ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατι οταν εισαι 30 ειναι δυσκολο να βρεις ατομα που να σας ενωνουν οι δυσκολιες η εστω το ξελαφρωμα απο αυτες ? Τυπου στις πανελληνιες οσο να ναι υπηρχε ενα κοινο αισθημα οτι ολοι περναγαμε ψιλοχαλια η πχ το κοινο αισθημα ανακουφισης το καλοκαιρι μετα . Η ξερω γω το κοινο αισθημα ψαρωματος/ενθουσιασμου οταν πρωτομπαινεις φοιτητης και πιανεις κουβεντα με αλλους πρωτοετεις . Αλλα στα 30 νιωθω οτι ολοι εχουν βρει their way ειτε πιο μιζερο ειτε πιο ευχαριστο και δεν μπορεις να μπεις στη ροτα του αλλου. Δεν ξερω αν φταιει οτι ολοι εχουμε διαφορετικους στοχους/ενασχολησεις η ειναι δυσκολη η εποχη που υπαρχει η τελειοτητα του ινσταγκραμ αλλα και οικονομικη κριση παραλληλα.