Λοιπον θα πω κι εγω το κλισε: εξαρταται απ την εκαστοτε περιπτωση και θα δωσω και ενα παραδειγμα. Πχ ζευγαρι γνωστων μου, 10 χρονια μαζι απο την εφηβεια, σπουδασαν σε διαφορετικες πολεις, μεσολαβησαν μεταπτυχιακα και φανταρικα. Δεν εμειναν ποτε μαζι ολο αυτο το διαστημα και βρισκονταν μονο οταν το επετρεπαν οι υποχρεωσεις τους. Τον τελευταιο χρονο ο μεν δουλευει και μενει μονος του πλεον και η δε δουλευει και μενει με τους γονεις. Ενω λοιπον εχουν πλεον τη δυνατοτητα (και οικονομικη και απο αποψη χρονου και αποστασης) να μεινουν μαζι δεν θελουν να μπουν σ αυτη τη διαδικασια γιατι νιωθουν οτι ειναι ακομα νωρις. Μετα εχουμε τη δικη μου περιπτωση οπου με το συντροφο μου γνωριστηκαμε στη σχολη, μενουμε και δουλευουμε στην ιδια πολη. Απο την πρωτη στιγμη της γνωριμιας μας δεν εχει υπαρξει μερα να μη βρεθουμε εστω για λιγο (ειμαστε "ρομαντικες ψυχες" που πεσαμε με τα μουτρα στο μεγαλο μας ερωτα και το ζησαμε σαν ταινια). Απο νωρις εκδηλωσαμε την επιθυμια μας να το παμε σοβαρα, μεσα σε μερικους μηνες γνωρισαμε γονεις, και πανω στον 1 χρονο μειναμε μαζι. Σε κανεναν χρονο απο τωρα υπολογιζουμε πως θα εχουμε την οικονομικη δυνατοτητα να κανουμε και το παιδακι μας και να παντρευτουμε. Οι περισσοτεροι μας λενε πως βιαζομαστε, ας γνωριστουμε καλυτερα κλπ. Ομως αυτον τον 1,5 χρονο που μενουμε μαζι εχουμε μαθει ο ενας τον αλλον αρκετα καλα, εχουμε μαθει να λειτουργουμε ως μια γροθια σε οσα προβληματα αντιμετωπισαμε (οικονομικα, υγειας, οικογενειακα) και πιστευω ειμαστε ετοιμοι να αντιμετωπισουμε αλλα τοσα. Κανουμε ονειρα για το μελλον μας ως ζευγαρι αλλα και ως οικογενεια, γιατι πλεον νιωθουμε ο ενας τον αλλο σαν οικογενεια. Οποτε ναι, εχει να κανει με το εκαστοτε ζευγαρι
20.2.2020 | 11:54
Μα ειλικρινά πείτε μου, είμαι τόσο λάθος;;;
Ευρισκόμενος σε συζήτηση για τις διαπροσωπικές σχέσεις και το πότε, δηλαδή μετά από πόσο χρονικό διάστημα είναι σωστό ένα ζευγάρι να προχωρήσει σε επισημοποίηση της σχέσης και σε γάμο, διατύπωσα και εγώ την άποψή μου, την οποία θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και να ακούσω απόψεις. Κατ' αρχάς, η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Έχει να κάνει με την ηλικία του ζευγαριού, το σε τι φάση βρίσκονται τα επαγγελματικά τους, άρα σε έναν μεγάλο βαθμό και τα οικονομικά τους, αν έχουν ή όχι άλλες υποχρεώσεις κλπ. Θεωρώ αυτονόητο ότι μεταξύ τους ταιριάζουν και έχουν και οι δύο την προοπτική για κάτι σταθερό, σε βάθος χρόνου. Με βάση όλα τα ανωτέρω, πιστεύω ότι, μετά από 1 με 1,5 έτος και υπό ην προϋπόθεση ότι τα πράγματα πάνε καλά (o.k.,θα υπάρξουν και διαφωνίες, εντάσεις κλπ. - όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι), το ζευγάρι μπορεί να επισημοποιήσει την σχέση, δηλαδή να αρραβωνιαστεί. Και προτού κάποιοι αρχίσουν τα γνωστά, ότι δηλαδή ο αρραβώνας είναι ξεπερασμένος κλπ., θα πω ότι, ο αρραβώνας αποτελεί μια δέσμευση, η οποία τεστάρει σε μεγάλο βαθμό την θέληση (ή την μη θέληση) για το επόμενο και πολύ μεγάλο βήμα (τον γάμο εννοώ). Επίσης, είναι αυτονόητο ότι, ταυτόχρονα με τον αρραβώνα, το ζευγάρι πρέπει να συζήσει, αν ήδη δεν συζεί. Εκεί θα φανούν πλέον οι λεγόμενες αντοχές του ζευγαριού. Ζώντας πλέον επί καθημερινής βάσης κάτω από την ίδια στέγη, όχι στο στιλ: Κοιμάμαι σήμερα σπίτι σου, κοιμάσαι αύριο στο δικό μου κλπ. Μετά την πάροδο 1 - 1,5 έτους ακόμα και αφού έχουν γίνει τα παραπάνω, Δηλαδή σε ένα συνολικό διάστημα περί τα 3 έτη, συν πλην κάτι, νομίζω ότι πλέον, το ζευγάρι μπορεί να προχωρήσει σε γάμο. Αυτή είναι εν ολίγοις η άποψή μου, χωρίς ασφαλώς τα χρονικά διαστήματα να είναι και 100% standard... Καλά δεν τα λέω βρε παιδιά; Κάνω κάπου λάθος;
20
