ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.1.2020 | 13:22

πεθερικα...

Γεννησα με καισαρικη πρωινη ωρα. Μολις βγηκα με το φορειο απο το χειρουργειο με περιμεναν στο διαδρομο ολη η οικογενεια του αντρα μου. Αδερφια και γονεις. Ενω στους δικους μου ειχα πει να μην ερθουν αμεσως μετα την καισαρικη αλλα μολις νιωσω καλυτερα. Ωστοσο ολη η οικογενεια του αντρα μου ηταν απο πανω μου , κι εγω φορουσα ακομα τη μπλε ρομπα του χειρουργειου , κι ημουν σκεπασμενη με ενα σεντονι. Υστερα μου εφεραν το μωρο αλλα δεν υπηρξε ουτε μια στιγμη που να μεινω μονη, με τον αντρα μου και το παιδι μου. Η πεθερα μου με μια θεια του αντρα μου και τη μανα μου ηταν στο ιδιο δωματιο μεχρι το βραδυ. Θηλαζα ααναγκαστηκα μπροοστα τους χωρις να τους θελω. Το βραδυ εφυγε η οικογενεια του αντρα μου και πλακωσαν οι δικοι μου συγγενεις. Εκει ξεσπασα !!! Δεν ειχα ηρεμισει ουτε λεπτο! Ημουν χειρουργημενη πονουσα, ειχα χασει πολυ αιμα , επρεπενα βρω τη δυναμη να ανασηκωθω να θηλασω και ειχα τα σογια να με κοιτανε με βλεμμα κριτικης του τυπου : για να δουμε τι μανα εισαι εσυ τωρα...τι λαθη κανεις.. Ετσι καποα στιγμη ειπα στους δικους μου να φυγουν γιατι δεν αντεχα αλλο. Δεν ζητησα απο κανεναν τους βοηθεια , ουτε δωρα. Ουτε στο μεγαλωμα του παιδιου ζηταω βοηθεια. Ωστοσο τα πεθερικα με κριτικαρουν με την πρωτη ευκαρια. " Δεν του φορας φορμακι απο μεσα αλλα μπλουζακι, κι αυτο δεν ειναι σωστο γιατι θα κρυωσει", " Παρε μια αλληα πιπιλα για το μπιμπερο αυτη ειναι ακαταλληλη", . Μια μερα που ειχαν κατσει εως τις 11:30 το βραδυ κι ενω προσπαθουσα να νανουρισω το μωρο ανοιγω το φως του δωματιου να δω κατι, κι ακουω απο μεσα την πεθερα να ρωταει τον αντρα μου " γιατι του ανοιγει το φως????" Ετσι γουσταρω και ανοιγω το φως μωρη λογαριασμο θα σου δωσω!!!! Μια αλλη μερα που ειχαμε παει στα πεθερικα, παω να βαλω το μωρο στο ειδικο καθισματακι του αυτοκινητου και μου λεει η πεθερα με εντονο τροπο. " μην το βαλεις εκει κρατα το στα χερια ειναι αμαρτια να το ξυπνησεις. Εγω τα παιδια μου , τα κραταγα στα χερια οταν οδηγουσε ο αντρας μου" . Αι στο διαλο μωρη καρακαξα ,δικαιωμα μου να το βαλω στο καθισματακι δεν σε ρωτησα για το τι θα κανω. Κι αλλα πολλα , η λιστα με τις παρεμβολες , οδηγειες, παρατηρησεις ειναι ατελειωτη. Ο αντρας μου με υποχρεωνει να πηγαινουμε καθε κυριακη να τρωμε. Εγω δεν θελω να πιεζομαι τοσο πολυ γιατι δεχομαι εντονη καταπιεση καθε φορα. Δεν μπορω να αλλαξω το μωρο, μου το παιρνει να το αλλαξει η πεθερα και δεν χρησιμοποιει τα μωρουδιακα πετσετακια που εχω φερει απο το σπιτι αλλα ενα αλλο που φαινεται παλιο και απλα ελπιζω να μην το εχει χρησιμοποιησει ενηλικας. Φυσικα και ειναι πλημμενο αλλα τα μωρα εχουν δικες τους πετσετες και σεντονια που δεν ανακατευονται με των ενηλικων. Ασε που του ξαναβαζει την πιπιλα στο στομα ακομη κι οταν εχει πεσει στους καναπεδες. Εσυ μωρη το φαη σου αν πεσει στον καναπε που βγαζετε τα ποδια σας πανω το τρως? Σε καποια φαση ειχε ερθει πρωι και δεν ειχα ακομη μαγειρεψει ,αργησε να φυγει, πηγε 2 αλλα εγω ακομη δεν ειχα ξεκινησει το μαγειρεμα. Αργω γιατι αργει και ο αντρας μου να επιστρεψει κι ετσι εχω χρονο. Φευγοντας παει σπιτι της κι απο εκει περνα ο αντρας μου και του λεει: δεν καθεσε εδω να φας , γιατι εκει που πας δεν θα φας. Οτι να ναι!!!!! Εχω ξενερωσει και με τον αντρα μου γιατι βλεπω οτι οχι μονο δεν φροντιζει ναωκρατησει καποιες ισορροπιες αλλα πεταει υπονουμενα στους γονεις του που εχουν σχεση με εμενα και με παρουσιαζουν με αρνητικο τροπο. Εν ολιγης με προσβαλει μπροστα τους.. βαρεθηκα! ΒΑΡΕΘΗΚΑ και τη μανα και τον γιο. Ιδια αγενεια εχουν. Αισθανομαι λες και ειναι δυο καλη συμμαχοι που εχουν βαλει στοχο να μου σπασουν τα νευρα, αλλα κυριως να με απαξιωσουν ως μητερα. Μπλιαχ τους συχαινομαι!
