι να σου γράφουμε για ώρες. Αν σε βοηθάει γράψε μας περισσότερα για τη ζωή σου ή για τα συναισθήματά σου. Βρες όμως δύναμη να βοηθησεις κι εσύ τον εαυτό σου.Βρες τρόπους κ βάζε μικρους στοχους. Είσαι ήδη αξιέπαινη, για μένα θα είσαι η ΥΠΕΡΤΑΤΗ αν βρεις τη χρυσή τομή ανάμεσα στο καλό της μητέρας σου και το δικό σου καλό. Φιλικά :)

πολυ συγκινητικη εξομολογηση.μακαρι ολα να σου πανε καλα ...εισαι οντως ηρωιδα

Σε νιώθω. Αν είσαι και μοναχοπαίδι, ενίοτε είναι κατάρα και καταλήγεις να υποθηκεύεις τη ζωή σου για τους γονείς σου. Εάν δεν το ζήσει κάποιος, δεν μπορεί να το αντιληφθεί και τι φαύλος κύκλος είναι όλο αυτό. Καλή δύναμη εύχομαι και ό,τι το καλύτερο για σένα.

Αχ κορίτσι μου με συγκινήσες τόσο...Εγώ πάντως το κάνω σε όλο τον κόσμο αυτό,πόσο μάλλον σε κάποιους/Ες που βλέπω μόνους/ες...Είσαι και εσύ μια ηρωίδα ανάμεσα μας!Σε ΣΥΓΧΑΙΡΩ που δεν εγκατέλειψες την μητέρα σου παρόλο που αποζητάει η ψυχή σου σαν άνθρωπος να ζήσεις...Η μανούλες μας είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μας...Εγώ είμαι καταπάνω της γιατί έχει και η δική μου προβλήματα Υγείας και δυστυχώς μας χωρίζει η απόσταση...Πασχίζω να κάνω κάτι με την δουλειά μου μπας και πάω πιο κοντά αλλά συναντάω συνεχώς εμπόδια και μου το ακυρώνουν...Έρχεται Αθήνα να με δει και προσπαθώ να την κρατήσω λίγο παραπάνω αλλά δυστυχώς δεν μπορεί ένας άνθρωπος που έχει μάθει επαρχία επιβιώσει στην Αθήνα..Πνίγεται...Με αυτά και με άλλα πολλά που πέρασα και εγώ στην ζωή μου ναι πολλές φορές σκέφτομαι πως άφησα εμένα πίσω αλλά δεν μετανιώνω...Αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω πάλι το ίδιο θα έκανα...Οι φίλοι και οι άλλοι που μας αγαπάνε και θέλουν να είναι δίπλα μας όσες δυσκολίες και αν περνάμε δεν βρίσκουν δικαιολογίες,είναι εκεί!Πραγματικά λυπάμαι που δεν δίνουν σημασία οι φίλοι να σε ακούσουν...Δυστυχώς και εμένα περισσότερο με νιώθουν 2 φίλες που περνάνε κάτι αντίστοιχο παρά όλοι οι υπόλοιποι..Εξάλλου δεν είναι και υποχρεωμένοι θα μου πεις...Ο καθένας μας τραβάει τον δικό του σταυρό...Μην νομίζεις πάντως πως είσαι μόνη,είμαστε και άλλες/οι με σχεδόν ίδιες καταστάσεις εκεί έξω όπως φαίνεται...Σε νιώθω να το ξέρεις! Εύχομαι να αλλάξουν όλα στην ζωή σου από σήμερα και να βρεις ότι αναζητά η ψυχή σου και θα σε κάνει ευτυχισμένη! Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα με Υγεία και Αγάπη στις ψυχές μας κορίτσι μου!