Πολλα μπορει να παιζουν... Μπορει απλα να θελει να βγειτε επειδη του αρεσει η παρεα σου, μπορει να ειναι τυπος που περα απο το σεξουαλικο θελει κ τα παραπανω χωρις να υπάρχουν δεσμευσεις,μπορει να εχει αρχισει να νιώθει το κατι παραπανω για εσενα!!
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Πολλα μπορει να παιζουν... Μπορει απλα να θελει να βγειτε επειδη του αρεσει η παρεα σου, μπορει να ειναι τυπος που περα απο το σεξουαλικο θελει κ τα παραπανω χωρις να υπάρχουν δεσμευσεις,μπορει να εχει αρχισει να νιώθει το κατι παραπανω για εσενα!!
η οικειότητα φέρνει καταιγίδες στ σχημα σεξ buddies only Στη θέση σου ΔΕΝ θ έβγαινα γ ποτό κ θ κρατούσα τ σχήμα ως έχει Τ περι συναισθηματων στη φαση π γράφτηκαν σ άλλα σχόλια : μπαρουφες μπαλαφαρες
Σε ένα παράλληλο σύμπαν :
''Βγαίνουμε μερικές μέρες ραντεβού και μου πρότεινε απόψε το βράδυ να πάμε σπίτι του''.
Εγώ δεν την πολυκατάλαβα την ερώτηση, αλλά σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι είναι καλύτερα, όποια κι αν είναι αυτή, να την αναζητήσεις στον ίδιο κι όχι εδώ μέσα.
Το έχεις κάνει και με άλλους στο παρελθόν, είναι Αυτή, η πρώτη φορά που πηγαίνετε και για ένα ποτό. Γιατί σε προβλημάτισε τόσο?
Γιατι η μορφη της σεξουαλικης σχεσης που εχεις με διαφορετικους ανθρωπους ειναι διαφορετικη. Με καποιους αντρες ειχαμε γνωριστει στο τιντερ κ επειδη ηταν σαφες εξαρχης το τι θελαμε κ οι δυο, συναντιομασταν απλα γ αυτο κ τελος. Με αλλους ειχαμε βγει αρκετες φορες γ ποτο/φαγητο κλπ. Αλλα με αυτους ηταν εξαρχης ετσι η σχεση μας. Με τον συγκεκριμενο, η σχεση εξαρχης ηταν συναντιομαστε σπιτι σου ή σπιτι μου. Ε και οταν εχεις συνηθισει να κανεις μονο αυτο κ τιποτα αλλο κ ξαφνικα εκεινος σου προτεινει κατι αλλο, ειναι λογικο να αναρωτιεσαι γιατι.
Μου είναι λίγο κυκεώνας όλο αυτό για να εκφέρω μια σαφή γνώμη εδώ. Αδυνατώ να καταλάβω πώς γίνεται να έχεις μια επαρκή σύνδεση με τον άλλον ώστε να κάνετε σεξ, αλλά όχι επαρκή σύνδεση για να μπορείς ν' αφουγκραστείς τις ανάγκες του, συγκεκριμένα στην οιαδήποτε σχέση του μαζί σου. Και δεν μιλάμε εδώ να κάνεις μαντεψιές, αλλά έστω στοιχειωδώς να νιώσεις αρκετά άνετα για να τον ρωτήσεις πράγματα που αφορούν τα συναισθήματά του για σένα και το βαθμό ανάγκης του για δέσμευση (ναι, ναι, μαζί σου συγκεκριμένα, όχι γενικά). Θα ήθελα να πω "τι στο καλό οριζοντιόνεστε με όσους δεν μπορείτε να μιλήσετε κάθετα," αλλά δεν είμαι κριτής κανενός. Εγώ απλώς βλέπω άλλη μια απόδειξη ότι αυτή η ισότητα στα ανετιλίκια λειτουργεί κατά της γυναίκας: όσο κουλ και να το παίζουμε ότι να, αλλάζω συντρόφους όποτε θέλω και δεν χρειάζομαι καν ρομαντικές εξόδους και όμορφα μπλα-μπλα, ούτε με νοιάζει αν έχει συναισθήματα ο άλλος ή όχι, τελικά μας τρώει πάντα το αν αισθάνεται κάτι ο άλλος ή όχι, ας μην το αρνούμαστε. Απλώς δεν θες να κάνεις το λεγόμενο The Talk, φοβούμενη μην σε κατατάξουν στο στερεότυπο ότι "όλες οι γυναίκες ίδιες είναι, αργά ή γρήγορα ζητάνε σχέση." Κι όμως, κατά βάθος, θα ήθελες ν' ακούσεις ότι ναι, είδε κάτι παραπάνω σ' εσένα και θα ήθελε μια φορά έστω να περάσετε καλά κι εκτός κρεβατιού. Και δεν είναι παράλογο το να θέλεις κάτι τέτοιο, είσαι γυναίκα, είσαι σωματικά και βιοχημικά διαφορετική από έναν άνδρα, και αυτό δεν αναιρείται με το ανετιλίκι και τον σκληροπυρηνικό φεμινισμό· δεν το κατάφερε καν η καρικατούρα της Σαμάνθα στο SATC. Υπάρχει λόγος, στην τελική, που ξοδεύεις μέρος του ελεύθερου χρόνου σου με τον συγκεκριμένο σύντροφο και δεν κοιμάσαι με άλλον κάθε διήμερο. Οπότε, έσω ειλικρινής με τον εαυτό σου ως προς το τι περιμένεις απ' αυτή τη σχέση και αν παίρνεις αυτό που στ' αλήθεια θέλεις. Τότε ίσως θα σου είναι και πιο εύκολο να καταλάβεις τα κίνητρα του άλλου, γιατί θα νιώσεις και πιο ελεύθερη να μιλήσεις.
Ρωτησες γιατι κανουμε σεξ με καποιον που δεν μπορουμε να κανουμε κ μια συζητηση. Γιατι αγαπητη μου ακομα κ σε μακροχρονιες σχεσεις πολυ συχνα ειναι βασικο προβλημα η επικοινωνια. Γιατι δυστυχως ολοι μας εχουμε μαθει να προσπαθουμε να καταλαβουμε τις προθεσεις του αλλου μεσα απο τις πραξεις του κ οχι ρωτωντας. Που βεβαια κ αυτο δεν ειναι απαραιτητα λαθος, λενε αλλωστε οτι οι πραξεις καποιου δειχνουν αυτο που νιωθει, οχι τα λογια.
Ακομα κ αν τον ρωτουσα τι νιωθει για μενα (που φυσικα το εχω σκεφτει) κανεις δεν μπορει να μου εγγυηθει οτι θα ηταν ειλικρινης μαζι μου. Ασε που αν τον ρωτησω, λογικα θα καταλαβει οτι εγω θελω κατι παραπανω, γι αυτο αλλωστε κ ρωταω, οποτε μπορει να μου πει αυτο που θελω να ακουσω απλα κ μονο για να με κρατησει στη ζωη του. Μακαρι να λυνονταν ολα ετσι απλα με μια συζητηση αλλα ποσες φορες αλλα λεμε κ αλλα εννοουμε. Γι αυτο σου λεω, η εννοια της συζητησης ειναι υπερεκτιμημενη.. Αν θελει ο αλλος να πει ψεματα ή να υπερβαλει γι αυτα που νιωθει μπορει ευκολα να το κανει κ παλι εγω θα καταληξω να αναρωτιεμαι τι συμβαινει μεταξυ μας.