40
 
 
 
 
σχόλια
Δεν ξέρω τι κατεβατά γράφουν οι σχολιαστές μας, η ουσία είναι μια. Ήξερες που έμπλεκες, ας πρόσεχες. Ήξερες από πριν τι κουμάσι είναι και ο καλός σου, και η φαμίλια του. Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς. Να παντρευτείς έναν που είναι και το μεγαλύτερο καθίκι, πάει στα κομμάτια, το κακό σ'εσένα το κάνεις και ξεμπερδεύεις μ'ενα διαζυγιάκι της σειράς, όχι να κάνεις όμως και παιδί. Ή σηκώνεις κεφάλι ή συνεχίζεις να αυτοθυματοποιείσαι. Κάτσε λούσου τα τώρα.
Κατ αρχήν θα συμφωνήσω με πολλά απ όσα είπε η Καραβάν. Έχω να πω όμως ότι κι εσύ δίνεις λίγο παραπάνω σημασία απ ότι πρέπει. Το καταλαβαίνω βέβαια, γτ τωρα πια έχεις γίνει προκατειλημμένη κι όχι άδικα. Αλλά μεγεθύνεις λίγο παραπάνω ρα γεγονότα μέσα σου. Σου λέει να κάνεις κάτι, μια γνώμη λέει, μη δίνεις σημασία ή ριξτο στην πλάκα. Ξέρω πως δεν είναι εύκολο όταν βραζεις μέσα σου, αλλά πρέπει να γίνει λίγο ανώδυνη η καθημερινότητα σου και η συνύπαρξη σας. Θέλω να πω ότι κάποια πράγματα σου φαντάζουν μεγάλα, ενώ δεν είναι. Πχ όλοι οι συγγενείς είναι στα μαιευτήρια την ώρα του τοκετού. Εγώ θα το θεωρούσα και αγένεια να μην είναι οι δικοί μας άνθρωποι εκεί ή έλλειψη ενδιαφέροντος. Αναφορικά με τον άντρα σου, πρέπει να δεις σοβαρά τη σχέση σας....Θέλω να σχολιάσω όμως και κάτι ακόμα που αφορά το παιδί και τους κανόνες υγιεινής του. Όταν έρχεται σε επαφή μαζί της, όσο καθαρή κι αν είναι πρέπει να υπάρχουν κανόνες που δεν παραβιάζονται! Πχ: μια πιπίλα με μικρόβια σε πολύ μωρό μπορεί να σημαίνει μόλυνση στο στόμα, που είναι πολύ επώδυνο. Αλλαγή πάνας με αμφιβόλου ποιότητας πανι μπορεί να συνεπάγεται μέχρι και ουρολοιμωξη. Και πολλές ουρολοιμώξεις σε νεογνά ισουται με νοσηλεία. Συγγνώμη αν κουράζω, αλλά λόγω επαγγέλματος τα βλέπω συχνά. Ακόμα, αν έρθει σε επαφή κάτι που θα φάει το παιδί με κάτι που δοκιμάζουν οι ενήλικοι, μπορεί να σημαίνει μεταφορά ελικοβακτηριδιου που κουβαλάμε οι μισοί άνθρωποι και σε σπάνιες περιπτώσεις φτάνει την κακοήθεια αν το έχει κάποιος πολλά χρόνια. Συνήθως το κουβαλάνε τα παιδιά από τους γονείς ή τους παππούδες όταν τρώνε από την ίδια σαλάτα ή δοκιμάζουν το φαγητό των παιδιών να δουν αν καίει.
Για να είμαι ειλικρινής, γέλασα πολύ, πρέπει να είστε μία εξαιρετική ατμόσφαιρα εσύ μέσα στα νεύρα και η πεθερά σου να κάνει τα δικά της. Προσωπικά τείνω να προσυπογράψω όσα εκτενώς παραπάνω αναφέρει η Καραβάν.
Δυστυχώς αυτού του στυλ άντρες "απογαλακτίζονται" (ποτέ πλήρως) από την αυταρχική φιγούρα της μαμάς, μόνο όταν εμφανιστεί στο προσκήνιο μια ισχυρότερη, ακόμα πιο επεμβατική και αυστηρή γυναικεία φιγούρα. Της συζύγου.Δεν χρειάζεται να διαολοστείλεις την καρακάξα... εεε... την πεθερά, απλά να θέτεις όρια, ώστε να την "εκπαιδεύσεις" στο νέο καθεστώς. Πού την παίρνει δηλαδή να επεμβαίνει (σχεδόν πουθενά κατά προτίμηση) και πού όχι. Χωρίς να τσακώνεσαι και χωρίς να αιτιολογείς. Με κοφτές προτάσεις, ανακοινώνεις και πράττεις αυτό που θες εσύ κι επίσης με τον ίδιο τρόπο μπλοκάρεις ανεπιθύμητες κινήσεις και λόγια. Μια, δυο, τρεις, κι η πιο ανεπίδεκτη θα το πιάσει.
