Τέσσερα χρόνια είναι πολλά- και προφανώς έχεις πονέσει πολύ κι απ'ό,τι φαίνεται, έχεις καταλάβει τί πήγε λάθος και ξέρεις και πώς να πορευθείς από'δω και πέρα. Προσπάθησε να κάνεις τον πόνο δάσκαλο, όπως λέω, αλλά όχι και σύμβουλο. Θα ξαναπονέσεις στο μέλλον (που δε σ'το εύχομαι), όμως, μέχρι τότε, θα χειρίζεσαι τα πράγματα με άλλη προοπτική. Να προσέχεις τον εαυτό σου. Είναι ο μόνος που έχεις πρωί-βράδυ κοντά σου.
21.8.2020 | 12:38
Ζηλεύω..
Όλους όσοι μπορούν να καταλάβουν τον χαρακτήρα του άλλου σε σύντομο χρονικό διάστημα και αποφεύγουν τα χειρότερα, γνωρίζοντας πως δεν ταιριάζουν οι χαρακτήρες τους.. Εγώ σπατάλησα 4 χρόνια με έναν άνθρωπο που με μείωνε όλη την ώρα.. Η πικρή αλήθεια βέβαια είναι πως με τον εαυτό μου τα έχω που το επέτρεψα. Δε πίστευα ποτέ πως κάποιος που θα είναι δίπλα σου αντί να φύγει, εφόσον δεν του/της αρέσεις, θα κάθεται και κάθε μέρα θα σε διαλύει ψυχολογικά. Καινούργια αρχή στα 34 λοιπόν και καλή καρδιά. Για' μένα ποτέ και για τίποτα δεν είναι αργά.. Ο καθένας βρίσκει τον δρόμο του στη ζωή αργά ή γρήγορα.Υγεία και καλή σας συνέχεια..
4