Αν μου πέφτει λόγος, υποστηρίζω απόλυτα το δημόσιο θηλασμό.
Όμως -προσέξτε αυτό-
δεν μου πέφτει λόγος.
Δεν πέφτει σε κανέναν λόγος πέρα από τις μητέρες. Από τη στιγμή που δεν είμαι γυναίκα, αλλά ούτε και μητέρα δεν είναι στο χέρι μου να αποφασίσω, να εγκρίνω ή να νουθετήσω.
Η Σώτη Τριανταφύλλου βέβαια είδε το θέμα από άλλη σκοπιά, ανθρωπιστική. Δεν ξέρω γιατί έπεσαν να την φάνε όλοι - και αν διάβασαν όλο το απόσπασμα απ' το άρθρο της για το Καράκας το οποίο επισκέφτηκαν ή αν απλώς απομόνωσαν μια ατάκα εκτός context. (Απ' την όλη ιστορία πάντως βγήκε και ένα χρήσιμο και ενδιαφέρον άρθρο της Αυγής για τον θηλασμό στη Βενεζουέλα).
ΕΓΡΑΨΕ Η ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ:
"Ένας από τους πρωταρχικούς δείκτες της υπανάπτυξης είναι η μεταχείριση των παιδιών: στη Βενεζουέλα τα παιδιά φαίνονται εγκαταλελειμμένα στην τύχη τους.
Όχι μόνο στη Βενεζουέλα: προ ημερών, στο κέντρο της Αθήνας, είδα μια τσιγγάνα που θήλαζε το μωρό της καταμεσής στο πεζοδρόμιο: ο θηλασμός στο πεζοδρόμιο απαγορεύεται – τα παιδιά έχουν ανάγκη από στέγη κι όποιος δεν έχει στέγη πρέπει πρώτα να βρει κι ύστερα να γίνει γονιός. Θεωρητικά.
Στη Βενεζουέλα, οι άνθρωποι των λαϊκών τάξεων κάνουν παιδιά χωρίς να έχουν εξασφαλίσει τις βασικές συνθήκες με αποτέλεσμα οκτάχρονα να περιφέρονται στους δρόμους και, όχι σπάνια, να προσχωρούν σε συμμορίες."
Όλο αυτό μεταφέρθηκε κάπως στα ελληνικά social media, ότι η Σώτη είναι εναντίον του δημόσιου θηλασμού κλπ, ενώ στην πραγματικότητα είναι εναντίον του "άκριτου γεννοβολήματος που οδηγεί σε δυστυχισμένα παιδιά".
Όταν γεννάς 10 ή 15 παιδιά έχοντας μηδέν χρήματα σκεπτόμενος ότι "ε, έχει ο Θεός και θα μας δώσει" και δεν καταλαβαίνεις ότι και δεν έχει ο Θεός και δεν θα σου δώσει, παίρνεις ένα μεγάλο ρίσκο. Δικαίωμά σου βέβαια, όμως η απόφαση και η ευθύνη να μεγαλώσεις τα παιδιά με φροντίδα και να τους παρέχεις τα απαραίτητα είναι δική σου.
Στην πατρίδα μας οι πολύτεκνοι είναι χρήσιμοι για την υπογεννητικότητα κλπ, όμως υπάρχουν κι αυτοί που κάνουν 15 παιδιά ενώ ξέρουν ότι δεν μπορούν να τα μεγαλώσουν και μετά κατηγορούν το κράτος που δεν τους δίνει αρκετά χρήματα - το οποίο θα έπρεπε να φροντίσει βέβαια να τους μάθει τους τρόπους προφύλαξης, αντισύλληψης κλπ. (Δεν μιλάω για ανθρώπους φτωχούς που θέλουν να κάνουν ένα, δύο, τρία παιδιά. Μιλάω για αυτούς που κάνουν άπειρα, χωρίς να νοιάζονται για το πώς θα τα θρέψουν, ή που στο τέλος τα στέλνουν να ζητιανεύουν.)
Έτσι λοιπόν, χωρίς να μασάει τα λόγια της, η Σώτη νομίζω ότι μιλά για τους γονείς που δεν κάνουν οικογενειακό προγραμματισμό (χωρίς φυσικά να μιλά για νόμους που προωθούν την ευγονική ή άλλα απαράδεκτα πράγματα) με αποτέλεσμα δυστυχισμένα παιδιά που ζουν στο δρόμο -και τα θηλάζουν εκεί- και όχι στο απωθητικό ή όχι θέαμα του θηλασμού μωρών.
Μπορεί βέβαια και να θεωρεί απωθητικό και το ίδιο το θέαμα -δεν το γνωρίζω, σε τέτοια περίπτωση θα διαφωνούσα κάθετα μαζί της- δεν μοιάζει όμως να μιλά για αυτό, αλλά για τα παιδιά που μεγαλώνουν στο πεζοδρόμιο, χωρίς σπίτι, χωρίς φροντίδα.
σχόλια