ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έχεις mail

Και ήμουν έτοιμη να σου απαντήσω για την Α,μπα! Πραγματικά αδιάβαστος όμως! Με την θάλασσα έχω σχέση αγάπης! Αλλά δεν την βλέπω όσο συχνά θα ήθελα. Με ηρεμεί και με ταξιδεύει. Αλλά μ' αρέσουν πολύ και τα σύννεφα (άσχετο!)Να σε ρωτήσω κι εγώ; Τι γίνεται εκείνη η ρωγμή που κουβαλούσες;

Τελείωσα και τη μελέτη σχετικά με τον κ. Νίτσε και μπορώ πλέον να πω με βεβαιότητα, όχι εγώ δεν είμαι τόσο ταλαιπωρημένος!Βέβαια αυτός τα χειρότερα τα πέρασε στο τέλος της ζωής του όπου τρελάθηκε... λες;

Γράψε άκυρο ως προς την ερώτηση πριν. Προφανώς αναφέρεσαι εδώ: http://www.lifo.gr/team/ampa2 φορές αδιάβαστος σε 1 ημέρα... δεν με βλέπω να την περνάω την τάξη!Έχω άλλη ερώτηση όμως. Τι σχέση έχεις με τη θάλασσα;

Καλημέρα εκεί στα ξένα!Χαίρομαι από τη μια για εσένα και λυπάμαι από την άλλη γιατί έχασα έναν καφέ :))Είναι ωραία τα νέα ξεκινήματα! Μην σε καταβάλλουν οι όποιες δυσκολίες. Συγκεντρώσου στο ωραίο του εγχειρήματος: όλα καινούρια, όλα από την αρχή να τα διαμορφώσεις όπως θέλεις, νέες εμπειρίες, νέες γνωριμίες.. μια χαρά θα τα πας!Όσον αφορά το θέμα σου, έχω να σου προτείνω να σταματήσεις να τα σκέφτεσαι όλα αυτά.. να προσπαθείς να βρεις τρόπους να το "ξεπεράσεις" σώνει και καλά. Βγάλτο για λίγο από το μυαλό σου, ζήσε την καθημερινότητα σου και όλα θα έρθουν από μόνα τους. ;)Ξέρεις, όταν είμαστε χωμένοι μέσα σε ένα πρόβλημα πολλές φορές είναι δύσκολο να δούμε τη λύση του. Πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω για να δούμε τη συνολική εικόνα πιο καθαρά.. και συνεπώς και τη λύση.You have a nice day now, ok!?!

@la mujer del mar: Ας συμφωνήσουμε να θεωρήσουμε ότι είναι λίγες ειδικές περιπτώσεις αυτές, έτσι για να διατηρήσουμε ζωντανή την ελπίδα ότι δεν έχουν χαθεί πια όλα όσα ξέραμε!

Λοιπόν τι λέγαμε; Συμβουλές επιβίωσης μέσα στη ζούγκλα που ζούμε... ουφ από που να αρχίσω και που να τελειώσω! Θες να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο για να μην χαθούμε σε μια ατέρμονη συζήτηση; Να μιλήσουμε για τις διαπροσωπικές σχέσεις; Όχι απαραίτητα τις ερωτικές αλλά γενικότερα.Αν το πάρουμε από την αρχή, μια γνωριμία δηλαδή, ήδη βλέπω πως υπάρχει πρόβλημα. Εισπράττω συνέχεια σκεπτικισμό, καχυποψία, απομόνωση. Θα έπρεπε να είναι πιο δεκτικοί, χαλαροί και αυθόρμητοι οι άνθρωποι.Πάρε εσένα κι εμένα για παράδειγμα. Δεν γνωριζόμαστε, όμως φαίνεται πως υπάρχει τουλάχιστον κοινό έδαφος να κάνουμε μια κουβέντα. Αν σου πρότεινα να πιούμε έναν καφέ και να την κάνουμε από κοντά το πιο πιθανό από την εμπειρία μου θα ήταν να το αποφύγεις. (Μην το πάρεις προσωπικά, λέω τι συμβαίνει συνήθως σε τέτοιου είδους περιπτώσεις) Γιατί όμως; Τι θα είχες να χάσεις; Το πολύ-πολύ αντί 2 ώρες στον υπολογιστή να πέρναγες 2 ώρες έξω. Νομίζω είναι πολύ απλά τα πράγματα αλλά τα κάνουμε μόνοι μας δύσκολα.Αν πάμε τώρα σε ερωτικές σχέσεις εδώ δυσκολεύουν κι άλλο τα πράγματα. Μπαίνουν μέσα εγωισμοί, απωθημένα, λάθη του παρελθόντος κτλ.Κι εδώ όμως έχω απάντηση! :)Καταρχήν νομίζω πρέπει να δίνουμε χώρο και χρόνο στον άλλο να μας ανακαλύψει και να τον ανακαλύψουμε.Πολύ σημαντικό! Ειλικρίνεια και ευθύτητα.Είναι πάντα ο καλύτερος δρόμος πιστεύω. Μπορεί να μην είναι ο ευκολότερος αλλά σίγουρα είναι ο πιο σωστός μακροπρόθεσμα. Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθείς έρθεις στα μέτρα του άλλου ούτε να φέρεις τον άλλο στα δικά σου. Τα ωφέλη θα είναι μόνο πρόσκαιρα.Τι λες κι εσύ;

