Ποιον πας να πείσεις βρε κοπελιά?
Εμένα πάντως όχι.
Βρωμάει από παντού το ποστ.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Ποιον πας να πείσεις βρε κοπελιά?
Εμένα πάντως όχι.
Βρωμάει από παντού το ποστ.
Το εμπόδιο τελικά ποιο ειναι;
Αν δεν σε ενδιέφερε ο πρώην σου δεν θα μας έγραφες για εκείνον
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω, Miss. Ο πρώην στη συγκεκριμένη ιστορία φαίνεται να ήταν ένας βασικός παράγοντας που η νυν σχέση της κοπέλας ξεκίνησε. Αν δεν ήθελε να του μπει του πρώην στο μάτι τότε η εξομολογούμενη, τότε ίσως υπό άλλες περιστάσεις να μην έδινε καν ευκαιρία στο παλικάρι αυτό, που τώρα απεδείχθη μια χαρά για εκείνη. Από την εξομολόγηση κιόλας κατάλαβα ότι δεν κάθισε η κοπέλα ν' αναπολήσει στο άσχετο τον πρώην της, αλλά αυτός ήταν που την αναζήτησε κι άρχισε τα δικά του, οπότε δικαίως τον μπλόκαρε κι εκείνη. Πολύ σωστό, τίμιο και μάλλον ευτυχώς που βρίσκεται η ίδια σε μια καλή σχέση, αλλιώς, αν συνέχιζε να ήταν μόνη της (ή κατέληγε μόνη έπειτα από περαιτέρω απογοητεύσεις στο dating market), θα ήταν εύκολο για τον άλλον να την τουμπάρει.
Ευτυχώς που της βγήκε δηλαδή το πειραμα και τον ερωτεύτηκε διαφορετικά απλα θα συνεχιζε να τον κοροϊδεύει.
Και της βγήκε και έριξε άκυρο στον πρώην. Επιτυχία!
Κανονικά ο τίτλος θα έπρεπε να είναι: Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια!
Όπως κατάλαβες κι εγώ διαφωνώ μαζί σου :)
Αχ, διαβάζοντας με αγωνία, στο τέλος του κειμένου ξεφύσηξα με ανακούφιση που όλα είναι καλά και εκτιμάς τον νυν σου σύντροφο τελικά! Ίσως κιόλας έπαιξε το ρόλο του ότι όταν ξεκινήσατε σχέση οι δυο σας, δεν είχες τρελές προσδοκίες κι απαιτήσεις από εκείνον, παρά μόνο απλώς ήθελες να σε δει ο πρώην σου με κάποιον. Και τελικά αυτός ο "κάποιος" έγινε ο ένας για σένα. Και τέλος, ναι, καταλαβαίνω απόλυτα την αδιαφορία που βιώνεις προς τον πρώην σου, κάτι που είναι και λογικό. Όπως δεν μπορώ τις κακίες και τις πικρίες προς τους πρώην, άλλο τόσο δεν μπορώ το "να είναι καλά εύχομαι, γιατί τον νοιάζομαι και τον αγαπώ... σαν άνθρωπο, εννοείται!" Όχι, ο πρώην πλέον έχει γίνει ένας ξένος, του οποίου η μοίρα δεν σ' ενδιαφέρει και δεν έχεις άποψη καν για εκείνον. Μπράβο σου για την ειλικρίνεια, και να είσαι καλά με τον δικό σου!
Εάν ο σύντροφός της διάβαζε το συγκεκριμένο, δεν ξέρω κατά πόσο θα ένιωθε ότι η ίδια τον εκτιμάει και θα της έλεγε και μπράβο από πάνω για την ειλικρίνεια (!). Κάτι κρίσιμο. Δεν αναφέρει ηλικία, αλλά εάν ένα άτομο άνω των 35 κάνει σχέση για το λόγο που αναγράφει, εκτός του ότι δείχνει πολλά για το ίδιο, φανερώνει και συναισθηματική ανωριμότητα και μόνο μπράβο δεν του λες για την ειλικρίνεια.
Μα ίσα ίσα που λέει ότι κάνοντας σχέση με τον νυν ανακάλυψε ότι ταιριάζει μαζί του. Δε βρίσκω κάτι κακό στην εξομολόγηση.
Εάν το σχόλιο πηγαίνει στο δικό μου, θα γράψω το εξής. Το νόημα είναι ξεκάθαρο. Γενικά μιλώντας, δεν είναι κακό μια γνωριμία να ξεκινάει και να μην νιώθεις έρωτας στο 100% από την αρχή. Αυτό το στοιχείο στην πορεία, είτε θα δυναμώνει είτε όχι, γιατί και ο έρωτας με την πρώτη ματιά (μάλλον) δεν λειτουργεί. Η επιλογή του/της συντρόφου πρέπει να είναι συνειδητή. Είναι ωραίο να ανοιγόμαστε, να προσφέρουμε και να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας αλλά είναι πολύ πιο όμορφο όταν μας τα ανταποδίδουν.
χμμμ τα γράφεις γ ν τ πιστέψεις ? ΔΕΝ μ πείθεις πως όλα καλά, μακάρι όμως ν είναι