ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.8.2018 | 14:36

Το απόλυτο κενό..

Δεν έχω όρεξη και αισιοδοξία για τίποτα. Με το ζόρι όλα, μόνο ο ύπνος με ξεκουράζει. Χαίρομαι όταν νυστάζω, νιώθω να δραπετεύω από τη θλίψη και για κάποιες ώρες δεν θα πονώ. Ανοίγω τα μάτια και ο μπαμπάς μου είναι πλέον σε μια κορνίζα στο κομοδίνο να με κοιτάζει και τα μάτια της μαμάς μου μόνιμα βρεγμένα. Δεν έχω σύντροφο να μου κρατήσει πια το χέρι. Ήταν μαζί μου τόσα χρόνια και η σχέση μας διαλύθηκε στα ξαφνικά και με μάτωσε. Νόμιζα ότι θα γερνούσα μαζί του. Τι τραγική ειρωνεία να είσαι σίγουρη και απόλυτη μέσα σου και όλα να γκρεμίζονται χωρίς επιστροφή! Δεύτερος πόνος και μοναξιά στο σκοτάδι. Φίλοι μηδέν παρά μόνο τα ξαδέρφια αλλά και αυτά βιώνουν πένθος της μητέρας τους και δεν ξέρεις που να στηριχτείς. Δεν τα άξιζα όλα αυτά Θεέ μου! Δεν αντέχω τόσο πόνο! Και προβλήματα σοβαρά υπάρχουν πολλά πάσης φύσεως. Μου έμεινε μόνο ο εαυτός μου και η μαμά μου που προσεύχομαι ο Θεός να την έχει καλά γιατί δεν έχω πραγματικά άλλον κανέναν... Εκείνη πλέον εύχεται να έρθει στη ζωή μου ένας άνθρωπος καλός να με αγαπάει και να με δει ευτυχισμένη. Το ίδιο θα ήθελε και ο πατέρας μου άλλωστε. Α ρε μπαμπά, με κέρασες πίκρα ρε μπαμπά και μιλάω πλέον σε μια κορνίζα με σένα...
6
 
 
 
 
σχόλια
Πραγματικα ειναι πολυ δύσκολη η κατασταση που βιώνεις...Το μονο που θα σε συμβούλευα θα ειναι να επισκεφθείς έναν ψυχολόγο...Και μονο που θα ξεδιπλώσεις τα συναισθήματα σου θα σε λυτρώσει... εκείνος θα σου δειξει τα βήματα που πρεπει να ακολουθήσεις σιγα σιγα! Ειναι απο τα σημαντικότερα δώρα που μπορεις να κανεις στον εαυτό σου! ( στο λεω απο προσωπική πείρα) Σου ευχομαι ολόψυχα καλη δύναμη!!!
''Δεν τα άξιζα όλα αυτά Θεέ μου!'': σε κανέναν δεν αξίζει αυτό που περιγράφεις...Είναι δύσκολη η παρηγοριά σε καταστάσεις όπως αυτές που περιγράφεις, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η ζωή κάνει κύκλους, και θα έρθουν και πραγματικά καλύτερες ημέρες. Καλή δύναμη.
Συμφωνω με τη Λιλίκα..Και θέλω να προσθέσω, ότι πρέπει να βρεις δύναμη από ότι έχεις, έστω και τα λίγα. Μην τολμήσεις να παραιτηθείς από την ελπίδα ότι θα βρεις έναν άνθρωπο που να σου αξίζει μια μέρα και θα καταφέρεις, τον αφόρητο πόνο που σε σφάζει τώρα, σιγά σιγά, να τον κανεις μια γλυκόπικρη ανάμνηση, κλειδωμένη στην καρδιά σου.Με πολλή αγάπη, όπως είχε πει και ο Μπουκαι, είναι σημαντικό να θυμάσαι, 'οτι ακόμα και αυτό, θα περασει'..
Ρε συ rosestar έχεις πιάσει πάτο. Το μόνο που μένει τώρα είναι να αρχίσεις να ανεβαίνεις.Αυτό που θέλω εγώ να επισημάνω, ως προς τον τρόπο γενικά που σκέφτεσαι, είναι ότι πρέπει να κάνεις το πρώτο βήμα για να προχωρήσεις μπροστά.Αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει. Μπορείς να ζήσεις με το παρελθόν κρατώντας από αυτό τις ευχάριστες αναμνήσεις.Η ζωή περνάει πολύ γρήγορα, κάθε μέρα είναι ακόμη μία ευκαιρία που μας δίνεται να καλυτερέψουμε την ποιότητα της καθημερινότητάς μας. Μην πετάς αυτό το δώρο στα σκουπίδια.Υπάρχει η δύναμη να το κάνεις, αλλά λυπάμαι, δεν γνωρίζω να σου πω πού θα την βρεις.. Καλή τύχη!
Απορώ πως με κατάλαβες ότι την έγραψα εγώ αυτή την εξομολόγηση. Μάλλον θυμάσαι που κάποια στιγμή το είχα γράψει, έχεις γερή μνήμη μάλλον. Ναι έχω πιάσει πάτο τον απόπατο και εξωτερικεύω εδώ στη στήλη τα συναισθήματά μου. Ανώνυμα είναι κιόλας για αυτό. Ξέρεις τι παρατηρώ; Έχω πολλά σκαμπανεβάσματα στη ψυχολογία μου, μια μπορεί να κλαίω πολύ και μια να κάνω πράματα και να ασχολούμαι. Μια πάνω μια κάτω, μια βγαίνω στη επιφάνεια και μια ξαναβουλιάζω. Και λυπάμαι πολύ για τη μαμά μου ρε συ δεν ξέρω. Δύναμη πάντα είχα, δυναμική και μαχήτρια αλλά τώρα ταλαιπωρημένη.
Πίσω από τα συναισθήματα που κατά καιρούς εκφράζεις, μιλώ για την απογοήτευση από ερωτική σχέση, για την κατάφωρη "αδικία" που νιώθεις να σου στερεί μία αρρώστια τον πατέρα σου, την έντονη επιθυμία για να γίνεις το στήριγμα για την μητέρα σου, την έλλειψη αξιοκρατίας που επικρατεί πολλές φορές στα εργασιακά, το οποίο σου γεννά ένα αίσθημα αποστροφής, προσωπικά, νιώθω πως υπάρχει ένα καλό παιδί, ένα πρόθυμο και εργατικό κορίτσι, γεμάτο δύναμη την οποία δεν έχει πού να διοχετεύσει. Έχεις αγάπη να δώσεις και θέλεις τον κατάλληλο άνθρωπο δίπλα σου. Αυτόν που θα σε στηρίξει, θα σε κάνει να νιώσεις σιγουριά, θα σε παρηγορήσει στα δύσκολα και θα σου πει "είμαι δίπλα σου, προχωράμε μαζί, μην φοβάσαι τίποτα!"Αγαπάς πολύ την μητέρα σου και τη νοιάζεσαι. Ξέρεις ότι και εκείνη νιώθει το ίδιο για σένα. Επομένως το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι μια προσπάθεια. Ένα βήμα μπροστά. Μετά δύο. Μετά τρία. Μετά θα πετάς! Η μαμά σου θα ξαναβρεί το χαμόγελό της όταν το βρεις κι εσύ. Είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις.

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Scroll to top icon