"Λένε ότι όποιος κοιτάζει πολύ την άβυσσο, κοιτάζει και η άβυσσος μέσα του"Δεν το είχα ξαναδιαβάσει/ακούσει αυτό και μου αρέσει. Το κρατάω..Συμβουλές επιβίωσης ε; Κάτι έχω στο μυαλό μου... θα επανέλθωBesos

Δεν ξέρω Ισπανικά, κάποιες λίγες σκόρπιες λέξεις και εκφράσεις. Μου αρέσουν όμως. Λιιιγο περισσότερο μου αρέσουν τα Ιταλικά. Κι εκεί της ίδιας σχολής.. αυτοδίδακτος :POK. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας!"Καλύτερα μόνη παρά με κακή παρέα" λοιπόν.. I couldn't agree more! (English is my field)Εμένα δεν είναι πολύς καιρός που συνέβη οπότε υποθέτω ακόμα το ξεπερνάω. Νομίζω είμαι στη φάση της κούρασης που λες. Πάω στη δουλειά μου, αθλούμαι, βγαίνω αρκετά τελευταία με φίλους αλλά υπάρχει μια ανεξήγητη κούραση που δεν δικαιολογείται... στο τέλος της ημέρας απλώς θέλω να αράξω σπίτι, να πιω έναν καφέ, ένα ποτό, να διαβάσω εδώ, να ακούσω μουσική ή να δω μια ταινία.ασεξουέλ..... κατα βάθος δεν θα ήθελες να ήσουν πιστεύω. Έλα παραδέξου το. Όσο και να ταλαιπωρείσαι τώρα είναι και οι υπόλοιπες φοβερές στιγμές που αξίζουν. Θα ήταν πολύ μονότονα αλλιώς... όλα μια ευθεία γραμμή.

Σε νιώθω απόλυτα!Τα ίδια (καρμπόν) πέρασα κι εγώ, εμένα έπαιρνε και στους γονείς μου να τους παρακαλέσει να μου πουν να την πάρω τηλέφωνο και άλλα χαριτωμένα :)Το κινητό μου δεν το άλλαξα, το έκλεισα για κάποιες μέρες και όταν το άνοιξα ξανά είχαν σταματήσει και οι κλήσεις.Σπίτι δεν άλλαξα. Έμπαινα κι έβγαινα όμως σαν κυνηγημένος.. αν είναι δυνατόν!Δεν τρόμαξα ποτέ, αλλά είχα χάσει την ηρεμία μου είναι αλήθεια.. νεύρα κορδόνια!Οπότε, ναι ξέρω πόση ενέργεια έχεις καταναλώσει.. σαν να είμαι στο μυαλό σου.Τελικά δεν καταλήγουμε κάπου συγκεκριμένα ε;