Κοίτα, θα έπαιζε ρόλο και στο πώς κάνεις την ερώτηση. Συνήθως, όσο πιο αυθόρμητα, τόσο καλύτερα, γιατί έτσι πιάνεις και τον άλλον απροετοίμαστο. Π.χ. στα ημι-σοβαρά αν τον ρωτούσες εκείνη τη στιγμή "μα πώς το έπαθες και θες να βγούμε" ή στα αστεία "αχ μωρέ, βαρέθηκες τη φάτσα μου στα σεντόνια σου και θες να δεις λίγη χαρά στο ποτήρι σου, ε;" Ε, ακόμα και να μην απαντούσε αμέσως, κάτι καταλαβαίνεις εκεί από ένα αμήχανο γελάκι ή από τη σιωπή εις απάντησή του και αντ' αυτού σφίξιμο στην αγκαλιά του... Εξαρτάται πολύ κι από την ιδιοσυγκρασία σου. Αν είσαι άνθρωπος πιο διασκεπτικός, που πρώτα τα κρατάει όλα μέσα της και τα αναλύει, τότε χάνοντας μια τέτοια ευκαιρία, μετά όντως γίνεται δύσκολο να το συζητήσεις. Στην περίπτωσή σου, θ' ακουγόταν σα ν' ανοίγεις μια υπεραναλυτική κουβέντα για κάτι τόσο απλό όπως το να σε προσκαλέσει ο άλλος για ποτό, καταλαβαίνω. Εκεί και ο άλλος κουμπώνεται και δεν ξέρεις αν θα σου δώσει ειλικρινείς απαντήσεις, έχεις δίκιο. Συνήθως οι πιο αυθόρμητοι και ετοιμόλογοι σ' αυτό βγαίνουν κερδισμένοι, γιατί αφοπλίζουν τον άλλον με την αμεσότητα, του έρχεται από εκεί που δεν το περιμένει. Και τότε είναι που πολλές φορές η γλώσσα του σώματος του συνομιλητή τους δείχνει πολλά πριν καν εκείνος προλάβει να αρθρώσει απάντηση. Το κακό είναι ότι συνήθως τέτοιοι αφοπλιστικά αυθόρμητοι τύποι δεν έχουν την κατάλληλη αναλυτική παρατηρητικότητα για να πιάσουν τα πιο λεπτά σημάδια. Μ' εσένα είναι μάλλον το αντίστροφο. Μου φαίνεσαι για παρατηρητικός και αναλυτικός νους με αυτοέλεγχο, μα το τίμημα είναι συνήθως η αδυναμία να "πυροβολήσεις" εγκαίρως προς όφελός σου. Είναι εντάξει, δεν σε κρίνω, να ξέρεις! Επειδή είναι γραπτός ο λόγος, μπορεί να φαίνεται σα να σου βρίσκω ελαττώματα, μα κάθε άλλο. Απλώς κάθε συμπεριφορικός τύπος έχει τα συν και τα μείον του, αυτό θέλω να πω. Αν δεν σου βγαίνει εκείνο το "μπαμ-μπαμ και σ' έπιασα στα πράσα," τότε η μόνη σου λύση είναι η παρατήρηση και η κρίση στην πορεία. Μπορεί να είναι λίγο πιο δαπανηρό από χρονική άποψη, μα αν και ο άλλος όντως έχει σοβαρότερες προθέσεις και νιώθει κάτι για σένα, οπωσδήποτε θα βρει τρόπο να σου το δείξει. Αν τουναντίον καταφύγει σε mixed signals και σκωτσέζικα ντουζ, ξέρεις εσύ τι γίνεται.
@ chase meridian
Ναι, εχεις δικιο, επρεπε να τον ειχα ρωτησει τη στιγμη που μου το προτεινε, αλλα να σου πω την αληθεια επειδη αιφνιδιαστηκα δεν ειπα τιποτα, ειπα απλα ενα "ναι, να βγουμε, γιατι οχι". Και βασικα δεν σκεφτομουν τιποτα εκεινη τη στιγμη, απλα χαρηκα που μου το προτεινε κ ενθουσιαστηκα (γιατι οπως καταλαβαινεις ενδιαφερομαι λιγακι για τον τυπο). Βεβαια μετα που το ξανασκεφτηκα λεω νταξει μπορει κ να μη σημαινε κ τιποτα κ τσαμπα ενθουσιαζομαι. Ναι, το πετυχες, ειμαι οντως ανθρωπος που τα κραταω ολα μεσα μου κ (υπερ)αναλυω, μερικες φορες ειναι καταρα κ αυτο το να θες ολα να τα υπεραναλυεις, πολυ κουραστικο βρε παιδι μου.
