Αν επιμένεις να ψάχνεις μόνιμα την στήριξη και την πίστη από συγκεκριμένα άτομα, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Σίγουρα θα βρεις από αλλά άτομα (υπό) στήριξη αν το έχεις σε κάποιον τομέα και ας μην είναι οι γονείς σου.Την πικρία την κατανοώ εν μέρει γιατί κι εγώ το έχω νιώσει, αλλά πιστεύω ότι το βασικό άτομο που πρέπει να πιστεύει σε σένα είσαι εσύ. Το κακό είναι όταν σου έχουν μάθει να μην το κάνεις ότι δυσκολεύεσαι. Εμένα με νοιάζει η κριτική από άτομα που εκτιμώ και ξέρω ότι αυτά που λένε είναι μετρημένα και όχι χαιδεμα, κι όχι τι θα πουν οι γονείς μου. Αυτό να κάνεις γιατί μετά θα χάσεις όλα σου τα χρόνια και δεν έχει σημασία ποιον θα κατηγορείς, εκτός κι αν δεν σε πειράζει να είσαι μίζερος φταις/δε φταις. Οπότε ό,τι μπορείς να πάρεις πάνω σου, να το κάνεις. Έτσι προχωράμε και έτσι μαθαίνεις να έχεις κριτή τον εαυτό σου κι άσε να νομίζουν οι άλλοι ό, τι τους βολεύει.
31.1.2020 | 21:35
Δεν
υπάρχει συναίσθημα στο κόσμο από το οι γονείς σου να σε θεωρούν ανίκανο να κάνεις πράγματα από τι στιγμή κιόλας που δεν τους έχεις δώσει κανένα δικαίωμα...Άμα δε σε στηρίζουν οι γονείς σου τότε ποιός...Ακόμα και είναι κάποιος ικανός αισθάνεται όντως ανίκανος.
5