Δεν θέλω να ρίξω φταίξιμο ούτε στους άντρες, ούτε στις γυναίκες. Η ανάλυση που έκανε el hombre solo νομίζω είναι πολύ καλή ως προς την φάση και την εποχή που ζούμε. Όμως μήπως κι εμείς οι ίδιοι (που κάνουμε παράπονα για αντίστοιχες συμπεριφορές, όπως η εξομολογούσα) περιμένουμε κάτι που δεν γίνεται να υπάρξει μετά από μόλις 2-3 μήνες σχέσης γιατί αυτό είναι το καλύτερο για την δική μας "βόλεψη" τελικά; Θέλω να πω, μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα δεν μπορείς να περιμένεις ότι ο άλλος θα σε έχει ήδη αγαπήσει και θα ξέρει ακριβώς τι θέλει από σένα για μετά. Υποτίθεται ότι ο πρώτος καιρός είναι ο καιρός γνωριμίας και έρωτα. Δε θεωρώ ότι μπορείς να ζητάς από τον πρώτο καιρό σιγουριά, γιατί αν τελικά δεν σου κάνει ή δεν του κάνεις... δεν υπάρχει συνέχεια... Κι όταν φεύγει ο άλλος ή ακόμα χειρότερα όταν εξαφανίζεται χωρίς να ξέρεις γιατί μένεις εσύ με την αίσθηση της προδοσίας και της αποτυχίας. Αλλά γιατί; Γιατί δεν βγήκαν τα πράγματα όπως περίμενες ώστε να νιώσεις σιγουριά μαζί με κάποιον άλλον. Δεν σε βόλεψε δηλαδή το ότι ο άλλος δεν θέλει τα ίδια με σένα. Αλλά αφού δεν τα θέλει καλύτερα που το ξέρεις σ' αυτήν την πρώτη φάση κατά την γνώμη μου. Και μιλάω γενικά, δεν διαχωρίζω τους μεν και του δε σε άντρες και γυναίκες αντίστοιχα. Απλώς λέω ότι έχουμε ίσως ξεχάσει ότι μια γνωριμία, μια έλξη, μια ουσιαστική συνάντηση δυο ανθρώπων είναι πρώτα παρόν (και αυτό θα έπρεπε αρχικά να μας ενδιαφέρει) κι όχι μια δήλωση σχέσης κι απ' τις δύο πλευρές απλώς για να ξέρουμε που βρισκόμαστε και να έχουμε σίγουρο τον άλλον.

Τώρα που το σκέφτομαι (μετά από 2 γουλιές καφέ σκέφτομαι πολύ πιο καθαρά) η τελευταία κοπέλα μου έκανε κάτι πολύ πιο σοβαρό από απλή αδιαφορία ή το να βαριέται, και όντως όπως στην περίπτωση σου μετά "λύσσαξε" όπως γράφεις κι εσύ να μην την αφήσω...Μιας και η συγκεκριμένη δεν είχε ιδιαίτερα άγχη και προβλήματα σαν αυτά που περιέγραψα... τι να πω, ίσως υπάρχουν και αυτοί οι ψυχολογικά ασταθείς άνθρωποι τους οποίους δεν θα καταλάβουμε ποτέ!

Buenos días señorita!Ίσως τα αναλύω πολύ τα πράγματα.. δεν ξέρω.. ψάχνω κι εγώ όμως λόγους να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα γύρω μου!Δυστυχώς είμαι solo. Βλέπεις στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι καλό να είσαι διαφορετικός αφού η κοινωνία και οι άνθρωποι τείνουν να αποβάλλουν το διαφορετικό. Παρ' όλα αυτά διατηρώ ακόμα τη δική μου ανεξάρτητη πορεία και βλέπουμε πού θα με βγάλει...πάω να φτιάξω καφέ! :)

Από την προσωπική μου εμπειρία μπορώ να πω ότι συμβαίνει το ίδιο και με τις περισσότερες γυναίκες. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τις βάζω όλες στο ίδιο καζάνι ή ότι είναι πλέον κανόνας.Ίσως έχει αυξηθεί ο αριθμός αυτού του είδους ανθρώπων εκεί έξω γι' αυτό και τους συναντάμε συχνότερα πλέον. Τώρα το γιατί συμβαίνει αυτό.. έχω πολλές σκέψεις.. μπορώ να σου γράψω νουβέλα! :)