Ισως απλα αν βγουμε κ το φερει η συζητηση θα πω ενα "δεν εχουμε ξαναβγει για ποτο εμεις οι δυο ε? Παντως ωραια περασα, να το ξανακανουμε" ε και ισως αναφερει τιποτα σχετικα με το γιατι μου προτεινε να παμε για ποτο. Και ισως απο κει να καταλαβω κατι.
@Chase Meridian
''Αδυνατώ να καταλάβω πώς γίνεται να έχεις μια επαρκή σύνδεση με τον άλλον ώστε να κάνετε σεξ, αλλά όχι επαρκή σύνδεση για να μπορείς ν' αφουγκραστείς τις ανάγκες του, συγκεκριμένα στην οιαδήποτε σχέση του μαζί σου.''
Αυτό ακριβώς!
@ the dude
Δηλαδη με οσους ανθρωπους εχεις μια οικειοτητα, εισαι σε θεση να καταλαβεις ανα πασα στιγμη τι σκεφτονται κ τι θελουν? Η επαρκης συνδεση στην οποια αναφερεσαι (στο κομματι του σεξ) μπορει να ειναι απλα μια εμφανισιακη ελξη, καποιες φορες δεν χρειαζεται κατι αλλο για να κανεις σεξ με καποιον, μονο αυτο. Οποτε οχι, το οτι μ αρεσει καποιος εξωτερικα δε σημαινει οτι μπορω να διαβασω το μυαλο του και να αναλυσω την ιδιοσυγκρασια του. Δυστυχως.
Ε μα... Από τη μια έχει δίκιο εδώ η κοπέλα, ότι ακόμα και σε μια σχέση που έχει πλέον κατασταλάξει ως σχέση, δεν μπορείς πάντα να ξέρεις τι συμβαίνει και να νιώθεις άνετα να συζητήσεις τα πάντα. Κι από την άλλη, μπερδεύτηκα γιατί άλλο το να μην μπορείς να συζητήσεις, ξέρω 'γω, την προοπτική να κάνετε μαζί τέσσερα παιδιά όσο ακόμα είστε στους πρώτους μήνες της σχέσης σας και άλλο το να μην μπορείτε να συζητήσετε κάτι τόσο απλό όπως το κίνητρο του να σε προσκαλέσει ο άλλος για ποτό ενώ μέχρι πρότινος μάθατε μόνο στο σεξ σπίτια σας. Έχει μια διαφορά! Και επίσης, η εξομολογούμενη μου βγάζει έναν άνθρωπο σοβαρό, διασκεπτικο, αναλυτικό, αλλά και συνάμα φοβισμένο να δείξει μια ευάλωτη μεριά της, που σημαίνει ότι ίσως δεν το σηκώνει ο οργανισμός της τέτοιου είδους "φιλελεύθερες σχέσεις," να το πω έτσι. Με άλλα λόγια, αν είναι να μπλέκεις σε τέτοιες a priori μπερδεμένες καταστάσεις (τύπου "κάνουμε σεξ αλλά δεν ξέρουμε τι είμαστε") και ν' αναρωτιέσαι κατά βάθος για τέτοια μικροπράγματα ("με κάλεσε να βγούμε ραντεβού, σημαίνει κάτι;"), τότε ίσως είσαι λιγότερο "cool" απ' ότι θες να πιστεύεις, κάτι που δεν είναι ντροπή. Απλά και μόνο επειδή κάτι έγινε trend, δεν σημαίνει ότι είναι για όλους μας, με τίμημα κιόλας ν' αρνούμαστε την πιο ευαίσθητη ή και "παραδοσιακή" μας πλευρά.
@Chase Meridian
Θεωρώ ότι υπάρχει αρκετή αποξένωση και κατηφόρα στις ανθρώπινες σχέσεις σε σύγκριση με παλιότερα.