Αυτό είναι η καλύτερη στάση. Αποτελεσματική μακροπρόθεσμα. Ούτε καυγάς, ούτε υποχωρητικότητα κι εξηγήσεις. Χρειάζεται πάντως κι η στήριξη του άντρα της, μην λέει εκείνη "μην δινετε σοκολάτες στο παιδί" κι εκείνος από πίσω το δέχεται και τα κρύβει.
Ε ας πρόσεχε όταν τον διάλεγε για άντρα της! Γι'αυτό λέω "μην τρελλαίνεστε που σας κάνουν την τιμή για σχέση". Αυτά εννοώ. Δεν είναι πάντα ούτε τιμή, ούτε για καλό.
Κι αυτοί ψυχή έχουν :ΡΕίναι δύσκολο να ανακαλύψει κανείς το στυλ του σ'αυτή τη ζωή και καμιά φορά ακόμα πιο δύσκολο να τον αποδεχτεί ο σύντροφός του και να αναλάβει συνειδητά ή μη συμπληρωματικό ρόλο.Άπαξ και γίνει όμως, μια χαρά συμβιώνουν όλη τους τη ζωή με τις εντάσεις μεν, αλλά ευτυχισμένοι δε. Έχεις ακούσει για μερικούς που λένε "αυτοί μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε"; Εκεί που νομίζεις οτι θα χωρίσουν, παντρεύονται, κάνουν παιδιά και εγγόνια.Είναι φαινόμενο, το παρατηρούμε με ενδιαφέρον.
Καραβαν, όσο το να είσαι σε σχέση αντιμετωπίζεται από τους περισσότερους ως ένδειξη επιτυχίας και αντίστοιχα, αν στο μυαλό πολλών το μόνη σημαίνει καημένη, δυστυχώς πολλοί άνθρωποι θα οδηγούνται σε λανθασμένες επιλογές συντρόφων, που αργά ή γρήγορα γίνονται και σύζυγοι. Και μετά τα πράγματα γίνονται πολύ δυσκολότερα, γιατί όταν διαπιστώσεις τη λανθασμένη επιλογή σου, έχεις βρεθεί εγκλωβισμένη σε μια κατάσταση, γιατί έχεις ήδη δημιουργήσει οικογένεια. Δεν υπονοώ ότι αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση της εξομολογουμενης, γενικά μιλάω. Τουλάχιστον ας προσπαθήσουν όλες οι γυναίκες να είναι οικονομικά ανεξάρτητες, ούτως ώστε έστω και την τελευταία στιγμή να μπορούν να φύγουν από αυτήν την κατάσταση.
Συμφωνώ απολύτως. Η έλλειψη εναλλακτικών είναι πολύ κακός σύμβουλος. Και να γιατί χρειαζόμαστε να ενδυναμώνουμε τις γυναίκες. Στο κάτω κάτω έχει μεγαλύτερη αξία και για έναν σύζυγο το ταίρι του να είναι εκεί επειδη το θέλει κι όχι επειδή δεν μπορεί αλλιώς.
Να προσθέσω ότι η έλλειψη εναλλακτικών συχνά οφείλεται στην λανθασμένη νοοτροπία που έχουν πολλοί να μην λαμβάνουν καθόλου υπόψην τους όταν παίρνουν κάποιες αποφάσεις στην αρχή τους έγγαμου βίου, ότι υπάρχει πιθανότητα τα πράγματα στο γάμο τους να στραβώσουν και να οδηγηθούν στο χωρισμό. Δεν λέω προφανώς να αντιμετωπίζει κανείς το γάμο του σαν κάτι με ημερομηνία λήξης. Πρέπει όμως οι αποφάσεις του να δημιουργούν δικλείδες ασφαλείας, ούτως ώστε να μην βρεθεί ποτέ εγκλωβισμένος σε μια κατάσταση.
