Νομίζω ουσιαστικά όσοι μιλάνε για τα σχολικά χρόνια εννούν την ηλικία, όχι το σχολείο αυτό καθεαυτό.Αν νοσταλγώ εγώ κάτι από εκείνα τα χρόνια (ναι, κι εγώ με Δέσμες) είναι η "ανεμελιά" του να ζεις με ελάχιστες ευθύνες: να διαβάζεις, να τα πας καλά στο σχολείο, σιγά τα ωά δηλ! Αργότερα η ζωή δυσκολεύει πολ, πάρα πολύ (αν και έχεις και πρόσβαση σε πάρα πολλές απολαύσεις εννοείται, όπως το να είσαι ανεξάρτητος και κύριος του εαυτού σου) και δεν έχεις το "ασφαλές" περιβάλλον οικογένειας και σχολείου να σε προστατεύει. Επίσης στην εφηβεία όλα φαίνονται "δυνατά" καθώς δε γνωρίζεις ακόμη τους δικούς σου περιορισμούς και τους περιορισμούς της ζωής.Στα συν και το ότι σκας συνήθως από υγεία ενώ στις εποπμενες δεκαετίες εμφανίζονται σοβαρά προβλήματα που δυσχεραίνουν την καθημερινότητα.
18.5.2016 | 15:18
Όσοι λένε "αχ να ήμουν κ εγώ ξανά πίσω στο σχολείο"
πρέπει να ανήκουν στη γενιά των δέσμεων...Δεν εξηγείται αλλιώς. Εγώ 10 χρόνια μετά την αποφοίτηση από το λύκειο,δεν έχω αναθεωρήσει τις απόψεις μου για το σχολείο, δεν το γουστάρω καθόλου, κι ας είμαι στην ανεργία κι ας μην έχω κάνει κάτι "καλό" ακόμα στη ζωή μου... σίγουρα δε νοσταλγώ ούτε το σύστημα, ούτε τα παιδιά από την τάξη, ούτε τους καθηγητές μου...! Ήταν μια μαύρη περίοδος και μετά τουλάχιστον, άρχισα να ΖΩ ως κοινωνικό ον!
3