Αγαπητη chase meridian, το να κανω με καποιον μια συζητηση κατα τη διαρκεια της οποιας μπορει να ακουσω κατι που δε θα μ αρεσει με φοβιζει. Αν τον ρωτουσα γιατι μου ζητησε να βγουμε, εγω μπορει να περιμενα να ακουσω "γιατι απολαμβανω την παρεα σου κ θελω να περναω περισσοτερο χρονο μαζι σου εκτος κρεβατοκαμαρας" αλλα εκεινος μπορει να μου απαντουσε "ηθελα καιρο να παω στο ταδε μπαρακι κ δεν εβρισκα παρεα, γι αυτο σου προτεινα να παμε μαζι". Κοινως ο φοβος της απορριψης, ο φοβος οτι ο αλλος δεν νιωθει αυτο που νιωθεις εσυ δυστυχως μερικες φορες επηρεαζει τις σκεψεις κ τις πραξεις μας. Δεν ειναι δυσκολο να τον ρωτησω, πιο πολυ δυσκολο θα ειναι το να ακουσω την απαντηση του.
Εχω κανει κατα καιρους τετοιου ειδους σχεσεις που βασιζονται στο σεξ κ δεν ειχα κανενα θεμα, γιατι απλα δεν ετυχε να νιωσω με καποιον απο αυτους που βρισκομουν οτι μπορω να τον δω πιο σοβαρα, δε μου εβγαζαν ρε παιδι μου boyfriend material. Αλλα ναι δυστυχως σε τετοιου ειδους σχεσεις υπαρχει το ρισκο οτι ενας απο τους δυο μπορει να αρχισει να νιωθει κατι παραπανω περα απο απλη σεξουαλικη ελξη. Ειδικα οσο περναει ο καιρος κ γνωριζεις λιγο περισσοτερο τον αλλον και αναπτυσσεται μια οικειοτητα. Οποτε δεν θα ελεγα οτι δεν μου ταιριαζουν τετοιου ειδους σχεσεις, απλα δεν ξερεις ποτε αν ο ανθρωπος με τον οποιο τυχει να κανετε σεξ μπορει τελικα να αποδειχτει οτι ειναι το αλλο σου μισο που λεει ο λογος. Παντα υπαρχει ενα ρισκο. Αλλα το ιδιο ρισκο υπαρχει κ σε αλλα περιβαλλοντα θεωρω. Μπορει να εχεις μια ευτυχισμενη σχεση κ στη δουλεια σου να γνωρισεις μια κοπελα κ μπαμ, να τρελαθεις με την παρτη της κ να θες να χωρισεις. Εννοω οτι ποτε δεν ξερεις απο που θα σου ερθει, οταν περνας χρονο με εναν ανθρωπο μπορει να αρχισεις να νιωθεις κατι παραπανω κ απο αυτο να προκυψει κατι αλλο.
Δυστυχώς, στην ουσία έχεις δίκιο: τον πόνο της απόρριψης είναι δύσκολο να τον διαχειριστείς, είτε έχετε μεταξύ σας μια casual κατάσταση είτε είστε μαζί χρόνια και ο άλλος το σκάει με τη γραμματέα του και σ' αφήνει σύξυλη.
@Dude: Φταίει και η ψευδαίσθηση των πολλών επιλογών εδώ. Οι περισσότεροι, αντί να βρουν την τελειότητα μες στην ατέλεια, βλέπουν σχεδόν κάθε τους σχέση ως απλό προσωρινό συμβιβασμό, γιατί στο Tinder, ας πούμε, ίσως δύο-τρία προφίλ παρακάτω να βρίσκεται ο παίδαρος των ονείρων σου, οπότε γιατί να συμβιβαστείς με κάτι ατελές μεν, πραγματικό μεν, που έχεις μπροστά σου; Σα να παίζεις Σκρατς ένα πράγμα - σήμερα κερδίζεις δέκα ευρώ, αύριο μπορεί τίποτα, αλλά μπορεί και δέκα χιλιάδες, γιατί να σταματήσεις... (Δεν μιλώ συγκεκριμένα για σένα ούτε για την εξομολογούμενη, φυσικά, απλώς επεκτείνομαι στο θέμα της απαξίωσης των σχέσεων γενικότερα.) Αυτό το σκεπτικό επικρατεί. Κι επίσης, μην ρομαντικοποιούμε το παρελθόν τόσο πολύ. Δεν τιμούσαν όλοι τις συζύγους τους μέχρι τα βαθιά γεράματα, απλώς οι άνθρωποι είχαν λιγότερες επιλογές (δεν είχαν τέτοιες δυνατότητες μετακίνησης ούτε και τη βοήθεια της τεχνολογίας), όμως υπήρχαν αυτοί που έτσι κι αλλιώς έβλεπαν απαξιωτικά τις σχέσεις τους, απλώς το έκαναν λιγότερο φανερά.