Για μένα το ασυγχώρητο το άφησες για το τέλος. Εφόσον ο άντρας σου πετάει υπονοούμενα στους γονείς του για σένα και σε προσβάλλει, ζεις σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Είσαι εσύ και απέναντι οι άλλοι, ενώ θα έπρεπε να είσαστε ΔΥΟ. Το πως θα το λύσεις με τον άντρα σου, ΑΝ λύνεται θα κρατήσω τις αμφιβολίες μου. Είναι άλλου είδους τα προβλήματα που "δικαιούται" να έχει ένα ζευγάρι όταν θέλει να λέγεται ζευγάρι. Αν πρέπει να κάνεις μαθήματα στον σύζυγο ότι δεν πρέπει να σε κακολογεί, θα έλεγα άστο και πες μου καλύτερα ποιά είναι η οικονομική σου κατάσταση και αν έχεις υποστήριξη από το δικό σου περιβάλλον για όποια απόφαση και αν πάρεις. Αποκτήσατε ένα μωράκι και αντί να υπάρχει κατανόηση προς εσένα και ένα όσο δυνατόν καλύτερο και ήρεμο κλίμα, σου έχουν σπάσει τα νεύρα και αυτό δεν είναι ό,τι καλύτερο και για το μωρό το ίδιο. Θα σου πω όμως και κάτι άλλο, που δεν αναφέρεται ποτέ όταν μιλάμε για άντρες που έχουν άλυτα θέματα με την μαμά. ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΚΕΙ. Μας προσπερνάμε πάντα σαν να μην υπάρχουμε, σαν να μην μπορούμε να επηρεάσουμε τίποτε. Το τσίρκο που έγινε όταν γέννησες, έχει να κάνει περισσότερο με σένα και όχι μόνο με τον άντρα σου. Περιτριγυρίζεσαι προφανώς από ανθρώπους με μηδέν ενσυναίσθηση και δεν έχεις μάθει να τους "κάνεις καλά" εγκαίρως,πριν φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο. Δεν σε κατηγορώ, όλοι κάνουμε λάθη και λάθους χειρισμούς και λάθος επιλογές και ό,τι θέλεις. Αλλά κάποτε πρέπει να αναλάβουμε και τις εθύνες τις δικές μας. Οι δικοί μας άνθρωποι μας ξέρουν μας βλέπουν (ακόμη και οι τρίτοι, οι απέξω) και κινούνται στα όρια που εμείς έχουμε θέσει. Όπως κάνουμε κι εμείς με τους άλλους. Πολλοί άνθρωποι καταπίνουν ένα σωρό αγένειες τα μαζεύουν μέσα τους και στο τέλος αντιδρούνε με έναν τρόπο που τους κάνει να φαίνονται παρανοϊκοί στα μάτια των άλλων. Πρέπει να βρεις τον τρόπο να ηρεμήσεις και να δεις τι θα κάνεις από εδώ και πέρα. Θέλω να πω, αν μείνεις εκεί που είσαι πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι η κατάσταση είναι αυτή που είναι και να μην τρελαίνεσαι με το παραμικρό. Ελπίζω να μην είσαι εκεί σε δέκα χρόνια να έχουν γίνει τα νεύρα σου φραπές και να λες περίπου όσα λες και σήμερα. Ή θα μείνεις και θα αποδεχτείς τις συμπεριφορές που αναφέρεις (επηρεάζοντας ελάχιστα πράγματα, μην γελιόμαστε στο σημείο που βρίσκεστε) ή θα χωρίσεις και τελειώνει εδώ η ιστορία. Πρόσεξε, δεν σου λέω κάτσε εκεί και βγάλε τον σκάσμο. Λέω ότι ΑΝ αποφασίσεις να τα ανεχτείς όλα αυτά, μην περάσεις την ζωή σου με το να επαναλαμβάνεσαι συνέχεια λες και τα ζεις πρώτη φορά. Αυτό είναι κάτι που το κάνουν αμέτρητοι άνθρωποι, μην γίνεις κι εσύ ένας από αυτούς. Τώρα αν μπορείς και θέλεις να ζεις με έναν άνθρωπο που φέρεται σαν να είσαστε αντίπαλοι, αν βλέπεις κάποιο νόημα σε όλο αυτό εσύ το ξέρεις κι εσύ το αποφασίζεις. Ξέρεις λέμε πολλές φορές ότι πρέπει να δεχόμαστε τα ελαττώματα του άλλου, αλλά υπάρχουν ανθρώπινα καθημερινά ελαττώματα και υπάρχουν και άλλα που στην καλύτερη θα δυστυχίσεις αν προσπαθήσεις να τα ανεχτείς και στην χειρότερη σε στέλνουν στον Ψυχίατρο. Αν ο άνθρωπος που έχουμε δίπλα μας δεν είναι απόλυτα μαζί μας, κατά τη γνώμη μου απλά δεν είναι ο άνθρωπός μας. Υποτίθεται ότι είναι εκεί για να αντιμετωπίζουμε μαζί όλα τα προβλήματα της ζωής και όσα μας δημιουργούνε τρίτοι. Αν είναι και αυτός μέρος του προβλήματος, καληνύχτα και τι τους θέλεις τους εχθρούς.
Νομίζω ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είναι "απλά" μαμάκιας. Ένας άντρας που πετάει στους γονείς του υπονοούμενα για την συντρόφο του και την προσβάλλει δεν είναι καλής στόφας άνθρωπος. Ακόμη και ανάμεσα σε όσους έχουν προβληματική σχέση με την μητέρα τους συναντάς άντρες με φιλότιμο και ανθρώπινους τρόπους. Προσωπικά δεν θα ανεχόμουν έναν τέτοιον άνθρωπο στο πλευρό μου. Τι εμπιστοσύνη να του δείξεω και που να βασιστώ; Εδώ μαθαίνουμε για γνωστούς μας ότι είπαν κάτι άσχημο και δεν θέλουμε να τους ξαναδούμε, όχι να τους βάλουμε στο κρεβάτι και την ζωή μας. Η αλληλεγγύη και η εμπιστοσύνη είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για κάθε σχέση ζωής, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον άνθρωπό μας.
