ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.9.2023 | 20:10

Κρυφή ελπίδα ότι κάνω λάθος

Ώρες τον πήρε από τα φιλιά να πάει στην απάθεια και την αδιαφορία. Τον θέλω τόσο μα τόσο και δεν ξέρω τι να κάνω. Νομίζω ότι θα κλαίω για καιρό γιατί χάθηκε η ευκαιρία. Η ευκαιρία για κάτι μαγικό.Πως γίνεται να ερωτευτώ έτσι απότομα Ήταν στιγμές και τώρα δεν είναι τίποτα.Γιατι;
13
 
 
 
 
σχόλια

Για κάποιο λόγο που είχες εσύ ανάγκη τα είδες όλα ιδανικά πλασμένα. Όμως δεν συνέβη να είναι αμοιβαίο. Τώρα μένεις μόνη να διαχειριστείς την απώλεια. Πάρε τον χρόνο σου να ηρεμήσεις για να πας παρακάτω. Δυστυχώς δεν γίνεται με το ζόρι να έχουμε τον άλλον

Είσαι παγιδευμένη σε ένα βρόγχο επιθυμίας και μη ύπαρξης. Το μυαλό έχει την τάση να κολλάει στο "τι θα μπορούσε να έχει γίνει", το οποίο δεν ευθυγραμμίζεται απαραίτητα με το "τι είναι". Όταν έρχεσαι αντιμέτωπη με τη πραγματικότητα ότι η μαγεία έχει εξατμιστεί, είναι σημαντικό να την αντιμετωπίσεις κατα μέτωπο και να μην σε αφήσει να σε καταβροχθίσει.

Η μπορεί απλά να είναι σε επαφή με την πραγματικότητα και να λυπάται επειδή τον ερωτευτηκε και εκείνος όχι; Δεν χρειάζεται να είναι όλα τραγικά και όλοι να έχουν κάποιο πρόβλημα ψυχολογικό.

Αναγνωρίζω απλά οτι σε αυτή τη φάση ο συναισθηματικός της κόσμος έχει αλλάξει. Η απάντηση μου βασίζεται σε ενστικτώδη αλήθεια της στιγμής γιατί συγκεκριμένα η φράση ¨Ώρες τον πήρε" αν χρησιμοποιήθηκε εν γνώσει ή αν πρόκειται για κάποιο typo, σηκώνει πολύ κουβέντα. Τα αυτόματα συμπεράσματα και οι γρήγορες κρίσεις συχνά κρύβουν την διαφοροποιημένη πραγματικότητα των ανθρώπινων εμπειριών.

Η θα μπορούσε να είναι απλά μια έκφραση και να μην δηλώνει τίποτα κρυμμένο η βαθύτερο που δεν έχει ανακαλύψει η υποσυνείδητα δεν γνωρίζει ότι υπαρχει.
Ερωτεύτηκε, δεν βλέπει ανταπόκριση λογικό να στεναχωριέται. The end.

Tου το είπες ότι είσαι ερωτευμένη μαζί του; Aν ναι και αδιαφορεί, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να απομακρυνθείς και να κόψεις επικοινωνία. Με το ζόρι κανείς δεν ερωτεύεται. Καταλαβαίνω ότι βασανίζεσαι, αλλά μόνο ο ρεαλισμός θα σε σώσει.

@<3
Δεν είμαι ψυχολόγος, αν και υπάρχουν ή υπήρχαν αρκετοί εδω μέσα.
@ανώνυμη
Και όπως ανέφερα είναι η πραγματικότητα των ανθρώπινων εμπειριών. Αν το να ερωτεύεσαι είναι το μόνο ερώτημα όπως το θέτεις τότε η απάντηση να μην απαιτεί να ξεφλουδίσουμε στρώματα ψυχολογκών περιπλοκών που ποτέ δεν έθεσα. Ναι, υπάρχουν στιγμές που τα συναισθήματα είναι ωμά, διαφανή. Ο ρεαλισμός σε οδηγεί στην αναγνώριση του άμεσου βάρους αυτών των συναισθημάτων. Σε απογυμνώνει απο την περιττή πολύπλοκότητα, επιτρέπει μια ειλικρινή αντιπαράθεση...έστω και αργοπορημένη. Φυσικά και είναι ξεκάθαρη η θλίψη της αλλά το να αναφέρει ότι θα την πάρει καιρό μου φαίνεται εξίσου ανησυχητικό. Ο εξομ. προβλέπει παρατεταμένη συναισθηματική απώλεια (επίγνωση) και δεν είναι μόνο το κλάμα. Παγιδεύεται σε ένα τέλμα, όπως πολλοί άνθρωποι το έχουν ζήσει. Δυστυχώς πολλοί (όπως και εγώ) αδυνατούν να δώσουν προσοχή στη σημασία των λέξεων, προμηνύει αξιολόγηση των πράξεων που υποστηρίζουν ή δεν. Τέλος, η φράση "Ώρες τον πήρε" έχει περισσότερο ποιητική, αρχαϊκή ποιότητα (Χρόνος αὐτόν ἀπήγαγεν), μια απόχρωση που την ερμηνεύεις οτι ο ίδιος ο χρόνος είχε δράση στη συναισθηματική μετάβαση στην οποία ήθελα να καταλήξω. Είναι αρκετά ενδιαφέρον να σκεφτούμε τον ρόλο του χρόνου - όχι σαν κύριο υπεύθυνο - σε κάθε συναισθηματική κατάσταση και όχι να τον αγνοούμε με την απλοϊκή προσέγγιση του ρεαλισμού.

Δεν υπάρχει τιποτα το ανησυχητικό. Ποιος ορίζει τον χρονο που θα χρειαστεί κάποιος για να ξεπεράσει έναν ερωτα ή καποια απωλεια η οτιδηποτε τελος παντων; υπάρχει κάποιο χρονοδιαγραμμα; Για μένα μπορεί να είναι ένας μήνας για άλλον ένας χρόνος και για κάποιους ποτέ. Ο ρεαλισμός δεν βοηθάει σε τίποτα ίσα ίσα που πολλές φορές μπορεί να διογκωσει το αίσθημα της απώλειας και του κενού.

Και να ήσασταν ψυχολόγος δεν θα μου έκανε κάποια διαφορά. Οι ψυχολόγοι δεν είναι γιατροί. Είναι στην ίδια κατηγορία με τους ομοιοπαθητικους "γιατρους". Όλη την δουλειά την κάνει ο "ασθενής." Οποτε μπράβο μας

@ανώνυμη
Καταλαβαίνω την υποκειμενικότητα πάνω στο θέμα της απώλειας και χρόνου που υπογραμμίζεις. Δεν απορρίπτω την επιστημονική η θεραπευτική βάση της ψυχολογίας. Συζήτηση κάνουμε. Ως ασθενής που υπήρξα (και είμαι) εκτός απο το να αντιλαμβάνομαι ο ίδιος το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί, ήθελα να επισημάνω τη πολυδιάστατη σημασία του χρόνου. Τον θεωρώ σημαντικό παράγοντα και όχι σαν αδιάφορο στοιχείο στο εξίσωμα της ψυχικής υγείας. Το ανησυχητικό ίσως να είναι υπερβολή ως απάντηση ή ανταπόκριση και πρέπει να ανακαλέσω, ειδικά σε καθολικές εμπειρίες όπως η συγκεκριμένη του εξομολογούμενου ή και κάθε άλλου.

Scroll to top icon