Συμφωνω σ αυτο που λες στο τελος του σχολιου σου chase meridian. Εχουμε δαιμονοποιησει τις εφαρμογες γνωριμιων λες κ δεν υπηρχαν one night stand ή απιστιες πριν απ αυτες. Υπηρχαν κ παλια (κ υπαρχουν ακομα) ατομα που ηταν σε σχεση κ το μονο που στην πραγματικοτητα τους ελκυε στον συντροφο τους ηταν η εμφανιση του. Απλα αντι να λενε "πηδιεμαι με τον ταδε" ελεγαν "εχω σχεση μαζι του" κ δεν παραδεχονταν ουτε στον εαυτο τους οτι το μονο που τους ελκυει στον αλλον ειναι η εμφανιση. Αρα επι της ουσιας ειχαν μια σεξουαλικη σχεση την οποια βαφτιζαν σχεση.
Pροσωπικα δεν θεωρω οτι καμια γνωριμια που εχω κανει απο εφαρμογες γνωριμιων ειναι επιφανειακη, με την εννοια οτι απο καθε ανθρωπο κατι παιρνεις, κατι μαθαινεις. Απλα η διαφορα ειναι οτι οταν γνωριζεσαι με καποιον στο τιντερ μπορεις να εισαι πιο ειλικρινης ως προς αυτο που θες γιατι ειναι ευρεως αποδεκτο οτι στο τιντερ ολοι ψαχνουν για σεξ. Αν ομως εβγαινες σ ενα μπαρ κ εβλεπες μια που σου αρεσει κ της ελεγες οτι θες να κανετε σεξ, θα σε παρεξηγουσε. Ε μα ομως αυτο ηθελες. Οταν πλησιαζεις την αλλη επειδη απλα σου αρεσει εμφανισιακα τι αλλο ακριβως μπορει να ζητας απο αυτην? Θελω να πω οτι το τιντερ στην ουσια του δεν εχει καμια διαφορα με το να πας σε ενα μπαρ, να σκαναρεις την περιοχη κ αναμεσα σε 20 κοπελες που θα δεις, να πας να μιλησεις σ αυτην που σ αρεσει. Απλα η διαφορα με το τιντερ ειναι οτι αφενος υπαρχει μεγαλυτερη ποικιλια, οποτε μπορεις να βρεις μια κοπελα ετσι οπως ακριβως τη θες κ αφετερου μπορει να μιλησεις με μια κοπελα 300 χιλιομετρα μακρια. Αλλα η ουσια ιδια ειναι, ειτε γνωρισεις καποια σε ενα μπαρ ή στο τιντερ, ειναι μια αγνωστη, που δεν ξερεις τι σοι ανθρωπος ειναι κ δεν εχεις κανενα στοιχειο για κεινη. Παρολα αυτα τη βρισκεις ελκυστικη κ θα ηθελες να περασετε ενα βραδυ μαζι.
Αλλα θεωρω οτι ο λογος που μας ξενιζουν τετοιες εφαρμογες γνωριμιων ειναι επειδη το φλερτ αναμεσα σε δυο αγνωστους γενικα δεν συνεβαινε ποτε τοσο εντονα ακομα κ σε μπαρ κλπ, κοινως η ιδεα του να μιλησουμε σ εναν αγνωστο μας ξενιζε ετσι κ αλλιως. Iσως κ αυτες οι εφαρμογες να αναπτυχθηκαν για να λυσουν αυτο το προβλημα που υπηρχε, οτι πολλοι ανθρωποι εβγαιναν για ποτο κ εβλεπαν καποιον που τους αρεσε κ δεν του μιλουσαν ποτε. Κ εχαναν για παντα μια ευκαιρια που μπορει να τους εβγαινε σε καλο. Ε ενω στο τιντερ μιλας πιο ευκολα. Στο παρελθον πολλες γυναικες κ αντρες μπορει να ενιωθαν οτι δεν μπορουν να βρουν συντροφο γιατι κανεις δεν τους φλερταρε. Κ μπορει να ειχαν μηνες ολοκληρους να βγουν ραντεβου. Ε τωρα τουλαχιστον αυτο ειναι πιο ευκολο. Κ στην τελικη ακομα κ αν η αρχικη γνωριμια γινει μεσω μιας εφαρμογης, ε μετα θα συνεχιστει απο κοντα. Αρα δεν ειναι τιποτα επιφανειακο, μονο η αρχικη επιλογη που κανεις μεσω της εφαρμογης, η οποια ετσι κ αλλιως επιφανειακη ειναι, ακομα κ αν γινει face to face.