Είναι οι ώρες που και η "παραδοσιακότερη" γίνεται φεμινίστρια. Το πρόβλημα είναι βεβαίως μεταξύ σας, στον απογαλακτισμό του άντρα σου. Πρέπει μόνος να θέσει όρια. Αλλιώς πάντα θα μαλώνετε.Πάντως βγάζεις μια απέχθεια για την πεθερά σου. Δεν ξέρω πώς είναι, αλλά σκέψου ότι έτσι έμαθε κι αυτή, άλλοι να την ορίζουν, τα ίδια κάνει... Βάλε όρια με κοφτό αλλά ευγενικό τρόπο (εσείς μεγαλώσατε τα δικά σας, ώρα να δοκιμαστούμε κι εμείς!) και μην σκας με βλακείες. Να σας ζήσει το μωράκι σας!
Επίσης παρέλειψα να πω ότι τώρα που έγινες μάνα ΟΛΟΙ θα νιώθουν ότι δικαιούνται να υποδείξουν πώς να παίξεις το ρόλο σου καλύτερα κι ΟΛΟΙ θα έχουν γνώμη για το τι είναι καλύτερο για το παιδί. Και θα στην λένε χωρίς να ρωτηθούν και θα θυμώνουν κιόλας άμα δεν δείχνεις αιωνίως ευγνώμων που στην είπαν! Προετοιμάσου για μεγάλα γλέντια! Γι'αυτό χιούμορ, τρολλάρισμα, γραψαρχιδίνη δεκατρις ημερησίως για όσο χρειαστεί.Καλή δύναμη!
Καραβαν, θα διαφωνήσω με το σημείο που λες "Πάντως βγάζεις μια απέχθεια για την πεθερά σου. Δεν ξέρω πώς είναι, αλλά σκέψου ότι έτσι έμαθε κι αυτή, άλλοι να την ορίζουν, τα ίδια κάνει...". Αν η πεθερά της προκαλεί απέχθεια καλά κάνει και τη νιώθει. Γιατί να τη δικαιολογήσει σκεπτόμενη ότι έτσι έμαθε; Ολονων μας τη συμπεριφορά των έχει επηρεάσει το πως μεγαλώσαμε, πως ζήσαμε και τα συναφή. Δεν μιλάμε όμως για έφηβη αλλά για μεγάλη γυναίκα. Η ευθύνη για το χαρακτήρα της και τη συμπεριφορά της ανήκει στην ίδια και όχι στο πως έμαθε. Ας είχε κριτική σκέψη για να αξιολογήσει αν αυτά που έμαθε είναι σωστά ή όχι.
Παρεξήγησες. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να την δικαιολογήσει. Θεωρώ ότι δεν μπορεί να την διδάξει. Δεν θα αλλάξει αν δεν θέλει η ίδια να αλλάξει.Τώρα με το νεογέννητο δεν είναι η στιγμή να φεμινιστικοποιήσει την πεθερά, ειπναι περιττή σπατάλη ενέργειας. Επιπλέον κάθε διένεξη πεθεράς-νύφης επιβεβαιώνει στο μυαλό του γιου/συζύγου ότι έχει δίκιο η μάνα του που λέει την νύφη γλωσσοκοπάνα και τελικώς απομακρύνει το ζευγάρι. Η διένεξη των 2γυναικών δηλαδή (που είναι και φριχτό στερεότυπο ταυτοχρόνως) κάνει τον άντρα να ψάχνει να "φύγει" από την οικογενειακή εστία, αφού αποτελεί πλέον πηγή άγχους και στρες, κι αυτό θα το εκδηλώσει με πληθώρα τρόπων που δεν θα αρέσουν καθόλου στην εξομολογούμενη. Και σε αυτή την φάση ο άντρας και το παιδί της πρέπει να την απασχολούν, ώστε να δομηθεί γερή οικογένεια που ζει ευτυχισμένη, όχι τα σόγια και ο περίγυρος. Αυτά σας τα λέω επειδή τα έχω δει πολύ κοντά μου κι επειδή προσωπικά κατάφερα να μην πέσω στην παγίδα. (Βέβαια έχω και καταπληκτικό άνθρωπο πεθερά, και την αγαπώ, και με αγαπά. Αλλά μην νομίζετε ότι κι οι καλύτεροι άνθρωποι δεν βγάζουν όλες τις ματαιωμένες τους προσδοκίες όταν εμπλέκονται παιδιά κι εγγόνια. Όλα θέλουν διαχείριση.)
Καλά, τον άνδρα της που σε όλο αυτό μένει αμέτοχος τον άφησα ασχολίαστο. Εγώ τον βρήκα φουλ παθητικό και μαμακια. Κανονικά θα έπρεπε να τον έχει πάρει ο διάολος και να τον έχει σηκώσει.Το ζευγάρι το συγκεκριμένο ήδη έχει απομακρυνθεί νομίζω.
Στην πραγματικότητα με τον άνδρα της έχει το πρόβλημα, όχι τόσο με την πεθερά. Ο άνδρας της είναι αυτός που δημιουργεί τις συνθήκες που επιτρέπουν στην πεθερά να της σπάει τα νεύρα. Για παράδειγμα δεν θα χρειαζόταν κάθε Κυριακή να είναι στην τσίτα, αν εκείνος δεν την πίεζε να πηγαίνουν στους δικούς του ή γενικότερα αν έβαζε όρια στην μάνα του. Οπότε νομίζω πως η όποια συζήτηση μαζί του πρέπει να γίνει.
Άκου κάτι Αριάδνη που δεν το έχεις ίσως σκεφτεί επειδή δεν έχει χρειαστεί.Όλοι οι έλληνες άντρες σε μικρό η μεγαλύτερο βαθμό μαμάκιες είναι, εκτός αν η μάνα ήτα εξώφθαλμα κακοποιητική ή απούσα. Είναι επειδή οι ελληνίδες δεν είναι σεξουαλικά απελευθερωμένες: την ερωτική ματαίωση που τρώνε από τους συζύγους την μεταφέρουν στους γιούς (ψυχολογικά). Καμμία κοπέλα δεν είναι άξια για την αφεντιά τους, καμμία δεν θα τους αγαπήσει όπως η μανούλα! Οι γιοί που αναπτύσσουν αυτοπεποίθηση, ξεφευπγουν από αυτές τις αρρωστες προσδοκίες. Ίσως επειδή τους την φτιάχνουν ισχυροί μπαμπάδες ως παιδιά ή επειδή έχουν οι ίδιοι επιτεύγματα προσωπικά χάρις στην εξυπνάδα τους ή την γοητεία τους ή την αυτοπειθαρχία τους. Και η πατρότητα είναι ένα επιτευγμα όταν κάποιος είναι συνειδητοποιημένος γονιός, οπότε τώρα είναι μια ευκαιρία να πατήσει στα πόδια του. Αλίμονο αν λέγαμε ότι έχουν ήδη απομακρυνθεί τα ζευγάρια που μαλώνουν για τέτοια ή έρχονται αντιμέτωποι με τέτοια περιστατικά, δεν θα έμενε κανείς ζευγαρωμένος!
Δεν μας αναφέρει πολλά για τον άντρα της, εξ ου και δεν αναφέρθηκα σε συγκεκριμένες περιστάσεις. Και το πολύ μπίρι μπίρι πάντως ως πρήξιμο μεταφράζεται. Δεν θέλει πολλή συζήτηση, όριο θέλει.
Θα συμφωνήσω με την πρώτη παράγραφο (για την ακρίβεια με την δεύτερη). Όμως το γεγονός ότι η μαμακιαση υπάρχει στην Ελλάδα στο μεγαλύτερο ποσοστό των ανδρών, δεν αιρει τον χαρακτήρα της ως ελαττώματος. Είναι κάτι κακό όπως και αν έχει. Εκτός αυτού, αν δεχθούμε ως σωστά αυτά που λες μετά, τότε ο συγκεκριμένος δεν έχει αυτοπεποίθηση και δεν έχει καταφέρει ως τώρα να πατήσει αυτά πόδια του. Το ότι έπρεπε να γίνει πατέρας για να βρει ευκαιρία για να απογαλακτιστει από τη μανούλα, το βρίσκω το λιγότερο γελοίο. Και αν καμία δεν είναι αξία για την αφεντιά τους, τότε ας μείνουν με τη μάνα τους μέχρι τα βαθιά τους γεράματα.Σχετικά με το θέμα της απομάκρυνσης, από την εξομολόγηση εγώ διακρίνω ότι η κοπέλα είτε δεν νιώθει άνετα να πει στον άνδρα της τον πόνο της, είτε του λέει πως νιώθει και αυτός αδιαφορεί. Επίσης λέει πως πετάει υπονοούμενα αρνητικά μπροστά στους γονείς του για αυτήν και την προσβάλει. Η κοπέλα είναι λεχωνα, και όλοι ξέρουμε ότι η περίοδος αυτή είναι πολύ δύσκολη, και ενώ βρίσκεται σε τόσο ευάλωτη ψυχολογική κατάσταση, εκείνος επιλέγει να την κακολογησει στους δικούς του; Αν αυτό δεν είναι απομάκρυνση, τότε τι ακριβώς πρέπει να γίνει για να πούμε ότι έχουν απομακρυνθεί;
Αν σε κάθε ζευγάρι συνέβαιναν αυτά τα πράγματα, με συγχωρείς αλλά ας μην έμενε κανείς ζευγαρωμενος. Κανένα πρόβλημα! Θα έχουν παραπάνω δουλειά και οι δικηγόροι! Μια χαρά!