Ναι, αλήθεια είναι! Δεν ξέρεις πώς μπορεί να σου χαμογελάσει η τύχη σου. Έχω μια Ιταλίδα γνωστή που έπρεπε να μείνει στο Λονδίνο για ένα τρίμηνο και στη βαρεμάρα της, μιας και ήταν single, έφτιαξε Tinder και γνώρισε τυχαία έναν συμπατριώτη της, που εκείνες τις μέρες ήταν επίσης περαστικός απ' το Λονδίνο (είχε έρθει για business trip). Βγήκαν για έναν καφέ απλώς να τα πουν και σήμερα είναι παντρεμένοι. :-) Σ' ένα μπαρ μπορεί να μην έρχονταν έτσι τα πράγματα, γιατί εκεί είστε ήδη σε ατμόσφαιρα με ποτό, ντάμπα-ντούμπα και είναι δύσκολο να κάνετε την όλη φάση να φανεί σαν ανεπιτήδευτο πρώτο ραντεβού. (Άσε που δεν είναι όλοι φαν των μπαρ για ποτό με παρεάκι και φλερτάκι, ειδικά σε business trip με πρωινά meeting την επόμενη μέρα.) Δεν έχει τόση σημασία πια ο τρόπος γνωριμίας, αλλά η ποιότητα της σχέσης που μπορεί ν' αναπτυχθεί Κι επίσης, μέσω των εφαρμογών ή μέσω της προσέγγισης ενός αγνώστου (για όσους έχουν τα κότσια στο face-to-face) πολλές φορές είναι καλύτερο απ' το να σου γνωρίζουν κάποιον οι φίλοι σου, μιας και αν εκεί δεν στρώσει η φάση επειδή, για παράδειγμα, αρνήθηκες να συμβιβαστείς με κάτι που δεν σ' άρεσε σ' εκείνον, θα βγεις "η ακατάδεχτη" και μπορεί να χωρίσουν κι οι παρέες έτσι. Το συνοικέσιο, λοιπόν, δεν είναι πολύ καλύτερο, μιας και έμμεσα εμπλέκετε τρίτους στην απόφασή σας ως προς το αν θα είστε μαζί ή όχι. :-D Σ' ένα Tinder δεν χρωστάς απολογία σε κανέναν εφόσον και οι δύο εκκινείτε από το "γνωριζόμαστε και περνάμε χρόνο τώρα, κι όπου βγάλει το βλέπουμε στην πορεία."
@Chase Meridian
Θα αναφέρω ένα παράδειγμα. Εγώ παλιότερα δεν έβλεπα 13χρονα με μίνι φούστα και εμφάνιση 25ρας. Ούτε ψάχνονταν για εφήμερο σεξ. Τώρα θεωρείται ταμπού αν είναι ακόμα παρθένες στο σχολείο.
Τα social δεν τα αναφέρω καν, η σάρα και η μάρα έχουν γίνει role model για την νεολαία.
Σαφώς και υπήρχαν και άσχημες καταστάσεις συζύγων - γυναικών, δεν αντιλέγω.
Αλλά το σεξ πλέον έχει γίνει τόσο εύκολο που θεωρώ ότι κάτι φορές έχει αρνητικό αντίκτυπο στην κοινωνία.
Πολλά άτομα προτιμούν να κάνουν σεξ πρώτα και μετά να γνωριστούν, με ότι αυτό συνεπάγεται.