Σαφώς πρόκειται για παθολογία της ελληνικής κοινωνίας. Όμως βλέπεις απωθεώνεται από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, ιδιαίτερα επειδή ένεκα κρίσης υπάρχει και οικονομικός εξανδραποδισμός! (συντάξεις, τσονταρίσματα σε είδη του μωρού, τζάμπα φύλαξη)Δεν λύνεται κατά μονάς το ζήτημα, αλλά συλλογικά. Αυτά που λένε με τα επιδόματα γέννας, το δικαίωμα σε παιδικούς σταθμούς, την υποστήριξη των μητέρων στη λοχεία κλπ.Όσο για το αν την μειώνει μπροστά στα πεθερικά του, οφείλεται στον μη απογαλακτισμό του, θέλει ακόμα να είναι "ο καλός γιός" που λέει πάντα ναι...Τώρα πρέπει η Εξ. να σκεφτεί ψύχραιμα και μεθοδικά. Με σπασμωδικές κινήσεις και τίποτα δεν λύνεται, και χωρίζεις.Και θα μου επιτρέψετε να πω ότι ο περισσότερος κόσμος δεν θέλει να χωρίσει, θέλει να το προσπαθεί και ενίοτε να κατορθώνει κιόλας μια καλή συμβίωση.
Όπου και αν οφείλεται η συμπεριφορά του, το θέμα είναι αυτό που είπα εξ αρχής, ότι δηλαδή το πρόβλημα το έχει με τον άνδρα της και όχι με την πεθερά της. Εκεί πρέπει να εστιάσει. Όσο ευγενικά και αν προσπαθήσει να θέσει όρια στην πεθερά, όπως της προτείνατε οι περισσότεροι στα σχόλια, το πρόβλημα της δεν πρόκειται να λυθεί, όσο ο άνδρας της συμπεριφερεται ως μαμακιας και όχι ως ενήλικας άνδρας που έχει δημιουργήσει τη δική του οικογένεια. Το πιθανότερο είναι ότι η πεθερά δεν θα μασησει από την ευγένεια και θα συνεχίσει να γίνεται επεμβατικη. Για να μην πω ότι αν αντιληφθεί ότι της βάζει όρια μπορεί να αρχίσει να βάζει λόγια στο γιο.
Τα ίδια λέμε πάνω κάτω. Απλώς πρέπει να γίνει με τον κατάλληλο τρόπο για να έχει αποτέλεσμα, αυτό λέω. " Η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη."Σουν Τζου- Η τέχνη του πολέμου (5ος αι. πΧ)
Τόση ώρα δεν αντιλήφθηκα ότι λέμε τα τα ίδια. Μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Τι να πω. Μάλλον έχω υπερεκτιμησει την ικανότητα μου στην κατανόηση κειμένου.
Να, είσαι το τέλειο υλικό για να ξεκατινιαστείς με την (μέλλουσα) πεθερά σου! Αντί να βρίσκεις γέφυρες και λύσεις θέλεις να δυναμιτίσεις διάλογο με κάποιον που έχει καλή διάθεση. (Το έκανες και προχθές αν δεν το αντελήφθης, το αποδίδω σε άσχετη πίεση της καθημερινότητας επειδή σίγουρα δεν σε προκάλεσα)Και παρεμπιπτόντως το "δεν έχεις πρόβλημα με την πεθερά σου, με τον άντρα σου το έχεις!" είναι της ΛΦ, τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. :)
Καταρχάς δεν σκοπεύω να αποκτήσω πεθερά γιατί δεν έχω σκοπό να παντρευτώ.Τώρα για το ξεκατίνιασμα, αν χρειαζόταν θα ξεκατινιαζομουν με πολύ μεγάλη επιτυχία. Συνήθως δεν αφήνω τα πράγματα να έρθουν σε τέτοιο σημείο ώστε να χρειαστεί να φτάσω στο ξεκατίνιασμα. Τα προλαβαίνω λίγο πιο πριν, γιατί όταν κάτι θα με ενοχλήσει, θα εκφράσω τη δυσαρέσκεια μου με ευγενικό τρόπο και θα μπουν τα όρια όταν πρέπει. Δεν καταπίνω ότι με ενοχλεί, με αποτέλεσμα να μαζεύω να μαζεύω και να κάνω κάποια στιγμή μπαμ. Εκτός αυτού, το ξεκατίνιασμα θα είναι η έσχατη λύση. Αρχικά θα προσπαθήσω να λύσω το όποιο θέμα με πιο διπλωματικούς τρόπους, ειδικά αν έχω το άλλο πρόσωπο ανάγκη. Αν τίποτα από αυτά δεν λειτουργήσει, τότε ναι, θα αρχίσω να ακονιζω μαχαίρια για το επικό ξεκατίνιασμα που θα ακολουθήσει. Μέχρι στιγμής δεν μου έχει συμβεί βέβαια.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις γέφυρες και τις λύσεις. Αν γέφυρα και λύση σημαίνει όμως να βαφτίσω συμφωνία κάτι που αντιλαμβάνομαι ως διαφωνία, δεν μπορώ να το κάνω.Πράγματι είναι φράση της Λένας, δεν πρόκειται όμως για μια φράση που απλώς τη διάβασα και την πετάω παντού χωρίς λόγο. Εδώ ταιριάζει απόλυτα. Και εντάξει, δεν έχει κατοχυρώσει και δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας πάνω στη φράση. Νομίζω μπορούμε να την χρησιμοποιούμε και οι υπόλοιποι χωρίς να χρειάζεται να της αποδίδουμε credits.Δεν θυμάμαι πότε προσπάθησα να δυναμιτίσω το κλίμα, οπότε δεν μπορώ να κάνω κάποιο παραπάνω σχόλιο πάνω σε αυτό. Πάντως έχεις δίκιο ότι πολλές φορές μπορεί να γίνω εριστικη, είμαι εκ φύσεως αλλά μπορεί να τρυπησω το ταβάνι μου, επειδή εκείνη τη στιγμή είχα νεύρα. Κακό, πολύ κακό αλλά δυστυχώς μου συμβαίνει. Πάντως σίγουρα, σε όποιο σχόλιο μου και αν αναφέρεσαι, δεν είχα σκοπό να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου, απλώς και μόνο για να έρθω. Είσαι άλλωστε από τους σχολιαστές που εκτιμώ πολύ. Το πιθ είναι απλώς να διαφώνησα με κάτι που έγραψες και απλώς η διατύπωση που χρησιμοποιησα να έβγαλε λίγη παραπάνω επιθετικοτητα. Όπως και αν έχει, αν και εφόσον σε ενόχλησε, σου ζητώ συγγνώμη.
Εντάξει, δεν το είπα για να απολογηθείς, άλλωστε φιλικό διάλογο κάνουμε. :) Τα θέματα αυτά με τις παρεμβάσεις στις ζωές των άλλων δεν αναλώνονται μόνο στα πεθερικά (αν και το παρόν πεδίο είναι επικών διαστάσεων!), η Εξ. θα σπάζεται καθημερινά με το που θα βγαίνει από το σπίτι με το μωρό. Άγνωστοι θα της κάνουν υποδείξεις τι να φάει, πώς να ντυθεί, τι να μην φάει, πώς να το κρατάει, πώς να μην το κρατάει, πωπς να το κοιμίζει, πώς να μην το κοιμίζει....νωρίς είναι αλλά θα τα δει. Πρόκειται για ψυχασθένεια, δήθεν όλα για καλό του παιδιού! Υπέρτατη αξία! Για να μην μπει στο τρελάδικο λοιπόν θα πρέπει να μην κάθεται να κάνει διάλεξη ηπ καυγά με τον καθένα. Ας επιλέγει τις μάχες της. Αυτό είναι γενικό συμπέρασμα και νομίζω (εκ της εμπειρίας μου) ίσως φανεί χρήσιμο και σε όσες αποφασίσατε να μην κάνετε παιδιά. Για την ψυχική μας ηρεμία.
Μωρέ και παιδιά να μην κάνεις σε αρχίζουν τα γιατί, τα πως, μα όμως, το σκέφτηκες κλπ κλπ. Μιλάμε για τεράστια ομαδική παράκρουση με το θέμα "παιδί" εν Ελλάδι....Το ζήτημα είναι ότι ο απέναντι (ο όποιος απέναντι) ζητά να πάρει επιβεβαίωση για τις ΔΙΚΕΣ του επιλογές ζωής όταν υποδεικνύει. Φανερώνεται στο παρόν κείμενο εκεί που λέει "Εγώ τα παιδιά μου τα έπαιρνα αγκαλιά στο αυτοκίνητο"! (πρακτική απαράδεκτη εν τω μεταξύ γιατί σε ενδεχόμενο τρακάρισμα το παιδί λειτουργεί ως αερόσακος του ενηλίκου!)Από κάτι τέτοια καταλαβαίνεις τι ματαιώσεις έχουν φάει με το κουτάλι που κάνουν κρα για να ακούσουν "όλα τέλεια τα έκανες Μαριδίτσα μου"....και καταλήγεις να τους λυπάσαι...
Ναι, δυστυχώς έτσι είναι! Και δυστυχώς τέτοιου είδους συμπεριφορές τις συναντά κανείς κυρίως σε γυναίκες. Τουλάχιστον αυτό έχω παρατηρήσει εγώ. Μπορεί να κάνω και λάθος.
Αυτό που λέει η caravan. Βάλε όρια και κάνε μια συζήτηση με τον άντρα σου περί οριων. Είναι μια όμορφη περίοδος στη ζωή σου, κουραστική αλλά όμορφη, απόλαυσέ τη και ζήσε κάθε στιγμή μ´αυτό το μικρό πλασματάκι που έφερες στον κόσμο. Μην αφήνεις κανένα να στο δηλητηριάσει. Να σου ζήσει το μωρό, να είναι γερό, τυχερό και ευτυχισμένο.
Ευχαριστούμε για τα σχόλια!Πετάγομαι μόνο για να πω ότι το φαινόμενο "νύφη-πεθερά" απαντάται συχνότατα και εκτός γάμου οπότε χρειάζεται η ίδια αντιμετώπιση, αποφασιστική, κοφτή και χωρίς ξεκατινιάσματα.
κι εσύ έχεις τα δίκια σου κι αυτοι πως το βλεπουν απ την μεριά τους ........................ πρέπει να κουβεντιάσουμε κι να μπουν κάποια όρια ....................... νοιάζονται μα μπορεί να το παρακάνουν ............... αυτη σίγουρα νοιάζεται τον γιο της κι κάπου ξινίζει με σένα ...................... αποδειξε της ότι ειν λάθος !!!!!!!!!!!!!!!

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon